Dali moze da e od promaja kako so igla da te bocka na leva strana nonstop pozafdi grbot ili napred?? denes 5 casa uste ne prestanuva aj ve molam sovet
магнезиум, б- комплекс , б-6, б-12, масло од ленено семе ... сите овие работи природно лечат нерви и "боцкање"
Најпрвин да ве прашам како сте сите, јас бев на одмор неколку дена и се вратив, анксиозноста не ме напушти ни таму, ме потсетуваше дека е тука но сепак си поминав убаво, ги послушав советите и препораките кои ги пишувате тука, советите кои ги добив во л.п. ги послушав и советите на Дуња и не им придадов важност многу на симптомите односно се обидов да ги игнорирам и делумно успеав нормално е многу тешко и напорно треба многу време,трпение и волја, анксиозноста многу уморува зима многу енергија, но сето ова го гледам како големо искуство, првите денови ми беше најтешко а и патот го издржав мушки ама под многу притисок цело време под стрес, како да го одев пешки и другите да ги носев на грб, е веќе коа стигнавме се осекав многу подобро, значи во секунда се менува све, чудно е колку мислата, стравот може да влијаат на нас на нашето функционирање на се. Пешачев 3,5 до 4 км дневно секој ден, пливав, седев на плажа и едноставно уживав многу ми годеше што сум поред вода, ме релаксираа брановите и звукот нели кој го прават, значи конекција со природата, тоа ние потребно. Пишувајте ,споделувајте искуства ,совети, препораки, заедно сме посилни. Поздрав
Здраво. Пред неколку години се борев со анксиозност...тогаш не знаев за анксиозност...за мене тоа беше депресија... Ми дадоа таблети: асентра,хелекс,велафакс,заласта Како дрогирана бев. Година и повеке ги пиев. Еден ден сама себе си кажав СТОП. Како така...некако ја победив. НО сега друг проблем има. Мажот ми! Човеков е за никаде.ни сака да работи ни да се дружи...по цел ден само спие.од се го страв.пешки несака да оди.си завртел во глава дека е болен и крај. Цело време си е на таблети( хелекс и депрозил) И си спие. Ако не спие си игра игри на телефонот. Нонстоп се жали дека го болат нозе раце , му се укочиле...вратот му се укочил...срце го стегало се гушел...се некои болести си измислува само по лекари бара да оди.. Според мене ако почне на работа друго ке биде..обврска ке има со народ муабет...ке спие од замор а не да се труе со таблети. Ама помогнете ми..како да го натерам да почне да работи...има каде..за работник се наога работа. Он едноставно а се спомне тоа почнува паника да го фака срце му лупа гради го стегаат....се тресе од страв..
Stvarno vise ovaa ne se istrpuva Mnogu se boram I Mozam da si kontroliram sebesi AMA nisto koga ke ti dojde toa losoto cuvstvo se se blokiras I Celo vreme mislam Dali ke poludam vo Sekoj moment mi nastanuvaat sve drugi simtomi taman Ednoto pominuva drugata pocnuva nikako da odi se Ne primam nisto osven b6 posto I bremena sum
Bev na doktor za grcevite vo nozete mi rece deka ne e nisto ako ne prestanat da odam pak .... mislam deka ima m skleroza se plasam..
