Во врска сум веќе 3 и пол години. И некако овој проблем и чувствата поврзани со него ми се провлекуваат низ сите овие години ,ама знам длабоко во себе се активни и ме чинам полека ме убиваат. Имам прекрасен човек до мене,емоционално стабилен ,секогаш ме подржува ,почитува ,пред се сака. Истото е и од моја страна. Ми се допаѓа фактот што е реалист и секогаш на суров вистинит начин знае да ми ги отвори очите за некои работи ,за некои јас упорно слепо верувам дека се поинакви. Оваа страна е совршена и затоа го сакам,и можам да си ја замислам иднината со него. АМА. АМА ,потоа се свестувам на фактот, дека сеуште го нема дозавршено факултетот (сфаќам дека на сите не им оди учењето,ама се работи за факс кој е почнат пред 7-8 години,и сеуште јас морам да го мотивирам за да се реши да оди да полага),дека се задоволува со english basics .т.е без ни трошка амбициозност кон поголемо знаење,не се стреми кон добивање на стабилна работа,не го интересираат занаети. Сака да му е изџвакано како би му се рекло,и секогаш му е потребна помош од некого.Се работи за постојано туркање во животот за МИЛИОН работи кои се битни за градење на една стабилна средина во иднина,а јас сум трпелива кон него ,надевајќи се дека еден ден се ќе почне да се менува. Се обидувам да сфатам дека сите не се исти,да се потсетам на позитивностите негови и се друго,ама понекогаш толку ми пречи фактот што е толку неамбициозен. И не знам можеби не е во ред што го мислам,ама ако навистина сакаш некого ,треба да ти биде мотивација да станеш подобар човек. Од друга страна ,студирам тешок факултет ,едвај наоѓам време за самата себе понекогаш,а веројатно ќе биде така и некој ден и со работата која е одговорна. Цел живот сама сум се борела да успевам,и сум доаѓала до целта,сум помагала на најблиските ,а јас сум била во последен план. Понекогаш толку се изморувам од мојава битка со мизерниов живот ,и не можам да се помирам да се' некој ден повторно да биде на мои плеки. Изгубена сум во оваа ситуација ,сеуште да чекам за некој напредок или ..?
Јас мислам да му кажеш да ова, сериозно да си поразговарате за неговите намери, желби, размислувања за иднината и да му дадеш некој вид рок, ултиматиум. Доколку не си го заврши факултетот и не ја сфати работата сериозно, ќе мора да прекинете. Друго чаре не гледам.
Јас мислам дека не треба да се оптеретуваш со тоа. Познавам личности кои студирале 10тина години, не биле воопшто амбициозни и биле незаинтересирани па сега работат на едни од најубавите работни места и земаат превисоки плати. Сепак, ти ја знаеш ситуацијата на дечко ти, дали ги полага предметите полека и кога тогаш ќе ја исчисти годината или стои во место. Разговарај со него, започни со шека како "Ти не планираш да завршиш а?" па продолжете со озбилен муабет за иднина, работа итн. Но, внимавај да не го навредиш и пред се запомни ги другите негови квалитети и запомни каков човек е, а тоа е нешто што би можело да се реши.
Хммм..како да започнам..во некои од моите постови (искрено ретки, во однос на некои од вас, но најискрено постојано ве следам) искажав еден ваков сличен проблем.. Можеби тогаш бев многу налутена, можеби паметот ми беше малку "завеан" но сепак остнав сталожена и размислив... Останав со дечкото, не заради нешто друго,туку просто денес е премногу јасно, не ти требаат факултети за да и покажеш на околината дека вредиш, дека си важна личност за општеството..многу е поважно да бидеш човек..но и не го заборавај она "work smarter, not harder" и веднаш појасно ќе ти биде. Верувај можеби сега се однесува така летаргично, но дали ќе ти биде најголемата подршка доколку тој е преокупиран со некоја работа, од што искрено фајде нема.. ситуацијата е таква да ако денес не правиш ништо, утре може да ти излезе прилика и да направиш се што си пропуштил доколку ја имаш љубовта-чувај ја и не давај ја!
