Гешталд терапија нема поента да биде изведувана онлајн. Не е типичен разговор со психолог, туку е разговор сам со себе, а тој ти ја дава само насоката. Всушност, тоа е терапија, која се изведува со помош на празно столче, кое патем не е празно, туку на него може да седи твоето его, алтер его, ид его, секоја можна личност која е дел од тебе. На почетокот, ќе бидеш со резерва и неверување, но само на тој начин можеш да дојдеш во контакт со себе. Вистинската ТИ, не си ти, затоа и си анксиозна. Таа состојба е двигател, родител, медијатор, но истовремено и насилник, за да те свести.
Само што го гуглав тоа Гешталт терапија и сфатив дека јас цело време си правам самата Гешталт терапија, а не сум ни знаела. Преку комбинација на редовна медитација (од mindfulness тип) и пишување во дневник со многу рефлектирање. Кул!
Медитација помага само доколку ја спознаеш анксиозноста во сржта. Кик бокс, карате, џудо, било која боречка вештина, помага многу повеќе. Анксиозноста е составена од гнев, лутина, тага. Која е поентата да ги потискаш. Прво се исфрлаат, се спознаваат, па потоа може да се пристапи кон медитација. Конкретно јас сега можам да медитирам, но кога имав full blown панични напади, и те како шутирав се што ќе ми се најдеше на патот.
Имаш целосно грешна претстава за што прави медитацијата. Скроз скроз грешна. Односно најверојатно тогаш за време на тие full blown панични напади не си и' пристапила на медитацијата отворено. Барем од мое лично искуство зборувам дека не е така. Односно: Медитацијата ми помогна да се поврзам со себе. Интимно. Токму преку медитацијата ги открив и се уште секојденевно ги откривам сите емоции кои се наоѓаат во мене, особено оние кои ги сметаме за негативни како гневот, лутината, тагата, итн. Баш медитацијата ми дозволи да се погледнам длабоко длабоко ама екстремно длабоко во себе си, да дојдам до тие чувства, да ги погледнам, да ги препознаам кои се, да им кажам здраво, да искомуницирам со нив, да дознаам зошто се тука присутни, да се спријателиме и потоа да ги испратам да си одат. Да, практиката на медитацијата е пасивна, станува збор за медитирање во удобна позиција. Да, не се соочуваш со и не ги исфрлаш емоциите преку физичка активност. Но нема подобар начин вистински длабоко и интимно да се поврзеш со себе си и да се запознаеш. Барем според мене. Затоа, од лично искуство, јас тврдам дека медитацијата (барем онаа од mindfulness вид) помага најдобро да ги спознаеш и емоциите и мислите и траумите и комплексите и перспективите и влијанијата и многу многу други работи. Едит: па уште во комбинација со редовно пишување во дневник... пуф! Терапија! Ама дневникот е посебна тема, за него можам да дрдорам уште толку.
Ако си ,,слеп", како ќе согледаш некои работи. Мене лично ми требаше некој да ми стави наочари и да ми помогне сама да го најдам патот. Пробав и јас да медитирам на почетокот, ама мислите ми беа толку гласни, што не можев да се сконцентрирам. Како со милион мисли за самоуништување да практикувам мајндфулнес. Земав дома да кршам чаши, да кинам маици, да вриштам во перница, само на тој начин се смирив. Го исфрлив гневот, тој што е насобран и ги прави кнедлите во грло. Болката во гради ја снема, онаа која тежи како олово и притиска надоле. Јас верувам дека медитацијата може да помогне, меѓутоа за да помогне треба барем малку да имаш мир, да си способен да создадеш тишина. Да ти го дадев мозокот на еден ден, дискотека со појачање, оди па стиши го.
