Алутрист сум затоа што знам да ги задоволам и другите кога е потребно бидејќи знам колку би ми значело кога некој ги задоволи моите потреби. Егоист сум затоа што си ги задоволувам и моите потреби, и не чекам на некоја втора личност. Така да измеѓу сум
По малку од двете. Зависи во какво расположение сум. Кога сум изнервирана од некого, ќе ги задоволам моите потреби без да ми е гајле на кој му одговара, а кога сум расположена сакам сите да се чувствуваат убаво затоа ги задоволувам и нивните потреби.
Водејќи се од мотото:Не ставај никој пред себе,јас сум егоист и не очекувам друг да ги задоволува моите интереси.Се чувствувам среќно кога сама успевам да остварам нешто. Секој од нас има свој живот базиран на потреби,размислувања,сфаќања,па не би сакала да бидам реализатор на туѓите соништа.Всушност и не сум ни помислила да се ставам во ситуација на алтруист.Тоа не е особина која се вклопува во мојот карактер
Езразит Егоист, моите желби и потреби ми се пред се, џабе е да се правам фина и да кажам дека сум Алтруист кога несум.
Алтруист. Многу ми значи, тоа другите да бидат среќни и задоволни.. и на тој начин, и јас сум. Егоизам кај мене воопшто и не постои, а во многу ситуации знае да биде потребен. Мислам дека околностите се виновни за тоа.
И едното и другото. Понекогаш знам да се запоставам себеси за да бидат другите среќни. А понекогаш гледам само за себе. И јас имам свои потреби.
Цел живот мислев дека сум егоист, но сега сваќам дека сум била тотална спротивност. Сега за овие два називии има и мерка.До кој степен е човек егоист или aлутрист. Последно вака се изнервирав од една моја пријателка која буквално сакаше да прави само што нејзе и одговара. Бевме излезени неколку вечери со друштво и цело време се мрмкаше како со тие луѓе муабет немала или слично само поради причина што не се правеше комплетно тоа што таа посакува, до најситна работа, а целото друштво гледаше да и угоди. Јас сум з да се биде до одреден степен егоист, ама што кога егоизмот ќе излезе надвор од нормала ?
Што ако ви кажам дека секое задоволување на потреба на други е задоволување на своја потреба. Односно, самото задоволување на туѓи потреби се јавува како потреба во нас, што е автоматски задоволување на своја потреба, како потреба за поврзување со други, потреба за самопотврда, потреба за позитивна слика за себе, потреба за припаѓање итн. Само внимателно, бидејќи во задоволување на одредена потреба поврзана со задоволувањето на потребите на други, можно е да се изоставуваат други битни лични потреби и да се нема осет за лични граници, што знае да носи прилично многу болка во животот. На пример немање лични граници можеби доаѓа од страв дека не сме доволно добри, дека не заслужуваме да ни бидат задоволени потребите, дека не сме битни итн. Паралелно, задоволување на своите потреби не е егоизам, туку е предуслов за здрава психа и среќен живот, се додека вистинската потреба се задоволува. Според мене егоизам е веќе ако воопшто не ни ги погледнуваме потребите на другите поради разни свесни/често несвесни верувања, пример дека нивните потреби автоматски нема да бидат компатибилни со нашите, или страв дека нешто ќе изгубиме, ќе бидеме во минус, не заслужуваме некој да се грижи за нас итн. Во тој случај можно е присуство на релациска траума/страв. Површна потреба е одраз на коренска потреба, на пример, хипотетички, потреба за одење во бар би можела да биде одраз на потреба за поврзување. И да, ако потреба на некој друг не кореспондира со наша потреба, незадоволувањето на таа потреба на личноста не е егоизам туку почит и кон себе и кон другиот, бидејќи себе не се малтретираш да правиш нешто што не сакаш, ниту пак другиот го лажеш или го условуваш (као види што правам за тебе, или потсвесно да се огорчиш и од себе и од другиот и после да манифестираш гнев кон личноста). Во односите со луѓе се работи за тоа дали мојата и другата потреба се компатибилни една со друга. Така да дихотомијата секако паѓа у вода, условно кажано не ни постои. Секогаш бараме начини да ги задоволиме своите коренски потреби, било свесно или (најчесто) несвесно/од „задна врата“, било преку други или независно од други (најчесто преку други, дури и да не сме свесни за тоа - не џабе сме социјални битија). Еве си задоволив потреба за споделување со други, па ви благодарам што го слушавте мојот Ted talk
