Здравоо. Веќе некое време сум во мисла да побарам совети овде. Со дечко ми сме заедно 1 година и неколку месеци, врска како врска има и убави но и неубави моменти. Кога ќе ставам на кантар поубавите работи тежат повеќе, но во последниот период доаѓа до ситуација да не знам како да постапувам со него, како да се изразувам, како да дојдам до сериозен разговор за работи кои што ме мачат а него мува не го лази и вешто одбегнува разговор за битни теми и во нервоза знае да каже работи кои можат да ме повредат иако знам дека не го мисли тоа. Минатата вечер успеа да ме расплаче со неговата ноншалантност и зборови како јас премногу бргу доаѓам до заклучоци иако длабоко во себе знае дека сум во право за икс причина и овој пат премолчив со цел да не го повредам. Сега чувствувам вина затоа што имав причина за мала караница. Кога сме заедно е најпрекрасниот човек на светот, но чувствувам дека немањето доволно комуникација ни е голем проблем и не знам како да го решам тоа. Му следува тежок период, јас како девојка имам разбирање, му давам подршка и затоа решив овој пат мудро да премолчам и да се повлечам, но би сакала на некој начин да допрам до него или пак да се дистанцирам со цел да си ја сфати грешката но не знам како, кога цело време и покрај сите преокупации за да не мислам на тоа, ќе ме удри некое чувство на тага и не можам да се изборам со тоа. Не мислам дека сите овие работи кои ги набројав се доволна причина да дојде до прекин на врската, но не сум сигурна кој би бил мој следен чекор да го поправам сиот хаос или едноставно да оставам на времето.
Недостиг на комуникација е и те како доволна причина за прекин на врска. Најголем дел од проблемите се резултат на недоволна комуникација воопшто. Не знам колку би траел тој негов тежок период. Ако не е многу долго јас би почекала и после тоа седнувам да зборувам со него многу сериозно. Ако сака да успее врската ќе мора да комуницира. Само не се објаснувај премногу, тој што те сфаќа сериозно ќе те сфати без многу објаснувања. Ако има желба за напредок ќе приметиш, а ако нема јас многу добро би размислила дали ќе продолжам.
Mајка му е болна, ја чека веројатно операција, ништо сериозно, но само превентивно, не се распрашував бидејќи не сакам да влегувам длабоко во темата затоа што му е тешко кога зборува за тоа па инсистирам да не го чепкам. Поради проблемите се немаме некое време видено, иако редовно се слушаме, вчера излезе со пријател да завршат итна работа и кога се врати на шала му реков кога јас и тој ќе се видиме, и тука почна сиот циркуз дека го имам напнато, и барам кавга при што се повлеков и успешно ја промени темата. Други проблеми немаме, сето останато е во ред, само ова не ми дава мир. Нема друга, за тоа сум сигурна
Добро е да имаш разбирање, само гледај да не премине во непотребна толеранција и да изгубиш време на ништо.
Штом викаш мајка му ја чека операција тогаш остави да помине тоа, па после зборувај. Ако се чувствуваш дека треба да се дистанцираш, тогаш дистанцирај се. Води се според твоите чувства.
Абе ајде, си го напнала. Извини што сакам да бидам со тебе, некој ако сака и да нема време ќе рече 5 мин доаѓам да те гушнам. Ако е нервозен нека ти каже а не вака да се однесува со тебе. Јас би поставила граница кога ќе научиш да се однеуваш со почит спрема мене барај ме, во спротивно чао. Нити го малтретираш нити имаш луди барања, тоа што он е нервозен и ти се истура не е океј. Живот не е бајка ќе има билион проблеми и ? Возрасни сме седнуваш и збориш, решаваш не чекаш да помине момент, у лош момент ќе видиш право лице!
Јас не знаев дека е нервозен, откако го прашав се случи тоа, и бум - експлозија. Ниту знаев како да одговорам, ниту како да постапев. Не е лош, ова само не му чини. Чува многу во себе, сестра ми е таква, тешко се отвара, додека сум јас спротивно од тоа. Утрово е поинаков, посмирен, расположен, само му кажав дека кога е спремен да разговара за се што го мачи, ќе го ислушам, но да не се однесува со мене така. Ми се извини, знае дека претерал и ќе се потруди да го надокнади пропуштеното, но денес го гледам со други очи, ми треба време да се стабилизирам.
После ќе биде, жените не знаат да се однесуваат а всушност грото од мажите не знаат што сакаат и како да се однесуваат. Мене да ми рече така, последно ќе му биде.
@Mirinda_ Dali konstantno ste pod pritisok i raspravii makar i za vakvi raboti i se zacesteni periodov?
Контактирам со едно дете веќе година и пол значи најдобар пријател 24/7 сме на телефон (тој замина да работи во друга држава). Се смееме, пееме се совршено. Зачера се фатив како ми скролам низ слики и ги гледам, некое чудно убаво чувство, тој исто така завчера ми призна дека му се допаѓам ама е премногу резервиран како да се плаши. Ми кажа вчера дека на некоја пријателка за роденден му купил букет-полудев не му пишував, врескав низ дома што не личи тоа на мене.. Се зачудив. А и гледам тој почнува повеќе да се страми внимава што зборува.. Не сфаќам дали да го гледам само строго пријателски како досега и така да се однесувам? Оти неможиме да му наредиме на ова срцето глупо
Ние ретко се караме, само ова претставува проблем, неговата затвореност, проблемите ги чува во себе и речиси тешко се отвара. Немаме некој притисок, едноставно моето обично прашање свртено на шала, и тој се напна.