Преку медитирање. Но не еднаш, не два пати. Преку медитирање секој ден (може и неколку минути, не значи дека треба кој знае колку) со недели и месеци. После одреден период (да речеме пола година) ќе ја видиш разликата, ќе сфатиш дека всушност одеднаш неверојатно се знаеш себе си, дека постојано се соочуваш со чувствата и мислите. Исто и на мене. Медитацијата ми ги стави тие наочари и ми помогна сама да го најдам патот. Аххх, тука лежи одговорот. Ти всушност не си стигнала да практикуваш мајндфулнес. Но ако стварно сакаш, не се откажувај. Искрено, мене ми беа потребни добри месец-два, па можеби и 3 (секој ден без исклучок) за вистински да почнам да практикувам мајндфулнес и да ги осеќам бенефитите. Те разбирам, целосно. Значи тебе за почеток како прв чекор ти било потребно физичко филтрирање на оние чувства што не' тераат физички да ги покажуваме (како гнев на пример, сигурно нема да земеш да плетеш џемпер кога нешто ќе те разгневи ). Претпоставувам откако ги искрши сите чаши и чинии, на ред дојде таа гешталт терапија, така? Не беше прво гешталтот, па кршењето. Сакам да кажам, тебе конретно, тебе лично најпрво ти требало буквално филтрирање преку врискање, мавање, кршење, веројатно зошто ти била насобрана физичка тензија. Мене обратно. Физичкото филтрирање отсекогаш ми делувало моментално. Ќе се олеснам и толку, ништо не ми менувало на долгорочен план. Токму медитацијата ми ја даде таа тишина во мозокот, еден неверојатен спокој на карактерот и менталитетот што посакувам секој да може да го чувствува. Всушност, перцепцијата на тоа што сум и на тоа што животот е, ми се промени за 180 степени. Пред да почнам да медитирам се мразев. Се мразев себе си, имав екстремно ниска самодоверба, анкциозност ме јадеше не само психички туку физички ме тресеше, не спиев речиси никогаш, секоја вечер ја поминував во некаков полу сон, имав трема од луѓе, и многу други работи. Го мразев животот и се будев со самоубиствени мисли. Размислував само негативно и буквално бев убедена дека само грда иднина ме чека. Благодарејќи на медитацијата (која ми создаде инстерес и во други нешта како пишување на дневник, стоицизам, важноста на сегашниот момент, важноста на благодарноста, итн) се препородив до степен што се осеќам high. Сега не само што сум благодарна на привилегијата - живот, туку ми е најпозитивен пристапот кон проблемите, кон туѓото однесување спрема мене, кон сопствените чувства и мисли, кон психата, кон СЕ'. Искрено, посакувам медитацијата да се практикува во школо. Уште од мали. Искрено, ама најсериозно верувам дека ќе имаме поздрави посреќни луѓе тогаш. П.С. Она што го прочитав тука, многу ме потсети на мајндфулнес медитација.
Da znam od kade dosla ke se poteudam da ja iskorenam so obrabotuvanje na peoblemot.. noo kaj mene preku nok se se smena preku nok bev druga jas polna so stravovi i grizi od se vo najdobar red... znaci jas sama eve ne znam od kade dosla i mislam tesko da doznam
Анксиозноста доаѓа од тоа жариште што го чувствувате во центарот на стомакот , е од тука доаѓа и нервозата и омразата и дека енергиите не ви се распределени како што треба , на некој спиритуален начин ако гледаме , инаку анксиозноста е и дебалансирана биохемија и неврохемија и од хемиски аспект , од друга страна анксиозноста е исто така и намален капацитет на магнетна енергија во мозокот , се и сешто може да биде анксиозноста. Само смирено
Eve sega znam deka istoto istoto trupam.. ama mnogu strav za zdrwvjeto si imam samo poradi toa sto pocustvuvav bolka vo vratot i tilot vo dolniot del od glavata.. odma me asocira pritisoci ova ona malku me faka kako panika. Ne znam koga ova ke zacrsi veruvajte mn se trudam da mislam pozitivno mnogu ne mi pomaga deneska toa
I jaa isto sum celo vreme baram simtomi na srcev udar rakata me boli ramoto me boli vilicata ko da mi kocii sto uste ne drugu
Samo sto ke pomislam deka se e vo red so mene i se iskacuvam me turga nesto od gore pravo dole.. sto e toa ne mozam da go otkrijam... kako da se spravam sakam da nemam od toa strav sakamm da svatam deka normalno e da boli glava vrat race noze posto sme zivi luge sakamm toaa da go svatam deka nema mesto za panikaa. Znam kolku e nelogicno jas se znam a nemozam da si se spravam so samata sebesi
Мене ми е од детство, ама ми требаше психолог за да се вратам назад и да се сетам дека скоро цел живот имам анксиозни периоди и паника. А исто и ми правеше тест за колку од анксиозноста е дел од карактерот мој, има доста од нас што сме посензитивни и едноставно така сме родени со поголема чувствителност кон се.
Исусовата молитва помага при секоја духовна тегоба "Господи Исусе Христе , помилуј ме мене грешниот (грешната) , Господи Исусе Христе спаси ме мене грешниот. Тоа е толку лесно и толку функционално а сепак неприфатено од поголемиот дел христијани , барем христијаните полесно ова да го прифаќаа , така по успешноста ке го прифатеа и од други националности.
Хипохондрија и страв од смрт скоро сите анксиозни имаме. Мене ме болеше денес лево кај срцето, како бодежи, па од страв да не е срцев удар ме фати паничен напад, а сами дома со синчето. Триста работи помислив. Некои денови се ужасни.. Се надевам утре ќе сме подобри.
jas retko mediitiram ama koga sum luta na neshto ili nervozna gi zatvaram ocite vo tishina i razmislvam na pricinata ili licnosta koja me nalutila i togash si gi slusham emociite i cuvstvata i odma se smirvam.sfakjam na kraj deka se e do nas samite.Vo edna kniga procitav bash za toa koga sme luti ili nervozni treba da go isfrlime od sebe na sekoj mozen nacin(pisatelkata toa go pravela so udari vo pernica).i posle toa ke se osekjame mnogu podobro oti losho bilo da go potiskame toa vo sebe,
"Твојот втор живот започнува кога ќе сфатиш дека имаш само еден " http://www.kniga.mk/tvo-ot-vtor-zhivot-zapochnuva-koga-e-sfatish-deka-imash-samo-eden.html
