Павле Трајанов 34 mins ·Гледам дека темата со менталното здравје предизвика интерес па помислив дека можеме да направиме една кампања, тука, сите кои се заинтересирани кога веќе институциите не се интересираат. Сметам дека многумина од вас патат од анксиозност, депресија и слични состојби па целта би била да им се стави на знаење дека не се сами и дека други луѓе се соочуваат со истото. Дека не се чудни или лудаци, дека тоа е состојба која може да им се случи на сите. Посебно е ова важно во општество во кое овие работи се шепотат. Затоа еве еден хаштаг #ИЈасИмам (можда не е најсоодветен ама брка работа) каде што ќе можете да напишете со што се борите или сте се избориле, можда совет или порака за поддршка, а и вас ќе ви олесни. Можеби ќе останам сам на овој хаштаг ама колку шо можам толку, па ќе почнам. #ИЈасИмам анксиозност чии корени се во стравот од смртта, анксиозност која е толку изразена на денови што ми е тешко да одам по цигари. Со многумина од вас сум се договарал за кафе или пиво и секогаш сум наоѓал изговори и сум пропуштил многу пријателства. И многу работни денови и што не... Како совет ви ви дал дека лекот не е алкохолот, сигурно. #ИЈасИмам депресија, во блага форма, некогаш е тешко да најдам причина да станам од кревет, да јадам или да правам што и да е, затоа што депресијата ми вели дека нема поента, ќе умреш ионака (тука влегува анксиозноста со "За брзо"). За среќа е далеку од потешка форма и ја контролирам. И овде решението не е алкохол, сигурно. Се надевам дека ова ќе помогне барем некому да не се осеќа сам во својата болка и страв па споделете и свои искуства ако сметате дека ова на кој било начин може да помогне некому.
Samo socijalen zivot,smeenje druzenje,muzika za dusa i verba vo boga....jas trgnav i tableti nesakam hemija i se boram.Imam dve zlatni deca koi koga ke gi vidam kolku ima zivot vo niv mi davaat sila....iako moram da priznaam me fakaat krizi i povise fizicki simptomi imam i toa mi pravi strav no ete ide na dobro...i mora
Neznam citam i Zosto si davate sami dijagnozi anks i depresija se dva razlicni poimi ne se spoeni koga ste ansk si davate sami i deka ste depresivni i obratno..
Odkako vcera procitav deka profesorkata ja nasle vo vardar i deka se lecela od depresija celata se isparalizirav. Najgolemiot strav znaci mi e toa - da ne poludam skroz. I odma se redat site nasi rokenrol momenti. Vrtoglavica, zamaenost, zestina od vratot nakaj racete , ukocenost na muskuli abe aman veke.
zravo da prasam dali moze od strav i akcioznos holesterolot mi e 4.6 a sekerot 5,6 .nikogas ne mi bil tolku
Мене конкретно од стрес на работа. Последната крвна слика со покачен холестерол, што во живот сум немала.... Шеќер низок јас имам, а од страв шеќер се качува, па се претвара во маснотии. Амааа постои и шанса ако имаш конзумирано масна храна или благо да ти покаже . Како и да е,не ти е страшно високо. Гликоза 5.6 се смета за нормално. А 4.6 е исто ок.
Никој сам не си дава дијагноза. Реалноста е таква каква што е,сигурно од ќеф голем не се правам анксиозна или да привлечам некакво си внимание. Точно е дека анксот и депресијата се два различни поими,но и двата како состојба се многу тешки за личноста која минува низ нив,па макар било и со почетни фази и симптоми. Мачно и жално е многу,посебно за нас младите...ама јебига.
За се има лек... Само мора трпение.. Во денешно време 21 век се лечи шизофренија а не пак депресија ке поминее
Верувај дека многу полесно е да судиш од страна,и да велиш ах што е ова мачкина кашлица е,ама многу потешко е од другата страна за личноста која поминува низ депресија. Остај ти 21 век,баш дека е 21 век кој налага се поголем стрес и забрзано темпо на живот,се случува се ова што се случува. И,не викам дека не се лечи анксот и депресијата,ама за жал многу луѓе не се излечиле па на крајот сами себе си пресудиле(што никако не оправдувам посегнување по сопствениот живот) но во таа проклета депресија не секој е способен да излезе како победник. На пример некој се излечил по духовен пат,некој со јаки вежби и терапии,некој не бил оставен сам на себе,туку 24 часа на ден бил опкружен со љубов и внимание од нај блиските,а некој таму некаде,едноставно е оставен сам на себе и никој не го гледа неговото пропаѓање и тонење од депресијата,која патем на збор звучи многу лесно. И затоа после се случува тоа што се случува. Пак ќе кажам треба помош,треба совети и прифаќање од околината,треба заедничка борба,место осудување и тапшање по рамо од типот,ајде ништо не ти е не глуми. Се срамев и криев и јас до скоро,но сега не се срамам да барам помош,јас неколку месеци патам од анксиозност,и не ми е сама дијагностицирана И замисли немам поддршка од никој,на прсти се бројат луѓето што ме разбираат искрено низ што минувам. Останатите ме тапшаат по рамо,немаш ништо,привлекуваш само внимание,сакаш да си центар пажња,или мораш да поминеш низ ова и јас поминав и слично. А никој не нуди конкретна помош. Луѓе,ве молам борете се,не се откажувајте,земајте терапија,разговарајте со стручни лица(јас лично повеќе преферирам со духовникот да разговарам)молете се,не останувајте долго сами дома за да ве совладуваат лоши мисли... Ние можеме,и мораме да се избориме против анксиозност,депресија и слични психички состојби.
