Љубовни проблеми и совети

се согласувам со претходното мислење. Од друга страна пак ако си сигурна дека не можеш да возвратиш на чувствата на дечкото, ослободи го, не му го губи времето, одвој си еден период само за себе, колку ти е потребно време -нема правила. Кога ке бидеш подготвена ке најдеш дечко со кој ке ти биде убаво. Не се измачувај вака.

 

Aww... е ова не знаев. Ако девојката е со факултет, а дечкото со средно, ќе треба да му се раскине. А ако она е со м-р и тој треба да е м-р? Ако она е д-р, и тој треба да е? Ако она е д-р, а он со средна значи дека душата му е скапана? Дека не ја сака, дека не и прави кафе наутро и не ја покрива навечер? Дека не ја бакнува најнежно на свет и не ја секса додека очите не и испаднат? Дека не станува во 3 наутро да и донесе апче оти качува температура и дека кога понекогаш и носи изненадно цвеќе од пазар оти било плаво како нејзините очи? Или битно да е со факултет или еквивалентно на нејзиното образование, па ништо друго не е битно. Оти треба да е со факултет за се погоре наведено. Треба диплома за да биде добар дечко.

Финансиски постабилна од дечкото не се важи кога твоите повеќе заработуваат од неговите, туку кога тој нема за леб, а ти имаш за самостојно да живееш еден месец. СОПСТВЕНИ пари.

Погоренаведеното нема врска со амбиции. Амбициозни се оние кои сакаат да имаат повеќе од нештото во моментот, не повеќе дипломи за на ѕид. И јас не би била со неамбициозен маж, да нема желба и визија за животот понатаму, што значи да не биде проактивен и да е мрзоолен и незаинтересиран. Значи да реши да има своја фирма, или да напредува на работа каде што е, или да ја зголеми фирмата, или да се стреми да е подобар во спортот или во музиката што ја свири...Да има идеја како ќе се издржува за 5 години.

Јас на твојот би му се скарала, не оти нема факултет, туку оти е „лежи леби да те јадам“. Е од такви луѓе ми се повраќа. Чека татко му да му даде да јаде, а он лежи пред компјутер. И што прави да го смени тоа? Плука како не чинела државата.

 

Јас имам факултет а тој нема ама тој ме рани. Ете таков е животот. Ама што ако нема високо образование кога не се плаши од работа. Работи како коњ по 15 часа дневно за да ни ги задоволи сите потреби, мене и на двете деца. И уште му викам да одам во некоја ф-ка да работам а тој ми вика „Јас ако треба раменава ќе ги оставам ама ти нема да бидеш работник. Си учела за нешто повеќе и не дозволувам толу ниско да паднеш. А јас ако не можам да ти обезбедам се, тогаш за џабе сум маж„
Душичка моја. Која диплома кој краставици.

 

За жал татко му е починат, тој очигледно не знае што прави, еднаш ми се развика кога му реков дека треба да се погрижи за да се вработи и ми рече дека тој имал фамилија и дека за нив се грижел.

 

Можеби он се плаши да се промени и да се вработи. Можеби психички има проблем некој. Си размислувала ли да одите да поразговарате со психотерапевт. Пошто гледам дека на дечкото тешко му паднала смртта на татко му.

 

На вреден човек, дипломата му е само олеснителна околност.Не секој е во можност да дипломира.
Мое мислење е дека нема понижувачка професија, напротив.Секоја професија има една и единствена цел.да ни овозможи егзистенција.Зависно од опшеството во кое живееме , но и од нашите знаења и способности зависи како тоа ќе го реализираме.Помислите дека добар дел од славните личности работеле се и сешто.Тито на пример,бил обичен работник.
За човек кој се труди, кој работата ја смета за обрска кон семејството,но и кон самиот себе, нема неуспех.
Има бројни примери каде луге успеале и без факултет.Факултетот претставува само една голема можност и предност човек да се надоградува себе си.Едно е сигурно.Ако човекот е чесен, вреден. трудољублив, тој ќе најде начин за пристоен живот.Добро е човек да се образува, но џабе е ако од тоа образование очекува паразитски живот.
Опшетството во кое живееме за жал не може да ни излезе во пресрет на нашите желби и очекувања.Тоа значи дека понекогаш немаме избор.Оставени сме сами на себе, со нашите размислувања.Колку тие и да се демотивирачки, ако човек е упорен успехот е неизбежен.
Pupi.girl залудно го притискаш да се вработи и школува кога тој веќе самиот избрал да безделничи.
А и зошто ти се развикал на толку отворен разговор од твоја страна.Очигледно е дека не мисли на вашата иднина.

 

Не досега не сум размислувала за такво нешто, не ни сакам да му спомнам не знам како би изреагирал и да се надоврзам на мислењето погоре, тој ми има речено дека сака остатоткот од животот да го помине со мене, но нели тоа се само зборови, само тој си знае колку се вистинити

 

Па не нападно да му спомнеш, разговарајте постепено и постепено.