А работи ли нешто во меѓувреме и колку години има? Претпоставувам 25-26... Ако згора на ова и не работи било што и сеуште зависи од неговите малку е лошо НО годините му се тие, кај и да е ќе се свести... Сите другари ќе му завршат факултет и ќе се вработат, ќе завршиш и ти и ќе се вработиш ќе заврши и тој и тој ќе се вработи. Полека малку... нема така да остане. Има различни луѓе, амбициозни и неамбициозни што има врска каков е ако го сакаш... Биди ти амбициозната, не верувам дека некој маж би дозволил да живее на грбот на жената, посебно не ако те сака. Можеби сеуште лета со паметот, зелен е уште и не му се брза, но после ќе му дојде се наеднаш и ќе нема каде, ќе мора факултет, ќе мора работа да бара и ќе се среди... Разговарај со него и мотивирај го, дај му примери, помогни му да учи ако треба, поддржувај го, правете планови заедно, а после зборете како ќе ги реализирате. Објасни му зошто е тоа важно, но суптилно, немој да го напнуваш за да не добиеш контра ефект... Јас мислам ќе се освести брзо, има многу вакви примери после па се одеднаш сакаат да направат...
Не се сите луѓе на светот амбициозни, некои уживаат во леснотијата на живеењето и дури и да дојде „нож до коска“ како што вели народот, тие пак нема да се потрудат нешто особено да сторат околу тоа. Сепак е нормално, на една улица од 10 куќи, секогаш половината се прекрасно среди дворови и половината се запуштени со испукани цигли, бидејќи сопствениците кои живеат во нив, не се желни да сторат нешто повеќе со нив. Исто е и со нивниот живот. Во твојата ситуација важно е да знаеш каков маж сакаш покрај себе. Не можеш да добиеш совршенство, помири се со тоа, па само размисли дали во иднина ти е важно тој да биде твојот глас на раузмот и да те вади од ситуации во кои ќе заглибиш или ти е важно ти да си онаа која ќе седи од страна и ќе го контролира неговиот пат низ кариерата и животот. Ако е првото, тогаш ќе бидеш доволно среќна со него, ако сакаш твојот маж да работи повеќе и да заработува подобро, тогаш нема да бидеш среќна со сегашниот. Но, најважното е дека мораш да си свесна дека дури и да го оставиш, никогаш нема да најдеш некој кој нема да има маани и во секој поглед ќе биде добар сопруг. Нема таков!
Помош ! незнам што да правам .. значи со дечкоми идевме цела година ,тој е ептен добар ако му кажам дојди за пет минути ке дојде ептен од таа страна ми одеше по кејф ..се беше супер само тоа што тој е многу скржав и пет денари да треба да му дадеш и за тие ке се ценка кога бевме на одмор за грчка дури центот за водата ми го бараше и за бензин ми зеде 1000.. и за сите ткави ситници секогаш.. и прекинавме 3 месеци и чет пат се видовме во тој период и после мене ми беше тешко и го побарав и тој рече сакал да се смени ! и бевме пак заедно и се беше супер не гледвме да се кантариме како тогаш..бар јас сметам дека кога си во врска со некој не треба да гледаш така кога тој кога јас .. ама во последно време пак тие навиќи ги повракаше,друга причина е што ич не е амбициозен и желен за нешто никогаш не рекол ајде ова да правиме ајде да одиме на одмор ај ваму ајде таму ... и јас повторно му прекинав вчера и се мислам дали е правилна одлука .. пошто имаше и многоу добар карактер ако му речев ајде дојди за скопје за 1 саат од родното место ке се качеше и ке дојдеше.. што мислите вие дали сум направила добра облука,да најдам некој што ке ми дава бар мала пажна или не .. плссс побрзо
Мислам дека не е добро што си го оставила испаѓа дека си играш со него. Седнете разговарајте може не да е скржав дечкото туку да нема. Почитувај го, тоа што си го плаќа превозот и доаѓа да те види ... тоа почитувај го, некои неможат да ги натераат своите дечковци во ист град да се видат а овој твојот трча за да те види. Твоја е одлуката но според мене не требало да го оставаш.
