Zdravo devojki Vi se izvinuvam od start sto pisuvam na latinica , probav da isntaliram ama ne uspeav :/ I jas se soocuvam so anksioznosta veke 2-3 godini , cuvstvuvam nemir vo dusata , nekoj bespotreben adrenalin, so panicnite napadi nekako uspeav da izlezam na kraj prosto so nivno ignoriranje i se utesiv sebesi so zborovite ajde kuliraj , "sto e najlosoto sto moze da ti se sluci". Megjutoa paralelno mislam deka razviv i depresija nekoja blaga i nemav zelba da izleguvam so montirana nasmevka na liceto , i se povlekov vo sebe i veke godina dena problem mi e koga treba da izlezam so drustvo , ne se cuvstvuvam dobro vo svoja koza imam pomala samodoverba i se stegam cela , srecto brzo mi lupa , dlankite mi se potat , racete i celo telo mi se trese i imam problem so komunikacija oci vo oci..So luge sto mi se mnogu bliski go nemam ovoj problem no so ostanatite ne daj boze da se sretnam na ulica , me faka panika mislam ke me lupne infarkt i totalno se gubam iako se trudam da ne se poznava toa. Ah do kade me dovede ovaa anksioznost Inaku ne sum bila nikogas na psihijatar , se mislam da odam ama los psihijatar moze samo da te dokrajci a mene ne mi treba toa . Po priroda sum pesimist i pred da doznaam za ovaa anx sostojba , mislev deka sum sizofrenicar , no citajki ve vas malce se okuraziv i resiv da spodelam so vas , nekako polesno e Moze sum dosadna zatoa sto poveketo od vas go pominale ova , no se nadevam nekako ke mi pomognete zatoa sto , tesko e ..
јавно и се извинувам на сања лазања заради моите како што вика оф топик постови погрешно ете сум сватила и нема да пишувам веке тука за да не пречам со пријателките кои искрено си ги сакам а ги запознав тука ке се дружам на фб и таму ке им кукам и кеси разговараме за убави работи поздрав до сите и уште еднаш извинете за тоа што ги прекршив правилата во меѓувреме напишала 485 мила не ти е баш ништо нети е ни потребен психијатар само вежбај прави го тоа од што се плашиш и за брзо време ке го надминеш стравот . девојките ке ти ја пратат PANIC AWAY прочитај ја неколку пати и што е најважно применувај се што ке прочиташ па ке ги почувствуваш веднаш промените . ако сакаш да останеш анонимна пишувај тука се што ти лежи на душа верувај има кој да те разбере и да ти помогне , а ако сакаш да се дружиш со нас преку фб со твојот идентитет имаме и група . во секој случај добредојде и се надевам дека за многу брзо ке заборавиш на твоите стравови те бакнувам
Зошто јас постот на СањаЛазања не го сфатив толку страшно? Можеби во некои моменти беше погруба но мислам дека нејзината цел беше да мотивира, а не да се потсмева или да повреди нечии чувства иако тоа еве се случи. Ама мора да прифатите дека тоа е реалноста и не се сите исти во давањето помош и поддршка. И кога ќе отидете кај стручно лице за ваков или сличен проблем секој има различен пристап. Некој се поставува мајчински, ве поддржува, буквално ве гали, а друг е крајно груб, ќе ве тресне од земја, но ќе ве соочи со реалноста. Чувството не е пријатно, но по извесно време сфаќате дека е во право. Гледам дека добро функционирате како група за поддршка и тоа е ОК. На некои како Дуња или Азура навистина им се восхитувам на трпеливоста и начинот на кој се вложуваат во темава. Се надевам ќе бидам добронамерно сфатена, но мора да бидете поотворени и за поразлични пристапи и ставови. Јас лично не сум имала проблем со анксиозноста, што не значи дека нема да имам. Се вклучив во темава пред некој месец со неколку совети, но после се изгубив. Како што кажа модераторката темата е многу непрегледна и треба малку да се потсреди.