 

Сум пробала не сака многу да разговара за татко му, дури не ни сакаше да ми каже како се викал. Јас колку што имам сфатено тој многу многу со татко му не бил приврзан и мислам дека сега се кае поради тоа. Татко му починал ненадејно кога дечко ми имал 20 години. Иако не ми кажал сосема искрено, јас мислам дека смртта го погоди толку многу што едноставно од се се разочарал и не ни сакал повеќе да оди на факултет. После прва година се откажа, а ми има речено дека кога тој ќе почувствува потреба да се вработи ќе се вработи

 

Дипломата, степенот на образование и тн се апсолутно небитни во една врска. Воопшто не говори за тоа колку човек е амбициозен и сака да створи за саканите. Амбицијата може да се манифестира во различни насоки, не секогаш преку дипломата. Некогаш, во ситуации на поинаква судбина од очекуваната, не ја одразува ни личната желба за повисока наобразба, ниту пак недостатокот од истата.

Важна е почитта кон различностите на саканиот. @anina даде убав пример за нејзината врска/брак. Човекот покрај неа, не само што ја почитува нејзината наобразба, го почитува и нејзиното здравје и безбедност, не оставајќи ја да работи физички поисцрпувачка работа, свесен е за тоа дека и студирањето претставува одредено вложување и напор во животот и иако не го искусил, нема проблем да го разбере и почитува истото. Ја гледа како битие понежно од него, коешто поминало неколку години во не помалку одговорна работа од неговата, не како машина за претворање на работа во пари.

Е сега на пример, постои и пар во кој, во истата ситуација, мажот/дечкото на жената би и` го спуштил „а што ако имаш диплома, ја те ранам. Ти си лежела на топло со книгата во рака додека јас сум црнчел, многу знаеш шо е живот“. Не, не оти не ја разбрал тежината на периодот на студии правилно, туку затоа што не му одговара во склад со ситуацијата така да разбере.

И знаете што? Конфликтите во ваков пример не би се јавиле поради различното образование, туку поради комплексот на инфериорност на партнерот, неговата мала свест за сопствената вредност и сл. И кога би биле со ист степен на образование, тој комплекс би избил на површина во друга ситуација и тема.

Башка има дипломирани и дипломирани. Некои, затоа што се притиснати од дома со верувањето дека инаку нема да има работа, буквално периодот на студии им поминал како измачување. Има и луѓе коишто се пронаоѓаат во студентскиот живот и студирањето претставува исполнување на тоа што тие се. Е сега, меѓу такви двајца може да се јават поголеми проблеми и разлики без разлика на тоа што го земале дипломчето. Со дипломата не се вложува во врската туку во самиот себеси. Не смеете да ги мешате овие работи.

Исто така, ако сметате дека не би можеле да функционирате со некој со пониско образование од вас, воопшто не ни останувајте во такви врски. Затоа што таквата неисполнетост ќе излезе на површина и ќе го малтретирате и несвесно ќе се обидувате да го комплексирате партнерот без потреба, одземајќи му ја шансата во меѓувреме да биде сакан и гледан како личност/човек.

Мене лично не ми е битно и никад не ми било. Не оти со партнерот се праи анализа на дипломските, ниту се читаат семинарски на месечина... добро... може има и парови со такви навики... ама битно поентата верувам беше сфатена.

 

девојки замалку денеска ке попѕштев и ке му се вратев...незнаев дека ова боли волку мн.дојде и кај мене дома ме молеше ми објаснуваше ..ама прво влезе со оној арогантен став на надувам мрсулко ми глумеше манга и после се стиши пушти некоја солза се обиде дда ја скрие.коа замина од кај мене луге умрев од болка .ми кажуваше дека и он незнае зашто коа е нервозен така реагира дека и он нејке да е така дека мн му е тешко дека се трудел ... лелее аман незнам што да праам веке ке си умрам без негоо

 

@Emily Dora едноставно остави го и оди напред. Најди си некој кој знае да се контролира.

 

нели тоа е исправно? ама боли мн боли од една страна го сакам повеке од се на светов а од друга страна некако ми е одбивен..ама ипак болии и уште ја чукам главава штое исправно а што не...

 

Пишав во соодветната тема но таму тешко дека во брзо време ќе добијам мислење.

Не се имам запознаено на фесбук со никој, сите што ми се пријатели на фб не само што ги познавам во живо туку и имам со сите и нормално муабет да направам. "појма немам кој е", "другар на дечко на сестра на..", "на фаца ко знам од еднаш кога бевме искочени" тип на луѓе немам и не сакам да имам, таков човек сум, мене фесбукот ми е приватна работа иако приватноо одамна е изгубено.
Но се повеќе гледам се запознаваат и другари па и идни дечковци девојки преку фејсбук..
Да не должам
Ме адна пред неколку дена еден дечко, му го манијачев малце профилот (обично ни тоа не правам, само гледам дека тој што ме додал не го знам и го оставам) и вака нормални слики, симпатичен така дечко, нема многу лајкови, што ми се допаѓа...ама не му пишува ни каде студира ни дали студира, ништо..ни заеднички не знам дали имаме..
Да го имав во живо видено некаде или да го знаев вака од негде, немаше да се двоумам, ќе го прифатев...
Дали да го прифатам без разлика на ова, па ако пише некад уз муабет да дознаам што како..или пак да му пратам порака "се знаеме?" али глупо ми е тоа малце....или нешто друго...
Помош?? Не сум искусна во овие интернетскиве вакви работи, повеќе во живо сум :

 

Веројатно сте имале заеднички пријатели, си му се видела интересна и сакал да се запознае.