Тоа што ти е дечко не мора да значи дека треба тебе се да ти плаќа, и јас се согласувам со членката над мене, ако гледаш така ти одиш со него за пари и сметаш дека е скржав. Можеби нема пари да оди на одмор ама не сака да се понижува пред тебе па ти побарал. Извини ама ти си прекинала за глупости.
Последно време сум склона кон глупи комбинации, и најнеутрален совет можам да добијам на овој единствен форум каде членувам. Не сум ни малку не стабилна личност, туку сакам и трети мислења да слушнам. Пак сум во некои двоумења, и за се што ќе речам "не"/"нема шанси", ете тоа баш ќе се залепи за мене. Бившиот за кој зборев последно е дефинитивно минато свршено, немаме контакт, ама има еден друг лик кој го познавам веќе повеќе од година и сега сфаќам дека упорно се лажев со тоа "нема шанси да имам симпатии, не е мој тип". Тоа е и проблемот, што јас незнам како да се понашам со него сега, толку е ладен, можеби по малку себичен, затворен во себе, иако со мене се отвара повеќе од со другарите или семејството.Некогаш ќе направи чекор за да излезе од таа крутост и одма се враќа, а некогаш се опушта и ми се отвара за се и сешто ( освен за девојки, и околу тоа). Навистина не сакав/м да чуствувам нешто кон него, иако делиме исти ствари, маки, размислувања, му значи мое мислење, ме слуша,сепак генерално не е мој тип... Со часови збориме, од 1 искачаат неколку пијачки на крај, имаме некои заеднички планови, се поврзавме свесно или несвесно, ама од што е чуден не можам да оценам дали е чисто другарски, иако често се понаша како хипнотизиран кога му зборам ... Како да допрам до него? Другари или нешто више сме?Многу е затворен, таинствен, енигма ми е во секоја смисла!
Од овакви мажи ми се сере. Значи само во Македонија жените изиграваат лдило па као сами си плаќаат, а на мажине топуфче у газот не им влегува. Овие па се тешат, ние сме феминистки и независни. Гледај овака на тоа, во брак неможе посебни буџети, јас тоа го гледам неприфатливо. Замисли ја оваа ситуација. Се породуваш ти, и наравно, неможеш да работиш извесно време немаш свои пари. Треба ли да го молиш дотичниот да ти даде пари за улошки кога ќе ти требаат? Еве, најпрост и глуп пример. И одма паметот ќе му го процениш. Мојот сопруг е за мене спремен животот да го даде, а не пак посрани 10-20 евра. После лиглиња и мамини синчиња колку сакаш со лопата да ги ринеш. Се знае што е маж!
Mislam deka tuka ne stanuva zbor za takov slucaj, na devojkata i smeta toa sto i pobaral da go delat benzinot na odmor sto bile zaedno i toa sto ne bil "ambiciozen" da ja seta nekade. Ne spomna kakva mu e finansiskata sostojba i dali raboti ama kako i da e, ova nejzinoto e malku preterizam pogotovo vo delot sto go spomnav pogore. Vo podolgi vrski nemoze mazot postojano da e kavaler i da gi snosi site trosoci od izleguvanje pa do odmori i t.n.
