@Emitrpc_123 камо среќа да те тригернеше повеќе односот на маж ти кон тебе и детето, отколку моето спомнување на детето во никаков лош контекст... И мене ме тригерна твојот пост, па и туѓи, па никому ништо. Ти си коментираш, јас коментирам назад. Секој ќе си тера како сака. Поздрав.
Ве читам и се чудам, ја направивте женава од пишаното нејзино е дека мажот и ја кичми,ја прекршува бе, не го било Ставре за неа и детето, не е заинтересеиран за дом ,само по кафани е, троши пари ко Рокфелер и тоа нејзини не свои ( човекот изгледа нема скапан денар во него според вас) треба да го остави еве ја предлагам не само да го остави и да го отепа може? Жената беше под емоции кога пиша за кафаната а не и дал за памперси. Може и било тука да се истресе за да не се тресе повторно на него. Јас имам купено чистач на пареа од 1200 кога имавме само 3000 до плата, може маж ми го читавте тука не знам ама еве здрави прави сме, се испокаравме ко луѓе и продолживме даље. На секој му се дешава, тоа е. Тоа му било начин да не мисли на сето срање кое му се случило, момент на слабост што се вели. Кој немал вакви кризи во брак нека крене два прста, Мислам темана што е - денес ќе се разведев.. ( така нешто беше) какви паразити од мажи има а тука сите до една сте светици. Најубаво е развод, ама седни реши го проблемот да те видам. Тогаш ќе значиш нешто кога наоѓаш решение. Секој од нас може да западне во ваква криза како што е сопругот нејзин, тука се мери вашата величина.
Здраво девојки, дојдов тука бидејќи имам проблем кој ми тежи на душа и сакам некаде да се искажам, а воедно да побарам и совет. Дури не знам ни како да почнам, но, што кога никој не ве сака? Што кога не можам да најдам ниту едно момче кое искрено и вистински сака нешто со мене? Имам 25 години и никогаш сум немала дечко, ниту па некој кој и најмалце ме сака, или во најмала рака барем да ме чува до себе. Целиот мој живот одам од дејт на дејт, некои ги снемува после првиот, со некои сме се гледале повеќе пати, но секогаш истиот крај: никој не е заинтересиран. Не сум лоша физички, немам лош карактер, не сум ни посакала лошо на некому. Многу сум тивка, не се експонирам, не зборувам многу, можеби е тоа причината, но искрено долго време се прашувам каде е проблемот во мене и зошто се случува ова. Еве последниов месец почнав да излегувам со едно момче, се беше прекрасно, конечно мислев дека е заинтересиран и сериозен, кога одеднаш се се смени. Последниве дена го нема никаде, ниту да ми пише, ниту да ме побара да се видиме. А почнавме као демек ‘врска’. Не сум разочарана затоа што не ми е ништо ново, секогаш вака се завршувало, но ќе излажам ако кажам дека ми е сеедно. Зошто се случува ова? Како да се поставам јас, да му спомнам ли нешто зошто го снема или едноставно да оставам се? Мене ми е доста јасно дека ако беше заинтересиран ќе покажеше, но не знам како да се поставам во оваа ситуација? Има ли барем некој начин на кој што може ова да се смени, ублажи, дали некоја некогаш од вас се нашла во ваква ситуација?
@evad Според мене, стави го моментално дејтингот на пауза и целосно фокусирај се на себе. Не трчи по ниту едно машко, најмалку па да му пишуваш зошто го нема. Го нема бидејќи не е заинтересиран, најверојатно има и друга и кратко кажано таков не ти ни треба. За вистинскиот кој ќе те сака и кој вистински ќе биде заинтересиран, нема да треба ништо да правиш - освен да постоиш Што е твое и за тебе, верувај нема да те одмине. Сега за сега, фокусирај се на себе: Зајакни си ја љубовта кон себе, зголеми си ја самодовербата, започни да вежбаш, иди на педикир, купи си нова облека т.е инвестирај си во себе умствено и физички. Звучи клише, ама тоа е клучот. Енергијата и вниманието мора да си го насочиш кон себе. Воедно, пополни си го слободното време на квалитетен начин и не се опседнувај со негативни работи. You've got this
Ептен те разбирам. На таа возраст сум се чувствувала и јас слично. Ми беше непријатно ама неможам да кажам дека тоа ми го нарушуваше функционирањето и живеењето. Едноставно не тргнуваше. Или т.н. врски кратко ќе траат, или ќе се чувствувам запоставена, или ќе прекине интерес дали од една или од обете страни, или ќе забележам некои red flags па јас ќе се тргнам, генерално во тој период не бев задоволна од тоа како се одвиваше љубовниот живот. Сите другарки имаа ептен сериозни врски, само јас бев сама во најголем дел од времето. Но, точно знаев што сакав, па затоа не се разочарував за пропаднатите односи. Ова траеше се додека не го запознав сопругот, за кратко време знаев дека тоа е тоа и бев благодарна на себеси што не дозволив претходните "пропаднати" врски да ме уништат. Си го живеев животот, си носев самостојни одлуки, си терав едноставно. Опушти се, се согласувам со советите од претходниот коментар. Сѐ ќе си дојде на свое.