Девојки јас искрено верувам дека овој форум постои и ќе постои токму поради нашата потреба од него. Драго ми е што запознав личности како вас и што секојдневно можам да си ги искажам своите маки, тешкотии и симптомите од оваа анксиозна гадна состојба. *Сања лазања јас се потрудив да те разберам бидејќи секој има свој начин кој нему му помогнал, и со самото влегување на форумов се надевам дека сите се со цел да помогнат или да им се биде помогнато, драго ми е што ја сватив твојата суштина и искрено се надевам дека ти скроз ќе ја победиш анксиозноста. *Сањче буцка што ми правиш ти, мене ми е вртеше денес ептен ама дечко ми вика ајде дојдов за да ми се жалиш ли и ајде некако собрав сили за вечерва да го шетам низ Крк. Имам и јас напади но се надевам дека еден ден се ќе помине и се борам за тоа. Те гушкам најсилно. *Подфорумов можеме да го направиме поуреден но сепак главната негова цел е исполнета тоа е начинот на кој преку него ние се најдовме, и си помагаме, благодарност до Дуња за неговото креирање. Сметам дека овде сите треба да сме со чисти намери да си помагаме едни на други и да успееме со заеднички сили да ја победиме анксиозноста иако е премногу тешко. Бидете ми поздравени
Aх од 16 години се чуствувам се полошо и полошо,а сега имам 21.Знам дека многу ке ми кажат дека сите сме се чуствувале така.Но тоа не ме теши ни малку.Не знам каде повеке да се обратам за помош.Многумина ми велат што се замараш со такви работи?Јас навистина не можам да го сфатам тоа што го зборуваат.Од кога ме оставија сама јас се трудам да успеам,и успевам но самотијата е страшна.Подоцна ми се случија многу несакани работи.Некој период сум онака колку да се рече радосна а веке во друг период се факам како плачам во некое коше од мојава кука Постојано успевам да се растажам,се да ставам при срце,со еден збор многу станав депресивна. Имам постојан страв,и не можам да се справам со него.Го изгубив тотално апетититок со што иамше и последици-да завршам во болница.Ме мачеа порано црни мисли,не дека и сега не но...се намалија. Не пијам никакви таблети,ама не знам ни што да превзедам.Се плашам да не си наштетам себеси
A.d.e.l.a фала ти многу на поддршката , искрено ми е многу потребна. ако може нека ми ја прати некој книгата. поздрав и се дружиме девојки
Ти благодарам се спгласувам со секој збор што го кажа и буквално ја потрефи целта што сакав да ја постигнам, и се согласувам со тебе дека и стручните лица имаат различен пристап, но според мене поголем успех постигнуваат оние како што велиш ти се малку погруби и ке те треснат од земја но ке те соочат со вистината, од оние другите кои исто така како што велиш ти ке се постават мајчински и ке те галат сочувствуваат со тебе. Но ако е за галење, сочувствување, и сожалување го имате и дома од домашните, па не ви помогнало досега. Значи потребно е соочување со вистината сепак ти благодарам пеперминт , што ми помогна мене а пред се на нив да разберат дека мојата намера не беше зло намерна.
Во ред е Сања...не ни се лути...јас сакам само на пример да ми објасниш како ти го помина оваа...не мора да ми кажуваш како ти било, јас знам (А и сите овде) како е кога си анкс. сакам мене и на овие како што велиш деца да им дадеш напатствија посебно дека си лекар и дека си успеала да го надминеш анксот... како да ја победат анксиозноста и депресијата?????? како да се извлечат????? како да ја натераат психата да прифати некои работи???? кои се начините??? што тебе ти помогна???? Навистина човек треба да се соочи со реалноста ама тоа тешко оди . Еве јас лично сакам да останеш на форумов и да не дружиш...ние никако не сме го приватизирале форумов гледај секојдневно нови членови кои ги прифаќаме на наш начин... Дискутабилно е тоа дали некој треба да го тешиш или да го треснеш од земја...Мене лично не ми помогна ,,треснуванјето од земја,, имам пишано во претходните постови кога една психијатарка од мојот град ме тресна со нејзините зборови ,,ајде доста стани храбра(во превод не биди кукавица), не го секирај мажот ти, гледај колкуси го исплашила...млада жена.....бла бла.....,, уште повеќе ми долеа нервоза...јас не сакав никој да плашам и не сум крива што сум анкс...јас дојдов да ми објасни ане да не кара...жално за неа ...не ми требаше ни да ме прегрне и да ме теши ..ми требаше објаснување.....што ми е..зошто ми така...и како да се справам ,очито таа не знаеше на погрешна врата тропнав...тподоцна најдов саглам човек кој ниту не треснуваше ниту ме тешеше , едноставно ми го покажа патот ... Мене лично во тоа време многу ми помогна форумот на Хербатека затоа и решив да отворам овде тема, наша македонска и да си разменам мислења и искустава воедно да им помогнам на сите зашто патилецот знае многу повеќе од гаталецот..... Кога ке свртам наназад на форумов најчеста фраза е,, колку сум среќна шти ве пронајдов и сфатив дека не сум сама и сфатив што мие...,,а тоа е многу важно да сфатиш што ти е па потоа да отпочнеш борба, да се носиш со анксот.....ама како , на којначин еее тоа е индивидуално и затоа бараме начини, начини, начини... Поздрав и се најубаво. Добредојдовте 485 и Пеликуна... Јас ја победив анксиозноста кеја победите и вие!!!