Јас ви благодарам на сите кои што дадовте ваше мислење ,по неколкупати ве прочитав и навистина ценам за одвоеното време. Инаку моментално има работа којашто како реков е нестабилна,дека не ти се ни води стаж ни ништо.Имаме зборувано многу на оваа тема,имало е многу случаи кога сум го молела плачејќи барем малку да мрдни од точката во која тапка 3 ипол години,за негово добро,а тој секогаш вели дека ќе се подобри,потребно му е време за да научи нешто ново и дека му е криво што во тек на годините не стекнал навика за учење.Јас сето тоа го разбирам,ама понекогаш не можам да се изборам со мислите базирани дека сите овие ГОДИНИ не му беа доволни барем за прогрес во било што. Сум му помагала со англискиот ,со мотивирање како би се чувствувал горд на самиот себе ако знае нешто ,а да не е цел живот на молење на другите,што мене ужасно ме нервира. (Можеби поради фактот што сум научена се сама да стекнувам и борам).На крај краева ќе пројдам и преку факултетот ,ама сепак многу тешко би се помирила со тоа да личноста со која ќе треба да го поминам животот е изгубена во изборот на доста важен дел битен за сопствен идентитет и иднина. Од друга страна ,зрел е (свесен е своите недостатоци барем), мудар за животните ситуации ,знае на кои треба да им се верува на кои не ,претерано претпазлив,знае да ми ја покаже реалната страна на случките,а јас да бидам запрепастена од грешките кои би можела да ги направам,доколку не сум го ислушала.(веќе спомнато). Го има тоа што го немам јас,а тој обратно. Знам дека нема совршено, не се ни обидувам да најдам, сум ги прифаќала луѓето такви какви што се ,се ставам во нивни ситуации за да ги разберам и затоа сум трпелива,оти знам дека е тешко за некои работи да се случат,ама за некои како во неговата ситуација каде се му стои на располагање ,само треба да каже, да покрене иницијатива,но тој ни тоа не го може. Тоа ме иритира и тишти во душата,оти јас сакам да бидам понекогаш да бидам исполнета на начин каков што ми треба,а го нема.
Сакам да побарам еден искрен совет. Мојата последна љубов, односно мојата последна врска како да ме исцрпи целосно и ко да ме изнемошти. Пола од овде го знаеја мојот случај со него, ние раскрстивме, љубовта од моја страна избледува но чувствувам ко да имам уште некоја искра кон него.. Океј кога тогаш и нејзе ќе ја снема. Главниот проблем е што од кога завршив со бившиот јас како да се променив целосно. Не личам на себе, ко да фали дел од мене. Нешто не ми дозволува да сакам повторно, не бе ко ништо да не ми е интересно, изгубив волја а сепак сум овде и размислувам. Не може да ми се допадне ниту едно машко. Штом ќе се појави еден ко едвај да чекам да згреши нешто и да му дадам шут карта од мојот живот зошто не планирам да лекувам скршено срце повторно. А и навистина, ако се појави некој или ќе ме излаже или ќе има глупави испади а сепак ќе дадам шанса. Немам високи стандарди поставено јас и од почеток кога некој ќе ме праша какви момци сакам ќе го праваат баш спротивното од тоа што го барам јас. Не барам јас многу само да биде искрен, да знае да ме цени и почитува, и да ме сака, да знае да се зеза на своја сметка и да има бар малку хумор во него. Многу е? Сакам да се опуштам кога ќе бидам со некој а не цело време да се плашам што да кажам дали ќе погрешам. Океј то воглавном го кажав што сакам точно. Настрана од сето тоа да се навратам на главниот проблем. По некогаш се чувствувам толку испразнета во себе, се запознавам со луѓе ама ко нешто да ме кочи, не ми дозволува да одам напред. Пред некој ден запознав едно момче додека патував, кој малку наликуваше на изглед на мојот бивши, мене ми се допадна, ми прозбори прв сврзавме две три реченици и толку беше. Не сакав да се пикам, не сакав да изгледам нападно а сепак горам од желба да сакам некого а не сакам повторно да згрешам и да се пикам онаму кај што не ми е местото. За на крај, мене ми е глупаво кога сум со празна душа, немам кого да сакам а сепак се трудам да мрднам од мртва точка но безуспешно. Од кога ми се случи она со бившиот ко да нема дел од мене. Ден сум одлично и не се замарам ( длабоко во себе си велам же се појави тој некој што ќе ме сака и ќе го сакам) а еден ден сум толку очајна што денот го поминувам во плачење затоа што ми се смачи од тоа да бидам секогаш јас повредената девојка која знае да сака а останатите девојки кои ги познавам и ги вараат дечковците да им цути љубовта. Mоите пријателки не ме оставаат сама во ваква ситуација, ама не знаат како ми е затоа што го немаат доживеано она разочарување од кое ти е сеедно за се. Порано давав се, сега сум само дел од тоа, друга личност која не личи на себе. Знам јас дека ќе се вратам на старо ама проблем ми е моменталната ситуација во која се наоѓам.
