Анксиозност

Dali ima nekoj koj piel dolgo vreme heleks i da gi ima prekinato???

 

Здраво женски како сте? Јас веќе 2 дена сум без спиење затоа што ми се врти во главата дека имам рак на јазикот, си се убедив и сега 24/7 стојам пред огледало и го анализирам.. Оддамна немав добиено паничен напад и вчера повторно се појави. Не знам како да се убедам самата себе дека сум здрава и дека не е рак...мислам дека ќе полудам или ќе си направам нешто ова веќе не се издржува..

 

Пробај да се опуштиш со White Noise, Побарај на јутуб.
Рабонти нешто,оди надвор, зборни со некој

 

Значи медитирам, постојано правам нешто, излегувам се дружам, гледам филмови , читам книги и на крајот од денот пред да си легнам започнува хоророт, се јавува хипохондрикот во мене и почнувам да читам на нет да си препишувам симптоми и се така се врти во круг.. Веќе си препишав рак на 10 органи и сега јазикот нешто не ми е во ред , со многу бели наслаги е и мислам дека има некакви раничко не знам дали се папилите или се навистина ранички..а срам ми е да одам веќе за едно исто по 10цпати на лекар и пари се издадов .. затоа пишав тука дали некој може да ми даде мислење дали е можно да рак

 

Cudno custvo...posle 4 mes.mi se slucuva kako treperenje odnosno vnatresno steganje na muskulite na racete potocno na dlankite,ko nekoe custvo na reuma i mijalgija, i mi e strav da ne dobijam nekoja avtoimuna bolest...cel den sum vo grc.Tatko mi imase parkinsova bolest i pocina od toa...i denes koleska moja mi kazuva za baba i deka i ona ja ima istata bolest.I ete di se ufilmav deka ova se pocetoci i deka mozebi me faka...a hiperaktivna sum so velosiped odam doma 2 deca soprug rabota no stravot e golem...piev terapiha Deprozel pred 1 god.i ok mn.druzam no eve me fska pan.napad da ne mi e nesto.Dali vi se slucuva da vi treperi snaga ili da vi se lo zdrveni race i noze ponekogas ko bez energija.Pozz i tenx

 

Без енергија се осеќам со денови, нозете ми се тешки , нишање на тлото, веќе ми се здосади секој ден само нешто имам , ги вртам симптомиве и не сум раат. Мислам дека од седењево дома и константен стрес за корона ми се вратија симптомите. Ми личи ко само ние да почитуваме мерки, а добар дел не, тука ми е нервозата плус. Многу неубаво се осеќам, ама ќе помине

 

После толку време појдов на психијатар пак и се осеќам како повторно да сум на истиот почеток од пред 4 години повторно анксиозно расттојство ми кажа, ми даде терапија, плус ми рече да идам на психолог и мннноооогу физичка актувност, вели се ова ми се случило од премногу слободно време, од себе анализа и премалку физичка активност. Му кажав дека сум малце разочарана што треба пак апчиња и дека сакам прво да пробам со советите. Па ќе видиме што ќе биде

 

Може некој да ми предложи добар добар најдобар психијатар во Македонијава било каде?

 

Д-р Зора Митиќ!!! Ординацијата е кај машински факултет. Работи со фондот, ама работи и приватно. Зависно во каква финансиска ситуација си, јас те советувам да си платиш приватно. Пред да дојдам кај неа, сменив четворица психијатри, кој од кој поненормален. Затоа и мојата ситуација неможеше да се подобри со години. Со нејзина помош и помошта на психологот, ништо не е исто. Излегов друга личност. Ако претходно бев добра за сите, лоша за себе, сега обратно, лоша за сите, добра за себе. Но според мене, мораш да работиш и со психолог, на почетокот ништо нема да ти биде јасно, после година дена, зависно колкаво его имаш и си заспана, верувам ќе ти текне што правиш со животот и до кај ќе тераш со тоа твое себе-деструктивно однесување.

