@franca јас сум од помал град и ќе ти кажам овде многу ограничени можности имаме, за работа, за ноќен живот, за шопинг и слично, е сега цените не се ко во поголемите градови но има моменти кога навистина е здодевно. Ова е една од причините зошто младите се иселуваат ама штета е што многу не го разбираат тоа па често провинција е напаѓана зошто се иселува во овој случај во Скопје, а тоа не може да го сфати тој што не почувствувал на своја кожа, да биде ограничен. Кога сме кај дечкото, не дозволувај друг да влијае за твоите планови за иднината, туку направи го она што мислиш ти дека треба. Во ред е што другарка ти дала мислење, до некаде е во право дека секогаш мораш да имаш и нешто свое и место каде можеш да се вратиш. Ти одлучи.
Најубаво е пола - пола, ама дечково веќе си одлучил да си живее во неговиот стан. Затоа јас ја советувам членката да не вложува ништо таму, поарно тој да дрнда дека се купил отколку она се да купи и накрај се да му остане нему.
За преселба од поголем во помал град, кажаното ѝ држи вода, пошто потешко е да се навикнеш од поголем во помал град, отколку спротивното. Голем град нуди повеќе можности во поглед на работа, градинки/училишта/образование на идно потомство и повеќе избор доколку нема универзитет/факултет во помалото градче итн. Секако, сепак е индивидуално и навика, едниот мора да направи компромис. Е сега, за станот не се согласувам дека е подобро пола-пола да се отплаќа, пошто (во случај на недај боже-развод) поголеми се главоболките околу поделба на имот=едниот секако мора да си оди, а имотот би бил на двата. Адвокат во ваков случај би предложил да се продаде имотот и двата да ги поделат парите, но еден партнер може да не попушта (секако има подеднакво право на имотот) и да се влечкаат по судови со месеци и години. Друг случај е да се договорат едниот да даде пола пари од вредноста на станот на другиот и да го задржи, а другиот пак би требало да се исели само ќе има кеш колку пола стан, што пак не знам колку е паметно пошто за пола цена едино би нашол гарсоњерче со помала квадратура, а ваму веќе маките околу купување и уредување ги вложувал напола во станот кај што останал другиот да живее. Мое (непопуларно) мислење: предбрачен договор за тоа што кому би припаднало во worst case scenario. Така да, тоа што станот е целосно на негово име не е толку страшно во случајов (претпоставувам и опремен е веќе, секако и ти можеби би имала некој трошок, апарати се сипат и треба да се менуваат повремено исто и мебел некогаш нешто ќе се прикупи, но овој трошок е далеку помал од тоа да се задолжиш за цел живот), па делење на кредит од 150к+ евра ми делува ко пострашна варијанта, отколку тоа едниот да има свој стан пред брак. Процедури на имот купен во брак, во голем број на случаите, се влечкаат подолго од самата процедура за развод. Сепак на крај ти си одлучуваш што понатаму, доколку бидне нешто, мислења посекако секакви ќе чуеш, што пак не е ништо лично, секој човек си кажува од своја перспектива. Некој би живеел во село на фарма, некој во метропола, трет во странство, четврт под кирија итн.
Пошто цел живот, од кои ќе се омажиш ти треба ноќен живот? Ако местото исполнува елементарни услови на живот, има градинка, школо за деца, доктор, продавница за основни намирници- ништо не му фали. Јас земав маж од помал град и таму правевме свадба, пошто целата организација беше 16 пати поедноставна отколку во Скопје. Кога би имале двајцата работа таму, и тој свој стан, ич ништо немаше да ни фали да живееме таму. Кога не би ми пречел општиот менталитет, и сега така би играла, пошто менталитетот во државата е ист, а Скопје, а Пробиштип на пример. Што ако се разведат- ич нека не мислат ни да се земаат, ако тргнат со тоа прашање.
