Немој таквите коментари да те однесат кај погрешен човек. Мораш да научиш да ги игнорираш или само да им кажеш дека ќе си дојде во свое време, дека немаш намера да бидеш со некој со кој не ти е баш добро само за да не си сама.
1. Зошто дозволуваш да те допираат вакви коментари? 2. Моментот кога ќе запознаеш особа што ти одговори не е со поставен лимит. 3. Тие што ти го прават муабетот се 99% мажени и женето ради реда, а не од љубов. 4. Си искочила со дечково, не е за тебе, живпт иде даље. Јас отворено би му рекла дека сметам дека не сме еден за друг и готово. Тоа што те виделе со него голем к**. Не се замарај со тоа
Се додека не изградиш став сите ќе го контролираат твојот живот. Па што ако имаш наскоро 27 години, животот е пред тебе и никој нема право да ти врши притисок. Ич не размислувај за другите, никогаш нема на никој да му угодиш како треба, луѓето секогаш ќе зборуваат. Стави се ти и твојата среќа на прво место и гледај да си угодиш на самата себе, тоа е најважно.
Кој ти врши притисок?? Твоите дома ли?? Јасно дај им до знаење на тие што ти вршат притисок дека тоа не е нивна работа, ако сакаш на 30 ако сакаш на 40 ќе најдеш партнер тоа не е нивна работа, а ако немаат попаметна работа да си најдат. Не е важно само да бидеш со некој во врска, важна е твојата среќа и ти да се чувствуваш исполнето. И што ако си испаднала со некој на кафе, ќе излезеш и уште со 10 ако сакаш, не значи дека ако си излегла со некој на кафе одма треба да се мажиш со него. Стварно не ми е јасно зошто луѓево никако да еволуираат, уште со тие закоравени размислувања.
Boga mi i poke od zakoraven narod zivee vo zemjava. Kolku samo nazadni osobi kako i se vo nasata drzava...
Ништо не бива со сила. Ако сакаш ќе имаш дечко, ако сакаш ќе се омажиш на 40-50 години. Твој живот е, живеј го како сакаш. Се во свое време. Мислеш дека ќе бидеш посреќна ако најдеш дечко само за они да бидат задоволни? Дали ќе те прашат среќна си со него или не? После ќе те замараат кога свадба, па после свадбата, кога деца. Никогаш нема да им угодиш. Затоа терај си со животот како ти сакаш. Секогаш луѓето ќе наоѓаат причини да ти најдат маана. Живеј си го животот како сакаш.
Нека не ти го уредуваат животот други, не само за ова, општо. Се шо мислиш дека е добро за себе си, ТИ СИ ОДЛУЧУВАШ.
Samo zapomni deka vo zivotot ne e dolznost da imas dete i maz. Dokolku ne sakas momentalno ili ne sakas nikogas ili ne si spremna ili drugi xy pricini togas ne treba ni da imas. Razmisli eve te, ke se omazis so sila i posle sto ke bide so toj brak? Treba li da odis po sudnici i da se razveduvas zatoa sto toj covek ednostavno ne ti odgovara? Ne. Ke si se omazis koga ke bides spremna. A i da ne se omazis da si ziva i zdrava, nema nisto loso vo toa. Kolku luge poznavam sto ne sakaat deca i maz pa eve gi zdravi pravi nisto ne im fali. Ne gi fermaj drugite sto ti zboruvaat i imaj si svoe jas. Ke si go zivees zivotot kako sto ti ke si odredis i toa dokazi im go i na drugite. Ako tie sto te pretiskaat te tolku sakaat ke treba da si cuknat glavite od zid za da si pomislat kakvi posledici moze da ima toa sto ke napravat da se omazis so sila so nekoj. Ne e samo da se ima dete i maz, toa e ozbilna rabota i ozbilno treba da si spremen i psihicki i fizicki a i sekako treba da go poznavas dobro covekot i da imas ljubov sprema nego.
Прва и најсериозна пречка во сево ова ти се коментарите од другите околу тебе во врска со дечко/маж. Кога ќе почнеш да ги игнорираш и да не им се замараш, ќе почне да ти се враќа и самодовербата, ќе исчезне притисокот од блиските и тн. Поминувај повеќе време со другарките кои не се во врска, почесто излегувај, комуницирај со луѓе и внимавај кого ќе фатиш за дечко.
