Да, времето лечи се, само треба да помини за да почниш да забораваш, мој совет не посетувај психолози и такви работи, доволни ти се другарки/другари за да те накренат, почни повеќе да излегуваш со нив, посетувај нови места запознавај нови луѓе и фокусирај де на себе си,така само ќе заборавиш на него, пријателите се секогаш тука за да го забрзаат процесот. Со лесно.
Ако нема пријатели? Вистински другарки што ја разбираат? Она си знае најубаво ама нема ништо ни срамно ни страшно психолог ако посети. Плус претрпела девојката трауми и физичко и психичко малтретирање, а тоа не се заборава туку така само со пријателски совет демек те поддржувам, со тебе сум. Значи, да, поддршката многу значи ама не може да се мери со професионална помош, тие имаат други методи и пристапи и можат да помогнат, секако ако се работи за вистински професионалец.
Мој совет беше тоа, иначе сигурно има барем една, не реков дека е страшно да се оди ама мислам дека нема потреба од психолог, оти повеќето ќе и препишат антидепресиви и ќе и речат ќе ти помини.
Добро, секогаш постојат и такви, во право си. Па не се баш стереотипи, на повеќето им се допаѓа да не се лажеме ама да, има и такви ко тебе, секако. Фала Богу дека ќе ја одбиеш ако не ти се допаѓа и не е твој тип, плус ако е напорна и не ти е интересна, јас не викам дека по секоја цена почнувате муабет коа некој ви пишува, ако сакаш ок, ако не игнор и тоа е тоа. Асоцијален тип си? Интроверт? Ја сум интроверт ама не се плашам до толку од луѓето, секако ако збориме за нормални луѓе, не некои забегани, од нив секако бегам и јас. Изгледа многу те исплашиле па што вака се понашаш. Се шалам. Сигурно си имаш причина зашто ги одбегнуваш. @Aenarion зашо го избриша мислењето?
Здраво, дечкото со кој пишувам со месеци, сега пишувањето се сведе на добро утро што правиш како си и тоа е зс цел ден. Не е тука ме можам да излезам и да зборувам, на кој начин да го прашам зошто така е одалечен без да звучам некако лошо
Не праша зошто не пишува членката , да погодуваме, туку како да го праша... Ворк ен тревл е секако максимум 5 месеци, па ке знаеш на што си. Плус работат шетаат и се забавуваат. И јас ако погодувам, 300 чуда ќе напишам, и сама имам одено уса на истата програма, а како да го прашаш е барем лесно...исто ко овде што праша...
А извини, што да преболиш? Поразговарај со психолог Епа вака, можеш да си прашаш (ама не би ти препорачала,тоа испаѓа детски) второ ти намали со пишување и ќе видиш до кај сте.
На фин, културен, директен начин, ќе си кажеш дека чувствуваш оддалеченост или промена во пишувањето. Начни тема, смени нешто во пишувањето, види како ќе реагира, сепак е само пишување, не треба до толку да се мислиш и оптеретуваш.
Пиши му дали се е во ред? Некако чуден си ми во допишувањето. Ако не ти даде конкретен одговор, малку дистанцирај се и ти. Па времето ќе покаже.
Колку е тоа со месеци? Може и 2 месеци да се, може и 10 месеци. Воопшто не сте се запознале во живо? Може има работа, обврски па не е толку слободен ама бар може да одвои малку време и да ти пише нешто повеќе од само поздрав и како си. Има шанси и да му здосадило или пак да не е веќе заинтересиран, или си нашол друга, се може да биде, ова се само претпоставки Ја директно би кажала, не со навреди и такви груби ствари но ќе му дадам до знаење дека не е во ред неговиот однос и нека образложи зашто се дистанцирал, на културен и љубезен начин. Ако гледаш дека упорно те одбегнува, нема што да настојуваш да продолжите.
