Еден саат е мала разлика, не се смета за доцнење воопшто. Не сум пиела АД ама мислам дека треба од прилика во исто време секој ден да се земаат, не мора точно во исто време.
Koj e of Skopje neka mi kaze kade moze da odam sa joga potrebno mi I Bremena sum 4 meseci I se boram so anskioznost
Јас на почеток кога ќе ме совладаше стравот, кога добивав напад ...седнував..не смеев да легнам ..чинев акоседам ке се ,,додржам,, ке ,,се одбранам,, ...барав од некој покрај мене да вика брза помош.Мислам дека најмалку 10 пати има доаѓано брзата помош...ке ме боцнеа и ке сии заминеа..Се смирував.Потоа како малку се охрабрив..не барав брза помош...веднаш барав дијазепам или деметрин...еден лекар ми рече дека деметринот побрзо делувал ако се стопел в уста...се смирував.Потоа станував , се миев со студена вода по лицето и седев и повторував во себе ,,ке помине,,ке помине,, се додека не се потсмирев...за да ги запрам тахикардиите ги притискав лесно очните капаци 1-2 мин. (веројатно бев слушналаод некаде дека тоа помага)...ама брза помош НЕ.Значи...најди техника која најмногу ти помага....нападите ке се проретат и ке станат послаби..за да накрај се смират сосема.Значи ФИНТАТА е во тоа ....да се собереш , да се охрабриш, д а застанеш на нозете кои ти се тресат и да дотраеш до крај...Ако во својата подсвест всадиш мисла дека ,,оваа ке помине,, колку и да си во ,,паника,,на самиот старт нападот го напаѓаш и тој губи на интензитет.Со тек навреме станува се полесно...и не губи надеж ако понекој пат тој пак е силен ...само игноррр...мораш друг пат до победа ..НЕМА.барем за мене. Тоа е зачаран круг...страв..срцебиење..уште поголем страв..старв од страв....КРУГОТ мораш да го прекинеш...како ...со сила на умот....ма ништо не ми е...ке помине...барај нешто за олеснување..понекогаш и неколку голтки студена вода ме смирувале...или пак промена на амбиент...излегував и седев на скалите во дворот кога бев сама ...се смирував...Обидете се ...мора да успее...и запомнете вие сте здрава личност ...тоа е само мисла , амисла никого не убила...Незанма колку ви помагам ама од срце сакам да ви помогнам...: D Ајде вака...кој од вас досега размислил зошто му се случува анксиозноста ...анксиозноста мора да има ,,извор,, или причина...напр. јас имав лошо детство...растев со кавгите на родителите кои никогаш не с еразведоа ама и ден денс се мразат..а јас сакав среќни родители,....... па добив пореметување на тироидната жлезда резултат на преживеаните стресови,...... па се омажив ама живеев во заедница ...многу стресови...па детето на породување ми почина....и ЧАШАТА се преполни...мојот страв беше страв од животот...стрепев секој момент која е следната несреќа...Ги решавав еден по еден... Размислете кои се вашите стравови..од каде доаѓаат???И кога ќеја откриете причината...ке работите на решавање на проблемот и стравовите ке исчезнуваат....Ајде размислете..поздравче до утре ..ве чекам со спремни одговори...
Oo zal mi e navistina mnogu si pretrpela jas na primer doziveav dolga nepravedna prikazna na nikoj ne mu ja posakuvam mnogu patev i na krajot pistanav vakva kakva sto sum sega vo druga zemja daleku od familijata barem imam detence i toa me pravi najsrekna ..
I posle se so preziveav takvi paniki racete mi se zdrvija i 10minuti mislev ostanav paralizirana mislev ke umrAm zdrava prava se poremetiv,bev sigurna 2017 nema da bidam ziva a preziveav pomina losoto vreme bog bese so mene falamu i vie mozite koga jas mozev
Dali nekoj koristel tableti neoksan na prirodna baza sega procitav za niv protiv anksioznost,depresija. .