Здраво на сите.. Имам 27 години. Скоро 3 недели како ме мачат вртоглавици, тешко спиење со често будење, некој чуден притисок во главата, болки во грбот и под градниот кош, губење рамнотежа. Направив многу прегледи крвна слика два пати, ехо на органи, бев на офталмолог, оториноларинголог, направив ЕКГ. И се е во ред со тоа. На невролог ми поставија дијагноза тремор на рацете, тремор во главата, акционен тремори тремор во мирување.. Сето тоа ми било на нервна база. Ми препишаа терапија со дијазепам и неурозан. Додека ги правев овие испитувања зедов 2 слободни денови од работа и во меѓувреме почнав да ги земам лекарствата. Се почувствував малку подобро. Денеска кога се вратив на работа се по старо. Повторно вртоглавица, главоболка, нарушена концентрација, губење рамнотежа. Имав чувство како главава да не е моја, како да сум во сон и све ми е нереално. Ми доаѓаа тешки мисли дека сум тешко болен, дека ќе умрам млад, иако знам според резултатите дека се е во ред со мене. Со месеци чувствувам некој страв, паника. Кога се поздравувам со луѓе ми доаѓаат мисли дека се гледаме за последен пат, иако знам дека ќе ги видам уште утре. Страв ми е кога заспивам дека нема да се разбудам, кога сум во автомобил дека може да ми се случи сообраќајка. Сега кога прочитав дека не сум сам на светов со овие проблеми ми е полесно. Фала ви за сите ваши исповеди. Многу ми значи што не сум единствен што ги има овие маки. Сигурен сум дека заедно ќе ја победиме анксиозноста.
Pijam escitalopram veke mesec ipol i mnogu malku imam podobruvanje... Dali nekoj znae posle kolku vreme se postignuva celiot efekt na escitalopramot... Inaku 20 mg mi e dozata??
Srceto mi cuka kako na zajak dusava mi treperi solzive samo mi tecat ne mozam da se smiram. Zosto smo mene ova mi se slucuva deneska ja primiv vtorata inekcija treba pet da gi primam celo noga mi e ukocena kaslam i lekucitite mi se 15 se plasam da ne e leukemija boze ima li spas i za mene da ne odam po doktori.Tolku mi e tesko koga ke vidam po hodnicite samo stari babi i dedovci i jas tesko mi e.Baska dobivam navredi deka samo jas sum celo vreme bolna deka toa namerno go pravam deka sum mrzliva zato ne odam na rabota deka se prepravam kako mene da mi e zelba da odam na lekar kako jas da sakam se mene nesto da me maci i slucuva kako mene fetis da mi e da odam na lekar se bi dala na ovoj svet barem 6 meseci da ne vidam doktor barem 6 meseci.Od roditelite nemam razbiranje i oni me osoduvaat i me navreduvaat koga ke mi recaat kako moze se tebe nesto da te boli od soprugot istite navredi brat i sestra nemam a ni prijatelka ni drugar kaso koja mozam kafe da se napijam da napravam dva reda muabet dodeka ne se omaziv imam dve najdobri drugarki ednata vo drug grat se omazi drugata vo strasno i jas ostanav sama sobrugot znae samo koga ke mu pukne filmot da mi se razdere a go razbiram na kolegite negovi zenite im se zdravi pravi odat na rabota a ovaa negovata samo na doktor odi arno e usto so mene.Koga ke mi rece majkami pa sto nema da si bolna samo doma sedis ispadni napraj muabet so neko odi na kafe kako da jas sega da ispadnam i gi sopiram lugete i gi prasuvam sakas da si pravime muabet.Ednostavno nezmozat da me razberat deka ne sakam jas vaka da bide sakam da odam na rabota da sum zdrava i sreka da zdravo i sekno moeto semejstvo sakam i jas mojte roditeli da se gordeat so mene mojot soprug da bide gord na mene samo toa go sakam nisto drugo nisto
Ајде пробај да се смириш, тие незнаат како се чувствуваш ама јас и ние тука те разбираме , прави муабет со нас, со мене еве исто како да сме на кафе муабет, знам дека тие тешко, зашто примаш инекции настината си? немој одма да мислиш на тие работи ова мие она мие верувај ми добра си све е во ред, леукоцитите може да се покачени и од настинка, сигурно се нервозни твоите и затоа така рекле,сигурен сум дека твоите род. и твојот сопруг се горди на тебе, ние луѓето многупати избрзуваме, кажуваме работи што не ги мислиме во нервоза, ајде смирисе и пиши тука дека е подобро, све ќе биде добро, и ногата ќе биде подобро, ако сакаш да разговараш со некој слободно пиши лп Знам дека исцрпува нервира и све ама ајде пробај не им обрнувај многу внимание на симптомите, и кај менее така едни симп ќе поминат одма други, мисли на убави работи, бременаси имаш и те како причина да си мислиш и замислуваш само убаво и да си уживаш гледај убаво да си ја поминеш бременоста ајде биди јака Смени ја мислата, почни да не се плашиш, не обрнувај внимание, не мисли на такви работи, кај мене на пр сеа имам некоја болка мала во пределот на стомакот кај папокот, цел ден мислам што може дае, незнам дали некој знае што може дае, ако знае или имал таква болка нека сподели мислење, ама ми здосади цел ден да мислам и сеа се трудам нешо друго да правам да не мислам на тоа.
