А он ти рече да си дадете време, да паузирате малку? Па и така би требало да биде, после тоа ќе видите што ќе праите, ќе имате доволно време да размислите и да донесете правилна одлука. Ако се осеќаш беспомошно слободно можеш да одиш на советување, сосема нормално е тоа, и добро што си свесна дека треба да поработиш на себе.
Некако и двајцата одлучивме,јас не можам да се соземам се уште,се дистанцира од сите и се тргнав на страна,не можам да спијам да јадам ослабена сум 5 килограми. Постојано имам немир и само пешачам и плачам.
@Pandapanda Не знам што си го повредила толку но еве, дајте си време, размислете со ладни глави, најдете компромис што ќе одговара за двајцата. Сигурна сум дека доколку навистина се сакате ќе најдете решение. За тој период поработи на себе, ако е потребно појди и на психолог.
Тоа и си размислувам да си посетам психолог,се надевам ќе ми помогне,фала богу не се срамам да посетам сметам дека тоа е нормално во денешно време,се плашам само од неговата одлука
Мораш да бидеш подготвена за се. Можеби ќе си дадете шанса, можеби ќе продолжите секој по свој пат, знаеш како викаат: Што треба да биде, ќе биде, не можеш ништо да спречиш. Види, знам како е да си на дистанца од човекот што го сакаш, сум го поминала тоа, но времето е лекот за се..( ова го кажувам јас како личност која не веруваше во тоа). Ќе биде се во ред.
Една девојка еднаш ми рече вака Некогаш треба да помине најлошото за да дојде најдоброто. Можеби ако продолжиме понатаму ќе биде многу поубаво
Поубаво што си продолжила сама.Ферски е да не идете за да не го мачиш и него и себе. Камо среќа да беше бившава моја вака доблесна како тебе. На фемина дојдов по раскинувањето на врска која траеше над десет години. Сега барам само некоја душичка која знам дека ме чека мене да бидеме среќни.
Секој ќе си ја најде својата среќа, никогаш не е касно, луѓе и разведени со деца па покасно си ја наоѓаат среќата
Здраво, многу се мислев дали да пишам ама чуствувам потреба од мислење од луѓе кои не ме познаваат за да заземат страна. Со дечкото сме во врска околу 11 години и неколку години живееме заедно. Можам да кажам дека добро функционираме, двајцата работиме имаме стабилни финансии. До сега никогаш не сум притискала за брак или за свадба, едноставно не осекав потреба се до оваа година кога сите околу мене се испомажија и верија. Решив да зборам отворено со него за ситуацијата на што добив одговори од типот: Зошто се брзаш? Дали ти фали нешто? а подоцна премина во: Чекам да го поправиш однесувањето и Не си заслужила. На крајот испадна дека јас го молам и искрено чувството не беше пријатно. Извинете на долгиот пост
Како тоа не си заслужила ? Што си ти дете па треба да заслужиш играчка? Како тоа однесување после 11 години? Ова ми е повеќе дека не е спремен и си бара изговори
Wait what??? Брзаш после 11г. ццц Купи прстен па запроси го ти чим тој заслужил, ако те одбие, најди си друг.
По 11 години врска од кои неколку години живеење и тој и вели не заслужила, да го промени однесувањето. Шо треба да прави? Да му се потчини? Да молчи ? Да биде само фигура во домот? Нит го запросувам нити ништо, ќе му поставам услов, take it or leave it. Кога ќе размислам, бракот не е ветување за нешто но неговото однесување иритира.
Јас да сум на твое место ќе размислам дали стварно сакам да сум до таков човек во брак,па макар и утре да те запроси
Да не се сфатиме погрешно, не дека мене успех во животот ми е да бидам нечива жена или да носам нечиво презиме. Едноставно природно ми е да е тој следен чекор, значи не сме ни тинејџери нити имаме по 20 години.
Точно така дека не ти е,ама сон на секоја жена е да облече венчаница и да си има свадба од соништата. И баш бидејќи немате по 20 години сосема нормално е и природно да сакаш да те побара
Не, јас еднаш кажувам и тоа е крај на приказната од моја страна. Нити молам нити притискам, си ја знам вредноста. Меѓутоа ми дојде голем шок и преголемо разочарување што и по месец дена уште ми пречи и гледам дека и односот спрема него ми е променет.
