Ова ми го рекоа сестра ми и мајка ми требало веќе на 30 годинида бидам зрела, утре - други ден ќе сум имала маж, на мене ќе бидел цел терет, мажот ко ќе дојдел ќе сакал само ручек и секс. Требало да готвам сама ( реално, не готвам многуу, но знам нешто основно да направам) Требало да ги фрлам апчињата, милион пати ми рекла. Мене желудник ме откорна од болки и киселини, таа се сама сум си правела, сама сум била крива за мојата состојба. Арно, ми велело машкото што се гледам, се сама сум си правела. Ако сум му кажела на некое машко за мојава Состојба, ќе му се смеело и ќе ме раскажувало насекаде, никогаш немало да најдам никој, толку сум била специфична шо никој немал да ме сака со ваков карактер. Не требало да преспивам ( не знам дали е од терапијата), татко ми ко ќе одел на работа јас сум спиела, а ко ќе се врател сум преспивала и се нервирал дека сум била флегма. Ништо не сум работела. Не знам веќе... Колку ли се во право?
Сите ти имаме одговорено по неколку пати. Доста веќе рекоа моите, рекоа моите. Ти најдобро си го знаеш личниот живот, не можеш комплетно на форум да ни доловиш, плус ја имаме секогаш само твојата страна и како ти доживуваш. Неколку пати ти кажавме да појдеш на психолог, има и сеанси со семејство, можеш да одиш со мајка ти или сестра ти доколку сакаат, ем ќе им станат многу работи појасни, ем подобро и за тебе. Знам дека ти е тешко, но многу побрзо и поефикасно ќе биде психотерапија отколку вака на форум и што ако ти кажеме ние нешто ти пак можеш да одбереш да не не послушаш или да го сфатиш здраво за готово нашето мислење.
Убедена сум дека они ти го мислат најдоброто и сакаат да се подобриш и застанеш на свои нозе, без лекарства кои ти предизвикуваат зависност, но го кажуваат тоа на погрешен начин, на кој те повредуваат. Прво, доколку некој навистина те сака ќе те прифати со твојата анксиозност и ќе ти биде најголема поддршка. Доколку добиеш осудување и исмејување, личноста не е за тебе. И самата си свесна дека апчињата ти предизвикуваат проблеми, не ти ја подобруваат состојбата. Доколку не можеш да се нафатиш на физичка средба кај психолог, побарај некој кој ќе одржи онлајн средба. Ќе бидеш презадоволна од резултатот, ти гарантирам. Ќе ги решаваш своите проблеми, ќе спиеш помалку, ќе имаш подобрување, ќе го контролираш својот живот, т.е ќе ги прекинеш сите нуспојави на фармакотерапијата.
Не знам кој е во право, затоа што тука е презентирана едната страна. Друго, кажа дека три години земаш антидепресиви, што е долг временски период (може и погрешно сум прочитала), но доколку е така, треба да ја смениш терапијата, бидејќи не ти одговара. Одиш на 3 месеци на психијатар, претпоставувам цели 10 минути, како и што работат повеќето преку фонд. Што воопшто не е доволно. Ти пишував и во приватна порака и пак ќе пишам, мораш да одиш на психолог. Настрана старинските размислувања на твоите, но не можеш да живееш така. Знаеш ли дека комплетно можеш да смениш се и да почнеш од нула?!? Ама не можеш сама, мораш да работиш на себе, заедно со психолог. Најдобро намерно ти го пишувам ова. Јас не можам да ти помогнам, а и да ти кажам дека твоите не се во право, што ќе ти смени?! Верувај ми дека психотерапијата е лекот што ти треба. Џабе се клукаш со антидепресиви и седативи ако ништо друго не превземаш. Да си ми дома, има секој ден да те терам да одиш, макар и да те извлечам насилно. Ама ќе знам дека ќе бидеш благодарна на крајот. Не знам само како дозволуваш да си го уништуваш животот, а можеш за една година да смениш од темел се. Зошто се оптеретуваш со рекла казала муабети, твоите имаат такви размислувања, што не значи дека се правилни. Утре, дали ќе имаш секс со маж ти или дали ќе му ги переш нозете, што некој друг треба да го засега, што сакаат нека зборуваат, пушти мозок на пасење. Да не мислиш евиденција да водиш и отчет да даваш на твоите за сексуалниот и кулинарскиот живот во бракот. Еве ја не готвам, ретко, кога можам ја тогаш, кога може маж ми тогаш. Мислам ај батали тоа фосилското размислување, жена ем да работи, ем да готви, ем деца да гледа, ем да чисти, а мажот само нека гледа фудбал со нозете на маса кренати, па на крајот од денот што ќе ти е таков.