Подолго време не сум седнала онака здраво да напишам нешто ама ве читам.некако дури и ми е криво што малце се оддалечив од форумов.за многу кратко време бројот на членови се зголемил дупло.иначе сакам да ги прашам оние што пиеле асентра или сл. апчиња колку време ги пиеле и ако не ги пијат веќе како се снаоѓаат без нив? дали организмот осеќа потреба откако ќе се престане со апчињата? take care
И јас се сложувам со сања-лазања.Ако ги дигнеме рацете од се,тогаш што ни останува.Мора да се бориш.Какви се не трагедии има,луѓе умираат по цела фамилија во сообраќајки итн,значи тоа е трагедија и нешто страшно од што нема назад,а ни сме живи и здрави-иако мислите дека не сте,сфаќам јас убаво,и затоа ни преостанува само борбата.Нормално убаво е да знаеш дека имаш подршка макар и на анонимен форум,многу значи.Значи најмногу вие самите можете да си помогнете. Поминав низ трагедија и ми се смени целосно призмата за животот.Сега живеам во постојан страв да не изгубам уште некој близок Тешко е да живееш,ама мораш да размислуваш позитивно,ако дозволите да ве надвладеат црни мисли-ве однесе водата. Кому не му е тешко денес-невработеност,болести,секојдневен стрес и брзо темпо на живот.Сепак,во секоја црна точка има и нешто светло.Немате работа-ама имате фамилија,немате пари-ама имате здравје,итн...значи некој има пари а неможе да се излечи,џабе му се....сакав да кажам да не гледате секогаш само на најтемната страна од животот,т.е. да бидете среќни што ВИЕ И ВАШИТЕ НАЈБЛИСКИ се живи и здрави,верувајте тоа е најголемата среќа на светот. Ви посакувам среќа како и на самата себе
Јас пиев Асентра 8 месеци, веќе од мај па навака не пијам воопшто. Немам потреба, а ако добијам некој напад на нервоза или паника (што многу, многу ретко се случува) пијам бедоксинче. Не осетив никаква потреба, најверојатно затоа што постепено ја намалував дозата, така што последниот месец пиев половинче од една таблетка само навечер пред спиење или пак наутро после доручек. Од време на време пак знае да ме мавне жута минута, да почнам да се замрам и со црни мисли, што и како ќе биде дури и да се исплачам онака што се вика без некоја посебна причина, освен страв...страв од утрешнината. Но, морам да признаам дека имам голема подршка од мојот сопруг, тој ми е најдобар пријател, кога и да добијам напад му се обраќам и секогаш знае да ми ги каже вистинските зборови, да ме утеши и да ме смири. Некако ми стана замена за психијатар, се` можам да му кажам и фала Богу има трпение и нерви да ме ислуша, барем за сега.
Dunja фала ти на добредојето Ме интересира дали знаете нешто околу социјална фобија јас колку што прочитав литература ги имам симптомите иако стручно лице не ми потврдило . Колку е тоа страшно и дали се лечи ? Поврзано ли е со депресија и анксиозност ? (според мене да) и кои се начините да се излечиш без медикаменти и луди доктори Aхххх го мразам тоа чувство!!! Од многу работи би се отказала само да го снема, зашто тоа владее со мене , а јас секој ден го зивеам како растение..страв ми е да излезам од дома стравувајќи и бегајќи од ситуации кои си ги имам врезано како неподносливо страшни , иако знам дека се е во мојата глава и реално нема да направам некаков луд покрет пред некого или да треснам некоја глупост или да полудам од паника..во тие моменти сакам па ме снема и да пропаднам во земја , да сум дома без никакви надворешни вибрации Од каде овој страв во мене ?
