Земи ги бетахистин апчињата, тие за за зуење на ушите, Јас имав таков проблем и сеуште го имам само во ретки случаеви, бидејќи долго време ги користев. Не е толку страшно туку само пореметување во внатрешно уво што доведува до таква ситуација.
Извини вака ама мајкати да посете така успат психијатар? На мене вујна ми со 3 деца има депресија па што не е безвредна ако пие лекови за дигање на расположение. ГЛУПОСТИ
Дa и треперење нa глaс при гoвoр и мнoгу други симптоми, не се грижи oпушти се. Зa сите нaс oвие денoви се стресни.
Се нервирам, не знам дали да се вратам назад во Битола со мајка ми. Овде имам работа, која сега ја работам преку компјутер, другарките ми викаат да се вратам за да се видам со нив. Но, една е со маж, друа со дечко јас сама. Страв ми е да се акам по автобуси. А сакам Бт да ја видам сестра ми, татко ми, зет ми, татко ми, баба ми. Не знам шо да правам. Ако се вратам Бт, ќе изгубам ритам ко ќе се вратам назад во СК. Во агонија сум
Не мисли прaви, гo знaеш oдгoвoрoт не се мaчи, јaс си зaмислувaм судијa кoгa сум вo дилемa, удaрoт нa чекaнoт, try it
Да си седиш во Скопје. Штом ја имаш привилегијата да работиш од дома, супер, искористи ја. Во меѓувреме, слушај се почесто со твоите не телефон и доколку знаат како, правете и видео четови.
Луѓе, како сте? Јас не можам никако да се опуштам. Ми кажаа дека еден познат е болен од вирусот, а е млад, го знаам и сега ко ме мавна депресија, напад и мене дека исто ќе ми се случи.... Ми скокаат нерви. Иначе излегувам само до продавница, во стан сум, седам на тераса но сега нема сонце. Имсм некој страв во мене, шо ќе биде, како ќе биде..... Не сакам цело време да се кулукам со апчиња за смирување, бидејќи и доктората ми рече да не ги ијам секој ден Лорсиланот, а јас ги тера една година заедно со Velafax, секој ден плачам веќе.
Пијам континуирано Хелекс 0,5 x2 , неурофорте , б 12 , Ginko Maxi 80 mg i magnevital. Ako не се напијам Хелекс почнува зуењето .
Nekolku raboti koi mi pomognuvaat so anskioznosta: 1. Prosetka vo priroda 2.Pomalku koristenje na telefonski uredi , internet 3. Izbegnuvanje na citanje na losi raboti 4. Druzenje so luge koj me pravat srekna 5.Izbegavanje na luge koj me pravat da se osekam neubavo 6. Prifakanje na situaciite 7. Isfrlanje na visokot energija , pesacenje vezbanje, joga, fitnes 8.Citanje knigi 9. Prifakanje na samite sebe onakvi kakvi sto sme 10. Verba Stay positive!
Е сега ќе ти кажам, истиот проблем неколку месеци го имав, промрнив стил на живеење, остадов хелексот. И сега немам зуење, можда онака некогаш ќе зуе минимално(1 месечно пр.) Намалувај полека, 1 апче во денот пиј една недела и потоа прекини. Жалам тоа е антиефект од самите апчиња. Ако сакаш повеќе инфо лп
Понекогаш дури и сопствените родители знаат да те разочараат, имам почувствувано на своја кожа. Кога бев тинејџер и имав проблем со социјализација, кога им кажав на родителите добив одговор дека “не се должни да ми наоѓаат другари“. Никаква грижа и покрај тоа што нивниот катастрофален брак придонесе за тоа. Сите имаат проблеми, иако кај нас одењето на психијатар/психолог останува табу тема.Мислам дека тебе во моментов ти е повеќе потребна некоја другарка со која ќе можеш да зборуваш за ова, отколку дечко. Веувам дека ќе најдеш некој кој ќе те прифати, само немој веднаш да се отвораш пред некој кого штотуку си го запознала, постави си критериуми. Среќно.
Девојко, ништо не е страшно во животот. И јас се лечев па имав до мене девојка, да ми помогна во најтешкото но и ми одмагаше потоа со нејзиното понашање. Дали заврши врската поради овој случај или не, не ме интересира. Тој што те сака и почитува ќе биде твој сопатник и ќе ти помогне да излезеш од тој проблем. НАЈВАЖНО: ти си таа што треба да сфатиш дека работите позитивно гледај ги и не стресирај се. Ако чекаш на други ќе падниш во подлабока депресија. Најчесто секој сме имале причина за пиење апчиња ама ПРЕКИНИ ги, што подолго тоа полоши ефекти ќе имаш по завршувањето на терапијата. Потоа ќе мораш да идеш на поголема дозажа, а верувај неќеш. Пиев апчиња скоро година дена, но ги откажував лека полека. Имав зуења, болки на телото, заборавав, бев гневен. Наведените проблеми со тек на време ги снема. Немам веќе 5 6 месеци апче видено а и нема ни да видам. Али се изборив и ете ме. Тоа што го имаш во черепот е што треба да го искористиш и да го победиш проблемов.
