Јас не можам да кажам нешто шо не е опфатено веќе. Можам само да кажам/дополнам дека никогаш не сме сакале кога родители не споредуваа со други деца од класот или роднини на блиска возраст. Зошто сега сами да се споредваме? Секој се движи во свое време и правец. Прашање е само дали сакаш нешто или не, и дали сметаш дека ако долго се задржиш во истата положба - е време кое е изгубено и не можиш да го вратиш.
Мислам дека кај тебе е проблемот што не си сигурна дека она за што мечтаеш ти е истото што го сака и он.. На секого различно му се движи животот, така да не треба да се споредуваш со никој. Твојата желба за дом и семејство треба да ја разговараш со дечко ти.
Имаме разговарано многу на оваа тема и јасно има кажано дека сака со мене и брак и деца. Моментално неговите се во процес на селење во нова куќа, а оваа ќе почне со реновирање. Вчера ми кажа да одиме да бираме плочки. Не е дека сум многу залетана за тоа да се мажам под итно и да раѓам, некој спомна споредба од фамилијата. Цел живот сум била споредувана, која била поуспешна, која учела повеќе, секогаш другите беа подобри од мене. Но, тоа не е тема сега иако има де во сето ова како траума...
Сите сме некогаш изгубени сами со себе, пример и сакам нова работа и нејќам во моментов. Ама не се споредувам со никого, па не си мерам кариера, плата, достигнувања. Единствено ти можеш да решиш што уствари сакаш а)во моментов, б) по 2-3 години...итн. Само исклучи се од социјални притисоци и размисли за сама себе. Замисли, утре дечко ти предложи брак. И, што ќе биде твојата реакција? Светот е инаку преценет, ништо нема за шетање и за гледање. А бракот и децата се одговорност за која треба да си спремна. За ферарито не знам што да кажам, да пушеше барем немаше да ти биде криво. Јбг, скупе су паре деновиве, и уште поскапи ќе бидат
Јас имам сфатено дека тој што стварно те сака, нема да те влече (а сè се постигнува, ако се има обострана свесност и труд. Башка двајца подалеку стигаат, ама не на секое машко му сече). Не сакам да ти расипувам еуфорија, ама нема што некој да те влечка и за бирање плочки. И може е најдобро сама со себе да си решиш, осаменоста е многу тесно поврзана со партнерот. Не со самата себе. Подолгата врска секогаш води кон фрустрации, осаменост, себеомаловажување оти несвесно преминуваш во улогата жена/домаќинка без притоа да е официјализирано. Ти игнорирај колку сакаш, ама исто тоа значи дека партнерот не те вреднува никако. Тука не зборувам за брзање. Инаку тој муабет за деца и брак апсолутно ништо не значи.
Ај сега, колку години сте во врска и што е муабетот со куќата?Претпоставувам не живеете заедно? Сите не споредувале како деца, ама дел од созревањето е да не си го правиш тоа сам на себе, што знам. Мене ми е најбитно јас да сум ок со себе, не не прават среќни сите истите работи.
4 години сме заедно. Не, не живееме заедно. Тој живееше со неговите, но одлучи дека е време да живее сам. Неговите се селат во стара куќа, а тој за овде се што купи беше заедно со мене и по мој вкус. Не се разбравме убаво изгледа. Пртнерот ми е погоден, се си е супер со него. Знаеш што значи некој 4 години по ред секој ден да ти покажува и докажува дека те сака, ниту за момент да не ти предизвика сомневање и љубомора? Не знам колку години си, но денес тоа е реткост. Јас понекогаш се чувствувам осамено не поради мојата врска што патем е супер, туку што не знам што самата со себе. Внатре во себе сакам да сум мајка и сопруга, но мечтаам да го шетам светот и патувам. Последно размислував да запишам постдипломски студии. Не сум сигурна самата во себе, не знам што сакам. Се фаќам како константно се споредувам со други и како ништо да немам постигнато во животот. Некој ден си велам фала Богу што еве денес не сум мажена немам деца и ќе си одморам, утре дента си правам притисок како годините ме газат, третиот ден се фаќам како размислувам дека треба да барам подобра работа и сл. Затоа ме интересираше дали има и други во овие години што не знаат што со себе. Дали кариера, пативање, студирање, фамилија што и да е. Сакаш се, а не правиш ништо, е така баш излегува.
@Јас таа Не ги копирај/следи другите. Некој се жени/мажи помлад од тебе па би имал развод или некои други пресврти во животот. Види преиспитај се шо стварно сакаш и колку имате заеднички цели со партнерот и што сакате да постигните во животот.
Мој совет е да земеш пасошот, да се пакуваш и одма да тргнеш на патување. Зошто да чекаш? Ако дојде и дечко ти, уште подобро, ако не- сама. Од чекање и двоумење шо како - нема аир. Иди рашети се, запознај нови култури, луѓе, места итн итн.... па кога ќе си дојдеш ќе се мажиш. Брак не ти бега.
Јас сум 40+ мене ме газат години за деца имање, а тебе златна годините ти се пред тебе и ти ги газиш. Треба само да се потрудиш да откриеш како сакаш да ги "изгазиш", имаш многу време за се, само да знаеш што сакаш ти. Инаку мислам дека е нормално човек да се чувствува така повремено, особено во тоа младо зрело доба. Не мора да е знак на неисполнувачка врска, некогаш е лично, длабоко чувство за себе. Сигурна сум дека успееш да се "пронајдеш".
Sovet,mu veruvam na decko mi ama mnogu se plasam da mu go proveram telefonot,od strav da ne ima nesto napraveno,se plasam premnogu da ne me povredi,prv decko mnogu se vrzav ne bi znaela kako da si pomognam,ako dojdi do toa
Pa me saka,go sakam,mi posvetuva vnimanie ljubov,se mi kazuva ,zadovolna se no sekogas postoi ona sto ako mi napravi ona sto ako mi napravi ona…
Ти да му веруваш на дечко ти нема да има потреба да му проверуваш телефон, а не па да се плашиш шо ке најдеш..Simple as that Се надевам немаш повеќе од 16 год
Тука негде си, 16 како 18. Не е единствен за вака да си поврзана, тек 18 години имаш девојче, пропушташ живот ради вакви глупости, да се замарам што ималп во телефонот на дечкото на мои 18 години, немој! Ако не му веруваш раскини, не си прави филм во глава, не си оптеретувај душа.
Допрва ке менуваш дечковци, допрва ке се врзуваш и одврзуваш. Уживај во младоста, уживај во животот, уживај у малите моменти )