Не се во право. Твој живот и никој нема право да ти кажува како ќе го живееш. Не си женско за да му 'рмбаш на мажот. Најди си некоја работа чисто за занимација и да ја намалиш анксиозноста. Ако апчињата те успиваат, зборувај со психијатарот да ти ги смени навечер да ги пиеш.
Сега имам нов момент, мислам дека секој момент ќе повратам а и не сакам со никој да излезам, кога спијам само си ја слушам душата како ми плаче, потсвеста не ми е чиста. Од шо ми мели мозокот не можам да спијам, со живи соништа сум по цела недела. Не сум спиена, сабалје бев ко наркоман, во криза баш ќе се онесвеатсвњ, стомак ме фаќа постојано, напната сум, возбуди ме фаќаат. Одма се напив седатив и и се смирив Плус пмс ме дрма изгледа, на први треба да добијам.
Мораш да одиш на психолог. Нема сама од кругот никогаш да излезиш, секој ден ќе е нешто ново дури не ти попуштат нервите целосно и да почнат секој ден се полоши физички симптоми. Имам пишувано за лани пред да почнам на терапија, од толку што бев секој ден под некаква дразба грбот ноќе ми отрпнуваше цел. Језиво чувство да се разбудиш и цел грб да не си го чувствуваш само како ситни иглички да те боцкаат, рацете двете одземени. До толку нервниот систем ми беше оптеретен. Оди и не се анализирај повеќе кажи таму се што ти лежи, ако не си во можност на приватно барај да те закажат кај што има најбрзо термин. Психијатар без психолог или психотерапевт не бива. Два- три пати го видов психијатарот дури ми беше најлошо, ама психологот еднаш неделно и плус на телефон ми беше достапна цело време, имав огромен напредок. Ќе има и кај тебе само храбро.
@GirlLove те читам постојано во сите теми, и одприлика се запознав со твојот проблем. Не сакам да звучам премногу грубо и остро но моето мислење е следното. Според твоето пишување на форумов се приметува дека си премногу анксиозна и доста посветена на анксиозноста и реално тоа тебе ти е еден голем проблем, постојано ја опишуваш твојата состојба на анксиозност што во еден момент добив впечаток дека твојот живот се состои само од зборот анксиозност. Потпорно ја разбирам состојбава, затоа што сум поминала преку тоа и не е нешто што лесно поминува. Анксиозноста не се јавува туку така, тоа е состојба која се јавува поради незадволство на личноста од самата себе, некој трауми кои траеле долг временски период, неможност да се искажат емоците и моменталната состојба на тага, среќа. Девојко мораш да работиш на ова, мора да работиш на тригерот што те довел до оваа состојба, што е тоа тебе ти предизвикува анксиозност и на колку психотерапевти да отидеш нема да ти помогнат доколку сама со себе не се соочиш и не се соочиш со стравот што те доведува до ова. Запрашај се и дај си одговор на прашањето, што е тоа што те води до состојба на себеуништување? Само ти го знаеш оговорот на ова прашање и верувај дека ти си единствената личност која може да си помогне, со многу упорност, посветеност