Иако е на српски сепак е убаво да се прочита . "Onog trenutka kada više nismo u mogućnosti da promenimo okolnosti, pozvani smo da promenimo sebe." ~ Viktor Frankl, psihijatar & psihoterapeut Dragi prijatelji, šta ste primetili, kako smo to pozvani da se promenimo i prilagodimo ovoj neverovatnoj situaciji? Dajte i svoje predloge, savete, opservacije - šta vam pomaže, šta vam odmaže, na čemu znate da bi trebalo poraditi ali vam ide teže - šta vam ide lakše? Evo nekih predloga: Uspostavimo novu dnevnu strukturu i obaveze, ukoliko su stare nestale - rutina nam uliva osećaj sigurnosti, kontrole i svrsishodnosti. Ograničimo upliv novih informacija - npr. 2x dnevno poslušajmo vesti, mimo toga fokusirajmo se na druge stvari - filmove, knjige, razgovore, društvene igre sa sustanarima (skinimo prašinu na karata i kockica za jamb!). Društvena smo i emocionalna bića, i socijalni kontakti hrane naše duše - negujmo na alternativne načine. Zakažimo Skype/Viber kafe sa dragim ljudima (može i kao deo nove dnevne rutine, uz jutarnju ili popodnevnu kafu). Starajmo se lepo o našim telima, spremimo ih za izvestan stres: vežbe, unos nutritivne hrane i vode. Mrdajmo se, rastežimo, skackajmo. Uz udah, izdah, svestan pokret, oslobadjamo se negativnosti i tenzije. Ne zaboravimo da, poput životinja, sa sebe "stresemo" nagomilan stres - plesanje, skakanje, vikanje u jastuk, preskakanje konopca. Kada god se zapitamo "da li bi i sada OPET trebalo da operem ruke, da ne preterujem" - uradimo to. U ovom momentu, pojačana higijena je čin odgovornosti i brige prema sebi i drugima, ne opsesivnosti. Rešavaćemo opsesivnost kada sve prođe, ako bude potrebe. Ne zaboravite i na dezinfekciju površina koje se često dodiruju - kvake, rukohvati, slavine, stolovi, tastature, miševi, daljinski, radne površine, stolice... Ukolko živite u stambenoj zgradi - ostavite ulazna vrata otvorenim, kako bi se smanjila mogućnost zaraze. Dogovorite se sa stanarima/predsednikom kućnog saveta da tako i ostane. Pomozimo bližnjima na način na koji možemo, bilo da je u pitanju kesa namirnica za starije ili telefonski poziv potištenom prijatelju ili članu porodice. Pružanje pomoći drugima decentrira nas od rpeterane fokusiranosti na sebe, sopstvenih strahova, briga, daje nama i drugima osećaj safisfakcije, zajedništva, povezanosti. Ne insistirati na tome da se osećamo dobro; ne možemo se trenutno osećati dobro. Napeti smo, zabrinuti, uplašeni, ljuti. To je jedino normalno u datim okolnostim i to je u redu. Posmatrajmo svoje neprijatne emocije. Dajmo sebi dozvolu da ih osećamo. Ne insistirajmo da nestanu. Neka su, tu negde, dok se bavimo drugim stvarima. Ne dozvolimo im da nas poseduju - imamo tu sposobnost i moć, iako ih osećamo. Obratimo pažnju da se iste "ne prelivaju" na ljude oko nas. "Prelijmo" ih u neku aktivnost, fizičku, kreativnu, u "luftiranje" u drugoj sobi, dvorištu ili putem telefonskog razgovora sa osobom sa kojom ćemo iste proraditi. Zatražimo podršku prijatelja ili porodice onda kada nas preplave. Socijalna smo bića i umirujemo se najbolje u medjusobnom kontaktu - zato nam, izmedju ostalog, ova situacija ograničenog ili nikakvoh dodatno teško pada. Zakažimo još jednu Skype/Viber kafu. Ako izrazito patimo i ne damo se umiriti na na koji način, obratimo se profesionalcima. Ne zaboravimo da dišemo! Ne zaboravimo da u ovome nismo sami Ne zaboravimo na stvari u našim životima koje su dobro i koje funkcionišu. Zakažimo još jednu Skype/Viber kafu
И јас се соочувам како и многу од вас со анксиозност...понекогаш ги преиспитувам сопствените зборови и постапки и се измачувам со нереални сценарија создадени од истите до тој степен што ми влијаат на сонот и секојднрвното функционирање. Работи кои ми помагаат во вакви мигови се: -Пешачење и физичка активност -гледање на филмови,серии и емисии со комична содржина -читање на книги со мотивациона содржина Навистина научив низ годините дека борбата е мачна и исцрпувачка меѓутоа вредна!!! Не се срамете да споделете искуство и побарате помош...бидеејќи не сме сами ❤
