Дај му некое време за да ти ја стекне довербата, но прво треба да проработиш и со себеси. Претходниот лош брак ти влеал страв во коски, па нормално е сега да се чувствуваш така. Јас на пример некоја да се матка со мене 5 месеци, а да не сака ништо (мислам на врска), би ја откачил. Но не е секој човек ист. Можеб ќе ти даде време.
Ако имаш чувство дека те лаже зборувај со него. Прашај го и збори за твоите чувства. Ама од твоето лошо искуство и тебе ти паѓа тешко да се отвориш. Многу ми е жал тоа што си го претрпела. Мој совет е да не се брзаш за нова врска и да побараш психолог
Жал ми е што си имала лошо искуство и што си била повредена и тоа од најблискиот. Очигледно е дека претходниот човек со кој си била во брак оставил трауматски последици врз тебе. Поради тоа си направила одбранбен механизам и си научила самата себе да се штитиш и затоа не дозволуваш некој да ти се приближи (не во буквална смисла, туку во смисла на немање доверба, сомневање и преиспитување на се што ќе каже и слично). Тоа е нормална реакција бидејќи во тебе сеуште има делови кои се неизлечени , но не треба така да се остави туку да се превземе нешто а тоа е работа со самата себе. Знам дека ти било и уште ти е тешко, но гледај што си научила од целото тоа искуство бидејќи се во животот е лекција (барем јас гледам така на работите). Јас исто така бев во дооолга 10 годишна врска која за малку ќе преминеше во брак (бев верена со прстен на рака и живеевме заедно) но среќа на време пресеков пред да си ја исксопам дупката уште подлабоко. Од оваа гледна точка, благодарна сум за тоа искуство бидејќи имаше и добри но и МНОГУ лоши работи кои што ме освестија и од кои научив многу за себе и за тоа каков човек сакам да имам покрај себе. Мене лично многу ми помогна разговор со најблиските луѓе, гледање на подкасти и читање книги за личен раст и развој каде меѓу другото се споделуваа и љубовни искуства, трауми и како сето тоа да се надмине. Посетував и психолошки работилници, но најмногу од се ми помогна разговорот со самата себе бидејќи конечно научив да се слушам себеси, својата интуиција и да поставам стандарди и граници. Не се сите луѓе исти и не значи дека секој сака да те повреди, тоа никој нити може да го знае нити да го гарантира. Но тоа не треба да биде причина за да се затвориш и да си ги отфрлаш можностите кои ти се нудат. Доколку ти е убаво со сегашниот дечко, разговарај најотворено со него и кажи му како се чувтвуваш. Објасни му дека можеби ти треба простор и дека не сакаш да брзаш па ако е доволно зрел и ако навистина му значиш ќе те разбере. А ти работи си на себе за да можеш да ги исцелиш раните што очигледно сеуште ги имаш за да можеш повторно да веруваш и да се отвориш.
Здраво на сите! Не знам дали е темава за тука и дали е воопшто проблем но сепак ќе побарам ваше мислење. Бев во долга врска потоа во брак па се разведов, така да скоро цело време бевме заедно дури и пред да се земеме. Сега имам дечко со кој одам веќе 2 месеци па би сакала ваш совет колку често е нормално да се гледаме? Имено, се гледаме еднаш до 2 пати неделно , секој ден е со другарите, некогаш дури ни за викенд не се гледаме. Кога е со нив ми се јавува, ми кажува со кого каде, ми праќа слики чат пат ...ама тоа што не се гледаме почесто ме буни. Дали е ок вака на почеток или треба да се загрижам сум имала само една врска досега и не можам да направам споредба, навистина сум збунета. Инаку имаме 30год двајцата.
Тоа е индивидуално, нема правила колку треба да се гледате. Очигледно дека тебе не ти е доволно и затоа треба да се разговара со партнерот. На почеток на врска, доколку има простор и време секако дека двајцата партнери ќе сакаат повеќе време да поминуваат заедно и да се гледаат почесто, да ги минуваат викендите заедно, се е до приоритетите.