Јас пишував генерално како е,постот го пишав водена од зборовите на членката,зошто сами си дијагностицираме анкс и депресија,па како лесно било да се справиш со депресија 21 век сме биле(а замисли само колку луѓе не се справиле со депресија,ако сака и 24 век нека сме). Тоа е.Секој со своите ставови. Не пишав ништо навредливо,само сакав на долго и на широко да објаснам од моја гледна точка
Bremena sum na 31 nedela i pred nekolku dena mi se kaci pritisokot sto lezev 3 dena vo bolnica a plus imam anksioznost stvarno mnogu se plasam sto nemozam vise da si go merak pritisokot od panika nislam po vise mi se kacuva kazete mi sto da pravam kako da postavam nekakko da ne mi se kacuva barem da napravam 36 nedeli
Decki, znam deka ne e za ovaa tema, no vo temata za tolkuvanje rezultati gledam nema aktivni clenovi odamna pa bi ve zamolila za mislenje... pravev krvna slika i limfocitite i monocitite si se blago namaleni .. normalno posto sum panicar pocnav da citam na net od sto moze da e, najdov od rak pa do sida (se konsultirav so doktorot mi rece nisto strasno ama mene uste mi e strav i panicam) imal nekoj vakvo iskustvo so rezultatite posto prv pat ova mi se desava do sega mi bile ok ..
Рама ја сакам само да охрабрам и ја можам да кажувам има фатални последици и др лоши раб ама не е се во тоа треба борба никој не победил без борба и трпение.. Не мислев ништо лошо верувај оти и јас имам анкс и знам колку е тешко
Ова ќе биде еден од моите подолги постови, но се надевам дека моето искуство ќе допре до некој. Пораката е следна - НЕ СИ БАРАЈТЕ ИЗМИСЛЕНИ БОЛЕСТИ. Можат да ве изместат, да ве исфрлат од колосек, да ви го загорчат животот. Во последниве 2 месеци, барајќи оправдување за мојата анксиозност, тргнав по лекари. Можеби потрошив над 1000 евра, од кардиолошки, кардиоваскуларни, навролошки, магнетни, колпоскопии, ревматологии, интернисти, што не! Секоја најмала промена, едно обично болење глава го презентирав како да е тумор, срцев удар, мозочен удар. На крај собрав документација каква што нема ни баба на 90 години. Секој лекар си го гледа својот дел, секој ќе ти каже „ај испитај уште ова“, па ајде да провериме уште ова, па во сите паники да не чекам на клиника трчав по приватни лаборатории, на крај стигнав до испитување антитела, автоимуни болести, што веќе не. Точно, имам некои ситни проблеми како што впрочем ги има и секој човек, но едно мора да се сфати - не секој физички симптом значи срцев удар или карцином! Тоа дава сериозни клинички слики, а ние не сме ни свесни какви се физички симптоми може да предизвика анксиозноста. Се доведов во ситуација да имам дијареи, да ми трнат раце и нозе, пулс над 100 и ДА - сето тоа е анксиозноста. Но, кога си болен, навистина болен, тоа се осеќа, се знае, знаците се поинакви. Ги осеќаш цело време. Срцев удар мава и тоа е, толку, мозочен удар исто, можеме да се скенираме по 24/7, но тоа не е живот! Може и се да е во ред и утре саксија да ни падне на глава и толку. Смртни сме, тоа е. И најважното - никако читање на интернет за дијагнози. Тоа води кон лавиринт од кој нема излегување. Психата е многу моќна, телото само почнува да ги предизвикува симптомите, се става во позиција на болест иако болест не постои, па така човекот почнува да живее полу-живот, како болесник. Затоа, мојата порака до сите вас - не го анализирајте секој симптом во телото. Излезете малку од таа затвореност во сопственото тело. Од анксиозност не умрел никој, но таа анксиозност може сериозно да наштети на квалитетот на живот. Детална крвна слика, интернист, кардиолог еднаш во годината или на 6 месеци и доста е. И добро, ехо на дојки за кое допрво се спремам Тоа е доволно за да се види вашето општо здравје, а ако нешто не чини, тоа ќе си покаже. Се разбира, овде зборувам за случаи кога нема ИЗРАЗЕНИ симптоми за нешто друго. Два дена болки во глава или трнење на лева рака не значи дека ќе се умира. Ве молам, не заглавувајте во тој лавиринт, џабе потрошени нерви, пари, време и ужасни стресови за најблиските. Поздрав до сите и продолжуваме со борбата
