Љубов-омраза, или омраза-љубов?

Љубов наспроти омраза и обратно се две страни на истата монета.
Линијата е толку тенка што не се гледа разликата меѓу нив. По силата и интензитет се еквивалентни, само што едната е стоечка а другата свртена наопачки. Нешто како мрачната и светлата страна,денот и ноќта. Взаемното хранење и нивното коегзистирање е показател колку се променливи нештата од утрото до ноќта.
Лесно е луѓето што ги сакаме во следниот момент да сме исполнети со омраза кон нив,за после тој момент да пројавиме љубов, нешто што сосема природно се прифаќа.
Колку некој далеку оди во љубовта или омразата Е индивидуално. Во зависност од прагот на осетливост, психичките кочници, општествените мерила, може да направи работи кои најмалку се разумно диктирани, може да убие или да биде убиен, затоа што изворот е некаде на друго несфатливо место.
Ако сме допрени од нив забележуваме дека нешто моќно се придвижува во нас, во спротивно сме рамнодушни. Според мене Рамнодушноста кон луѓето,настаните и ситниците кои го чинат животот е во спротивност на љубовомразата.

 

Уф многу е тенка линијата помеѓу љубовта и омразата.Многу е лесно да ја претвориш љубовта во омраза,а омразата во љубов е многу тешко.Кај мене се случи љубовта да премине во одбивност и горчина кон одредена личност,но не омраза во вистинска смисла на зборот.Не му посакувам добро,но ниту пак лошо.Некој треба многу да ме повреди и навреди,да ми го направи најлошото нешто па да го мразам.
Многу е потешко да се премине од омраза кон љубов бидејќи ако мразам некого тешко дека ќе го засакам,можеби ќе го гледам со други очи,кон него ќе чувствувам само рамнодушност,но никогаш нема да ја засакам таа личност.

 

.. ...кај мене не е тенка линијата помеѓу љубовта и омразата....
. ..долго време треба некој да засакам...
... .долго време ми треба некој да замразам....
значи од крајност до крајност...ако засакам,патам боледувам,плачам се смеам....
ама ако замразам....нема шанси да биде дел од мојот живот....ни под разно....

 

Од љубов може да се створи омраза, но од омразата нема да се створи љубов, јас така мислам.

 

Омраза за мене не постои . Постојат само две чувсва ЉУБОВ и СТРАВ . Е сега стравот што си носи омраза сам по себе тоа е друго .

 

Of izgleda sum epten isklucok .. Omraza , pa ljubov koja inaku seuste trae

 

љубоста се раѓа од омразата

 

Па викаат дека најчесто таму каде што имало голема љубов може да се роди уште поголема омраза.Ама па што знам,омраза ми е некако многу тежок збор.Не знам дали би можела да мразам некој што сум го сакала,сум поминувала убави моменти со него и ми значел многу во животот.Попрво би рекла дека во сплет на околности би можело да настане разочарување,гнев,бес и тага...ама омраза...Не знам,никогаш не се знае

 

Лошо е кога љубовта ќе премине во омраза додека да мразиш некој па да го засакаш е подобра варијанта бидејки на тој начин срцето кое било затруено со омраза се чисти од таа нечистотија

 

Се сложувам.

 

Не знам да мразам, не знам ниту какво е чуството "омраза" кон некој. А не сакам никогаш ниту да го запознаам.
Да така не можам да кажам факт дали од омразата настанува љубов или обратно, но сметам дека љубовта е премногу возвишено и благодетно чуство за да се меша и мери со омразата.

 

Тенка е линијата меѓу нив.
Јас лично, лесно засакувам луѓе и се вљубувам( ако си дозволам можам за 2 нед. да се вљубам во некого).И тогаш правам се за тие личности кои ги сакам и ми значат.Ама во моментот кога ќе ме повредат или ќе приметам дека не го вреднуваат тоа што го правам за нив, мојата емпатија одма згаснува.
Многу пати ми се случувало личности кои сум ги сакала скоро колку себе, ,,преку ноќ” да ги замаразам и да ги отфрлам од мене.И ретко кому од нив сум дала втора шанса во мојот живот.
Додека пак, ако веќе некого мразам/не го сакам, а има причина и е ,,поткрепено со факти и аргументи” тогаш мнооогу време и труд од таа личност ќе треба да поминат за повторно да почувствувам трошка емпатија.Можам некого да мрзам или сакам со недели/месеци/денови или години, ама едното многу лесно може да стане другото.Додека пак второто, многу тешко првото.

 

Јас мислам додека не не повреди некој ретко кој со здрава глава го сака само тој што го сака него. Моето искуство до сега така се покажало. Колку повеќе удари, толку повеќе сакаш да ја цениш личноста, но ако не се возрати никогаш тогаш е страшно. На крајот се освестуваш. Нормално имало и такви ситуации.