Да се надоврзам на претходниот пост. Не барајте помош од форум или на фејсбук, убаво е да се сподели мислењето, но верувајте ништо нема да ви смени. Сите симптоми што ги чувствувате се одлика на вашите емоции. И апаратура да ја користите секој ден, 24 часа, ќе прегори. Вашето тело е уморно од константен страв, тага, гнев, оттаму и таа симптоматологија. Разберете симптомите се исти, како и кога чувствувате акутен страв при дадена ситуација. Разликата е што, кај анксиозноста, веќе се работи за хроничен страв. Никој не ја знае вашата историја, вашиот карактер, вашите трауми, па да ви помогне. Секој детал од вашиот живот и директно поврзан со она што го чувствувате. Разберете дека она што го чувствувате се чувства, не умирате, не полудувате. При страв се активира телото или за бегство или за одбрана. Затоа забрзано дишете, имате тахикардија, ви се поматува видот итн... Телото е само една совршено комплексна машина, на кое Вие му давате наредба како да реагира. Телото, духот и умот се тотално неповрзани работи, но сепак работат во целина. Дали од финансиски аспект, што не е изговор, бидејќи јас лично сметав дека ништо не е побитно од своето здравје, дали вашето его, дали вашите негирања, не сакате да работите на себе, незнам... Преку ноќ, ништо нема да смените, колку и да сакате, се додека си мислите дека се е во ред со вашиот карактер и вашите мисли, никогаш нема да бидете подобри. Ќе пиете апчиња и разно разни седативи, и за момент навистина ќе бидете подобри. Но ќе ви се врати ко бумеранг од ведро небо, кога најмалку ќе очекувате. Тоа е затоа што апчињата не се магија и само прават камуфлажа на вашите чувства. Сума сумарум, одете барајте стручна помош, и не се летајте на првиот што ќе наидете, затоа што навистина се ретки оние кои си ја сакаат работата и сакаат да помогнат. После години, замислена ,,борба" со самата себе, што од овој аспект, незнам со што се борев, коа борбата е на улица, ги гледам работите толку јасно и чисто. Кога ќе дојдете и вие до ова ниво, ќе бидете неизмерно благодарни што сте ја имале анксиозноста. Поточно кажано вашето вистинско ЈАС!!! И на крајот од денот, стварно со што се борите и негирате?!?!? Апсурдно е и смешно е, кога се будиш.
П.С: Не давајте совети како да се смири некој во дадена ситуација, или па да не мисли на тоа, да си го отргне умот. Зошто си ги негирате своите чувства? Чувството да покажеш лутина, да плачеш е подеднакво убаво како и чувството на среќа. Ако моментално ви е подобро да се чувствувате подобро, незнам што понатака да кажам. Само треба увото да го насочите кон срцето, тоа лекот, бесплатен а лекува 100%.

 

Така е. Се сложувам.
Најпрво ние треба да се слушаме себеси, да бидеме добри со себеси и да не трчаме по потребите на другите туку најпрво да си гледаме за себе, колку и да звучи себично.
Така е.
Кажав јас, ја свиткав ногата и сега не можам да одам кај внуката, сестра ми се лути, сум била себична, ваква - таква.
Лежам еве една недела дома со повремено шетање од кревет до тераса до вц, до кујна.
Пукнав за надвор.
Работата ми е преку компјутер.
Пред заспивање си пуштам White noise на јутуб.
Сега, имам дилема, ме викаат на кампување, ама некако ми е шубе и страв да спијам во вреќа и шатор, иако ќе бидам со дечкото...
Не знам што да правам, никогаш не сум спиела така негде, во темница, в шума.
И читам книги иначе. Многу и тоа. По 70 страни од вечер.
Одам сега да ја довршам таа што ја започнав, при крај сум.
Добра ноќ.
Што и да ви треба тука сум за помош.

 

И се спаси од хоророт ?

 

Од што конректно да се спасам, кога не сум ни била во опасност in the first place?!?!

 

Planirav da pocnam da se zalam ama koga go procitav ova... ide kako zaso da se zalam voopsto ?

 

Го споделувам статусот на Дора Попова мислам дека објаснува доста за сегашната ситуација на многумина." Пред четири месеци некои од моите колеги типуваа дека поради новонастанатава ситуација ќе се случат големи, негативни последици врз менталното здравје кај луѓето, генерално. Во тој момент не се согласив со нив. Едноставно, таквата идеја ми беше неверојатна. Моите типувања беа дека ќе ги појача симптомите на оние кои веќе имаат склоност на некаква состојба, дека можеби ќе има некоја благо зголемена појава на симптоматска депресивност и анксиозност која брзо ќе може да се санира и дека останатите ќе се исплашат, па после ќе се адаптираат на ситуацијата и ќе научат да живеат со неа. Горе доле излегоа точни и моите претпоставки, ама тоа што не го очекував беше дека дузина луѓе буквално ќе се укипат и дека животите ќе им се блокираат во целост како резултат на стравот, дека деновите на шкрги ќе ги дишат и дека секојдневието ќе им стане сосема дисфункционално. Сепак, тоа и не е најголемиот проблем. Најголемиот проблем е тоа дека голем дел од овие луѓе имаат ментален став дека враќањето назад е веќе тотално невозможно, и прашањето им е ОД ТУКА КАДЕ? Таквиот став кажува дека тие не веруваат ниту дека нивната ментална состојба ќе се промени во стабилна насока. Има луѓе што сериозно ја изгубија смислата за животот, целосно потклекнаа и му се предадоа на стравот. Тие, низ деновите, неделите и месеците лебдат само низ просторот и времето живеејќи ја неизвесноста и психички се ,,ни ваму, ни таму". Крајно изгубено се чувствуваат и на дел од нив, не им е ниту јасно зошто. Искрено, како професионалец тоа ме загрижува и би препорачала овие луѓе, пред се да ги испитаат корените на ваквиот блокирачки страв, да се обидат да го конкретизираат малку повеќе, да преиспитаат колку е реален, може да си го нацртаат на лист хартија, да лоцираат во кој дел од телото им се наоѓа, имагинативно да влезат таму во тој дел, и да видат што има под него. Гарантирам дека ќе се дојде до корисни увиди кои може да бидат понатаму плодна почва за промена и трансформација, наспроти одлуката за блокада."

