Па ок ама не може цел живот под стаклено ѕвоно и нивна контрола да биде, дома затворена оо заспана убавица, а животот околу неа нека поминува. И да ја повреди, фак ит, дел од животот е се, као демек они ко ќе го видат он магично поштен ќе стане. 24 години не е дете да не знае дали треба да се вложи во нешто или не, но овде како што гледам не мислат на емоционално туку "сексуално" да не ја "искористи". Немаат право родителите вака да се мешаат. Совет? Да, секако ама со забрани на 24 години е бизарно.
Секое лето седам дома, немам отидено на ниту еден одмор ниту со другарки ниту со партнер. Другарките престанаа да ме викаат поради овие работи затоа што знаат однапред кој е исходот. И додека сите шетаат јас се повеќе се нервирам затоа што најубавите години ги поминувам дома. Навистина би ми значело да се релаксирам и јас но секогаш мора да има караници по што ја губам желбата за се. @Spicy Senorita се гледаме бар 2-3 пати во месецот затоа што неговите родители живеат овде па ја користиме секоја пружена прилика. Моментално имам заштеда и работам онлајн, доволно пари да истерам квалитетен одмор. Сите овие нервози почнаа да ми влијаат на здравјето.
Ти ако сакаш слобода, мораш да се избориш за неа. Тие нема да се сменат такви се и тоа е тоа. И моите беа такви и такви ќе си умрат. На 24 години реално освен да се искарате, што друго можат да ти направат? Ти си возрасна особа, совршено способна за носење одлуки за свој живот. Работава е или по нивно или по твое ќе биде.
Ова не е прв пат да читам за вакви проблеми, ограничувања од родителите, мешање во врска. Без разлика колку и да ни мислат добро родителите не секогаш се во право. Девојчево мора да се избори, како знае и умее. Напуштање на домот не е секогаш добра одлука и начин за решавање на проблемот, бидејќи така се туркаат проблемите под тепих наместо да се реши со некој компромис кој би бил прифатлив и за двете страни.
Имаш пари? Имаш. Им кажуваш дека одиш и одиш, без дискусии. Нема на 24 години да бараш дозвола за еден викенд во Охрид. Ако сакаат нека се нервираат и нека се дерат, нивно си е.
@Клара1 јасно е дека твоите родители се заштитнички настроени кон тебе. Претпоставувам дека сакаат да те заштитат од разочарување или може и како што спомна некоја од членките да не се впушташ во сексуални односи (Претпоставувам дека затоа се плашат да ве пуштат на заеднички одмор). Плус на тоа додај дека се со поконзервативни сфаќања (не го кажувам во негативна конотација и со омаловажување кон нив). Сепак мислам дека нивниот однос е претерано заштитнички и дека не се свесни дека со тоа ти прават штета наместо корист. Многу е тешко за родител да се прилагоди на намалената контрола врз детето, посебно ако тој имал авторитарен начин на воспитување на детето. Ама! Реалноста е дека ти не си малолетна, уствари по сите критериуми си возрасна личност. И по календарска возраст и фининасиски и психички. Овде веќе проблемот е што границите кои тие ги поставиле тебе ти одат на твоја штета. На некој начин тоа не е само одраз на нивните стравови, туку е и израз на недоверба во тебе како личност. Значи дека ја доведуваат во прашање твојата самостојност, емотивна зрелост и способност да одлучуваш за себе. Ако седнеш со нив да разговараш обавезно да го спомнеш тоа. Прашај ги дали имаат причина за таа недоверба и дали некогаш си постапувала неразумно, незрело или ризично заради тоа што ти го контролираат однесувањето. Прашај ги зошто имаат недоверба во тебе кога ти за дечкото си искрена со нив и им кажуваш кога се гледаш со него, што реално не мораш никому да му кажуваш на оваа возраст. Дали би им било подобро ако не им кажуваш кога се гледаш со него и кога ќе имаш дечко? Потсети ги дека довербата ако не е обострана, престанува да постои и дека и тие треба да манифестираат почит и доверба кон тебе, а не само ти кон нив. Улицата е двонасочна. Ако одговорот нивни е дека немаат доверба во него, а не во тебе, тогаш мора да разговарате за тоа. Мора да ги увериш дека доволно добро те научиле досега како да се зашитиш себе (физички од несакана бременост, од полови болести, од насилство или психички и емотивно од манипулирање во таа смисла) од другите луѓе. Замоли ги да го почитуваат твојот избор на партнер. Нормално е да имаш дечковци, како ќе знаеш каков партнер ти одговара? Држењето дома во изолација не те штити, те лишува од битни животни искуства, од убави спомени и од лекции кои ќе ги научиш од грешките. Конечно таа фрустрација што ја осеќаш ќе прерасне во твое оддалечување од нив. Дали тоа би сакале да се случи? Нивната заштита треба да биде во тоа што ќе ти дадат совет, искуство, ќе ти помогнат да ги видиш лошите и добрите страни од одредени одлуки, ако имаш потреба од таква помош кога одлучуваш. Но одлуката дали ќе правиш како што ти кажале или ќе направиш нешто поинаку, мора да биде твоја лично. Инсистирај дека имаш право да одлучуваш за себе, како што после и последиците и придобивките од изборот ќе си бидат твои. Значи мора да се бориш да поставиш граници во односот со нив. Твои лични граници. Да кажеш смирено и аргументирано што ти пречи во односот нивни кон тебе. Имаш целосно право да се заштитиш себе и да се залагаш да живееш живот според твојата желба. Тоа не претставува непочит кон родителите, ниту неблагодарност. Ниту тие ниту ти не треба да гледате така на твоите барања и реакции. Едит: не сакам споредби да правам, знам дека може не сите на 24 години се осеќаат исто и сакаат исти нешта, ама јас на таа возраст се осеќав многу зрело. Знаев што сакам и се сметав за способна. На таа возраст се омажив, сакав дете и забременив. Јас овој муабет со моите го имав на 17 години. Патував сама (со другарки) од 16 години возраст негде. Со дечко дури кога го запознав маж ми ама и тоа на 18 години негде и откако го запознаа лично. Кога бев пред себе на чисто за моите чуства за него, го донесов дома да го запознаат без некоја најава и мислам тоа помогна да стекнат доверба и во него и во мојот избор.