Koлку другарства, па и повеќе од другарства започнале преку фб пријателство. Треба да се биде претпазлив, но на фб меѓу другите има и обични луѓе како мене и тебе на коишто очигледно се`уште не им е смачено. Нема потреба од тоа „дали се знаеме“ пошо очигледно не се знаете. Може со „здраво“ да се започне.

 

задоцнив за редактирање

@Emily Dora , првите чекори кон опоравувањето се оние во коишто болката е се`уште присутна. А сметај дека првиот чекор којшто е најтежок веќе се направил (самата разделба). Тоа е премногу тежок чекор, особено кога си со некого подолго време и си имал планови на долги стази.

И така, не се плаши што душата те боли и се чувствуваш слаба. Патот до преболувањето е болен. Исчезнувањето на болката всушност е крајот на патеката. Со малку упорност ќе бидеш еден ден сведок на ситуација во којашто кога ќе го гледаш во очи ниту веќе ќе ти биде болно, ниту пак ќе ти значи доволно за да те потсетува на лошите моменти. Ќе останат само убавите спомени. Не велам дека ќе ти се случи ова за месец/два, но...

Првите чекори се кон одвикнувањето од секојдневието со него. А кога не ја храниш и градиш, љубовта и онака си заминува.

 

фала ти многу ептен убаво си напишала ..фала ти стварно ми е подобро од коа ке слушнам нешто охрабрувачко.со тоа знам дека не грешам. ке се потрудам ке дадам се од себе да се оправам што е можно побрзо само он да не ме бара мн полесно ке ми биде вака ми ја отежнува ситуацијата...ке ти го читам постов секој ден некако ми олеснува..фала ти

 

Додади го де, ништо страшно, сигурно си му се допаднала на сликата па затоа те додал. Прифати го и види неколку дена дали ќе ти пише, ако не ти пише, а те интересира кој е што е пиши му.
Почни наједноставно, здраво дали се знаеме, па види како ќе се одвива разговорот. Ако не ти се допаѓа или не ти одговара избриши го, ти е гајле, голема работа.

 

Да си кажам мој пример за муабетов со дипломите и финансиите. Јас имам факултет а мм нема, јас работев и земав поголема плата од него, моите се далеку поситуирани за разлика од неговите ама јас не го оставив поради тоа. Тој за мене беше и ќе остане човекот што се би жртвувал само за да ме гледа среќна. И еве тркалото се сврти, јас не работам а тој од бедна плата и работа како обичен работник напредуваше во шеф со солидна плата од која живееме и јас и син ми и долговите на мајкаму. Затоа не треба работите да се гледаат преку призмата на финансиите, макар што се сложувам и дека не треба залудно времето да се троши со луѓе што немаат никакви амбиции и живеат на сметка на родителите

 

Zdravo....
Imam eden problem i bi sakala da dobijam nekakov sovet i pomoso od vas i odnapret vi sum mnogu blagodarna...
Imam decko vo vrska sme godina i eden mesec na zalost vo maj mesec zamina amerika i se bese ok na pocetoko koga zamina mislam sekoj den se slusavme i se ali posle izvesno vreme poradi sto e po cel den na rabota i nemozime da se slusame tolku mnogu ali za toa ne mu se lutam poradi sto znam deka e na rabota i deka ima mn rabota i problemi tamu..
Edno me maci toa sto se karame mnogu za fb toj znae deka jas mnogu se nerviram zaradi toa sto toj mava lajkoj po drugi cupinja izveseno vreme ke prekini nema i potoa ke pocni pak vo eden moment koga zboravme za to toj mi rece da ne se sekiram deka ne e nisto toa bidejki me saka mene i ako sakal da izlezi so nekoja druga devojka nema da mu mava lajkoj za da gledat site ke bilo potajno toa mozi e i vo pravo za toa no sepak mene mi smeta... Posto koga toj se lutese za toa i koga bese ljubomoren mi imase receno i odreden del da gi izbrisam go poslusav budejki nejkev da se raspravame i gi izbrisav a koga sakav jas nekoja da izbrisi ne ja brisese samo mi imase receno zosto da ja brisam koga utre drugiden da ja sretnam i da me gleda namkor ili neznam sto ova mi go imase receno uste na pocetoko na vrskata...
Sakam da znam dali so toa bi trebalo da se somnevam vo nego ili toa nema nikakva vrska...???
Sto mislite vie???