 

Жаречко пецкање на вратот левата рака и половината и стегање во градите од левата страна горе високо-Анксиозност ли е или...

 

Vo zgrada ziveam i maliot moj sin imase kontakt pred 2 dena so detence na negova vozrast 9 godini na otvoreno so topka...si sutiraa,no vcera mi javija deka tatkoto e pozitiven na Covid 19 no nema simptomi...nemam mir,cela snaga mi igra treperam.I ke se testirame i nie celo semejstvo za sekoj slucaj.Isplasena sum mnogu,kontakt do roditelite ic nemavmeno preku deca neli moze sa se prenese.Umrena ne zakopana se osekam...tonam od strav.Cekam sa mi kazat deka o deteto nivno e negatino.Uzas

 

Жали се, форум е ова, никој не ти брани. Во друга конотација беше напишано. Се додека ништо не превземате за самите себе, никој неможе да ви помогне. Сам од таа состојба како и да ја наречам, тешко се излегува. Ама затоа си постојат стручни лица, на кој тоа впрочем им е работа. Опуштете се кога ги имате симптомите, некој начин на reverse psychology, колку повеќе контра идете, ќе биде се поинтензивно. Кога ќе речете ДА на симптомите, верувајте дека самите симптоми ќе исчезнат. Ставете се како набљудувач на вашата ситуација, вие се борите со свои мисли и чувства. Делува смешно? Пример си мислам дека сум се заразила со корона, но реалноста е дека не сум, ама тоа е мисла и ми дава немир одликуван со симптоматологоја. Живеете во идно време со помислата ,,што ако". Престанете одма, живејте во сегашност и верувам во моментов сте целосно здрави и прави. Утре секој од нас ќе умре, зарем сакате животот во страв да го поминете, еден е, барем направете да вреди вашиот живот, буквално ништо не ве спречува. Секој ден кога ќе се разбудите и ја отворите вратата, имате милијарди опции што да направите, комплетно да го смените вашиот живот, лесно е, само ви треба храброст. Храброста не е вродена карактеристика, се учи и надоградува. И токму затоа се јавува анксиозноста, да ве здрма, да ви залепи шамар, да ве разбуди, да ви укаже дека сте на погрешен пат. Ова е само дел од она што јас го совладав. Треба сами да го разберете инаку нема никаква поента. И не е дека сум читала книга па сега да мудрувам, да пренесувам, туку е одлика на работа со самата себе од година ипол. Ве молам барајте стручна помош, мојот живот не е ист ко вашиот, затоа се викаат индивидуални терапии, врз база на секој детал од животот се прави анализа, зошто, што, како. Има многу членови тука кои со години минуваат низ истото, вистинското прашање е, нели ви се смачи и зошто се мачите кога може се да се смени, буквално нов живот да живеете како што сте си го посакувале. Живеете брзо, без меморија, инстиктивно...полека, дишете длабоко, за се треба време, уживајте во малите и бесплатни работи.

 

Decki kako ste? Mene cel den mi bese ubavo sega mi e loso. Me stega vo gradite i me boli kaj srceto, mi se losi, mi se zapira disenjeto, mi se vrti vo glavata i mi se drvat racete i nozete i glavata me boli. Dali nekoj se custvuva vaka?

 

ми треба помош, не за мене за сестра ми
пред точно една недела и се слоши и од таа вечер не е иста. Не сак да излегува, да се дружи со луѓе, нема апетит, неможе да спие и се повраќа ама неможе. бевме на лекар(пред три дена) и ни кажаа дека е сосем здрава ама од страв некој и било тоа и дека ке се подобри но сеуште нема никакви резултати. докторот кажа дека не е за некои силни апчиња само дијазапам да пие. дали имал некој со слична ситуација да ми даде совет што да прави? неможам да ја гледам такаа многу ми е лошо и мене

 

Стравот е еден од симптомите на анксиозност ама најдобро ти е да разговараш со неа. Можи има нешто што не ти кажва, што не мора да значи. Можи стрес, работа, врска било што. Ако по некое време не се подобри ситуацијата добро би било да разговара со стручно лице. Секако ние овде не можиме многу да кажиме не сме доктори. И секое искуство можи е слично, ама причините се различни.