Луѓенца, дали сте осеќале замор а воедно и некоја тапа болка во кичмата и стомакот, нејасна, неодредена, некое грозно чувство во стомакот и трупот, се осеќам многу лошо, се напив апче и за стомак и за болка и бедоксин ништо не ми помогна, дури и кога лежам ми е така, цел еден?
Дали некој покрај анксиозност има проблем со варирање на крвниот притисок кај мене кога времето е облачно и дождливо ми е низок или нормален кога е тополо и убаво времеот секогаш ми е покачен
Секој што имаме аксиозност ,сме родени такви-преосетливи.Јас еве се секирам за се,за секакви ситници и глупости и од дете сум таква,значи ништо ново.Имам земано флуоксетин таблети-попознати во светот како Прозак,кога ми беше најтешко ,некаде 3 месеци,после ги прекинав и се обидувам да ја контролирам ансиозноста.Тешко е ама тоа е.Ако сакате таблетарна терапија овие антидепресиви се топ
Луѓе да ве прашам. Погоре имам напишано околу мојата анксиозност е сега последниве 4-5 дена коа ке се разбудам сабајле имам силни главоболки во слепоочниците и кај носот и над очите и пијам апче не проаѓ се додека не легнам и не полежам едно пола саат и ми проаѓа. Срце ке ми застанеше коа прочитав дека тоа може да е знак за тумур сеа све на тоа мислам... а све крвни слики и секакви работи сум испитала и све најнај ми е дури и ЛДХ ми правеа пред два месеца тоа покажува ако имаш тумури или слично и све нај испадна. Ама оваа анксиозност ме тера да мислам дека сум готова. Дали и вие имате вакви главоболки или што знам?
Значи не можам веќе да издржам, во последно време имам многу самоубиствени мисли...веќе 2 години чувствувам како да не го живеам животот, се ми е апсурдно, секој ден ист, искачам да се социјализирам но секогаш сфатам дека сум згрешила зашо премногу лицемерие владее во светот и подобро ми е дома во кревет сама со своите мисли кај шо никој нема да ме повреди.Многу сум чувствителна ама многу вешто ги кријам моите чувства и затоа скоро сите ме знаат како ладна и антисоцијализирана.Имам пробано различни хобија, свирење гитара, читање книги,одев на различни курсеви,моментално одам во теретана и се обидувам да водам здрав живот но во ништо од тоа не се пронаоѓам и не можам на ништо да се посветам на подолг период.Веќе не можам да поднесам да гледам како на сите други им е исполет живото и секојдневно нешто прават а јас ништо значајно немам постигнато затоа што во се ја гледам бесмисленоста.Сакам да ја пронајдам целта на моето постоење и да го живеам животот фул но депресијата и анксиозноста се секад тука да ме потсетат дека светот е сурово место.Разговарав со мајка ми за ова и со моја другарка и мислам дека никој не ме сфати озбилно, сите мислат дека ова е период и дека ќе помине само ја знам дека ако продолжам вака уште малку ќе останам само сеќавање.
Тоа што го опишуваш дека ти се случува е вообичаено за многу луге , трпат „неправда“ , трпат лицемерие , тешко им е да ја поднесуваат хипокризијата на светот и не можат да се опуштат , се чувствуваат како во џунгла и имаат суицидни мисли.Вака , како што ја опишуваш состојбата и не е толку трагична , бидејки си свесна дека спаѓаш во помала група на луѓе , кои не ги прифакјаат правилата на светот , и на некој начин се издвојуваат , за сите овие проблеми православната црква ги има решенијата , ми се чини дека таму ке најдеш луге што размислуваат слично на тебе , ако почнеш да навлегуваш во црковните учења ке видиш колку таа твоја состојба е вообичаена. Значи твоја средина е вцрковувањето , тоа воопшто не значи дека ке се одделиш од светот , туку ке се научиш да ги прифакјаш оние кои се поразлични од тебе и различните многу полесно ке те прифакјаат со промените кои ги носи сето тоа.
Не смееш да се споредуваш со другите, особено НЕ во ваква состојба. Голема грешка. А ако мислиш дека на сите им е совршено и се исполнети, се лажеш. Тоа е само илузија. Јас пак не можам да најдам исполнет човек, има колку сакаш од оние со лажни насмевки што газат се пред себе. Отфрли ја таа навика. Твојата сила е што си единствена и нема друга како тебе.