Зависи како сте со обврски, кој кога е слободен. Нема правило колку често треба да се гледате се додека љубовта е вистинска. Зависи и колку далеку живеете еден од друг, ако сте од различни градови не може секој ден да се гледате.
За љубовта да биде вистинска, треба да се гледаат. Ако комуницираат само преку телефон и социјални мрежи, тогаш како може да има љубов? Точно е дека нема пишано правило колку треба да се гледаат за да има љубов, но дали и ако еднаш неделно се видат, би постоела љубов помеѓу нив? Праксата до сега, барем кај повеќето од нас, покажала и докажала дека доволно е 4-5 пати неделно е добро да се гледаат паровите, со цел одржување на врската и љубовта. Значи ова не е нешто научно докажано и дека така треба да биде, туку се водам од тоа како со толку гледања се развивала врската. Секако дека нема да пропадне врската и ако еднаш неделно се гледаат, но тоа е од ризик. Тука се ствара најмногу љубомора, тага, па се до завист.
Убаво е ако имаат можност што почесто да се гледаат, ама некои едноставно не се во можност толку често. Во врски кај што од х причини не се гледаат многу често мораат и двајцата да бидат трпеливи, потребно е и голема доверба и потешко е да се одржува, ама не е невозможна.
Па со тек на време кога ќе стане поозбилно сигурно повеќе ќе се гледате, ако не зачестува со текот на времето тогаш треба да се замислиш и да разговараш.
Барав некоја тема за долги врски, само не најдов, па реков тука ќе си кажам. Што кога во врската се е добро, само што додека стапите во брак ќе треба да биде после 10+ години врска? Дали мислите дека човек може да се презасити од врската за сите тие години? Околу мене голем дел познаници парови што беа заедно од тинејџерски години и поради некои причини малку пред 30тите кога веќе средуваа станови и се спремаа за брак, раскинаа, затоа и се подзамислив на темата. Има и успешни приказни, но првиве преовладуваат некако. Јас сум во ситуација да сме заедно од средношколски денови, веќе долги години сме заедно, но бракот не ни е во план за следните 5 години. Дел од причините се немање наше место за живеење (aко се земеме треба да живееме со неговите во куќа за кое двајцата сме согласни дека не ни одговара), дел е кариера во прашање, а мал дел и тоа што уште сме млади и не сакаме да брзаме само зошто сме биле 5+ години во врска, па мора да биде бракот што побрзо. Убаво ни е во врска, имаме време и за се друго во животот, се остваруваме и на други полиња во животот, се е во ред. Договорени сме да собираме пари за станбен кредит, веќе дел од сумата за учество за кредит ни е собрана, ама ќе треба уште време додека се тоа се среди како што треба. Наши пријатели што покасно од нас започнаа врска, веќе се верија и размислуваат за свадба, па се повеќе во наша околина е ова тема. Ние сме тема на муабет во смисла, "ее ние сме заедно пола од времето во врска што сте вие, па се веривме, заедно живееме, ќе правиме свадба, ајде што чекате вие, се сакате" и 300 глупости. Родителите не се мешаат и не не притискаат, напротив јас од дома имам целосна поддршка за мојата одлука. Повеќе е муабетот од пријатели, колеги зошто дојде тој период кога голем дел дипломираа, се вработија и следниот период е веридби и свадби околу нас, што ме натера гласно да размислувам.
Душо, не знам сега да не генерализирам, поаѓајќи од моево окружување од маживе што сум разбрала. Машко коешто е навистина заинтересирано, сака и сам инсистира често да се гледате. Значи не е работата колку често се гледате, колку што е ставот на машкото по ова прашање. Малку ми е чудно ова за викендите затоа што обично баш тие се резервирани за партнерот. А најлошо е тоа што не гледаш некоја желба или интерес за гледање, крају краева, тој е машко , тој треба да инсистира на почесто гледање особено на почеток. Прашај го отворено, кажи му дали сметаш дека доволно често се гледаме. Спрема одговорот што ќе го добиеш ќе си постапуваш.