Загубата на бившиот те испразнила премногу но тргни ги бариерите околу тебе и дизволи некој да ти го освои срцето животот е таков со спеси и загуби некој погаќат премногу некој помалку но не требас секогаш да тонеме до дно и ако тонеме потурни се со прстите за нагоре кон површина затоа што стално ќе најдеш светло макар и искра да е која ќе прерасне во силен оган некогаш. Поздрав и живеј малку млада си
@JustFun da ne mi se nalutis, ama na pogresno mesto baras soveti i izgledas premnogu ocajnicki. Site nie od tuka sme imale nekoja takva ljubov vo minatoto no toa ako ne bivalo treba da se pomirime ne da histerizirame kako tebe. I ne razbiram dali sovet baras ili samo letas vo oblaci i si ja iskazuvas "makata"? Ke najdes sigurno nekoj no ako prodolzis da baras nekoj takov da se zeza ili neznam sto go ima samo vo filmovite i po nekoj maco tip za da te legni po ednas. Da mi poizvinis ama dobro sum zapoznaena so toa deka ako sakas normalen decko da te saka i postova ti imas definitivno pogresni standardi postaveno, dobar decko ke te postova i saka a ne da se zeza oti znajs ti kazav koi momci pravat taka... P.s Podnamali gi granicite na standardot i ke najdes nekoj sigurno, ne e kraj na svet sto si se skarala so bivsiot i sto ti ostavil posledici vervaj kaj mnogumina e isto no si prodolzile so zivotot normalno
Jas imam problemi veke nekolku nedeli, poslednive denovi pointenzivmo. So decko mi sme Zaedno 2ipol god n pocetokot unable problemi semejni pred edna godina pocna da Se sreduva toa. Na pocetokot vrskata be si ja svakav seriozno i si se dopishivav so drugi samo tolku. Decko mi mo znae Pass od moj fb i ima se procitnno i sea pocnuva da mi prefrla i saka da raskineme. Me obvinuva deka sum go varala, ljubomoren e na kolegite, ne mi dozvoluva da komuniciram so niv. Da se luti ako iskocam a ne mu se javam da my kazam dek ke odam. Molam a sovet nesum vo sosotojba trezveno d razmisluvam
Нема што да се извинш ама ме сфати погрешно. Значи јас не барам дечко кој ке сака да ме легне и да ме зеза, сакам дечко што знае да има смисла за хумор ме сфакаш. Не сакам секогаш да биде мртов сериозен и намуртен, а јас секако давам шанси на некој што сака да ми се доближи а на крајот кога ќе се опуштам ќе направи толк уогромен кикс што не може и Господ да го опраи. Е сега, знам дека не е крај на светот што сум раскинала ама тоа што го доживеав со него тотално ме измени. Навреди, лаги, и што уште не кој НИКОЈ не може да остане имун на тоа.Не хистеришам кај го виде тоа? Поинав низ многу лош период за кој јас знам само како успеав да застанам на нозе. Ама глупаво ми е бе вака, празен период, не сум исполнета не ми е ни до ништо а сепак се трудам.
Девојки Со дечко ми одиме една ипол година. Пред некој ден ме викна на спиање,неговите биле на пат. Моите се прилично конзервативни,и ретко ми дозволуваат да спијам кај него,бидејќи му е глупаво поради неговите родители,да не си речеле распуштеница ова она. Ама некни ај некако ми дозволија дека сам. И ок.си легнавме јас преморена одма заспав. Се будам ноќта кај 4,гледам го нема во собава. Одам долу,си легнал во дневната.Не можел да спија горе му било жешко. Ок си реков ќе му текне ќе се врати. Се будам утрото кај 9,пак сама. Не можам да ви опишам колку глупаво се осетив. Слегов долу,па уште ми вика се разбуди љубави. Ништо не му одговорив само си ги облеков чевлите и со солзи низ врата си заминав. Само истрча низ врата и ми викна . Ама не го регистрирав..не беше ни доволно упорен да ме убеди да се вратам. И еве веќе 3 дена не сме се чуле. НИ се јавил,ни сум се јавила. Не знам дали да попуштам....
