Зошто бе луѓе си правите вака? За анксиозност ај да сфатам да одбиваш пошто тоа сепак е состојба на умот, па може викаш посилна си, ќе исконтролираш, но за тироидна НИКАКО не смееш да одбиваш. Нерегулирана тироидна е ужасна сама по себе бидејќи знаеш дека е одговорна за многу хормони. Замисли нерегулирани хормони + десеткратно поизразени/зафркнати поради анксиозноста. Мене тахикардија ме фаќа од самава помисла... Ти самата си правиш да минуваш низ пекол за нешто што релативно лесно може да се контролира, ама ете, одреден период се потребни апчиња бидејќи, да не се лажеме, не секој степен на анксиозност може да биде исконтролиран природно, посебно не кога доаѓа до паѓање во транс и халуцинации. Но, еднаш штом оболи тироидната, а не е третирана, не може магично да се врати во нормална состојба. Мајка ми страда од неа, среќа навремено откриена и без последици, ама што сум ја дружела по прегледи, сум видела луѓе тотално изобличени во лицата, со подуен врат и испакнати, некогаш дури и чудно бели очи, изгубени, нервозни, со ужасно ниска или висока килажа. Зар сакаш до тој степен да стигнеш поради некој инает или што и да е... желба да имаш контрола врз сите работи. Мораш да поработиш на тоа. Сите сакаме без еден лек да пројдеме, ама некогаш не може, тоа е што е. Јас пијам Лорсилан, чат-пат Елицеа и Бедоксин, Пропранолол, Омега 3, Витамини Е и Д3, три пати дневно капсули за каменче во бубрег, сега и Цефалексин пошто сум болна, некогаш Парацетамол... треба да легнам и да умирам од што морам толку. Не се секирај, и јас не пратам терапија, ова зајакот на магарето му иде. Оставена сум само на 5мг Елицеа дневно, а јас Елицеата не ја земам пошто осеќам дека уште повозбудена (не на добар начин) ме прави за најобични ствари, ама затоа сум некој вид на зависник од Лорсиланот. Не земам кога немам потреба, ама тој лек треба да се зема само четири недели, а јас го земам веќе шест месеци, скоро секојдневно пошто ако не се напијам, имам тахикардии, се осеќам ко изгубено, немам волја за ништо, има некое гласче во мене што паничи за секоја глупост, у стил зошто ми пукнал капилар во око, да не му врши некој тумор притисок... и остали фантастични дијагнози што анксиозниве си ги даваме, а длабоко во себе знаеме дека се неточни. Саат време откако ќе го испијам, нема ни трага од горенаведените, па сум многу свесна дека е до мене, ама некогаш мозокот си има проблем сам со себе и прифаќа ствари со различна брзина (и е малце спор за реалноста, а брз за инстинкти). Се контролирам сега некако, знам дека е глупост, ама некои физички симптоми се уште присутни, поточно највеќе ми пречи што пулсот знае(ше) со денови да не ми се спушти од 90+, а на почетокот и по 140. Збори со психијатарот за тоа од каде ти потекнува тој страв или инает да не ги пиеш лековите, работете на тоа да се смениш, бар за тироидната. Мораш за тоа! Крајно, ако тој не успее да те убеди, смени го. Јас мојов планирам да го сменам. Јас му кажувам дека уште имам симптоми и земам Лорсилан, а Елицеа скоро и не, он ми кажува работи што сум ги препрочитала милион пати, или за писател што рипнал од мост, за стравот од летање и неговата мантра што си ја кажувал дека неговиот авион нема да падне, онака... колку да пројде тој пола саат. Сите сме со фалинки и нерационални стравови, нема апсолутно ниту една легитимна причина зошто самата да си правиш да ти е ужасно кога не мора да биде така.
Искрено,до сега сум била кај два психијатри,едниот ми препиша Елицеа и Лексилиум,испив едно паковање се откажав(му кажав него дека немам навика да пијам апчиња и ме гледаше чудно и незаинтересирано,ми даде дијагноза ко што кажав опсесивно компулсивно растројство,и толку беше). Другиот ми даде Деметрин и капки Валеријана,за воља на вистината,подобро се осеќав од деметринот,но замисли,после испиени две паковања,се откажав од терапија. Се трудам да ја надминам состојбава со разни психички и духовни вежби и молитви,ама некое гласче во мене ми шепоти дека немоќна сум докрај да ја дотерам победата-засега. Во однос на тироидната,исто 6 години примам Еутирокс,ама пијам една таблета на неколку недели Свесна сум дека грешам,ама се инаетам упорно и си правам полошо. Некој лудак,чудак,не знам што сум
Истата сум и јас ги намалив АД на пола таблета дневно а некогаш не ни пијам , никако неможам да се помирам дека треба да пијам таблети мислам дека едно лечам со нив друга болест си клавам како што црниот дроб мислам од АД ке ми се уништи , такви некој мисли во главата имам
Дали смеам да пијам Амоксиклав? Настината сум и матичната ми препиша. На терапија сум со 20мг Зепира, ја пијам сабајле кај 9/9:30
Please help me, ovaa nedela poradi faks i rabota custvuvam mnogu golema bolka vo vratot kako da sum zdrvena, slabost vo muskulite, vrtoglavici, nekoe cudno custvo vo glavata, celo vreme mislam deka ke ostanam paralizirana, ne mozam da izdrzam veke
Здраво.Долг период т.е години пиев анти депресиви во фаза сум кога ги откажав во консултација со докторот што ме водеше. Сега чуствувам вртоглавици мислев дека е од притисакот но не. Дали има некој на форумов а се надевам дека има многу што ја поминале фазата на оставање на антидепресиви и до кога и дали чуствувале вакави несакани ефекти после прекин на терапија.И дали е воопшто возможно да се одвикне организмот од нив за да се живее најнормално без анкс. Ви благодарам.