Во врска, но без пријатели, што понатаму? Вака сега: Дечково си има негови друштва си излегува се најнормално. Проблемот е што јас немам со кого да се дружам да излегувам, освен со него со никого не излегувам ниту комуницирам. Пред да го запознаам него се се одвиваше во најдобар ред кај мене, си излегував со другари скоро секој втор ден, кафиња седенки, заебанции и слично. Имав и две другарки ама не се дружиме повеќе, во игра останаа само двајца другари со кои што не комуницирам една година скоро, можеби и повеќе. Инаку дечко ми е љубоморен, понекогаш без причина има некои испади. Треба да го начекам ептен да биде добро рсположен за да направам муабет со него на оваа тема. На почетокот тој знаеше дека имам другари и неколку пати го имам викнато да дојде со мене за да ги запознае, ама ништо не испадна од тоа, демек не можел, не знам што. Од кога излегов со другариве последен пат, после неколку дена им пишав пак за кафе ама ништо не испадна и скоро недела дена така се убедувавме и не излеговме. Ми падна чудно, никогаш не се десило така да не можеме да се договориме. Им се налутив, ама не им кажав дека сум им лута. Одеднаш изгубивме комуникција, преќу ноќ што се вика. Многу чудно. ПС: Тие не знае дека сум влезена во врска, немаше добра прилика за да им кажам. Поминаа неколку месеци, за нова година си честитавме и толку никој нигдека после тоа. Поминаа неколку месеци и едниов другар ми ѕвонеше ама не му кренав слушалка. Од нив двајца едниот го сметав скоро за бфф, многу ме повреди што ниту еднаш не ме побара или да пише како си сестро. Мака ми е, најубавите години ми се упропастени. Млада сум, наместо да излегувам да се дружам и да ширам познанства јас се затворам по дома и гледам ѕвезде гранда. Се осеќам осамено, што дека сум во врска. Едно е врска, а друго е да имам друштво некое. Не сум научена вака да функционирам, многу се повлеков некако. Едноставно јас не сум јас! Дали воопшто вреди да пробам да искомуницирам со другариве, да им пишам порака, па да видам дали ќе ми одговорат на пример. Страв ми е од реакцијата на дечко ми најискрено, тоа е и целиот проблем . Не знам како би изреагирал ако му спомнам другари и дека би сакала пак да се здружам со нив. Никогаш не ме прашал што се деси со нив, зошто не се дружиме и слично, што не е во ред бидејќи сум му девојка, некако незаинтересирано од негова страна. Ништо чудо и да заборавил дека јас сум имала другари на почетокот на врската. Не сакам со него да имам расправии и слични љубоморни сцени, знам каков табиет е. Не знам што да правам веќе! Јас сега и јас пред да влезам во врскава тотално две различни личности! Совет???
Другарите, па и не се баш нешто другари. Ако не те имаат побарано да те прашаат што те нема, или што мислиш ти на тоа дека дечко ти не дозволува да се дружиме? - Прави си активности оди си на некој курс, фитнес или слично ќе си запознеш нови пријателства -И види со дечкото таква љубомора не е здрава (посебно за тебе)
Сама си одговори, среќна ли си уопште? Ако си, и го прифаќаш таков каков што е, терај и не се преиспитувај. И зашо ти не си пишала ако ти биле драги? Ние не знаеме што си поминала со нив/колку ти се нашле… Зашо не си се јавила на другарот? Што си чекала, по дебилна ствар од откачување на пријател поради партнер нема. Не се навредувај, но сама си крива за се, избор си направила, сега соочи се со последиците.. Да е касно не е за ништо, да го чекам да е у добра воља да зборам?!?! Wtf? Чоек што збориш? Собери сила и седни кажи му дека се осеќаш осамено и тажно дека ти фалат пријателите. Понашање, саркастичен одговор , потсмев и навредување ако добиеш од него тури му пепел .
Му спомнав денес, воопшто те нема Ми кажа нее тука сум Не знам некако ми е незгодно да го прашам така директно, сакав нешто преку муабет
