Како ти помина, само со тек на време ли? Ти се случуваше почесто тоа коа патуваше? И сега ти се нема случено?
Ne nekoi cudni emocii i custva posebno na mesta kade sto sum bila koga mi se javi za prvpat anks prviot panicen napad
мене дури и песни што ми беа хит времето кога го имав првиот паничен напад одпосле не можев да ги поднесам. Дури и облеката што ја носев, а не пак местото... на тоа те потсетува затоа, мозокот ти реагира како пак да си во опасност. И тоа со автобусот ми се има случувано и исто во затворени простории со повеќе луѓе.
Дали дијареа сте имале вака и без да сте настинати? Спремам испити и секогаш нервозна сум тој период и панични поизразени ама сега си размислувам што ако дехидрираж ако ми бидне нешто. .
Ne sme dobri nikoj na ova vreme.Mn.promeni vo kosmosot atmosverata i mn.toa deluva na psiha i na se dr.Imas li nekoi simptomi fizicki kako na pr.tahikardija ili tremor na telo.ke mine
Па се сочував со стравот по степено , а ми се има случено да ме фати вртоглавица и тахихардија ви автобус и да му речам на возачот да застане и слегвав кај што ке се најдев од што неможев повеќе .
Ме утеши малце.Се чудам денес цел ден што ми е,некоја чудна вознемиреност. Јас лично не сум имала проблем во автобус ама што сум зборела со луѓе многу честа појава е.Особено кај анксиозните така да не се плашете. Ништо страшно,нервозни црева од стресот ама нема да дрхидрираш тоа ти гарантирам.Пиј си чајче еве сега со снегов,опушти се колку можеш.
Ништо страшно,нервозни црева од стресот ама нема да дрхидрираш тоа ти гарантирам.Пиј си чајче еве сега со снегов,опушти се колку можеш.[/QUOTE] Јасно ми е.. ама чим ќе почнам на тоа да размислувам отидов од рака освен дехидрирање мислам дека од секоја храна ќе имам мачнини само размислувам еј сега ме боли ли стомак итн
Значит се разбудив од сон со интензивен напад на паника , цело тело ми игра , вилицата ми е укочена , топлина во главата, нагон за повраќање .. многу сум исплашена неможам никако да се смирам . Се напив хелекс но наместо да почне да делува јас се повеќе и повеќе паничам и наместо подобро ми станува полошо веќе ми се заматува пред очи . Многу сум исплашена .. Дали ова има крај .. еве денес точно 4 години
Мојата анксиозност е се поголема а исто така и паничните напади. Пред некоја вечер , почна да ми трне леватарак, вилицата да ми игра, да снемуваме воздух. Си реков срцев удар а сама со детето. Се напив хелекс, длабоко дишев и некако помина, но секој ден живеам се страв. Се мислам нешто ќе се случи некоја сообраќајка, ќе умрам а сама со детето, па кој ќе ми го чува или нешто на мм че му се случи...некој елк што би помогнал да се намали оваа состојба?
Единствен лек се позитивни мисли. На тие мисли за сообраќајка и слични негативни, ќе контрираш со позитивни. Ќе се убедуваш дека сето тоа нема да се случи и дека тоа се само секојдневни стравови што сите ги имаме и се нормални. Како што можеш да дозволиш мозокот да ти смислува негативни сценарија, можеш да го натераш да ти мисли и убави. Третирај се себе си како да треба да советуваш друг човек. Обраќај си се сама на себе. "Нема такво нешто да се случи, уживкај си", "Тоа се само мисли и ништо повеќе, ајде сега биди позитивна и уживај во моментот", "Сообраќајка? Ма каква сообраќајка! За**и тоа, ете те жива и среќна и си уживкаш во животот!". За некои работи сме немоќни и не можеме да ги спречиме, но мислите се под наша контрола. Дури и тогаш кога сами се создаваат и се негативни, во оној момент кога ќе сфатиш дека се создале ја превземаш контролата своеволно да смислиш обратни, односно позитивни.
Мене снегов многу лошо ми влијае, едвај чекав да помине зимава и ете ја пак... Вчера цел ден од кревет не станав, сабајле имав болка во градниот кош. Решив да излезам малку, затоа што дома буквално се депримирав.
И јас исто се чувствувам.... депремирано многу, без волја за ништо. Немам ни желба да се симнам до маркет само одложувам ај утре не знам зошто вака овој период
Proletta e depresivna. Promenite na vremeto pridonesuvat za pogolem nemir. So tek na vreme ke vi izcezni. Pocnete so rabota i ke nemate vreme da mislite so ke bidi utre. Sekoj mora da pomini niz toj pekol. Se e prolazno samo kaj nekoj traj podolgo a nekoj brzo go prebroduvaat toj strav od strav!!!
Во претходни постови имав пишувано како ги пребродив паничните напади... Последниве месец и пол преживеав пекол, се ми тргна надолу во животов... Одма помислив ете сега пак ќе почнат нападите, пак со истото ќе треба да се справувам... Но не! Ниту еден паничен напад не добив, ниту едно апче не се напив! Сега сфаќам колку силна личност сум станала! Животот не ме галеше, ама ме калеше! Кога истрпив и кога пребродив се јас, можете и вие! Поддршка до сите!
Наминувам чат-пат до темава и се чудам.Секој ден по милион коментари. Не осеќате дека колку повеќе пишувате толку ви е полошо? Не читајте секакви коментари,еј овој имал тахикардија ќе имам и јас те фаќа паника се гушиш. Олабавите луѓе. Не се борите против анксиозноста игнорирајте ја,не помислувајте на неа воопшто.Ќе умрам? Па речете си ако бе нека умрам.. И оп мислите на море,со коктел у рака,мажи ово-оно,пуштајте музика пеј,играј, дружи се колку и да ти е тешко. БЕЗ СТРАВ! И јас сум била како вас .. ми се случува понекогаш псоебно март-април кога се менува времето. Не сакам да ја снемам,мислам дека ме прави само појака. Почнав да вежбам,трчам едноставно организирајте го времето максимално да нема простор за тие "црни мисли" . Ве гушкам и дајте пишете нешто позитивно,некој виц,песна ,слика...