Дури не знам ни како да почнам, но, што кога никој не ве сака? Што кога не можам да најдам ниту едно момче кое искрено и вистински сака нешто со мене? Имам 25 години и никогаш сум немала дечко, ниту па некој кој и најмалце ме сака, или во најмала рака барем да ме чува до себе. Целиот мој живот одам од дејт на дејт, некои ги снемува после првиот, со некои сме се гледале повеќе пати, но секогаш истиот крај: никој не е заинтересиран. Не сум лоша физички, немам лош карактер, не сум ни посакала лошо на некому. Многу сум тивка, не се експонирам, не зборувам многу, можеби е тоа причината, но искрено долго време се прашувам каде е проблемот во мене и зошто се случува ова. Еве последниов месец почнав да излегувам со едно момче, се беше прекрасно, конечно мислев дека е заинтересиран и сериозен, кога одеднаш се се смени. Последниве дена го нема никаде, ниту да ми пише, ниту да ме побара да се видиме. А почнавме као демек ‘врска’. Не сум разочарана затоа што не ми е ништо ново, секогаш вака се завршувало, но ќе излажам ако кажам дека ми е сеедно. Зошто се случува ова? Како да се поставам јас, да му спомнам ли нешто зошто го снема или едноставно да оставам се? Мене ми е доста јасно дека ако беше заинтересиран ќе покажеше, но не знам како да се поставам во оваа ситуација? Има ли барем некој начин на кој што може ова да се смени, ублажи, дали некоја некогаш од вас се нашла во ваква ситуација?[/QUOTE] Мислам дека треба вибрацијата да си ја смениш, она што мислиш тоа ти се и случува, треба целиот мајндсет да го промениш. Самодовербата ти е ниска, сум имала многу такви другарки, така зрачиш затоа и привлекуваш такви дечки. Треба да се фокусираш на себе прво! Кога ке дојде вистинскиот нема да има потешкотии, ке оди лесно, а не со молење…. Така да остави го дечкото и работи си на себе. Прво треба да се сакаш самата себе, за да те сака некој друг!
И јас сум во идентична ситуација. Се омажив многу млада, ни сама не знам зошто, мислев така ќе избегнам од проблеми дома но погрешив. Сакајки да избегам од едни проблеми си направив уште поголеми. Кога сите мои врсници студираа, шетаа, уживаа и си го живееа животот јас се расправав со проблеми во брак со свекрва, ручеци, сметки плаќање и сл. После неколку години тортура се разведов. Во меѓувреме имав уште една неуспешна врска која траеше скоро година дена. Требаше и на одмор да идеме заедно, пропадна се зошто веќе не можев да трпам манипулации и психичко малтретирање. И сега сум буквално сама. Сите другарки, братучедки, колешки се мажени или имаат дечковци, си спремаат свадби и со нив си идат по одмори. Јас немав со кого и седев дома, иако ми пропадна доста голема сума на пари. Не ги жалам парите, но некако мислам дека многу си го зафркнав животот и дека засекогаш ќе останам сама. Не сум опседната со тоа по секоја цена да имам дечко или било какви другарки, но искрено многу сум осамена, а секому му треба друштво. Почнав да правам некои промени, да читам книги, си купив нова облека и да си го пополнувам времето дури се случува да си земам кафе за носење и сама пијам во парк, само за да излезам од дома. Осамена сум многу и мислам дека како што минува времето потешко е и за партнер да се најде зошто сите што ми се приближни до годините или се женети или во врска.