Долго време ве следам, па сега се решив да ви пишам. На антидепресиви бев нешто над 13 години, од обичен паничен напад јас завршив на АД, за што ги обвинувам и лекарите, но и мојата неинформираност во тој дел. Бев премногу млада, се уште на факултет и не помислував какви последици можат да донесат. Сероксат, асентра, хелекс, сето тоа се вртеше во круг, кога ти е лошо ти покачуваат доза, кога ти е подобро ти намалуваат. И така се навикнуваш, понекогаш по 2-3 години функционираш топ, па има падови, па повторно психијатри итн итн. Сето ова траеше до моментот кога почнав да размислувам за формирање на семејство и кога решив да ги намалувам. Луѓе, последиците се страшни, страшни. Секое намалување мене ми ја цицаше енергијата, ме фрлаше во депресија, ми ја зголемуваше анксиозноста, ми ја намалуваше функционалноста. Но, некако издржував, се до моментот кога дознав дека сум трудна, пред 2 недели. Гинекологот ми рече да заборавам на апчиња и јас престанав нагло, иако не земав голема доза (10 мг сероксат и 0,75 мг хелекс дневно). Тогаш почна пеколот. Вртоглавици, bran zaps (струјни шокови низ цело тело), несоница (13ти ден воопшто немам спиено), чешање по цело тело, депресија, изразена анксиозност, се што можеше да ме фати како нус појава ме фати. Станот го немав напуштено 10 дена, немаше шанси да излезам надвор, се беше матно, нереално, добивав постојани напади на плачење, го живеев пеколот на земјата. Буквално. Бев кај повеќе психијатри, сите со различни мислења - некои се децидни дека мора да издржам вака, некои велат дека АД може ако се процени дека без нив е загрозена психичката состојба на мајката, некои велат само дијазепам смее во бременост. Сега пијам по 2-4 мг дијазепам кој не ми помага нешто особено, но барем малку ме смирува. Физичките симптоми речиси и да исчезнаа, но се уште не се чувствувам доволно силна да одам на работа, да излегувам, да се дружам. Пушам премногу цигари како последица на сето ова, што исто знам дека штети на плодот и не знам како да си помогнам да излезам од оваа бездна. Ниту јас ниту тие околу мене не успеаја да се израдуваат на бременоста поради стресот што им го приредив. И толку сум негативно настроена што јас станувам сигурна дека ќе имам спонтан и дека плодот нема да го издржи овој стрес и оваа количина цигари со која го трујам. Не знам како ќе тече и заврши сето ова, но мојот совет е следниот: НИКОГАШ НИКОГАШ не почнувајте со антидепресиви ако тоа не ви го препорачаат барем тројца психијатри. Никогаш не се ослонувајте само на апчињата, не ги земајте долго време и никогаш не ги оставајте нагло. Во процесот на земање, треба да се работи на психотерапија, јога, техники на дишење, медитација, спорт, се што може да помогне мозокот да си го врати нивото на серотинин. Апчињата се само штака на која не смееме да се потпираме цел живот.
