Здраво друштво од мене,имам тука зборувано како со години,и години се борев со Анксиозноста,па веќе неколку години немам ниеден симптом или напад од Анксиозноста.Ви препорачувам оние кој не биле,а се думаат долго време,да си појдат на Психијатар,верувајте премногу помагаат,не за џабе целиот живот го посветиле на оваа струка.Посветете време на себе,филмови,книги,видеа ПОЗИТИВНИ и ВЕСЕЛИ да се,додатете и Спорт,немора да е нешто екстремно напорно,нека е долго пешачење,одење во природа,на планина,лабаво Џогирање.Едноставно барајте го мирот,се она што ви ствара негативности,нервози,стресови,гледајте колку повеќе можете избегнувајте.
Се согасувам дека анксиозноста не е болест и дека со соодветна терапија и ПСИХОЛОШКА помош, каде што ќе биде работено на проблемите(од корен) може да ја средиш. Без навреда но, не се согласувам со тврдењето дека лицата со анксиозност треба да заминат на психијатар каде што нема да работат на проблемот туку ќе го ,,потиснуваат‘‘ проблемот со помош на фармакотерапија која наизглед ни ги има решено сите наши маки, но проблемт останува и може да се појави во било кое време и во било кој облик. Треба да правиме разлика меѓу психотични нарушувања( пр. биполарно растројство, шизофренија) и не-психотините т.е таканаречена навроза( пр. анксиозност, депресија). За психотичните нарушувања во главно е задолжен психијатерот каде што се лекуваат со соодветна фармакотерапија плус психолошка помош. Додека пак анксиозноста не е психотично растројство и нема потреба да се посегнува веднаш по лекарства, туку може да се реши со помош на психотерапевт. Точно дека психијатрите посветиле огромен дел од животот на образованието со цел решавање претежно на гореспоменативе проблеми, но од друга страна и ние што студираме психологија поминуваме огромен дел од нашиот живот токму на образование (4 години факултет-општо+ 1година Магистар+ Година Докторат,но со ова се уште не сме оспособени за психотерапија. Покрај овие години треба да поминеме и низ дополнителни курсеви/обуки кои може да траат со години, пропратени со супервизија, се со цел земање на сертификат и дозвола за работа со пациенти). Мислам дека сосема неоправдано е прескокнување и потценување на психолозите и директно одење на психијатар, се разбира по полесниот пат кој помага моментално, за состојби за кои не е потребна фармакотерапија.
Никаде Анксиозноста не се води како болест,него како состојба,која нормално поминува. Погрешно си ме сватила,никаде не е под дифолт дека ако отидеш на ПСИХИЈАТАР дека одма ке ти дадат фармакотерапија,тоа зависи све од стручното лице,еве ке ти кажам мое искуство после 3 години идење на Психијатар се немав напиено ни едно апче,едноставно се лекував со зборови,со нивната техника,но мојата состојба последните години беше лоша,и морав да пијам само 6 месеци Антидепресиви,но ништо страшно. Не се врегај одма жити се,одма рипате а ние ова што учиме Медицина,а ние она што учиме,муабетов не ти за тука,ова е тема АНКСИОЗНОСТ,а не кој за што учел,дадов само пример немора да се оди на Психијатар може и на Психолог,но мора да е СТРУЧНО лице.Јас го почитувам секое МЕДИЦИНСКО лице,без разлика на кој одел е,и што работи,едноставно сите ЛУЃЕ во Медицината,го посветуваат целиот живот на учење,тоа е факт и јасно,како ден и ноќ,но пак ке кажам,темава не е за кој што учел,темава е да си ПОМОГНЕМЕ колку знаеме и можеме вирутелно.