Не, не да не се даваме на оваа состојба. Си почнав шема секој ден по два пати медитација, два пати јога и се да запишувам во тетратка како се чувствувам и да напишам како тоа да го променам И ДА ЗНАЕТЕ ПОМАГА ВИ ПРЕПОРАЧУВАМ. Но сега ми шетаат мислите, три дена добро се чувствувам и мислам поминало, три дена не знам што со себе. Осеќам вознемиреност, негативни мисли кои во моменти премининуваат во страв, и страв од тоа да не си го уништам животот. Дури кога сум топ ми иде мисла да не помислам еден ден на самоубиство, да не ме фати депресија и да не полудам. И тоа ми влева страшни стравови и вознемиреност. И потоа пак три дена се тешам си викам ќе е добро и така се тепам со состојбава цело време. НО ЌЕ ПОМИНЕ ОВА ЛУЃЕ, ЌЕ СЕ ИЗЛЕЧИМЕ И ЕДЕН ДЕН ЌЕ БИДЕМЕ СРЕЌНИ ЗА ТОА ШТО СЕ СМЕ НАУЧИЛЕ ЗА ЖИВОТОТ НИЗ ЦЕЛО ОВА ВРЕМЕ. ДА НЕ ЈА ГУБИМЕ НАДЕЖТА. Туку дојдов да ве прашам дали некоја пие Неолексан или Транкил и како е задоволна?
Првиот голем паничен напад го добив нешто пред 18та година. Мислам дека по страшна состојба до сега не сум искусила. Ладна пот, стегање на срцето, помислата дека ќе умрам или дека полудувам и дека ќе завршам во лудница... И што е најлошо тоа траеше еден месец, не знам колку пати бев на лекар и се што ми даваа беше Б6 3 пати на ден. Да ја скратам приказната, после години, по многу читање на нет и разговор со лекар утврдив дека повеќето панични напади ги добивам како страв од непознатото - кога имав 18 и требаше да се запишам на факултет, нова работа, одење на одмор на ново место итн... Во ова влегува и страв од висина и летање, па можите да замислите кој циркус го направив кога се качувавме со гондолата во Банско за скијачкиот центар. Цел ден не можев да се смирам. Најновиот проблем е стравот од летање со авион, немам летано никогаш а сега имам можност да одам Малта за Нова Година. Влера ќе купував карта, и нормално не ја купив. Помислата дека треба да се качам на авион ме носи во состојба надвор од умот. Дали сте летале до сега и како се справивте со стравот?
Јас ги оставив и имав ужасни симптоми. Ужасни. Вртоглавици до степен до вц едвај да можам да одам, несоници, струја низ цело тело... Рачунај дека е можно и неколку недели да ти траат симптомите. Мене ми се повлекоа, ама по извесно време пак ме удри депресија и анксиозност и сега пак сум на лекови Многу ми е криво што не ја извојував таа битка да ги оставам.
Da. Jas tamam pred da poleta pocna da mi lupa srceto, stomakot mi se prevrtuva.. ama si vikam daj sto izveduvas so se ovie site sto letaat priberi se. I taka sedev malku potresena dur poletavme i posle otvoriv vesnikot i citav cel pat i ne ni mislev na gluposti. I se javuva pilotot na sekoe i togas znaes deka e se okej i taka..
Си се распрашав за апчиња за смирување, па ми рекоа за Хелекс. Се надевам ќе ми помогнат иначе ќе умрам уште не влезена во авионот
Zdravo tie gi ima vo Eurofarm aptekite.tabk.se mn ok za podiganje na serotininot i za namaluvanje na napnatosta.nacin za namaluvanje kako da ti kazam trae trae pa ke se razmrdam.... po dima ili druzba taka sekoj den razlicno...teski no mora
Луѓенца, почнувам со работа за две недели... До сега заради анксот ги пропуштив сите можни прилики... Оваа ја прифатив, ама стресена сум. Секоја поддршка би ми била добредојдена. Може и лп да ми пишете
Да, две години, главен симптом ма анксиозноста ми е треперење шо лицето. Капаци на очите, веѓите, еднаш лева па десна, па уста, па трепњрење на образи. Го имам и на други делови од тело, поретко, прсти раце нозе, страв дека ќе се парализирам како последица на треперењето, да. Неколку пати сум била на невролог, различни доктори, сите со ист став дека невролошки проблем нема, јас упорно се плашам. Вратот, повеќе жештина чувсствувам. Сето ова почесто се јавува кога сум уморна, ненаспана, и кога паничам од обична кивавица.
Hmm i jas imam strav od nepoznato duri i koga odam koga izleguvam vo drug grad nekako mi e mutavo custvo...
Не почнувај со хелекси ствараат зависност, а и воопшо не е страшно во авион не се паничи.. Јас кога патувам па дури и сама, седнувам и кога почнува да тргнува земам списание си читкам или книга што имам и не мислам на тоа.. пробај и ке видиш дека не е страшно после ќе бараш сама хехе Иначе ако толку ептен сакаш да се напиеш нешо подобро напијај се дијазепамче од 2мг..
Немој хелекс посебно ако не си пиела до сега. Јас еднаш го направив тоа и нус појавите беа пеколни. Ако веќе мораш напиј се дијазепам.
samo napred ne se plasi rabotata ke ti pomogne ke imas krizi ama ke pominat ,kolku poveke se druzis tolku podobro,jas koga sedam doma uzas mi e
neznam kako vi vliae promenava na vremevo ama mene mi e uzas me gusi odvaj disam,a i polovinava me boli i nozeve dosega sum nemala maka samo grbot me bolese sega i polovinava neznam sto mi e
