И јас ги намачувам ад, пијам само 1/4, и многу е лошо, како збунета сум незнам што да правам, одам како да не постојам, ништо ми нема смисла, ништо не ми се праве, можно ли е од што хи намалив ад, какви искуства имате со откажување и има ли подобрување после откажување на ад
Да ќе пробам обавезно уште од вечер. Мене психијатрот ми рече дека тие главоболки ми се од стегнати нерви. Бев и на квантна анализа ми дадоа селен калциум и мултивитамин да пијам секојдневно на природна база од грин ворлд веќе цел месец ама сеуште немам осетено подобрување. Абе знам дека проблемот е кај нас самите и ќе пробаме се за да излеземе од тој пекол. Еве јас кажав. Ги намалив постепено еден месец бев океј и сега пак. Значи некни се вратив од одмор и по пат плачев а без причина. Тоа се моите трауми и потиснати чувства од детството и е длабоко во мене ете затоа морало со психотерапија. Инаку мојот психијатар ми е роднина и ја знае цела моја приказна ама ми рече освен АД мораш и друго.
Ајде после долго време да ве поздравам и да пишам дека поминаа 7 месеци како не пијам ад и 2 месеци откако не пијам седатив, се е до мозокот, секој може да го победи ова, не се плашете само поминувате низ лош период, верувајте во себе и ќе ја победите анксиозноста. Јас ја победив !!!
Јас не почнав со АД затоа што знаев дека ќе морам да ги пијам долгорочно и дека не е лесно да се откачиш од нив после. Штом ми ги препиша психијатарот, излегов од ординацијата и веќе никогаш не се вратив Полошо - не ми е, најчесто ми е пдообро, некогаш знае да ме мавне некоја епизода. Воглавно ми е подобро. Е сега, секој не би можел така, ама не ми е прв пат да истуркам тежок период, нормално дека со психолог би било многу полесно...
Многу слушам ваши коментари дека ви е страв да излезите од дома да одите со друштво или слично мене ми е страв да седам дома или кога е време да си дојдам дома некако ми зујат ушите и одма си праам филмови.. И кога сум дома имам само глупи мисли.. Доволно излегувам а и неможамам цело време да сум надвор
Драго мие што си успеала, сподели ги со нас начините, методите што највеќе ти помогнаа да успееш,колку време имаше проблем со анксиозноста, колку време пиеше терапија, што освен терапија ти помогна, некоја алтернатива, идеше на психотерапија? пиши/сподели што повеќе информации/искуства што би ни помогнале поздрав
На мене последните денови ми зујат учите и само на тоа мислам и си замислувам како слушам некои свуци оти ми зујат ушите.. Незнам дали е тоа што цел ден сум во гужва и кога си дојдам си легнам или од нешто друго секакви филмови си праам
Dali i na vas I da vi se sluci Nesto dobro I Mislite deke eve ovaa mi se slucuva bidekji ke umram momentalno so TOa se Boram I me faka Nekoja panika
Mene vo momentot mi teknuvaat nekoi traumi od porano i mi sozdavaat pritisok sto porano kolku i da gi mislev nisto ne mi pravea...
Ужасно е кога се намалуваат и откажуваат. Јас ги откажав пред скоро 2 месеци у уште сум за никаде. Во првите 2 недели имав физички симптоми, т.н brain zaps, како струја низ цело тело, вртоглавици, несоници... Буквално од кревет не можев да станам. Сега ми остана депресијата и анксиозноста, негативните мисли, немам енергија за ништо, ништо ми нема смисла... И не знам дали некогаш ќе помине
ќе ти се смири и тоа ... мене ми траеше бајаги после ад мада немав корист никаква од ад затоа и ги прекинав
Мене кога ми препиша психијатарот ад само помислив колку долго ќе треба да ги пијам ако почнам и колку тешко ќе се оставаат, и стиснав заби, излегов и не ги земав... Тешко ми беше ептен на почетокот ама се борам некако, се подобро и подобро ми е. Имам понекогаш кризи ама не се ни споредува со тоа што бев.
Незнам до каде вака, ама навечер е ногу страшно. Легнам да спијам и имам измешани мисли, заспијам првите 10 минути со многу мака и се разбудам одма и целата во паника, не можам да ги пренасочам да мислам на нешто добро. Ми се меша целиот ден, само црни мисли една по друга, и некој неповрзани мисли. Многу се плашам во таков момент мислам дека ми бега паметот. И само на тоа мислам. Што чудо е да неможеш да мислиш на една работа, туку на 1000 лоши мисли една по друга се поврзуваат. Имал некој ваков проблем?
Јас... И тоа не е само навечер, туку преку целиот ден... Цело време мислам дека имам рак, читам за тоа, закажувам прегледи, не можам да работам, не можам да функционирам а не можам ни да заспијам. Толку ми е се безнадежно...На една убава работа не можам да се сетам!
Ај здраво од мене како за прв пат на темава Значи вака,пред околу еден месец почнав да се онесвестувам често,прво нозете ми се здрвуваја и паѓав како во некој транс неколку минути,ги слушав што ми зборуваа сите ама не можев да им вратам,ќе се разбудев и плачев,ептен беше грдо чувство,не сакав да одам по болници и одолговлекував мачејќи се дома,ама се решив и бев на болница и ме задржаа во интерно одделение и од таму ме праќаа на разни прегледи и да не должам многу да преминам на главното,ме испратија и на психијатар. За првпат во животот бев на психијатар и се закочив од срам целата,ништо што ме мачи не му кажав,само му кажав дека не ги пиев редовно апчињата за тироидната и хормонските за да добивам циклус дека немам со месеци,ме погледна чудно и ми даде дијагноза опсесивна компулсивна опсесија,значи незнаев што значи тоа во моментот ама алал да му е на човекот ко да ми ги прочита мислите Изгуглав и видов кои се симптомите и стварно се совпадна со тоа колку сум несигурна во себе,па како по 100 пати се враќам да проверам да не оставив нешто приклучено во струја,па дека се плашам од болест и зарази и сл. Ми даде да пијам еден месец лексилиум од 1 мг и елицеа апчиња и искрено не гледам некое подобрување. Ок крвта ми е многу слаба ионака сум анемична,ама и понатаму ми се здрвуваат нозете,чувствувам страв и големо гушење,не се издржува луѓе верувајте посилно е од мене и ме тера да плачам,посебно вчера и денес цел ден немав воздух едвај дишам Ве молам за некој совет и се извинувам за долгиот пост.
