Има вироза , трае 2-3 дена , и поминува, и јас поминав низ тоа . Ајде да речеме дека кога не би биле анксиозни полесно ќе го заборавиме , а овака , јас се уште внимавам што ќе јадам па дали е расипано и да не кажувам уште какви не глупости , ама тоа е анксиозноста си го прави своето . Немој да се секираш ќе ти пројде , поз
Аааааа ама пиленца што е ова од Вас, доаѓам од град и што ќе видам, нешто многу сте ми попуштиле... Немојте така, знаете сите што е работата, ајде стегнете малку заби, нормално е да има нус појави при промена на време, но ќе се среди, не смеете да изгубите верба во тоа.. Ве осеќам како да сте кренале раце од себе, вакви "луксузи" не, не Ви требаат ... Значи да не се повторувам, се' си знаете и доволно сте запознати со анксов, така да не дозволувајте да ве надвладее .. Со надразнети нерви цело тело реагира, од трески и вирози до разни состојби, не е нешто што не е нормално ... и знам дека ќе помине!!! Ајде бидете силни и не се откажувајте со борбата, пред Вас се позитивните денови огреани од нашто најубаво сонце .. Ве гушкам и бакнувам милички ..
Значи кога го пишев тоа не мислев дека ми е тешко ради анксот, напротив, деновиве баш сум добра, и немам никакви симптоми, само ете, имам кандидијаза на јазикот, пијам терапија, и гадењето помина, проливот помина, ништо страшно Утре одам за Ск, а јас сум си прилично добро, сфатив многу работи овие неколку дена, се фрлив на размислувања, животот е прекрасен, секој ден си го уживам и го живеам со сласт, црните денови со мачење ги оставив позади мене, конечно си ги отворив очите сама и сфатив тоа што требаше од пред неколку месеци.
Морав да го споделам со вас ова мое искуство, треперам цела и не знам дали сонувам или ова навистина се слуци, се осеќав најубаво на цел свет и ви посакувам на сите да дозивеете момент како овој. Вчера околу 16.00 часот татко ми ми рече дека има изненадување за мене а јас мислев дека ми купил една ташна за која пекав од кога дојдов во Хрватска и ајде викам што е ми ги врза очите и ме однесе во дворот позади куќат, јас ништо не гледам со марама на очите 100 пати се сопнав. Одеднаш ми ја трга марамата гледам пред мене дечко ми со 101 ружа во корпа, а позади него цело мое друштво. Точно луѓето со кои сум најблиска пријателки, другари и другари, колеги од факултет сите на едно место почнав да се тресам. Вкупно беа 84 луѓе дојдени. Сите држеа по еден балон со хелиум и ја таква идам да ги гушнам сите до еден и другарка ми најдобра вика нема гушкање прво да ти кажеме нешто и сите кажаа по збор два колку ме сакаат и им значам и одеднаш викнаа сите и дечко ми а и мама и дада те сакаме Кате највеќе и ги пуштија балоните во воздух, се разлетаа по небото леле колку најубаво се осетив. И се изгушкав сои сите и се преплакав. После муабетевме они ќе останат тука до утре вечер, татко ми ги сместил сите во хотел на едден негов пријател и со автобус организирано ситедојдоа. Сватив дека нешто не е во ред бидејќи сите плачевме, татко ми ми кажа дека сакал да ми олесни колку толку бидејќи дефинитивно останувам во Хрватска, и сакал да ги видам сите кои ги сакам. Секако дека јас ќе си доаѓам во Скопје но не е исто тука ќе живеам а ќе доаѓам само на гости. Одеднаш ми се измешаа сите чувства ми се плачеше бидејќи останувам тука, но бев среќна бидејќи татко ми сакал да направи нешто за мене и бидејќи сите што ги сакав беа околу мене. Дечко ми ми донесе цела корпа ружи 101 црвена и направил тетоважа на ногата доле со нашите иницијали. Тој па се уби од плачење, и јас сега куцам и не знам како се осеќам, јас со вас ќе се допишувам постојано и ќе доаѓам мора да пијам кафе со некои од вас но сепак ми е мн тешкобидејќи сум далеку од моето сакано Скопје и најубавото Н.Лисиче. Морав да го споделам ова со вас, не знаете како се осеќам за момент помислив дека се е нереално се штипев ко лда викав дека сонувам како филм беше не знаете нешто најневерјатно во мојот живот. Оффф мои најмили како се осеќам не сте свесни се ми е измешано се тресам, сега одам да го искористам максимално времето со друштвово, а ние се читаме. Ве сакам сите највеќе и кафе не ви бега Катарина ќе доаѓа во СКопје не се отарасувате од мене така лесно. Аххххххх..............
