Не знам дали темава требаше да ја сместам во љубовни проблеми.. Што мсилите, дали од љубовта се раѓа омразата, или омразата проникнува од љубовта? Или цело ова е како да бараме одговор на прашањето што доаѓа прво: јајцето или кокошката?
Тешко е да сакаш,лесно е да мразиш. Тенка е линијата помеѓу нив,обично љубовта прејдува кон омраза,а мн. ретко омразата кон љубов.
Во секој случај-ептен е тенка линијата меѓу љубовта и омразата. Љубовта може да премине во омраза, а зошто да не и обратно, иако мене не ми се случило тоа, да сакам па да мразам. Кога размислувам за некои од бившите дечковци, во мене не постои омраза, туку бес и гнев.
од љубов може да се роди омраза, иако мене не ми се случило... има некои личности кои порано сум ги сакала, а сега не разговараме, но да ги мразам- НЕ, повеќе е нешто како лутина, но дефинитивно не е омраза.. а од омраза- љубов, може и тоа (според мене), но поретко е, се немам со такви случаи запознато.. некој што сме го мразеле, ако го запознаеме подобро може да го засакаме... во животот никогаш не се знае.. секој ден е полн со изненадувања
Исто како што е тенка линија меѓу еротика и секс така и оваму на оваа релација е тенка таа линија. Во зависност до каде си има поставено граница -лимит една индивидуа така и ќе си ги третира
И од едното кон другото и од другото кон едното Но шо знам па, некој ако толку си го сакал, не могучно ми е некако да го мразиш. Љубовта простува, ко што би рекол Павле, али ај, се е релативно, се е возможно
љубов-омраза - да омраза-љубвов - не кога некој мрзиш нема шанси да го засакаш а кога некој сакаш голема е веројатноста да го замрзиш текна е граница меѓу љубовта и омразата
Според мене ниту едното ниту другото не се возможни. Омразата сама по себе не претставува недостаток на љубов. Таа е едно многу посилно чувство. Можно е некој што не ни се допаѓал баш многу или не сме го познавале доволно со текот на времето да го засакаме, но тоа не значи дека таа љубов настанала од омраза, туку едноставно се родила поради времето кое сме го поминале со некого, кога подобро сме ја запознале личноста и сл. Исто така и вистинската љубов никогаш не може да премине во омраза, ако некого сме сакале онаков како што е, сме го сакале со сите негови доблести и маани, тогаш таа љубов засекогаш остава трагови. Доколку личноста не повредила може да престанеме да ја сакаме, да почувствуваме лутина, огорченост, бес, па дури и желба за одмазда, но во никој случај омраза. Линијата меѓу љубовта и омразата никогаш не е толку тенка како што изгледа.
Љубов-омраза да, тоа со сигурност може. И не зборувам за омраза само кон бивши дечковци туку и кон пријатели. Кога подобро ќе размислам, досега не ми се случило тоа или можеби еднаш Како и да е омраза е многу тежок збор исто како и љубов. Не е лесно да кажеш дека љубиш некој ниту пак дека мразиш некој. За омраза-љубов не верувам. Иако е тенка границата меѓу овие две наши најзначајни чувства мислам дека не можеш некој да мразиш со целото свое срце, а потоа да го сакаш со целото свое срце. Ама никогаш не вели никогаш.
