Никој не рече дека лесно се надминува. Но, подобро да веруваш дека ќе ја надминеш отнолку да веруваш дека е тешко, скоро и невозможно, па како немаш поддршка.. Ако живееш со такви убедувања не очекувај чудо. Општо за сите важи. Откога пресранав да кукам и да се жалам иако душата ми плаче, добив коментар дека сум психички појака од мојата друга поливина. Јас секогаш го тешам него и гледам позитивно на се и кога не ми е добро. Знаете како викаат илјада пати повторена лага станува вистина. Пробајте.
Исто. Кога го прочитав тоа прво се вознемирив и јас да не дојдам до состојба на депресија и да помислам на самоубиство. Исто често си правам фантазии за лоши работи и потоа од нив се создаваат негативните мисли. ТОА ГО ДЕТЕКТИРАВ. Често кога носам нешто во рацете, кога му помагам на некој ми се создава фантазија за тоа да не направам нешто лошо, нешто баш психички болно. Пример носам послужалник, држам бебе во раката и одма фантазии си прави мозоков како би ми паднало тоа од раце и би направил штета, убиство и тука одма ми доаѓаат негативните мисли дека тоа значи дека спобудалувам, дека јас можам да станам психијатриски случај.
Жаки тие што спобудалуваат не знаат дека спобудалуваат, тие само прават Така да штом се плашиш да не побудалиш, нема.
Здраво на сите. Ми треба ваша помош. Пред два дена во џебот на мажот ми му најдов таблети зепира. Го прашувам кој му ги препишал, зашто знам дека ги дава само специјалист, ми вика не се мои од едно дете се. Да напоменам веќе една година немаме добри односи, јас имам 28 а сопругот 30 год.имаме и ќеркичка од 5год. Од многу одамна му наоѓам по џебови трева. Сакам да ми кажи некој што знае дали овие апчина зепира ги земаат наркомани и на каков начин и дали после нивно земање може да е агресиве? Верувајте се плашам за животот на ќерка ми а и за себе. Доколку некој му помогни ќе сум му премногу благодарна. Vo mojot grad nema psihijatri ni pa specijalisti. Denes pak go prasuvam kaj gi najde apcinata, mi vika na edno dete se mu padnale na rabota jas gi najdov treba da mu gi vratam. A gledam sekoj den po edno apce snemuva. Go prasav i toa kako toa na nekogo se a apcinata gi snemuva sekoj den. Mi veli ne me interesira ti kazav ne se moj. Se plasam da ne gi zema na nekoj drug nacin da ne se drogira so niv, veke ne go prepoznavam
Зепира е заштитно име на есциталопрам т.е. антидепресив , а може да му прави нус ефект агресија особено ако го почнал лекот во брзо време ( доколку навистина тој го пие ) , марихуаната исто некои ја земаат за смирувачко дејство ама не смее да се зема истовремено со антидепресив ...
Depresija e totalno nisto da ne ti e pogodeno i da se custvuvas prazno i nisto da ne ti se prave, a anks e da imas strav da ne poludis i da ne umres...
Приметив нешто по себе, па се мислам дали да пишам и како ќе бидам сфатена. Анскиозност или народно речено страв, е состојба која што во денешно време стана модерна "болест"(за оние кои што не ја доживеале) или состојба за оние кои се соочиле. Страв е нормална појава. Да не би била нормална, не би имале страв да рипнеме од 10ти кат и сл... Според мене колку повеќе и даваме значење, толку повеќе задава замав и се зголемува. Самата тема и плус случајов со професоркава не натера да се поздамислиме, а и тука читајќи ги секојдневно сите коментари со симптоми и да ја немаме, и да ја имаме, буди неубави чувства. Веќе сите знаеме што е. Помалку читајте за оваа состојба, најдете нешто што ве прави среќни, повеќе социјален живот, музика, пешачење, гледање на позитивни работи. Верба во Бога, посета на Храмови, за оние кои не се верници нека си пристапат кон лекарска помош. Живееме во едно стресно време, каде за жал губиме блиски (ако порано било нормално на 70год, сега на 40), болести, лошо ситуирани, повеќето млади невработени, лоша исхрана, намалено спортување- нездрав живот! Добро е што сме и само вакви! Не е утеха, реалност е. Жално е што страда младата популација.
