Супер ми одговара, ме бута малку на спиење, ама еве два вечери веќе имам мирен сон, не се будам воопшто, си станувам во нормално време, не се чувствувам вознемирена. А претходно секогаш кога ќе си легнев имав чувство како да тонам и веднаш се будев, сега ми е подобро. А и мажле бе ми се врати од странство, тој ми е мелем за душа, па може и затоа мирно си спијам Редактирам сега те прочитав, чувството дека ќе изгубиш кислород го имав и јас, не можев со денови како што треба да земам воздух и кога ќе земев еднаш убаво воздух мислам дека се препородував. Тоа ми се случуваше секогаш кога бев напната и вознемирена. Напиј се хелекс, ќе те смири, излези приквечер кога ќе залади, прошетај се и опушти се, нема ни да приметиш кога ќе помине. И некој погоре ја пишуваше техниката со длабоко вдишување низ нос и издишување низ уста. Пробај, нема да изгубиш кислород.
Еве јас пак ќе се обидам да ви дадам некој совет... Немојте да мислите дека Фемина или барањето симптоми на интернет ќе ви ги решат проблемите...обидете се да сватите дека се зависи од нас,а не да се надеваме дека барањето или испиеното апче ќе ни помогне.. Апчињата ќе ви го намалат стравот но нема да ви ја сменат мислата... Почнете од денес со физички активности.. пешачете,трчете и таму ќе си го најдете мирот а не пред пц бидете поздравени и се надевам еден ден сите ќе го победи стравот заради тоа што тоа е само илузија!Убав ден
Sekako deka si dobredojdena site sw borime so nesto neznaeme sto ustvari se borime so negativni I crcni misli koi sami si gi sozdavame
Kazete mi dali na nekoj i se slucuva deka ke napravi nesto ne nekogo momentalno se nesto mi se vrti u glava deka nesto ke i napravam na moite deca i drugite okolu mene mnogu se plasam od ovaa cudo stvarno katastrofa e
Jas bev taka okolu eden mesec pa na nikoj ne napraviv nesto nitu pak sam si napraviv... Koga pomisluvas na takvi misli dali se plasis ?
Epa stom se plasis nema potreba od panika.. Znaci ti tie raboti ne sakas sa gi napravis samo se plasis od niv.. I jas mislev deka ke izhubam kontrola i so nozot ke probodam nekoj nk nisto ne se sluci.. Zatoa uzivaj.. Reci si deka toa ne e tvoja misla i gotovo
Здраво феминки, имам проблем подолго време се соочувам со ова. Ги имам сите симптоми на депресија и анксиозност, изгубена ми е желбата за живот, немам спиено 2 дена и веќе долго време водам борби со несоницата, одам на забава сите играат јас само ги гледам,ја имам изгубено цела самодоверба мислам дека сум од фазла, се чувстувам како да сум сама во светов но неможам на никој да кажам имам 14 години а со ова се соочувам скоро една година, мислам дека е сериозно но ако и кажам на мајками нема да ми верува ќе ме испрашува, другарките нема да ме сфатат сериозно и ќе ме сожалуваат, ќе ме мислат слаба личност. Сама се соочувам со ова цело време, ми треба помош, некое решение?
zdravo devojki jas sum mnogu loso vo eden moment mi se zivee za moeto dete a vo drug moment si vikam sto ke mu e vakava majka na moeto dete podobro da me nema podobro da nema majka nego da ima vakva majka kako mene se osekam mnogu loso imam grza na sovest mozebi moejata kerka ke uspee da mi prosti eden den no jas nikogas nema da si prostam nikogas mi se ide sama da si presudam oti i toa go zasluzuvam poradi mojata preokopiranos so zdravjeto ona nema vesela majka imam majka koja celo vreme odi po doktori i umislena sega me zagruzuva so celo vreme veke 6 meseci stolicata mi e svetlo kafena boja kako neskafe so mleko svetlo kafena a doktori imam prasano i nikoj ne mi dava objasnuvanje neznam veke sto da ispitam sto da napravam dali nekoj imal vakov problem?
Ќе и кажеш само на мајка ти, таа мора да знае низ што поминуваш. Мора ли другарките да знаат ? Ќе си појдеш со мајка ти на психијатар, ќе си поразговараш, ќе ти дадат терапија и ќе се средиш. Не гледам зашто да не знае, ти си нејзино дете, верувам дека таа се би направила за тебе. Само храбро и напред, без разлика на годините, поразговарај со неа и се ќе се промени.
Неможам, страв ми е од реакциите страв ми е од прашањата, страв ми е од се. Нема некое друго решение?
Црни мисли, тресење на раце, неможам да спијам, еве веќе два дена немам спиено а кога ќе заспијам неможам да станам,се збунувам, многу сум затворена, неможам да се вклопам, изгубена ми е желбата за се, немам енергија за ништо, во ситуации кои што порано беа обично како и сега срцето можам да си го слушнам како ми чука забрзано и уште други...
Ајде сега ако имаш дома напиј се едно бедоксинче и пробај да заспиеш. Знам дека е тешко и јас сум поминувала па можеби и уште поминувам низ тоа, но мораш да разговараш со мајка ти. Нема ништо страшно и срамно во тоа, само може подобро да ти биде. Бори се за себе, млада си, не дозволувај овие прекрасни години да ги поминеш дома затворена. Разговорот помага премногу. Самото чувство дека мајка ти знае низ што поминуваш ќе ти помогне, па кога и да ти стане лошо таа ќе биде тука за тебе. Ќе и кажеш што чувствуваш и верувам дека таа ќе направи се за да ти биде подобро.
Ако исплачи се, ќе ти олесни, еве и јас не можам вечерва да заспијам од страв, ако ти е за утеха. Мораме сами да си црпиме волја, да се бориме. Нема откажување. Ќе помине.