Не се навредив, ниту пак тебе сакав да те навредам, како што пишав погоре. Психајтрите(95%) знаеме дека исклучиво учат медина и симптоматолотски пристап, т.е лекуваат на база на симптоми. И да разговараш со психијатар(доколку нема поминато курс/обука за психотерапија) е зборување исклучиво за симптомитр и работа само на симптомите. Без разлика колку долго да одиш само на разговор на крај сепак ќе мора да земеш апчиња. Темата да, е анксиозност, соодветно е пишано тука, не е утнато. 90% од коментарите што ги читам тука се од типот ,,иди на психијатар" ,,пиј антидепресииви ќе ти помогнат". Мојот конентар не беше пишан ниту да те навредам тебе(последно нешто што сакам е тоа, извини доколку се навреди) ниту пак да рипам за тоа колки се утепуваме од учење. Мојата цел беше општествено освестување дека неправедно се потценети и прескокнати психолозите кои помагаат во надминување и од др страна неправедно посегнување по апчиња. Тоа што ти си се соочил со такпв пристап од страна на психојатерот е шанса 1 во 1000. Најчесто луѓето заглавуваат и не ги решаваат своите проблеми туку ја продлабочуваат анксиозноста. Токму тоа беше и моја цел, да ПОМОГНАМ.Се осеќам општествено одговорна да помогнам на начин на кој кој ќе ја оправдам позицијата на психолозите и решавање на нарушувањето со помош на разговор.
Според мене најдобро е да се работи напоредно и со психијатар и со психолог, од едниот зимаш фармако терапија, со другиот разговараш , некако е полесно, побрзо, а за некои луѓе тоа е и единственото решение. Мене тоа во минатото ми помогна многу. Не знам не ми звучи убаво и упорно сугерирање на луѓето дека треба да одат на психолог само. Секој нека проба се па нека види. Има се и позитивна и негативна страна. Најважно е да успееш на крајот мене ми е жал и за луѓето што поминуваат низ хорор што се трудат без терапија, па лекот не прави трајни последици лоши по здравјето, се отстранува од организмот. Исто како и за друго што се зима терапија. Секој нека проба ккао знае, како мисли и умее. Плус доктор со искуство е најдобро и да учел 10години ако работи една ..... не тежи исто доктор што прегледал во животот 300 и 3000 пациенти, бар според мене
Се согласувам со тебе. Бидејќи јас бев и на психијатар и на психолог, самиот пристап кој го имав на психолог, кон мојата проблематика, беше целосно различен. Од овој аспект, она што највеќе ми помогна беа сеансите со психилогот. Ме донесе во контакт со самата себе, нешто што се губи кога си анксиозен. Всушност, психологот е повеќе насочен кон субјективното, а психијатарот кон објективното. Психијатарот ќе објасни зошто се случува она што се случува, механизми на тригери, но суштината никаде не ја објаснува. Додека пак психологот копа, копа и копа додека не излезе целата депонија од тебе, а кога ќе излезе следи делот на водопади од очи и на крај нирвана.
Доколку состојбата е посериозна и доколку има блокади особата да, треба да се комбинира. Поентата на моите коментари беше дека луѓето го прескокнуваат психолохот и го исклучуваат, кој секако доколку увиди дека постојат блокади би препорачал комбинираање. Но поголемиот дел од луѓето се борат со анксиозност за која нема потреба од комбинација а не посетуваат психолог туку само психијатар. И да, упорно би сугерирала посета првин на психолог кој самиот ќе одлучи за што станува збор.
Даа.. токму тоа е мојата поента на сите постови. Психијатерот работи на решавањe на симптомите, т.е на површина. Додека пак со психологот работиш на коренот, на базичноте верувања. Потполно се согласувам со она што го пиша. Но овој пат е многу долг за некој, па затоа повеќето се одлучуваат за пократкиот пат, кој е помалкy ефикасен.
Јас и другарка бевме кај ист психијатар, на едната одлучи дека треба терапија, на другата не. Не е дека психијатар ќе ти даде одма терапија
Сеуште конзумираш Рафинирани сокови , кафина и водење нездрав психо-физички живот ? Биди искрена во одговорот.
Jas priznavam vodam nezdrav zivot na primer eve ne spijam uste.. kafe ne pijam amaaa sokcinja si sakam
Ај некој да ми објасни каква врска има забот со психата. Од што ги чував солзите во себе вчера дур денеска се исплакав и ми помина и глава и заб и се.....