и работа на себе. Не ги оправудувам твоите што те напаѓаат со такви зборови, но за едно се во право како личност на 30 годишна возраст дефинитивно треба да превемеш повеќе одговорност за себе и за својот живот, тие нема секогаш да бидат со тебе, треба да умееш самата да се бориш и анкзиозноста никако не е оправдување за постојано да се самосожалуваш. Тргни од тоа како го почнуваш денот? Дали стануваш рано наутро? Дали се будиш расположена? Дали имаш план како како ќе го поминеш денеска денот? Дали имаш хоби? Дали имаш свои ритуали во текот на денот, како пиење кафе во тишина, слушање музика, медитација, цртање? Дали имаш физичка активност? Се еден збор, дали имаш планови и цели зацртани во животот што сакаш да ги исполниш? Тоа се оговори на прашањата што самата треба да си ги дадеш со цел да видиш што е тоа што не чини во твојот живот и да се обидеш да го смениш. Исто мислам дека премногу се земаат антидепресиви и седативи, и ова го приметувам и кај другите членови, но за ова не сум компетентна да зборувам за тоа има психијатри, сепак јас би ги земала лековите само доколку тие симптоми не можам да ги смират на ниеден друг начин со кој би се обидела, но има различни форми на анкзиозноста и прогредира во различни фази, затоа пак ќе нагласам не сум компетентна по ова прашање. Извини ако бев премогу остра, но не можам да гледам некој кога толку лесно се предава на околностите, анксиозноста е борба со самиот себе и ти си единствената личност која може да си помогне.
Se slozuvam so napishanoto od drugite clenki. Moe mislenje treba da rabotis na samata sebe. Ti si taa sto gi drzi koncite vo svoi race. Izpraznise od negativnata energija nasobrana vo tebe, zaboravi go tvoeto minato, zivej vo segasnosta. Tebe ti treba razgovor so psiholog ili psihoterapevt. Najdi nekoj. Treba da se prashash sebesi do koga vaka? Uste sakas da ziveesh vo strav? Oslobodise...
Родители како родители секогаш нај добро мислат за најмилото , е сега мене ме буни работата што ти стварно не сакаш да си помогнеш тоа е пострашното од сета таа ситуација , не разбирам човек што не сфатил дека е возможно да го" репрограмира " својот мозок , дај си нови навики рутини во твојот живот поголеми совети немало од форумов лично за тебе @GirlLove најголемата поддршка ја имаш и жал ми е што не сакаш да се смениш на сите овие денешни информации ... Дел се во право родителите твој дел не се . Но што и да ти одговориме ќе прифатиш дали и позитивната или негативната страна ќе ја прифатиш на такви поставени прашања е тешко да се одговори што е правилно . Многу работи се посочени што и како да направиш или послушај ги или пак не знам што да ти речам ете креирај доверба во психолог и разговарај со него но верувам на ваков статус ќе биде тешко и за психологот ќе биде едноставно неутрален . Пак ќе ти даде одговор прави го тоа што те исполнува , позитивни мисли и тоа е тоа .
