Luge denes me fati eden nemir edna panika kako da tonam neznaev kade se naojgam plus bremena a sto e najstasno nafrizer na sred farbanje
ивана те паметам на темава од поодамна, зарем не сфати дека од оваа состојба не се полудува, мислите мораш сама да ги средиш. Ако веќе мислиш дека апчињаата не ти делуваат прој без нив.
на темава бев скоро секој ден, со јаки паники и анксиозност, дереализација, и сите можни симптоми. Од полудување, до дали на некој нешто ке му направам, дали на сама себе, значи во многу лоша состоја, и што повеќе седев тука само полошо ми беше. Почнав на работа со сите тешкоти, и борби. Не се возев со некој со мене во автобус а не па сама. Сега се возам сама, правам се како секој човек без анкс. Има периоди кога сум добро, има и кога знае пак некогаш да ме фати страшен напад, но не се борам со него, само чекам сам да помине. Лекови пиев многу кратко и после решив дека не ги сакам. Сега пред само 10 дена завршив на клиника со ванматееична бременост и осетив дека паникиве сакат да ме надвладеат пак. Но од сабота почнувам на работа по месец дена боловање и се наддвам ке се средам пак. Не губете надеж, верувајате во себе. Од анск никој ни умрел, ни полудел. Тешко е да ама има и многу полоши работи.
Mozes da ja spodelis terapijata sto ja primase ? Mozi i vo privatna poraka da pises. Ako nejkes tuka.
Дали е нормално? На одмор сум а умирам од грижи за работата која во последно време ме исцрпи и крвта ми ја исцица како пијавица зошто се соочувам со такви проблеми кои ни на душман не му ги пожелувам. Чувствувам блага несвестица, паника, не уживам во ништо, само одам натаму наваму, дефокусирана сум, ни на една мочана серија да ми простите не можам да посветам внимание. Се чувствувам толку омалаксано, што едвај лажица држам в раце. Ме гуши кај вратот, на моменти ќе се изнавикам, па расплачам. Не се радувам ни на патувањето, дополнително ме тишти како ќе поминеме со детево во кола што пат не поднесува. Го губам и апетитот лека полека. Веќе ништо не ме радува, а се ме загрижува и се ми е товар.
Губење апетит, немање желба за ништо и не осеќање радост се први знаци на депресија. Да посетиш психијатар и истово кажи го.
Не е проблем, само на своја рака никако не мој да зимаш лекови, јас пиев асентра и хелекс, но како што кажав многу кратко. Лично јас мислев дека со лекови ми е потешко.
Na svoja raka nevozmozno e da zemi lekovi koga e potrebno recepta. Sredi si ja biohemijata na tvoeto telo i se ke bide vo red i depresijata ke ti iscezni i apetit ke ti se zgolemi se ke ti se sredi . I napravi si raspored 3 pati da jadis vo denot vo toa i toa vreme kolku i da nemas apetit jadi i pridrzuvaj se na toa nesto . Nemozam da razberam na aplikaciite sto gi imate na smartphonite mozite da gi upgradirate aplikaciite a vie sebe si ne sakate ,so lezenje sakate se da pobedite . Epa dami i gospoda nema taka.
Еве јас не седнувам освен на работа а и таа работа ми е комбинирана. И вежбам и тоа ми е здосадено. Со детено сум ном стоп растрчана ни дома не сум седнала. Оброците ми се здрави, обично во исто време јадам, ама нема врска, смачено ми е од се, ништо не ми е интересно, ни јадење ни пиење. Освен тоа, повеќево луѓе што се жалат по темава се вработени, студенти, родители и далеку од лежачи и очигледно не можат помош да си најдат. Нервозата, апатијата, агонијата стравот без конкретна птичина не се искоренуваст лесно очигледно