Здраво девојки. Имам една за мене голема мака и не бев сигурна каде да го поставам прашањево. Имам 30 години и живеам во мал град во Македонија. Пред 1 година се разведов. Немам деца. Православна христијанка сум и верник. Во меѓувреме запознавам човек, 34 год. разведен, со 6 годишно дете. Ми пружи целосна поддршка во моментите кога ми требаше. Хемија имаше од сам почеток. Разговори...едноставно ми се случи љубов. Е сега...низ неврзан разговор ми има спомнато дека по татко е Католик и дека Божиќ слави на 25 декември, како и дека не слави Бадник, имендени и сл. И толку беше за тој муабет, не се спомна ништо. Во цел период на дружба (5 месеци), му немав спомнато ниту дека постам, ниту било што, а поврзано со религијата. Потекнувам од многу, многу традиционална фамилија. Моите, особено мајка ми, многу тешко го прифати разводот. Во човекот што го запознав засега, сметам дека имам се што ми треба, особено по траумата што ја доживеав. Тој би сакал семејство и повторно да се оствари како татко. Се мачам ....како да ја начнам таа тема...јас би сакала да сум венчана во Православна црква и моите деца да ги воспитувам така. Се плашам ...да не го изгубам како човек многу е тешко да се најде "нормален" партнер. Моите не се запознати со ова, мајка ми знае дека тек тук излегувам со него и тешко го прифаќа фактот дека има дете. Многу ми е тешко. Ве молам за мислења. Благодарам
@Lily12 ти ги прочитав мислењата и кога си пишувала дека се разведуваш си имала 33 години, а сега 30 години, се сум мислел дека годините напред идат, а не назад. А во врска со проблемот не си ни прва ни последна што се заљубила во разведен со дете или што е од друга религија, така да прави си на тебе како ти одговара а не на другите, бидејќи ти ќе живееш со него а не другите.
За ништо не си виновна ти. Ти НЕ си одговорна за туѓи постапки. ТИ си повеќе од доволна. Тоа се слабичи. Фокус и работа на себе. Хоби, активност. Се што те исполнува. Не се минимизирај себеси. Јас би му напишала порака, не за да барам објаснување, туку да му дадам до знаење што мислам. Главата горе, девојко!
Најважна е твојата среќа,немој никој да слушаш ни мајка бидејќи ти си таа што ќе живее со тој човек а детето прифати го и со него имај деца .Што ако тој е љубовта на твојот живот?Инаку за религијата, католик е исто христијанин се почесто има такви бракови ,пред се да биде човек па се останато .Ако си се развела ,не си должна да останеш сама , животот продолжува.И моите родители беа строги кон мене и грешката во животот ја платив скапо од тоа што се потресував на мајка ми само ме оговараа луѓето и со примитивните ставови на татко ми кој не даваше да излегувам во дискотека со цел да ме заштити од светот,кршев прозорци дома како тинејџерка.
@hermosa па и не баш исто Католик и Православен, доколку се реши да се венчаат во Црква ќе треба младоженецот, невестата, кумот, старосватот и деверот да се Православни и да се крстени, зборам за Православни Христијани, за кај католиците незнам како е венчавка во Црква.
Така е но сепак и тие се христијани,јас и не би со католик точно заради тоа,ама ако се вљуби човек што можеме.Различни обичаи имаат ,се е јасно дека разлика има .
Ајде сега вечерва отворете дебата на тема религија во брак.. како пред некој ден со становите.. да биди интересно..
@hermosa Да и католиците се Христијани, но во се има разлика од правила на постење, на Причест, на подготовка на Причеста, во бирање на Папа и Патријарх, во Иконите е разликата...
Немав храброст да го прашам за венчавката со бившата сопруга. Она е исто Православна. Низ разговор ми има спомнато за венчалната бурма. Детето му е крстено тоа сигурно, но не знам каде. Јас само се плашам дека тој нема да отстапи од своето...
И не знам како би реагирал на се ова.... Можеби ќе му пречат моите ставови и размислувања. Направив грешка што ова не го ставив на маса за разговор од сам почеток.