I jas se boram so anksioznost.. pred nekolku godini traea napadite po nekolku dena i se obiduvav so site obavezi sto gi imav nekako ne go doprev dnoto. No poslednive dva meseci se custvuvam izgubeno. Se me boli mislejki na bolesti so site simptomi. Koncentrirana bev na pritisokot... pulsot.. se mislev nesto ne e vored so mene.. bolki vo grbot racete .. pregledi na doktor kaj maticen se vo red.. probuvam sama da se spravam so ova se teudamm no imam krizi na nekolku dena izlagam od realnosta a koga sum vo red znam deka se e toa poradi mojata psiha.. jas sum taa sto go predizvikuvam.. sakam sto pobrzo da se izvlecam od ovoj tunel.. sakam da legnam i koga ke stanam se da e vo red ama znam deka prekuden ne moze nisto da se postigne
Site sto se soocuvame so ovaa sostojba sme naishle na ne dovolno razbiranje od bliskite. Sfatete deka onie shto ne preziveale, ne osetile na svoja kozha ne mozat vo celost da ja razberat nashata maka. Toa se lugje so razlichni zivotni idei, nachin na funkcioniranje i ostanato. Mozebi imale anksioznot nekogas vo zivotot, no toa go reshavale na svoj nekoj si nachin (sigurno ne pobarale strucna pomos) bidejki znaeme deka seuste e tabu tema odenjeto na psiholog i psihijatar. Povekjeto mislat deka treba zhivotot da ti e vo potpolen haos za da se pojavi anksioznosta kako poremetuvanje. Bash naprotiv, kaj mene se javi otkako si dojde se na svoe mesto i pocnav da ziveam posmiren i poredoven zhivot. Triger beshe promenata na rabotnoto mesto, veridba, selenje i svadba. Porano ziveev mnogu stresno. Sekojdnevno imav nekoja nervoza. Premnogu brzo sozreav uste kako dete bidejki imav eden kup obvrski shto gi imaat samo vozrasnite lugje. Poteknuvam od rabotnicko semejstvo pa mozham da kazham i deka finansiski bevme postojano vo kriza se dodeka ne potporasnavme nie decata pa pocnavme da podrabotuvame po nesto da pomogneme doma. Namesto sega da gi uzhivam site blagodeti sto mi gi pruzha zhivotot, jas se soochuvam so periodi koga mi se javuva anksioznosta i site nejzini neprijatni simptomi. No ne se razocharuvam. Znam deka se javuva so cel da smeni neshto kaj mene. Od lani navamu dosta rabotev na sebe i sfativ dosta raboti. Seushte ima shto da menuvam no sakam da kazham deka sam ako ne si pomognes ne ochekuvaj od nikoj. Sekako treba i strucna pomos ne odrekuvam.Lekovi, psihotetapija, menuvanje na loshi naviki, izbegnuvanje toksicni licnosti, ednostavno da dojdeme do toj stepen da sme srekjnini zadovolni so sebe i ona shto sme go postignale a sepak da celime kon ushte podobro ziveenje.
Zavisi od seroznosta na sostojbata. Najdobro e da te islusha nekoj struchnjak i kje ti odredi. Prviot pat koga se javiv na psihijatar mi dade lekovi na bilna baza Belmiran Dan i San se pijat nautto i navecher i se na bilna baza i mi preporacha peshachenje. Togash najverojatno ne bev stignata do terapija so anksiolitici.
За жал, В-витамините се одлична храна за мозокот, но во ситуации каде доаѓа до екстремна манифестација на симптоми, ни една билка, ни витамин не помага. Сепак мора да се пристапи кон бензодиазепините. Иако нудат брзо бегство, сепак се пијат краткотрајно и не се решение воопшто за анксиозноста. Евентуално да почнеш магнезиум, витамин D3 и омега да земаш. А навечер чај од маточина. Сепак консултирај се со својот психијатар.
Имам пишувано и наназад, имам психолог што од време навреме се слушам со него. Он вели дека и со и без апче може да помине. Вика доктор лечи со апчиња, тие нема да ти ги сменат мислите и тргнат, само ќе те растеретат. Затоа пробувам прво на природно нешто. Пијам хелекс така по едно на 3,4 дена ама се додека можам да издржам без него не сакам да го пијам секој ден. Фала за предлозите , нема зијан од нив само може во добивка да бидам
Има различни фактори кои придонесуваат за депресии и анксиозност. Еден од нив е недостаток на одреден витамин или минерал. Кај нас не е толку развиена медицината, но обично и тоа се истражува. Витамин Д, редовна конзумација може во некои случаи да делува и како антидепресив, ако лицето е со хроничен недостаток на истиот. На ова поднебје, на сите ни фали тој витамин. Кога ги откажував антидепресивите, напоредно земав и Д, толку лесно се откажав, буквално како низ песна. Сега паузирам дека е лето, ама во септември сместа одам во аптека по набавка.
Точно така, се согласувам со се што е напишано, анксиозноста само ни алармира дека нешто во нашиот живот не е како што треба и да се стремиме да го промениме тоа, а се потоа ќе си дојде на свое место.