После извесен период на панични напади, психијатарот ми препиша Сероксат 10 мг и хелекс до 3 пати дневно. После 2 недели требаше да го зголемам сероксатот на 20 мг но не го направив тоа. И еве и вака има ефект, барем малку. И јас сум противник на антидепресиви, нормално освен ако навистина нема потреба од нив. Кај нас кога ќе отидеш на психијатар прво што го прават е препишување на апчиња, макар и да се работи за мала анксиозност. И нормално, после почнува да ти влијае на психата и мислиш дека не можеш без нив. Најпрво, ти си сега бремена. Тоа е прекрасна вест и треба да те мотивира да се бориш за животот на твоето дете, без разлика на се. Знам дека што и да те советуваме ти е веќе познато, ама пробај со алтернативни средства на природна база. Јас повремено порано пиев Персен, има одлично дејство. Секако најпрво посоветувај се со лекар кои средства за смирување се соодветни за бремени жени и пиј ги повремено. Се е подобро од огромна количина на цигари. Па и доколку си пушач, еве можам да ти кажам дека мајка ми интензивно пушела додека била бремена со мене, па родила здраво дете. Нема тука никакви правила, не дозволувај стравот да те совлада. Наместо психијатар, обавезно посети психолог, можеби психотерапијата ќе ти помогне повеќе отколку што очекуваш. Во секој случај нема откажување, ти посакувам многу среќа и лесна бременост. Само запомни дека се ќе биде во ред и ќе родиш здраво дете, грижата за него ќе те направи најсилната личност на овој свет. Мораш да го издржиш овој период кој верувам дека ти е пеколен....биди силна и пишувај кога и да треба
Неиздржливо е. Од никаде некој страв, паника, немир, срцебиење, дигестивни проблеми, гадење, вртоглавица, а последен пат трпнење на раце и нозе. Ме вознемируваат телефони, мобилни, звонење, кога треба да се јавам, не можам да муабетам на телефон подолго од минута. И за чудо ме вознемируваат убави настани, ми предизвикуваат грижа, проблематични ми се, (ова уште повеќе откако сум мајка) не ми се оди никаде, не ми се прави муабет со луѓе, се ми претставува еден вид товар. Ме вознемируваат и сосем обични, секојдневни работи. Да додадам дека вежбам колку можам поредовно (пред дететво бев далеку поредовна) ќе бидам смирена неколку часа потоа, утредента јово наново. Ќе се настројам позитивно, и потоа некој ќе ме нанервира или нешто и пак загриженост до бескрај. Не знам, на најмалку негативни работи реагирам бурно.
Така е Мене кога ќе ми дојдат негативни мисли си велам дека тие не се мои мисли дека се производ на анксиозноста и така се намалуваат
Izvinete,pred 3 nedeli mi se slosi na rabota i od togas imav strav da izleguvam si mislev ke padnam kade i da odam e sega toj strav se namali no poslednive denovi se budam sabajle okolu 10/11 a obicno spijam do pokasno i koga ce stanam nekakov strav osejkam i srcevo mi cuka i potoa se smiruva isto imam i bockanja po telovo i misli deka sekoj den mi e posleden i deka sekoj moment ke me udri srcev udar dali go ima nekoj ova i kako da go pobedam
Сето ова е нормално кога си анксиозна. Ама баш се. Еднаш оди и провери си се, кардиолошки преглед - екг, ехо на срце, крв, внатрешни органи на интернист. И кога ќе видиш дека се е ок, ќе сфатиш дека физичките симптоми се производ на анксиозноста, а не на физичка болест. Тоа е најчудниот дел, колку само физички симптоми може да произведе мозокот, слични на срцев или мозочен удар. Има и многу добри апликации за телефон за овие состојби. Мене многу ми помагаат, има вежби за секоја состојба. Pacifica е бесплатна апликација, Headspace се наплатува. Кога ќе ме фати гаден паничен напад, си го ја пуштам Pacifica и како слушам, така се смирувам. Во секој случај, знам колку е неиздржливо, затоа и се препуштив во рацете на апчињата, за колку толку да можам да имам нормален живот, но и тоа е привремено.
