Mila znam kako se cuvstvuvas i krivo mi e sto ne te razbiraat doma zosto oni se najvazni da ti ja dadat celata podrska na svetot.Dali tie se zapoznaeni so tvojata sostojaba anksioznost ako ne se kazi im i objasni im deka ti treba maksimlana podrska..Jas ja imam celata podsraka od moite doma .Druzi se kolku i da ti e tesko moras da izdrzis i jas ne sum sakala da se druzam no sum izleguvala moras da bides uporna i silna .Toa ne e nisto strasno tuku samo sotojba na umot.Za pritisokot sto ti paga jadi poveke solena hrana i od vremto paga da znaes ne se plasi zosto kolku poveke i se plasis na ovaa sostojba tolku poveke ke te napaga neka vidi sostojbata deka si hrabra ..
Ne samo GirlLOve sto ne ja razbiraat tuku mislam deka nikoj od nasite roditeli ne moze da razbere I toa treba da go prifatime nemoze covek da razbere sto ne doziveal vakvo nesto toa ne e mozno, zamislete na samite nas ni se zdosaduva celava sostojba a kamoli celo vreme da mu se zalime na nekoj koj voopsto ne ni pocistvuval vakov uzas, da ne ucekuvame da ne razberat domasnite zatoa sto kolku poveke ocekuvame tolku poveke ke se raZocarame, zatoa e I temava ovde sme site isti kako edno semejstvo sto se raZbira tuka I ke se zalime I ke se raduvame vo vrska so sostojbava
Osekam postojano cuvstvo kako prenajadena.,i imam postojana potreba dlaboko da vdisam i izdisam.Dali nekoj ima vakvo cuvstvo kako da nemoze da dise???
Moze da e smeshno samo za onie sto ne se sretnale so ovoj problem, no toa ic da ne ti e gajle, najvazna si ti...samo napred silna si ti devojka.... a za tvoite gledam ne te razbiraat sigurno se prezafateni i smetaat deka si razgalena...ne im posakuvam ni niv ni tebe da dojde do polosho pa togash da svatat..zatoa razgovaraj so tvojot dr. da gi vikne malku i da im objasni za tezinata na ovaa sostojba...ili ako ne sakash sedni gi eden den i ozbilno razgovaraj so niv taka sto ke pocnesh.."ke vi kazam nesto seriozno i sakam da me islushate i da ne me prekinuvate..a posle ne sakam da mi komentirate a vie kako sakate taka svatete..." i kazi im so problemite so koi se soocuvash...em taka ke im gi otvorish ocite em tebe ke ti olesni...
Не сакаат пак да ме носат на доктор, оти веќе еднаш пред 5 години бев и примав терапија, не сакаат пак да му го скратам пола живот како шо велат, татко ми не сака ни да слушни пак да пијам апчиња шо ќе ме пореметат и ќе ми направат полошо и да бидам вечен пациент и да заглавам. Проблеми немам некој големи само шо немам дечко и работата ми е ок ама некако почнав да немам нерви ни за тоа. Јас не спијам пак ко шо треба, возбуди ме фаќаат особено кога ќе одам на работа и одма одам вц, цела сум напната и ко под стрес да сум и колениците ги осеќам пак, имам моменти кога мислам дека полудувам и ќе умрам од шо ми се стега главата и грутка некоја во мене.
Да, малку да јадеш одма чувство на пренајаденост. Исто така и чуствотото дека губиш воздух дека не можеш слободно да дишеш. Гоооолема подршка до сите вас што се борите против анксиозноста! Бидете упорни. Пред неколку години бев и јас дел од овој кошмар за жал. Наеднаш од никаква причина, се будам едно утро и оп црни мисли, имам болест, некој ќе умре, ако излезам надвор ќе ме удри кола. Се' што посакував беше да бидам дома. Секоја вечер одев на дежурен лекар со тврдење дека имам тумор на мозок и што не. Постојано ме притискаше главата, проблеми со желудник, па наеднаш губев воздух, мислев умирам, имав чувство дека нешто лошо ќе се случи, кошмари сваштаааа уфф кога ќе ми текне Дури и мојот матичен лекар ме правеше будала, ми викаше ај бе ништо не ти е се занесуваш. И така секој ден благодарна што наутро се будев жива, иако кога ќе ми текнеше што ме чека цел ден, не ни посакував да станам од кревет. По некое време ми се случи да се преселам, морав да летам со авион во таква состојба, 30000 мисли во глава, сега ќе се сруши авионот, па губење воздух, драматизирање... По некое време, почнав да се занимавам со други обврски, да мислам на други работи, да запознавам нови лица, читав многу психолошки книги и знаев веќе за што се работи... полека полека престанував да се плашам, што биде нека биде, гушењата и главоболките се намалуваа. Иииии никогаш нема да заборавам, се будам едно утро, сосема чудно, се чувствував поинаку, воопшто не ми ни текна на некоја лоша мисла, го немав тој страв претходно во мене, сосема друга личност. Од тогаш ми е фала Богу предобро, ме направи посилна личност. Понекогаш знае да се појави пак некој напад на паника, ама со оглед на тоа што знам веќе низ што поминав, свесна сум дека сум посилна од една анксиозност. На сите вас ви посакувам што побрзо да го имате ова чувство, да се чувствувате слободно во вашето тело, среќно, без да ве боли нешто. Не дозволувајте таа да влијае на вас, едноставно бидете посилни од се'. Што и да треба тука сум !
Што може да ми се случи од хелекс со поминат рок? Сега се напив за да си ја смирам душата ама касно видов дека е поминат рокот . Пишете ве молам доколку некој знае
Јас вчера се напив дијазепам со поминат рок од 1 година, и се испаничив. Апчето имаше многу малку дејство. Позз, без галје. Еве сум жива хехе
... напротив , како медицинско лице не смееш да ги подржуваш ваквите однесувања , недостапноста кон лекови - бензодиазепини , неможност на препишување на рецепт или купување без рецепт, или забрана од родители или било која причина им даваш потик за оправданоста и со поминат рок на трајност , јас сум сигурна дека тоа не било случајно !
лугеее уште малце ке ги доживеам моите најстрашни денови во животот ... од школо не носат 18 дена во шпанија бесплатно значи буквално се ни е платен и одбрани сме 20 деца.Таму треба да работиме во хотел.Мене ме ставија на рецепција што е најстрашно пошто јас не сум добра во комуникација со луге.За англиски знам но никогаш до сега немам зборувано со некој друг англиски освен на училиште за она што учиме.Како јас ке преживеам 18 дена. Многу ми е страв а пошто се трга на 9 ноември неможеме веке да се откажуваме.И плус што е најстрашно ке патуваме со авион !!!! ве молам некој совет бидејки ме факја страшна паника.Знам дека треба да сум срекјна пошто Шпанијаа,хелоуу кој нејкје да оди таму....
Јас кажав дека не може ништо лошо да ти се случи за здравјето. А доколку еве некој чита (во 90% од случаите) има анкс. Значи си ги има, пие апчињата. А ако посегне по стари апчиња со поминат рок пак нема да му штетат чим веќе еднаш пиел.
Конечно можам да кажам дека веке сумм спасенаа од Анксов... 99/9 тој еден 1 % нека стои да ме потсеќа со што се се изборив. Само храброо има спас