Nema poloso koga ke ti se ukocat noze I race mene mi pocnuva of nozete pa racete I totalno nepodvizna togas nemozev da se dvizam 3 dena neznaev deka e panicen napad
Анксиозноста има милион лица..не само вкочанети раце и нозе, вкочанет авилица, неможност да дишете, неможете да голтате., светки во очите (искри ми идеа), гласните жици ми се фаќаа,чувствував обрач на главата како ме стега, нозете гумени не ме додржуваа, чувство на несвсестица, на нестабилност, срцебиење,силно шумење во ушите...некогаш се здружуваа неколку при паничен напад.....лелее...кога ќе се сетам...ама верувајте СЕ исчезна...штом ќе се изборите и ќе го надминете.Ама пак ви велам НАЈДЕТЕ ГИ ИЗВОРОТ на стравот и решете го...јас на пр. се помирив со тоа дека животот е доволно убав и со само едно дете, ги закопав спомените на неславната бременост (па не сум единствената со ваква несреќа, така сакало да биде)...родителите ги оставив да се мразат, да се караат и маваат сами, не седев до нив да бидам нивен судија...сфатив дека тој начин на живот самите го одбрале и ЈА С тука не можам баш ништо...ке ги посетев еднааш неделно и толку...не се тресев на нивните кавги како порано.Издејствував сама да живеам со сопругот и синот(ми требаше и време и енергија да ги убедам неговите родители дека не ги мразиме туку сакаме сами да сме семејство ....успеав) и НАУЧИВ дека никој не умрел од анксиозен напад па нема ни јас...и полека , полека паничните напади стивнуваа.Почнав да вежбам ЈОГА...отпрвин ми беше мачно на јога...често се случуваше да ми ,,се слоши,, на среде вежба ...ке легнев и ке дишев длабоко неколку минути ама не се откажував, подоцна ми беше радост ад одам на час по јога ...пиев екакви чаеви за смирување...и ЕДНО добро направив...никому веќе не расправа дека ми е,,лошо,,ни на сестра ми, ни на маж ми, ни на другарката...тврдев дека ми е добро,,и знате што ...100пати повторена лага станува вистина.Одев на психијатар таму расправав за симптомите и добивав совети , но сега знам дека јас самата сум најдобриот психијатар..самата с советува...доста ми еод стравот сакам да живеам ....и ЖИВЕАМ ...без старв, без панични напади...ако мозам јас , моќете и вие ..поздарв
Daaa isto mene mi e ova nedela dobro objasni kako obrac okolu glavata da te stega a ne te boli jas neznaev kako da go objasnam toa hihihi
Мајка ми е медицинска сестра, само ми рече да земам активен јаглен...4 дена по ред секој ден пијам, по едно или две на ден..помага многу јагленот а и здраво е.. Инаку горниот дел баш желудникот ме стегаше, ме уништи... поод стрес кога сум јас во зависност од тоа за што ќе се напнам, на различни места ми удира анскиозноста..или ме стега главата чудно од многу размислување и нвлагање во филмови, или ме стегаат градите од голем страв, по цел ден или по неколку дена, или ете желудникот стега, боли, губам апетит, ми се гади од јадење или воошто не мислам на јадење пошто се оптеретувам со проблемот и посдтојано осеќам бранови на оние пеперутки ама гадни пеперутки во стомак што се како расипана трема што веќе удира со денови и станала гадна трема..трема што ми го стегнала и уништила толку желудникот што дури и од сон ме будеше и од тој нап што го осеќав во желудник ни во сон не можев да завлезам ко што трреба.. Денес сум ок после неколку дена.еве ме трет ден јадам се што ќе најдам пошто ми се опушти желудникот, ама земи јаглен... испиј,помага.
Мене проблемот со анксиозноста изрзено започна да ми излегува на виделина пред 4-5 месеци, после едно нелагодно и долго патување. Почна како внатрешен тремор и слаби вртоглавици. Си велев дека е од промена на времето, од премногу обврски и дека ке помине за некое време. Некогаш симптомите беа поинтензивни, некогаш на два-три дена исчезнуваа. Пред тоа веќе подолго време чувствував дека не можам да се опуштам, дека нешто ми тежи над глава, дека се ми е досадно и се повеќе се затворам дома. Месец дена потоа отидов на лекар. Симптомите ми се влошија. Имав и тригер бидејќи ненадејно почина еден мој пријател со кого се бев зближил во последно време. Ми се појавија срцева тахикардија, кошмари, дигестивни проблеми, трнење на рацете и нозете. Направив два теста на крвна слика и урина, четири пати ЕКГ, кло-тест, рентген на гради и срце и сите резултати беа во граница на нормала. Ехо на тироидна и срце имав правено од порано и тие беа ОК. Одев можеби 5-6 пати на лекар и секогаш ме убедуваше дека физички сум во најдобар ред. Започна да ме фаќа параноја дека сум болен од неизлечлива болест, од нешто што не може да биде откриено, од прерана смрт. Не можев да гледам во посмртници на улица, се ставав во кожата на тие луѓе. Од тогаш до сега изгубив интерес за се, немам концентрација на работа (работам ИТ), не можам да работам на мастерот. Се будам преку ноќ, скокам од кревет, со висок притисок и тахикардија. Зборував со лекарот да ми даде упат за психолог/психијатар, но тој ми рече дека кадрите во мојот град се неквалитетни и се се сведува на псеудо-психијатрија што само ќе ми наштети и ќе ме затвори во круг на таблети. Ми препиша 10 мг Деметрин по потреба и активно спортување. Сум имал кризи до сега во животот, но никогаш толку тешка и долготрајна како ова.
Помогнете ми, ме тераат да се преселам од градов и да работам,а мене ми е многу тешко, ми се плачи ко ќе се сетам дека треба да се одделам од другарки, другари, роднини, мислат дека не сакам да работам и дела сум разгалена, не му е јасно шо сум сакала јас, глупа и тупа сум била, цел град ме разбрал оти бев кај докторската за апчињата да ми препише, татко ми ми вели дека сум ненормална, сум била специјалка . и само вика по мене ако сум сакал да умрам, да умрам.
Немој да ги слушаш нема никој право да те тера на нешто што не сакаш ако не сакаш да работиш во друг град нема да работиш , гледам дека и многу психички те тормозат на некој начин те вреѓаат и понижуваат мораш да најдеш некој кој ке ти даде подршка ако не најдеш таков ти сама ке се подржуваш , ке се ставаш ти на прво место твоето мислење нека биде поважно и од мислењето на таткоти мајкати и сите останати , тоа што ти го велат е во нивната глава што и не мораш да го прифатиш , терајси по свое инаку нема крај на ова , од лично искуство ова ти го кажувам дека помага .
Вечерва ги спремив куферите.....а и докторката ми рече дека е добро да смена средината, инаку имам стан и излезе шанса да работам