Ovde zema ucestvo i drogata osven ishranata nevrabotesnot... Sekoe vtoro 14 godisno dete puse trava...
Што правите кога не ви се станува од кревет, кога немате волја за ништо? Не можам да гледам филм, не можам да гледам серија, не можам да читам, едноставно ништо не ми се прави, а цело време е тука чувството дека сум болна.
Со сила правам нешто. Тогаш си велам имам два избора. Или да лежам во кревет и да ми биде лошо или да станам и да правам нешто и пак да ми биде лошо. Го бирам вториот.
Море сега ќе станам и ќе си сварам убаво турско кафе...уште ако има благце... и така некако тргнува денот
Здраво на сите нов сум на форумов и ги поздравувам сите храбри борци овдека.Инаку со оваа лудост(анксиозност) се борам веќе 3 месеца, на почетокот ме удри ко гром од ведро небо бидејќи не ни знаев дека постои вакво нешто.Мојот страв е од срцев удар и сериозни болести па после првиот паничен напад и по извршени голем број на медицински проверки, посетив психијатар кој ми ја даде дијагнозата на оваа состојба и еве веќе 2 недели пијам Елицеа 5мг и дијазепам по потреба и со многу напор и целосно менување на мојот животен стил овие 3 месеца симтомите почнаа да се проретчуват колку толку .Се надевам сите ќе се ослободиме од оваа лудост.Поздрав.
Ista sum veke 2den. Samo spijam i nemam volja za nisto. Stravot deka nisto ne me ispolnuva i ne mi dava sila da stanam e golem pa pocnuvaat da mi se ukocuvaat racete da mi se vrti koga ke stanam. Se prasuvam dali pagam vo teska depresija. Ne odgovaram na povici, do nisto ne mi e. Pijam dijazepami na 4 saati samo da se potsmiram malku.bas kako bolna. Eve dur pisuvam mi se trrse rakata.treba da odam na slava a jas nemozam od krevet da stanam. Nemam apetit za jadenje. Mi smetaat zvuci i glasovi. Pijam i velafaksin eden mesec , ke pocne li da deluva nekad A koga gi imas i dvete ? Sto poprvo da licis?
Тие си се повлекуваат едно со друго... А да ти ја сменат терапијата ако не ти делува? И јас се осеќам потполно исто... Добредојде Драган А како го смени животниот стил, дај некој совет
Оставив цигарите, целосно сменив исхраната, место дремење по кафичиве низ градов идам парк водно шетам пешачам со другариве од кои воопшто не кријам у каква состојба сум , читам книги и наоѓам ред други занимации што не беа воопшто својствени за мене.
Не сум го надминал уште ме држи у грч и си проверувам срце од време на време, ама се трудам да го игнорирам колку можам пошто неможе поинаку.
Velafaksinot go piev pred da prekinam so terapija bidejki bev mnoooogu dobro. Postepeno go namaluvav i bev resena deka nikogas nema da im se vratam. 3-4 meseci pominaa i mi se vratija "gostite ". Sega em se nerviram sto morav pak da pocnam em sto ne mi deluvaat. Sreka sto postoi forumov , inaku se custvuvam kako izrod i vo familija i sekade. Jas vcera pravev krvna slika zatoa sto oslabev 5 kg za 2 meseci. Si vikam uste da zakacam nekoja bolest. Krvnata slika ko na bebe. Zelezoto 36,5. Drugarka mi vika odi davaj krv a ne da pagas u nesvest. Se ni e vo glavata , ama tesko se menuva sklopkata barem kaj mene
