Искрено, гајле ми е. Нека се живи и здрави да не ми се секира девојката другото не ми е битно. Што работеле, како работеле, дали ме сакале или не, нека ме сака таа доволно е. Со неа ќе спијам, јадам, шетам и градам иднина, не со нив, нека ја сакаат нејзе, мене не мора, додуша подобро би се чувствувала таа, али за мене не е крај на свет, си имам родители, да ме сакаат и почитуваат.
Мислам дека е комплекс, секогаш кога сум имала контакт на свиѓање со некој кој што е финансински по моќен(фамилијарно по богати да речам) од мене( моите) сум имала мислење дека не му доликувам, и дека не сум негова "класа" Дека неговите нема да прифатат, да им се свиѓа тоа, дека ке ме гледаат попреку.. уште си имам такво мислење.. overthinking
Не очекувам со идниот партнер да сум сијамски близнак. Сакам да има работа, стабилност, исто така и јас и најмногу што мразам е мешање во нечија обврска. Ако јас сум останала и дискутирала за некои проекти со колеги, пријатели незнам каква врска има и мојот партнер со тоа и обратно.
На пример си идиш дома си разговараш како ти помина денот и што си правела, ваљда ќе му кажиш дека правите проект и ете си комуницирала со колеги итн?
Секако ако праша и ако го интересира мојата работа или проектот воопшто. Да не биди шо праеше бе денес? Оти бе закасна немаш саат на рака аха шо збораше со него итд..
Па можеш на пример да го известиш дека ќе доцниш, дека ќе одиш на кафе, ручек итн. итн. Некои работи толку просто се решаваат денес, и онака ни се телефоните 24/7 во рака.
Ви благодарам на сите за одвоеното време и советите. Ова дека имал друга ми е најневеројатна варијанта. Типот си имаше психички проблеми чиј удел во врската и прекинувањето јас го потценив на почетокот. Не го молам, не сум го контактирала, ниту пак тој мене. Не можам да излезам од дома а да не плачам, ги срамам сите од друштво. Не можам да престанам да мислам на него, да се опседнувам со причините заради кои ми раскинал. Не можам да отворам camera roll на телефон, да не ги видам сликите случајно. Секоја мала ситница дома, од украс до облека, ме потсетува на него. Секоја песна во телефон. Ми ги уништи омилените албуми, книги и активности. Имам големо искушение да се враќам на стари пораки и да се преправам барем за момент дека се' е по старо. Умот ми оди на места кои ме плашат. Најтажното е што следат празници, што ми е и онака тежок период. Ќе има повеќе седење дома и можности за размислување и прогонување и себеобвнинување. Не можам да заспијам навечер без седативи, чаеви, мелатонин. Прва и последна помисла ми е во денот. Си терам со обврските зашто морам, но секогаш го мислам во позадина. Извинете за rant-ов, морав да се искажам.
Колку години имаш? Скроз е нормално вака да се осеќаш некој одреден период ама гледај шо побрзо тој период да заврши. Што е твое ќе си дојди, ако не бил дечкото за тебе не бил, ќе биди друг. Не е болка за умирање.
Незнам колку време сте биле заедно и на која далечина, меѓутоа врска на далечина е тешко да се оддржува особено ако барем едниот нема повеќе услови за тоа и секако ако има заеднички планови за после некое време заедно да живеете. Иди -дојди без план ми е гледање и поминување убаво време заедно, а не врска. Мислам дека тебе ти фали сликата што си си ја направила за него или он ти ја направил, а по ова што прочитав дека се опседнуваш значи дека си overthinker што значи ти убаво си си го смислила животот и сега си разочарана што е нормално. Ќе помине за некое време, гледај си се себе си, излегувај, дружи се, пешачи, спортувај, само не седи дома. Зошто седење дома е = на депресија. П.с Ќе се смееш за некоја година на ова.
Јас бев таа со повеќе услови зашто типот немаше работа, нема да ми верувате ако ви кажам колку пари потрошив на него. Кога беше негов ред да вложи и дојде тука - ме остави. Инаку имавме планови за во иднина, дури и ми кажа каков прстен ќе ми купи. Не можам да си простам себеси што вака ми врати за целата љубов, поддршка, енергија, време и пари. Не ми се станува од кревет но се форсирам да продолжам со спортовите, хобијата, работа, учење и се' по ред. Епа тоа е уште поголем проблем зошто ти си се вложила премногу и време и енергија и пари и сега неможеш да веруваш дека е за џабе било се. Земи еден лист и напиши што си се направила ти за него и што е се направил тој за тебе. Кога ќе сфатиш дека твојата листа е поголема тогаш ќе разбереш дека не вреди и дека ти се фаќаш за тоа ти што си правела и колку си се вложила. Мажот е тој што треба да е маж, размисли и дали ти треба некој тип кој што нема работа.
Изгледа ти си била единствена што си вложувала во врската. Ти си вложувала време, пари и емоции. Претпоставувам дека само ти си одела во неговиот град. (трошкови за пат и некои ситници ако пазариш....) Он бил само на зборови. Времето лечи се. Ако не е тајна колку време бевте заедно?
Бевме заедно 10 месеци. Знам дека in the grand scheme of things не е голем период и сите тоа ми го кажуваат, ама не ми е утеха. Бев приврзана за него и стварно мислев дека овој е мојот човек кој ќе ме заштити од се' а тој излезе најголемо разочарување. Единствена утеха ми е дека некогаш ќе го стигне кармата. Инаку да, одев во град близу до неговиот и надвор од неговата држава, јас секогаш го плаќав смештајот, илјадници долари се во прашање.
Сум поминала тоа али на крај сватив ако те сака ќе биди со тебе макар и да има мала расправија... поминаа години кај мене и до ден денес не се бараме више ниту се гледаме од негде ради далечината Затоа ти кажувам да не го бараш више затоа што тој си одбра да те остави и веќе не те сака ...
Жал ми е што си поминала низ истото. Никако барање, претпоставувам дека ќе ми пише скоро зашто треба некои работи да ми врати по пошта, ама освен тоа нема да има комуникација.