@marsilia велиш малку пред триесеттите раскинаа многу парови, тоа е зашто триесеттата година сама по себе ти прави пресврт и веќе не размислуваш така како што си размислувала. Буквално е преку ноќ. И тоа чекање измеѓу за да се средат некои работи, куп планови, вака-така, па тоа „ништо не ѝ реков, надркана е“ - се служам со практични примери, придонесува да се подгрее и трансформира љубовта во фрустрации. Мене никој не може да ме убеди дека машко треба да чека х години за да биде сигурен дека ти си таа, зашто многу знаат уште од почеток дали ќе се или нема да се до крај, ама како да кажам..им одговара бесплатен секс, нешто што женско го сфаќа откако ќе се осети баш така, искористено. А тек па најглуп момент е кога ќе се залаже женско и ова отворено ќе го дискутира, па класика приказни како сексот е заедничко задоволство, ама зошто тогаш тапка работата во место? Сумирано, плановите и не ти се некоја гаранција за нешто, напротив, за полесна манипулација.
Воопшто нема такво нешто кај нас, изгледа не си ме сфатила баш зошто нигде не спомнав вакво нешто, ниту мислам дека се двоуми дали сум јас таа. Тој е дури и поспремен е за брак од мене и би сакал поскоро, јас сум таа што не сака сега во овие години. Плус, нема шанси да прифатам да живеам во заедница. Додека не се реши станбено прашање, брак не доаѓа во предвид.
Не си во право, ми треба време да ја запознаам дури да видам како се однесува под притисок, со роднини, со обични луѓе на улица, ко че е болна, или јас сум болен, како реагира ко че се нема пари и слично. Дома ако се можи да поседите е тек тогаш ќе размислуваш за брак и слично. А до членката, да не слушаш многу наоколу шо те тераат, оти тие нема да то го уредуваат животот, некој порано некој подоцна како мислите е најдобро така. Не секој е богат или сиромав...
@marsilia ајде и да не сум сфатила, еве неспремноста пак е нешто поврзана со врската. Зошто не си спрема, е индивидуално. Ако вистина ти е убаво и нема никакви несогласувања, напротив - треба да си и доволно од спремна. @Stark не знам зошто секогаш си одговараш во твој стил и го доживуваш мислењето како за тебе да кажувам. Ова горе не е некоја тајна, ќе ме разберат тие што треба да ме разберат. За понатака не би да навлегувам во офф-топици.
Ти зборуваш дека не можи да те убеди машко, веројатно мислеше на било кое машко, не мора дефанзива да фаќаш си разговараме можеби ќе смениш мислење, не секое машко му е најбитен сексот.
Не е дефанзива, одговорив како што е. А зошто мислам така, не треба нешто посебно да се правдам оти на секој му е даден ум и разум и си сфаќа кога треба да сфати. Ако ти мислиш дека тоа богат и сиромав што ги вметна влијаат некако - не. Работи за средување секогаш ќе излегуваат, биле или не биле во брак, биле богати или сиромашни, секогаш ќе се најде некоја рачка за фаќање. Просто нема момент да рече некој дека сето му е средено и ако чека до овој момент - никогаш и нема да влезе во брак.
Ако не ти е фамилија, дрско и безобразно е да ти зборува некој и уредува животот пошто не знајме на некого како му е и со какви проблеми го снашле.
Пак не ме сфаќаш што сакам да кажам. Ниту некому му го уредувам животот, ама веќе ако некоја сака да слушне (различни) мислења и пишува на форум - треба да е спремна на тоа. Ако не е, не мора ни да прашува, зашто која е поентата да слушнеш исти мислења? Иако ниту се изразив безобразно, туку само се задржав на делот зошто обично се случува тоа што се случува околу триесеттите години - а истото беше започнато од членката. Ме изненадува како во последно е станат форумов осетлив (не го паметам таков), а човек треба да испребира поими изгледа по стопати за да не некој се најде повреден.