Si probala na razlicni nacini da komuniciras? Dali sekos otvoreno od dvete strani pristapuvate kon reshavanje ma problemite bez pritoa da se napagjate eden so drug ?
Па ако му е таков карактерот, нема потреба да трошиш зборови и енергија. Ако неќе да збори и се лути, неќе, нема да го молиш.
Ти ги прочитав сите одговори. Дај му време бидејќи минува низ тежок период. Остави тој да те бара, да ти пишува. Еве јас имам врска на далечина веќе скоро 5 години. Пред три години мајка ми се разболе и бев многу загрижена. Целиот фокус ми беше на неа. Со дечко ми нон стоп пишавме, се слушвме. И кога се деси тоа имаше денови кога не сакав да комуницирам со него. Бидејќи како што напишав целосно се фокусирав на мајка ми. Не знаевме што и е, читав многу по интернет сакав да и помогнам да помине се што побрзп и со тоа се намали мојата комуникација со дечко ми. Тој мислеше дека повеќе не го сакам му сметаше тоа што не му посветувам време и што немаме многу комуникација. Тоа беше одреден период ама тој беше трпелив и помина се. Истото треба и ти да го сториш. Да оставиш некое време он да те бара, да му оставиш простор и да знае дека го сфаќаш и му си поддршка. И не е тоа причина за оставање во никој случај.
Веројатно пријателството веќе прераснува во друго,нешто повеќе.Јас не гледам тука проблем,ако осеќаш дека и од другата страна има нешто повеќе кажи му не е страшно ниту срамно.Сигурно имате голема блискост штом комуницирате секој ден. Луѓе сме, можат разни чувства да се појават во секој од нас.
Здраво на сите, ве молам за совет и мислење без да ме осудувате бидејќи можеби моето размислување не е како што треба. Имам 25 години, уште малку 26. Со дечко ми сме заедно 4 години и 7 месеци. Со него немам реален проблем, се е во ред, исто и со неговата фамилија сум блиска. Всушност пред 2 месеци неговиот брат започна врска со девојка од соседниот град на околу 50 км од нашиот. Не запозна со неа и девојчето беше ептен океј и кул, почнавме да се дружиме да идеме чат пат на кафе, јас дека работам во нејзиниот град и кај неа некогаш одев на кафе. Но, последните 15 дена ми се чудни многу. Прво, секој викенд е овде од четврток до понеделник што мене не ми пречи воошто, само ме нервира што ми пишува "еве фамилијарно ќе ручаме, еве фамилијарно пиеме кафе итн.." како мене да ме нема во целосната слика. Мене односот со дечко ми и неговата фамилија не ми е сменет и сеуште сме блиски, само мислам за некои работи дека ме лаже девојчето. Пример пред една недела ми кажува како мајка му и татко му на дечко ми ка прашувале дане си бремена малку си здебелена дај боже да имам внуче ајде те молиме дојди со нас да живееш многу ни е убаво кога си ти овде те сакаме многу за снаа најубава си ... а реално луѓето не се такви многу се културни, воспитани и млади.... не знам што да мислам ми паѓа тешко секојпат кога ми кажува такви работи како сите и кажувале дојди да ни бидеш снаа само тебе те сакаме јас секојдневно се гледам со дечко ми и неговите, чудно ми е како кога сме сите заедно никој ништо не и кажува а демек јас кога не сум таму таа била снаа за пример, за внуци, најпаметна, најубава. Имам чувство како да пробува да ме оддалечи и од дечко ми и од неговата фамилија. Не сум љубоморна, пресреќна сум што конечно имам друштво на семејни собиранки... но зарем вака заслужив? На никој ништо му немам преречено, посебно неа се однесувам со неа предобро. На моменти чувствувам анксиозност, како да сум веќе одтргната од секој нивни план. Пред 2 недели кога беше овде требаше да одат на шопинг за Скопје и ми кажа како еве ние ќе одиме фамилијарно ама за тебе нема место и дури ми пишува, а дечко ми ми се јави да ме праша дали сакам да одиме со друга кола и му кажав не сакам и ми кажа епа и јас не одам тогаш ќе излеземе овде јас и ти. Во четврток ми звони ми кажува дека ќе се селела кај нив за 1 месец многу неубаво чувство ми ствара... дали е во ред да разговарам со дечко ми за ова и да му ги кажам работите што наводно мајка му и татко му ги кажале? Или да не се замарам? (Барем да пробам )
Види кога ќе се соберат повеќе луѓе во фамилијарни работи, нормално е некој да ствара рчки. Погледни ја темава за снаи и свекрви, и за брачни проблеми. Ако тебе дечко ти ништо не ти има згрешено, не се карате. Ако он лично не те отрга од фамилијарни настани, не се грижи. Самиот не сакал да оди со нив во Солун без тебе. Ако продолжи да те провоцира, намали на комуникација, не си венчана со девојката. Гајле ти е што збори, се додека дечко ти е на твоја страна. Е сега ако те оддалечат скроз, пример да одат сите некаде на ручек, да се договорат без тебе. Тогаш да време е за разговор, зошто така.
@AnastasijaIc12 мое мислење е дека намерно те рчка, мислам дека нема ништо точно од тоа што го кажва, најверојатно сака да те напрај љубоморна, ептен незрело се однесува. Дистанцирај се од неа, помалку комуникација