Знаете ли дека некогаш, замарајки се со непотребни работи црни мисли, постојано плачење без причина можете да си го загрозите и бракот па дури тогаш да имате вистинска причина за плачење. Знаете во мометот мислите дека ве подржува ве теши итн но знаете може да му здосади тоа па да тргне по лоши патишта. Навистина еве да речеме паничните напади неможете да ги контролирате или стравот од нешто има страв од најразлични работи, можете да се обидете со него заедно да надминете соочувајки се со нив. Но ако се препуштите нон стоп на црните мисли, плачењето а со самото тоа и се запуштите тогаш бидете сигурни дека тој колку и да ве сака ке биде принуден да најде утеха во некоја друга. Можеби нема да ве напушти скроз затоа што нема да сака да ви се влоши состојбата но бидете сигурни дека ке побара утеха кај некоја друга. Денес е тешко да се задржи брак кој е исполнет со љубов и сите останати марифети а камоли во ваков брак. Бидејки оние кои никогаш не биле во таква состојба тешко можат да ги разберат депресивните луге што им се случува во главата. А да не зборуваме колку депресивните луге можат да станат и посесивни и опседнати со партнерот. Затоа потрудетесе колку можете даму бидете жена на вашиот маж и 5 минути ако ви е добро да му ги посветите нему, да бидете насмеани ведри, да не си ја заборавате брачната обрска и да не барате изговор секоја вечер дека ве боли глава и не ви е ок.
Прво, Добро вечер девојки, се надевам дека уживавте во денот, како сте? ... Второ, да им посакам добредојде на новите девојки, жал ми е што се запознаваме под овие околности, но ете, ретко кога нештата се идеални. Како и да е, сигурна сум дека овде ќе го најдете потребното решение .. Ги читам постовите и гледам дека повторно има многу различни мислења, што е многу нормално и прифатливо. Не знам зашто мислите дека не сме ја разбрале СањаЛазања, напротив, само сме и упатиле реплика на тоа што не сме го прифатиле како дел од мислењето. Сепак, сечие мислење се карактеризира со позадина, секое искуство со цел, и во ред е да се искажеме, но не и да очекуваме да се прифати се' што сме кажале или пак што ни кажале .... И нема да се извинам за моето мислење, не морате да го прифатите, ова е форум од отворен карактер и јас ќе пишувам додека сакам, некој ќе се пронајде, некој не, другото веќе не е мој проблем. Само колку да бидам јасна, ништо немам против никој, се' што сум мислела, сум кажала и со тоа сум чиста пред секого ... Добра ноќ ....
Конечно неко ја свати поентата на форумот судир на различни мислења одлично го кажа посебнотоа на крајот, и навистина нема потреба никому да се извинуваме ако случајно не не разбрал, или евентуално не му се допаднало нашето мислење.
Второ, да им посакам добредојде на новите девојки, жал ми е што се запознаваме под овие околности, но ете, ретко кога нештата се идеални. Како и да е, сигурна сум дека овде ќе го најдете потребното решение .. dobro kaza SanjaBucka баш поради тоа би мозеле повторно да се вратиме на темата , без дополнителни експликации кој што напишал и како бил сфатен.. Да се вратиме на анксиозноста која не поврзува сите овде всушност и да и се спротиставиме на неа , а не една на друга , во зивотот многу луѓе погрешно ве сфатиле и ќе ве сфаќаат па ако се обидуваме на сите да им ја доловиме нашата намера и поента кај ни е крајот. Ќе биде ли некоја доволно љубезна да ме информира како да ја добијам Panic Away?
усте неколку дена до моето патуванје ... има ве4ери кога немозам да заспијам само на тоа мислам како ке поминам има моменти кога сум многу храбра и мислам дека никој нисто не ми мозе, претезно во текот на денот, а пак навецер повторно имам некој страв ... дури и пани4ните напади сто ги добивав порано беа навецер, а денје некако немав гајле...
Не си сама, истото и мене ми се случува, кога и да имав напад, кога и да имаше некој посебен страв се јавува навечер, преку ден, секогаш ми е ок, има некоја жута минута но ништо страшно, порано пиев апчиња многу за да заспивам порано, зашто не се издржуваше, мислев ќе полудам, но малку по малку, почнав да си ги отварам очите дека не ми е ништо, дека не ми е само мене така и еве сега кога ќе ми стане тешко навечер, повеќе не обрнувам внимание, зашто знам дека кога ќе станам, нема да има траги од тоа, знам дека ќе поминува се повеќе и повеќе.. Немој ич да се нервираш, ако не можиш да издржиш без некој седатив, почни да пиеш, мене многу ми помогнаа, без нив мислам дека нема да сум на овој пат каде што сум сега, и задоволна сум од самата себе, сметам дека постигнав многу, а верувам дека и ти и сите други. А за патувањето, или некоа апче за смирување напиј се, или па не спиј ич предходната вечер за таа вечер кога ќе патуваш да спиеш Како сте ми вие мили мои? Јас еве денот го почнувам порано, имам неколку обврски да завршам и секако, да поучам.... Гушки!