Баш сакав истото да го напишам. Ти мислиш дека некому рози цветаат? И мене ако ме набљудуваш од страна сум храбра, сите аспекти од животот ги терам, учам, се дружам, излегувам, ама јас си знам колку ми е тешко на моменти. Така и сите останати. Не им суди според тоа што го гледаш и ти викаш дека ти е лошо, а некому му изгледа како се да ти е совршено. Само треба во сиот тој хаос да најдеш начин да преживееш
Jas sum imala takvi glavobolki I uste imam ponekogas, nisto ne e I glava snimav I se ok.Vo vrska so LDH sakav da te prasam posto gledam imas spomnato, mene mi e pod granica.Sto pokazuva toa?
Единствено пред и за време на усен испит анксиозноста пука 100ка. Дали некој од вас го имал истиов проблем и како се справува? Ве молам за помош,полагам за една недела а уште сега се тресам,неможам да учам,спијам,јадам.. Имајте пријатна вечер ❤
Луге си лежам и одеднаш почна срцето силно да ми лупа не се испаничив почекав да видам дали ке се смири но уште појако почна се напив еден хелекс од 0,25 и се смири таа тахикардија ми траеше едно 2 минути ама одмана така јако не ми беше лупало ме уплаши сега ми е страв да легнам лелелел
Не се плаши ајде легнувај и сам знаеш дека е само страв нека ти текне вака колку тебе само колку не има и теши се хихихи
ama ke mi izleze srceto niz gradi sega smejam li da ja pijam eliceata posto piev heleks ? edno po edno ili da cekam
zdravo hrabri luge site nie sto se borime so stravot sme hrabri oti toa i ne bas lesno a toa sto ne nadvadal stravot e toa sto predolgo vereme sme bile hrabri pa za mnoment sme se umorile pa stravot ne nadvasal ama ne smete nikogas da se predadite verujte vo sebe i deka edna den ke ja pobedite anksioznosta stravot ke ve pobededi samo ako vie toa mu go dozvolite i eve ke vi citiram eden citat od knigata stravot od kosta petrov razbudi se edna den koga nema da bides na ovaa zemja i koga ke treba da se sretnes so tvorecot toj nema da te prasa zosto ne zivese kako mene Mojsej ili kako Robin Sharma Toj ke te prasa zosto ne go zivese zivotot koj trebase da go zives?tokmu poradi ova tvojata moralna odgovornos e da go pobedis stravot.Podgotven?i uste nesto strelata za da se vivne visoko prven se vlece nadole. Sekogas koga ke pisam tuka obavezno nekoj ke mi pise i ke me utesi deka mozno e tie simptomi da se od anksioznosta zatoa i jas sakav nesto motivaciono da vi pisam ikako na samata sebe nemozam da si pomognam inaku vo zivotot na mnogu luge sum i bila ramo za placenje i sum se trudela da gi dignam utesam nasmeam ali na sebe nikako nemozam da si pomognam taman malku ke se dignam i za moment ke pomislam ja go pobediv stravot toj se vraka da me poseti deka ne e zavrsena borbata sekoj den se budam vo strav od sto li se bolkite vo zeludnikot sto li mi e mene sto ako ne se raboti za ankcioznos nego za nekoja smrtonosna boles nikogas ne bi postoel ovoj strav da gi nemav bolkite nikogas ne bi postoel ako nemav kerka jas ne se plasam za mene se plasam za nejze da ne ostane bez mene sekoe utro koga ke se rabudam se plasam sto ako pak se povtorat bolkite zar ke mora i toj stres da go dozivam kolinoskopii rektoskopii.Stanav sebicna stanav mnogu sebicna otako se boram so stravot koga ke gi vidam site srekni go ziveaat zivotot a jas sum celo vreme po doktori osekam zavis sakam da sum na nivno mesto gledam tie sto se borite so anksioznost retko nekoj da se zali na bolki vo zeludnik i na mojte simptomi pa toa mnogu me zagrizuva...................
Ако ти е за утеха и јас имам веќе неколку дена дијареа, како резултат на нервоза и напнатост. Сигурно е од анксиозноста. Секоја вечер си легнувам со страв дека нема да се разбудам сабајле, некогаш и не спијам, како и сега, а срцево ми спие. Некогаш се штрекнувам и се будам од сон, ми играат нервите, а пред три дена колабирав во болница. Забите ми се цело време стегнати, мислам дека ќе ги искршам.Се тоа од страв !Исто и јас, таман ќе си помислам ја нема веќе анксиозноста, оп, се враќа како бумеранг. А, ќеркичката треба да ти биде светла точка во целава борба. Само што ќе ја погледнеш да знаеш дека се ќе исчезне. Црпи сила и енергија од неа.