Биле, ти у странство живееш така? Дали знаеш колку е иселена Источна Македонија, колку малку имаш шанси да најдеш асална, добро платена работа? Фабрики едвај и да има за работа, бирото за вработување е преполно, млади деца молат за работа, гимназиите ако некогаш биле во две смени сега работат само во една. Дојде недела, се е затворено, нема каде да седнеш, мртво е. Се согласувам дека за некои работи е поедноставно ама не за се, посебно ако бараш нормална стабилна работа во фирма или фабрика без страв дека нема да пропадне а многу пропаѓаат, тие добрите фирми што се бројат на прсти или ти требаат јаки врски, или моментално немаат потреба од нови. Не зборувам за брак, општо ги кажувам можностите у мал град. Многу се иселија, не само во Скопје, туку и по други градови ило држави затоа што мал град ти дава мали можности.
Здраво. Од неодамна почнав да се допишувам со еден тип на фејсбук. Вака за почеток многу фино делува по допишувањето, но понекогаш не ми е ок тоа што го зборува ( на пример какви болести има што пие , па што можел што не можел, и друго). Друго, вчера случајно ми испрати воис месиџ и по зборувањето не можев да приметам баш дали има некоја мана оти така некако ми делуваше. Не сакам и не ми е цел некого да навредам, но мене лично тоа би ми сметало. Инаку фин е многу и ми се допаѓа по сликите. Инсистира и да се запознаеме. Не знам дали да му дадам шанса.
Порано жените едвај чекаа да најдат некој со стан и куќа и да не му ја мислат, сега испаѓа и ќе речат дека е ред флег ако купил сам нешто.. Ама не ми е јасно како може некој да мисли на делба на имот после развод, а уште не влегол ни во брак..
Не можеме ние да знаеме дали треба или не треба да му дадеш шанса, а не можеш ни ти само со допишување на социјални мрежи.. Испијте едно кафе со детето, ќе видиш на што си, после тоа немаш никаква обврска да имаш било што со него ако неќеш, едно кафе не значи ништо.
Не мислев на шанса за да отпочнеме врска туку дали да се запознаам во живо со оглед на тие некои работи што не ми се допаѓаат кај него ( во допишувањето).
Излези пиј едно кафе и така ќе го комплетираш целиот впечаток за него. Вака можеш само да нагодуваш и да си правиш сценарија што е и како е.
Па таа рече имала работа, не било проблем, затоа коментирав што коментирав. А не живеам ни во мал ни во голем град во мк, од причините што ги наведе.
@Biljarkata Правењето свадба во мало место и живеењето таму се две различни работи. Нормално ќе биде 16 пати поедноставно кога има помалку гужва, полесна логистика, повеќе слободни термини, поевтини услуги и куп поволности. И ако едно место има градинка, доктор и маркет, тоа значи дека местото е функционално (и тоа до одреден степен), ама не значи и дека е стимулирачко. А секојдневниот живот не е само имањето основни услови за живот како вода и струја. Секојдневниот живот значи и да имаш можност да го работиш тоа што го сакаш, не да си приморан едното од двата избора. Да имаш можност да отидеш на различни активности и да си ја избереш средината. Значи и да можеш да сретнеш и да запознаеш нови луѓе и енергии, не само тие 20 кои ги гледаш секој ден. Да имаш можност да се развиваш без да се чувствуваш дека некој ти виси над глава или си заглавен на три улици. И менталитетот дефинитивно не е секаде ист. Во поголемите градови луѓето имаат шанса за поголема слобода и анонимност, отколку во помалите. Поентата ми е дека секој е различен. Некој претпочита мало место, некој сака во метропола и ниту едно од нив не е погрешно. Погрешно е да се присилуваме да сакаме нешто во кое дефинитивно не се гледаме себеси
@franca Јас би те советувала да си го продаде станот и да си купи во градот стан. Многу е по различно да си живееш во поголем град отколку општина (или село). Може би другарка ти советот не и е бил кажан убаво, не е знаела како да се изрази. Како што те советуваа членките, многу повеќе можности имаш да си во поголем град. Подобро последна во град отколку прва во село. (еве во твојот случај општина). А за тоа да ви е се пола-пола бегај подалеку. Нека си среди он сам се, тебе мирна нека ти е главата и ако ти искоментира демек се е од мене само кажи му ти си маж, личи да е се од тебе. Може би ќе ме искритикуваат за коментарот но на маж само пари да му зимаш. И јас сум во заедница со кредити, јас имам свој кредит, он има негов и на крај мм го плаќа и неговиот и мојот кредит. Што е мое мое е, што е негово, заедничко е (плус мојот кредит еве).