Не да ја начнеш темата, бидејќи со таков менталитет они нема ни да те сослушаат. Тоа начнување тема, има исход или ќе те изгнорираат (ај иди у соба, ти ќе ми кажуваш) или ќе викаат по тебе (а ти вајда и имаш страв од нив според пишаното). Туку треба да се избориш, јас одам крај. Патем немаш 14години па да те заклучи во соба.
Јас искрено да ти кажам верувај најискрено ти зборувам.Не ги слушај воопшто тоа ти е мој совет.Искочи си каде сакаш и оди си каде сакаш.Ти си ги научила секоја нивна забрана да ја поштуваш(што е во ред сепак ти се родители)ама за се има граници.Нема потреба од такви забрани ти си доволно возрасна и зрела особа за да ти диктираат родителите.Мораш да ги научиш да сватат дека ти немаш 15 години и дека можеш сама за себе да се грижиш и да донесуваш свои одлуки.Јас би ти препорачала кога ќе ти кажат нема одење ке одиш,и на секоја нивна забрана ти ќе го правиш спротивното напротив ќе го направиш она што ти го забрануваат. Еднаш,двапати ќе пробаш и ќе ги поднаучиш на тоа,зошто ти не им се противиш за ништо и они мислат дека добро постапуваат.Во ред е тоа да бидат заштитнички поставени ама ова според мене е претерано.Пробај ова што ти кажав па може ќе успее
Моите немаат причини за недоверба затоа што ниту пијам ниту пушам ниту имам направено нешто што не е во ред. Доколку се случи да излезам со друштво што е ретко секогаш се враќам во пристојно време, не затоа што тие ми го барале тоа туку затоа што јас сум се чувствувала уморна или не ми било интересно да останувам до раните утрински часови. Кога веќе сме кај сексот, интимни сме. Тоа тие сеуште не го знаат. Мојот партнер и по првиот и по последниот секс е ист, внимание не ми недостига, убаво ми е со него, среќна сум. Имаме разговарано на таа тема што доколку останам бремена ( некогаш користиме и заштита) тој веднаш би го сторил тоа што е потребно. Свесна сум што се може да се случи, тие се плашаат да не страдам како што имам страдано по раскин на врска. Овој пат ги преминаа границите. Јас почнав да правам планови за викендов, вечерва ќе им соопштам.
Нешто мора да се има случено штом така импулсивно реагираат. Пишав уште во првиот пост, се плашат од нешто. Значи не било ни конзервативност, ни ништо. Јас имам едно правило, дури не стани озбилно, ама баш озбилно, на никого не кажувам. Одбивам да споделувам било какви детали. И мислам дека е така подобро. Ако си имала некоја лоша врска во минатото, и со споделила со нив, тогаш во секоја нова ситуација ќе ти кажуваат или предупредуваат “се сеќаваш, да не заврши пак така.“ Затоа, не кажувај се.
Ќе ти одговорам онака како шо мислам дека треба. Ако не ти се допаѓа мојот одговор тоа не е мој проблем, игнорирај слободно. Јас тука ставам крај на дискусијата, шо и да ми реплицираш не ти одговарам поќе оти неќам да се замарам со тебе. Девојката си доби совет за кој самата ќе одлучи дали му одговара и то е то
Види, јас НЕ реков дека е во ред машкото да плаќа постојано. Секако треба да се разграничи кој и колку дава. Ама машкото да дреме постојано, да чека од женското, да се влечка позади демек еве има кој да плати - ич не ми е во ред. Ова е цела психологија на карактер, да не мислиш дека нешто добро ќе произлезе. И друго, 50-50 не е секогаш возможно зашто понатака преминува и ова во себичност и цело време се потенцира. Знам (имам доволно примери околу мене) за бракови кои до ден денес се на изрази од типот - абе ти не даде пола, јас дадов повеќе од пола. И ова не е здраво, понатака што? Ќе си делиме цел живот? Според мене треба здрава свесност од двете страни.
Не туку чувај боже ако дознаат комшиите оти немаженото им девојче отишла сама на одмор со дечко во друг град. Ќе пукне брука за сТрамота. Никако да сфатите разлика меѓу грижа и простотилук. Знам 70+ годишни баби што имаат посовремени сфаќања од некои родители.
Извини ама како ризикувате да останеш трудна и да чуваш бебе според муабетов а си целосно зависна од твоето семејство?
И мене истото ми падна во очи- понекогаш користиме заштита. Па ко му доџе, ако забремени ќе се земат и ќе ја пуштат родителите од дома. Во спротивно тешко. Убав одговор ти даде @Cosmic Girl . Ама @Клара1 дали ти озбилно сакаш да останеш бремена и дали е тоа некој реален план во животот? Со ништо јас немам проблем, нит со одмор со дечко, нит со секс, единствено незаштитениот секс без план за иднина, ми е многу незрело однесување. Можеби си одговарате, можеби и би имале убав брак, ама брак заради бременост ми е некако исфорсирано, и не секогаш среќно решение.