И да имаше дечко, ќе те прашуваа и притискаа да се мажиш. И да беше мажена, ќе те прашуваа и притискаа за дете. И да имаше дете, ќе те прашуваа и притискаа за второ..... Луѓето секогаш ќе коментираат. Немој никогаш да се трудиш да им удоволиш на другите, слушај се себеси. Се во животот ќе си дојде со време, ти си таа што одлучува и ќе живее со тие одлуки.
Со дечко ми работиме во иста фирма. Таму и се запознавме. Во четвртокот од нигде никаде ми кажа дека пред една недела бил на разговор за друга работа и дека ќе дава отказ од сегашната. Ме фати неподготвена затоа што досега никогаш не спомнал дека сака да направи некаква примена во поглед на работното место. Му го кажав мојот став во врска со тоа, како не мислам дека е добра идеја и ги кажав причините за тоа. Но она што најмногу ме погоди е сознанието дека знаел за тоа и си премолчувал цела недела. На прашањата како ја добил понудата, кој му ја дава и слично одговараше дека му било кажано дека не смее да каже. Во тие моменти се почувствував како да не сум воопшто важна за него. Да беше обратна ситуација, дури и да ми е кажано дека не смеам никому да кажам, сепак прво би кажала нему како и на моите најблиски, секако со молба тоа да не се шири. Но вака? Вака се чувстувам повредено. Од четвртокот наваму не правиме муабет. Првите ден два ми праќаше некои глупави мемиња како ништо да не се случило и тоа е се. Се надевав дека кога би поминале неколку денови ќе размисли за се и можеби ќе сфати како се чувстувам, но нема ништо такво. Дали претерувам со реакцијата? Си признавам дека не сакам промени и дека се навикнав да го гледам секој ден, но исто така знам дека му посакувам се најдобро и дека се надевам дека на новото место ќе му биде уште подобро и дека се што мислам сега за оваа промена ќе се покаже како погрешно. Но во меѓувреме сепак се осеќам повредено.
Пиши го мојот во список. Ако не направам иницијатива да организирам патување, искачање, ништо од него. Еднаш бевме во Турција на одмор (на место каде ја веќе сум била и прошетала) го отепав од убедување ајде еднаш си дошол ај да прошетаме, има тури. Не бе братче, како ги ставивме пешкирите, окапавме на плажата. Страшно, никаква машкост, иницијатива, изненадување, авантура. Пред некој викенд ми вика утре ќе те шетам. Ја сирота мислев се организирал станувам рано, тој станува и вика, кај сакаш да те носам? дојде 11 саат не успеавме да се договориме, се искаравме и си легнав.
Јас му велам на мојот дека живеам за денот кога ќе ми речи испланирав и закажав да одиме таму и таму. Па колку и да не ми се бендисва местото ќе урлам од среќа.
Да сум на твое место и јас би се чувствувала повредено. Мислам дека не претеруваш со реакцијата. Шок ти дошло, изненадување. Ако сте долго во врска ако сте блиски и отворени требало да ти каже па макар и да не се согласуваш за таква промена. Имаш право да знаеш за неговите промени исто и он за твоите. Таа е таа взаемност меѓу партнерите. Со право си лута он како да нема доверба и како да не си битен фактор за тоа што ќе науми.
Може не сакал да ти каже предвреме додека не е нешто сериозно, или па знаел дека ќе постапиш така негативно кон неговата одлука за промена на работата. И јас сум таква кога се работи за оваа тематика не треба да си го ставаш на срце тоа што не те известил дека ќе менува работа. Но сепак фактот дека не сака да ти каже од кај му излегла понудата е малце загрижувачки. Ај да било на зафрканција да го одговори тоа, па да ти каже во текот на денот, ама вака. Изгледа несериозно од негова страна.
Јас сум секогаш за поддршка на партнерот во негов успех така што ако таа промена му носи скок во кариерата би го поддржала. Изворот веројатно не ти го кажува за да не го издадеш и ти пред претпоставените во сегашната фирма пошто претпоставувам е иста или слична бранша и има фирми кои ја бараат таа дискреција. Нема зошто да го спречуваш во напредокот.
Нормално дека во врска се кажуваат плановите и намерите, е сега неговата постапка ја сфаќам донекаде затоа што и јас сум таква да си премолчам за некоја одлука додека не ја остварам. Ама од дечко не би сокрила, од другарки да. А тој и од тебе сокрил. Јас не би се лутела сепак. А избегнување и ладен однос нема на подобро да ги смени нештата.
