Најсериозно, смени ја средината. Не мора ни физички, барем умствено почни да се изложуваш на други ставови кои нема да бидат...ова. Треба да се опкружиш со луѓе на кои не им било цел на 18 години да се омажат и тоа да им е секојдневието. Не знам дали работиш нешто и каде живееш, ама можеш да почнеш барем со некаква мала промена. На пример некаква независност од твоите, барем во советите за твојот живот. Крава на 25 години зашто си немажена? Немам коментар, тоа не треба ни да го перцепираш како звук колку е заостанато. Инаку и јас сум твоја возраст и мене ова што го пишуваш ми е многу страно. Не те осудувам што се осеќаш вака, нормално е кога си под таков притисок, ама не смееш ни да дозволиш да попримиш менталитет на 75 годишна вдовица. За твое добро, стварно не очајувај.
Девојче, те замолувам да си најдеш некое хоби и смени го друштвото. Немаш потреба да се осеќаш вака, тоа ти зима енергијаБило што запиши се на спорт, курс за странски јазик, хор, свирење инструмент, глума. Има прекрасни активности што можеш да ги правиш во текот на денот. Зошто да си несреќна поради другите? И да се споредуваш со нив? Искрено, ми е жал што се чувствуваш ужасно. Но, млада си уште, ќе си најдеш некој. Трпение треба и сеуште не си го пронашла вистинскиот и не е страшно тоа, нити е срамота. Уживај во животот. Мој совет е: Не се споредувај со други - битно да си ти среќна
Барај стан под хитно и отсели се, чим идеш на работа си финансиски независна. Инаку ништо нема да се смени, за жал! И редуцирај го контактот со нив, се гледа дека твоите психички те ставаат под притисокдо нив е проблемот. Зошто си го дозволуваш ова? Доволно си зрела да одлучуваш за себе. И нека престанат твоите да се понашаат како да си мало детеколку се нервирам со такви прости луѓе (извини вака) И шо сеа?! Ќе пропадне светов. Колку страшно, сите биле мажени само ти не! Ај трк првиот што ќе го сретнеш На улица да ти стане маж и однеси им го дома. Бог да чува. Еве мајка ми знае дека не ни размислувам да имам деца. Нема ни да очекува толку, ти одлучуваш кажа. Многу си е кул женатаНе правеше драми како твоите дома!
Не се преоптеретувај со тоа и не потпаѓај на туѓо и домашно влијание, бидејќи така само повеќе стрес ќе имаш. Не знам колку години имаш, но и да си над 30, не се оптеретувај до толку. Секогаш оди со позитивна мисла, биди расположена, дружи се со луѓе, запознавај нови и уживај во животот.
Познавам едно типче сака да се жени што поскоро. Оди на работа, па во кафана сака да пие, редовен е и во кладилници и казина зашто сака да се коцка. Прашај го татко ти што мисли за типов ако одобри да средиме работа /сарк
@Sweetie444 Тебе околината ти влијае, ти ствара притисок и веројатно успеале во намерата да форсираш нешто што не е толку едноставно. Не е само да се омажиш, не е само да најдеш партнер колку да не си сама, туку поентата е и да го најдеш и вистинскиот а не првиот што ќе ти симне звезди и готово, тој е тој. Кога ќе дојде вистинскиот, кога ќе кликнете, се ќе си дојде на свое место а до тогаш цени си ја својата слобода. Велиш дека имаш работа што е супер што си финансиски независна и не зависиш од други, и ќе те советувам како што те советуваа и другите: Замини си од таа токсична средина додека не те уништат, пресечи контакти, поработи на твоето здравје, и игнорирај ги коментарите од околината. Прочитав дека си од мал град, и јас сум, и знам како ти е, мал град малку повеќе затуцан менталитет со заостанати размислувања. Јас одамна престанав да ги слушам, воопшто не посветувам внимание и си терам како сакам со мојот живот. Ти управуваш со твојот живот, не околината.
Потполно те разбирам. Не си единствена, многу луѓе се осеќале така и минувале низ ова. Би ти рекла да не се споредуваш со другите и да не се замараш толку која кога се омажила, пошто сите ние сме различни и не го живееме животот по исто темпо. Некоја се омажила на 18, некоја на 25, некоја на 55 итд, сѐ си е тоа океј, сѐ си е нормално и сѐ во свое време што би се рекло. Луѓето секако ќе зборат, што и да направиш, пак ќе се најде некој што ќе има нешто лошо да каже. И ја сум на твоја возраст, и колку и да се осеќаме некад ко да сме ,,престари" верувај дека цел живот е пред нас и ништо не е изгубено. Искористи го тоа време додека си сама да се пронајдеш себеси, да откриеш што те прави среќна, што те исполнува, било каква физичка активност, хоби, било што. Нешто со кое ќе ти биде исполнет денот. И колку и да звучи клише, што е твое стварно ќе си дојде, ама мораш и ти да се потрудиш да го пронајдеш, да не се откажуваш, да не се затвараш во себе и да им дадеш шанса на луѓето. Како што ти кажаа и погоре, нема ништо лошо во тоа да искочиш и сама да се прошеташ за да запознаеш луѓе. Со седење дома ништо не можеме да решиме. Ти посакувам среќа
@Sweetie444 Ако ти е полесено и јас сум во раните 20ти години па и јас немам дечко, всушност и не сум имала врска. Имам една единствена другарка од основно со која што се гледам само преку лето и тоа 5-6 пати. Ама знам да излезам на кафе со колешки од факс и тоа не мора да се дружам кој знае колку со нив. И да тоа од скоро од кога почнав да работам на себе и со го сменив маиндсетот. И јас како тебе често истиве прашања ме мачат, доста пати и јас се жалев на форумот. И ми доаѓало да прифатам било кој само да не бидам сама.. Прво работи на себе, седни исплачи што ти лежи на душа после стани и почни да работиш на тебе. Почни од нешто мало, што знам стани среди си ги веѓите, стави си маска на лицето, нашминкај се, налакирај се, среди ја косата, направи си генералка или било што што те прави среќна. И еден мал совет, мене многу ми помага кога и да ти дојде мисла дека мораш да се мажиш и да прифатиш било кој само влези во темата "снаи и свекрви" или "брачни совети" прочитај 10тина страни нема цел месец да ти дојде желба да се мажиш.