имам едно прашање до вас : дали ви се има случено во една нецела секунда како да се окoлу тебе се поместува и мислиш ќе падниш? или како да се онесветуваш, но всушност ништо не се случува ?? ми се има случено два три пати овие два месеци, па сакав да ве прашам дали ви се има случено на некоја од вас или е нешто друго
Аааааааааааа, драга циело5 ............................................ ти благодарам што го сподели ова со нас , за момент и јас се почустувував како да сум дел од тоа изненадување . Браво за татко ти , а и за тетоважата на твојот сакан суууупеееееееееееееееееееррррррр Уште многу пријатни моменти да имаш , а и нас да не изненадиш со едно кафенце . Ти посакувам многу успех во Хрватска
Ти благодарам од се срце мила Петра Панка, јас постојано ќе бидем во контакт со вас преку интернет, а нормално кога ќе доаѓам за Скопје морам да се видам со вас и да испијам едно пријатно кафе и да истерам еден убав муабет. Искрено се осеќам малку чудно, тешкон ми е но знам дека има луѓе на кои им значам и дека прават се за да се осеќам добро, голема благодарност до нив знам дека заради мене неретко го читаат и форумот. Вие девојки останете ми добри, весели, анксиозноста за жал и кај мене сеуште е присутна но мора да се бориме со цела душа што ја имаме и го молам Бога на сите нас да ни престане оваа грда состојба и да бидеме сосема добро. Ве гушкам
Циело татко ти е цар !!! Бравос за него и секако едно браво и за твојот дечко Мило ми е за тебе, добро е шо бар на некој ден на некој начин ќе се збогуваш со најблиските, ако не друго... А кога ќе можиш за во Ск, ќе пишеш тука и сите ќе се договориме. Инаку да ве поздравам сите, пак се губите, на арно нека е.
zdravo eve i mene ne sum bila 3 mesecau forumov ne znam dali se secavate na mene xexe da vi kazem piev deroxat 6 meseci i podobra sum no ide pametot ama treba da ides inat so anksot i ve citam mnogu mi e zal za svite nas samo dunja fala za sovetite da te prasam ce se trgne li ova ot nas ako bideme aktivni ili koj ce rabotim ili nesto dr dali se zaborava barem malu pisi mi te molam si go nadminala ova i znaes kako e prekinav so deroxat lekarot rece uste 6meseca da gi piem ama jas ne sakam pisite pozdrav do site devojki
zdravo kako ste ni mene eve me stegat gradite koga disam mislam tesko disam sto da pravam pisete ve molam
здраво пријателки гледам дека многу сум ви недостигала ,никој ништо не прашал за мене ,мозеби си помисливте дека не сум веке анксиозна па затоа ме нема.поздрав уште еднаш до сите.не сум во тек сеуште со работите ве читам постепено што се случувало меѓувремено.ми недостигавте сите
Луѓе, опуштете се, од времево ви е така, гледате ли дека не престанува да врне, и од што беше топло испарува и го отежнува дишењето, ништо не ви е, ќе помине, вие ептен како да сакате да кренете раце сами од себе .. Зоце, ти си стварно за карање, правевме муабет, престани да се самоанализираш, земи најди се нешто во работа што ќе ги окупира твоите мисли, а не само да се прашуваш што ми е .. НИШТО НЕ ТИ Е!!! Нема ништо да се случи, уживајте и одморете се, дождот знае многу да одмара ... Поздрав девојки и само храбро ... Нештата се случуваат со причина, па така и ова, после дождот изгрева сонце ...
luge cela nok ne sum spana zeludnikot mnogu me bolese i sega m e bole pod levata gradasigurno e zeludnikot i grbot me bole od nego
zdravo prijatelki , jas sum nova na forumov, i prvpat se vklucuvam so diskusii i toa na tema, odnosno dijagnozata "anksioznost od koja i jas boleduvam , i gledam deka na adela i kiki riki im bolo mnogu tesko vcera, veruvajte i mene mi e isto sega sum na rabota i edvaj izdrzuvam, no se slozuvam so sanja, luge od vremeto e definitivnooo, ovaa nagla promena , ovoj dozd mnogu pridonesuva za anksioznosta da se zgolemuva, no mora da izdrzime , eve od petok povtorno sonceeee ,i celo sabajle si velam ajde ke pomine,ke pomine, kako sto pominalo i site prethodni pati ,samo mora da se bide hrabar da ne se predavame ,
i jasss , ama eve pominuva i sekogas ke pominuva, ako koga ke prestane dozdov uste podobro ke ni bide
