Pijam apcinja za bolki.. se mackam so mentol kremi samo sto problemot mi e sto mi se vrti nonstop i navecer nikako nemozam da zaspijam zatoa prasav
Здраво . Сите овие години .. мислам дека вакви симптоми никогаш не сум имала ... многу се осеќам како изгубено во просторот .. замислено ... се плашам да не го загубам разумот .... зар е можно од анксиозност ? сите работи околу мене ги гледам како низ призма ... на моменти ми се блокира мозоков ... дали некој имал досега вакви симптоми ? Кажете совети да се изборам со ова , да не се враќам на апчињата ... има некој да се изборел со вакви симптоми без апчиња ? Сето ова ми е зема радоста .. не можам да се радувам на тоа што го имам и што го постигнав досега ... јас мислам дека ова сето ми е направено од луѓе од тоа што неможат да го постигнат истото што јас го имам на млади години ... Знам дека не работам на себе , ретко излегувам од дома .. се преокупирам со обврски дома .. долги години работам од дома ... Ве молам за совети
Здраво, борци Јас да ве ѕирнам на кратко. Имам две прашања. 1. Имам хормонален дисбаланс. Имав периоди од 6 месеци како немав добиено, чисто илустративно. Во последно приметив дека состојбава ми се влошува кога сум во ПМС. Дали мислите дека поради хормоналниот дисбаланс е можно да ја имам состојбава? 2. Во последно, кога ќе излезам од дома на неколку часа, се враќам со ужасна главоболка. Нормално, не сум целосно опуштена кога сум надвор ама па и не сум толку стегната. Се прашувам дали ми е од анксиозноста главоболката, или сепак нешто друго е во прашање. Иначе мојот метод на справување е со игнорирање и со спречување на замислување лоши работи. Па досега, да чукнам во дрво, се трпит. Немам разговарано со ниту еден партнер за состојбава моја. Зошто? Пошто си ја имам долги годиње, увидов дека луѓево не разбираат што точно ми е. Не ги обвинувам, реално ова не е баш лесно за разбирање и не е рационален страв, ами ирационален. Во текот на годиниве имав различни фобии, не ви ги кажувам, за да не добиете идеи да се мачите себеси, како што се мачев јас. Најчесто е така, ќе слушнам или прочитам нешто, и одма почнував да размислувам дека можи и мене да ми се случи. Ми требаше долго време да се убедам себеси дека нема. Мојата анксиозност е од типот на социјална фобија. Си имав увртено дека никој не ме сака и дека никој не сака да се дружи со мене. Лошо доживував ако се скарам со некој, ако некој ме навреди, се измачував со денови поради то. Еден ден си реков да прекинам по ѓаволите. Јас сум сакана и ништо нема да ми се случи. Гледав вовед во анатомија (серијана) и ми помогна да сфатам дека и во јавност да ми се случи нешто е сосема во ред и е сосема нормално. Крвен притисок, пулс, одамна не мерам. Секако, повисок ми е од самото мерење. Не го имам уште надминато тој момент. Нејсе, многу се расприкажав. Да ми бидите добри!
I jas go imam istot problem, opsedmata sum so glavata i mi tezi kako vo obrec stegnata, kafez zatvoren sto nema izlez...isplasena sum dali povtorno ke pomine ova ludilo, deka ednas go pominav i pak se vrativ na AD, so narod nekogas sym zamislena,defokusirana...i mislam deka mnogu sum primetna, kjutam i providno mi e se
Здраво, истото ова што го опиша неколку дена го чувствував и јас како главата да ми е празна, немав никакви чувства ни емоции, не се радував на ништо, тотално дефокусирана, едно чувство како да не постојам, прв пат во животот се чувстував вака а немаше никаква причина за тоа, истовремено бев и анксиозна и два три дена по реде земав седативи навечер колку да се смирам па мислев дека од седативите се чувстувам така, за среќа помина некако и многу се плашам да не се врати повторно тоа чувство зошто повеќе ме асоцира на депресија а не на анксиозност и се плашам дека ќе завршам на антидепресиви.
Ocigledno e ovoj obracot , i jas taka bev na pocetokot bez pricina nemase nekoja pricina a go cuvstvuvav, bese horor sekoj den nesto se slucuvase razlicno ne mozes pod koza da vlezis , ama so silna verba pocnav da se sreduvam , mozebi hranata mozebi sedativite ... do den denes ne znam sto vlijae naj mnogu ...
Nemam glabovolki primer,koga zboruvam za obrecot tuku vnatresno taka se cuvstvuvam, kako nekoja tezina nasoberena u glava polna so misli i ke eksplodira. Srekja barem sto nemam panicni i kolku tolku funkcioniram
Здраво. Прво дека некој ти го направил тоа, нема шанси! Што и ккао ти се случило не знам ама виновна си ти. Начинот на живот, карактер ја предизвикува анксиозноста па и тоа чувство. Јас се осеќам така веќе 2месеци константно, пробувам сама ама неккао не ми иде.... Најверојатно периодов ќе закажам на психијатар да си земам терапија и да се спасам од ова мачење
И јас го имам чувствово веќе 2месеци од кој последниов месец мн интензивно, разговарав со луѓе, пријатели што работат на псих и да ми кажаа дека е анкс и мало депресивно расположение. Ама и јака анксиозност која те прави дисфункционален се лечи со антидепресиви. Нека не ти биде страв од лек, биди среќна кога има лек
Деперсонализација имаш, чест симптом на анксиозноста. И мене ми се случува, не е пријатно ама кратко трае. Дури одев на работа се враќав со излегување на воздух, на пауза, а дома се мијам со ладна вода, дишам длабоко и поминува.
Инаку точакот е супер избор го крева серотонинот и е добар за кардиоваскуларен систем , лица со висок притисок , и за циркулација онака чисто информативно
Ima lekarstva za cirkulacija, masaza ne, ako imas vrtoglavici od toa e,ima i za toa lek, bez strav lekar ke ti objasni se