Да. Мислам дека јас ти помагав еднаш со совети на темите. Чим те опоравивме тебе, ќе ја опоравиме и неа. Само со прави мисли и ќе се среди.
@МерлоМерло За 27 годишна особа не мислиш дека размислуваш малку повеќе детињасто? Зошто ги присилуваш работите? Кога и да биде, ќе биде. Тебе единствена цел во животот ти е запросувањето? Или сега гледаш дека сите твои/ваши пријатели се запросуваат, женат, мажат и ајде и ти?! Фокусирај се на себе малку околу созревањето. Имаш куп совети изнапишани, тие што ти одговараат ѓи прифаќаш, тие што не се расправаш. Плус, дали за тебе означува МАЖ само оној кој може финансиски да те издржи тебе и 4/5 деца?
Не се разочарувај. Јас на 25г прекинав со екс дечко со кој што бев во врска од мои 17г. На 26г се запознав со мажот ми со кој после 3 месеци ми даде прстен, се венчавме и се уште немаме свадба правено. Има време. Како и да е, дружи се, уживај во животот, краток е, нема време за разочарување! Продолжи напред, што треба, ќе си дојде!
Прво, тоа е твој живот и никој нема право да те притиска и да ти зборува нешто за тоа како го живееш, дури ни родителите. На твое место едноставно би уживала во животот. Ново хоби, курсеви за усовршување, книги, шетање...се што те прави среќна. Мојот личен пример ќе ти го дадам - на таа возраст моите другарки сите беа омажени и со деца. Значи и јас бев црната овца во друштвото и искрено, многу ми беше убав тој период, оти бев без обврски (не ја сметам тука работата). Во мал град, кај што сите се знаат, сите знаат кој број гаќи носиш, не па друго, мене ми беше супер да бидам се' она што другите не беа. Не се затворив дома, ниту дремев на телефон (добро, тогаш немаше вакви смарт телефони, обични мобилни беа), излегував сама, си најдов ново друштво, шетавме по други градови низ државава (неретко визи требаше за да одиш некаде надвор), а често и сама шетав. Не дека не ми збореа луѓето околу мене, чинам ко да им беше тоа работа, ама јас само кимав со главата и велев дека ќе биде. Еве ме, после 20 години, мажена, ама не со било кој само колку да се омажам. Не се форсирај и притискај себеси дека мораш да бидеш иста како другите по секоја цена, ти си индивидуа со желби и потреби што не се исти како на другите луѓе. Да ми се сега твоите години и твојата слобода, има да се изнашетам по светов. И сама, зошто да не? Па има шанси да запознаеш некого, може и ќе се мавнеш од таа токсична средина што поставува правила како да живееш.
Ти сама ако не се справиш, никој нема да ти се справува со нејзе. Осаменоста е често нешто лично, односот која го имаш сама со себе. Кога ќе си го живееш животот таков каков што ти е, никако усилено и изглумено и те како ќе почне да ти се средува. Ама ако се трудиш да го пофатиш редот за да задоволиш „роднини“, тогаш дефинитивно си на лош пат? Многу огромна грешка е да мислиш дека осаменоста се решава со партнер.
Не знам што е ова во последно време , еден грк откачив на Инстаграм , друг ми пиша , па што е најтрагичното во Скопје живеел??? Мислев ме зеза нешто ама ми прати слика , се гледа дека не е фејк некој , демек тука работел и БЛАБЛА јас Грци не сакам не политички ама не знам чудни ми се како народ , овој ми пишува ок делува ,ме викна на кафе ако сум сакала да излезам , ми пишал ќе ми биде тешко ако не искочиш овде и онака ми е тешко хаха ок не е смешно ама...дечково никој наводно не знае овде и сум му делувала симпатично и сакал да излезе и да му го покажам градот не му се шетало сам ...што да правам, да излезам ли на кафе ? Сликата кај што ми ја прати е некаде дека живее во центар на Ск не верувам дека лаже нешто ама сепак ..да не биде се одбивам не знам ...
е ништо што не ево рамките на нормалата...секој сам кога ќе појде во друга држава верувам дека би сакал да најде друштво со кој би прошетал, пиел пијачка, би го запознал градот па се до шемање...така да твој е изборот што би правела и до кај би одела, меѓутоа во понуеното нема ништо трагично и необично
