Зад секој симптом на анксиозноста има одговор. Ве стегаат гради, значи носите тежина во срцето која сака да биде ослободена. Ве боли глава, имате премногу мисли, грижи, стрес. Имате кнедли во грло, молчите, не ја кажувате вистината, се срамите од сопствените желби. Имате болки кои кружат низ цело тело, се јавуваат поради стрес и замор од прекумерен страв. Нозете ви треперат, одите на места кои ви предизвикуваат анксиозност. Секоја објективна манифестација има субјективна причина како корен. Анксиозноста не поминува преку ноќ, себеисцелувањето може да трае со месеци, па и со години. Но, кога ќе ги сфатите овие работи, ќе ве напушти засекогаш. Ќе има моменти каде повторно ќе се јави, но барем ќе ви укаже дека нешто повторно правите против себе. И ДА, анксиозноста ви се јавила затоа што немате љубов за себе, ги негирате своите желби, интереси и себе си како човек. Зборувајте, гласно и јасно, признајте си ги вашите проблеми и трауми. Молкот е храна за анксиозноста. Заборавете што ви говори мозокот. Сите го заборавате срцето. Слушнете го понекогаш што ви говори, ќе видите колку различно размислување има, но е она вистинското за вас. Кренете ја рачната и стиснете гас. Ова ми е прва зима после периодот на анксиозност. Секогаш овие периоди ми се најтешки. И ми беше страв, да бидам искрена. Но, почнав да формирам нова меморија. Меморија која ќе ја преклопи старата која ми носеше немир. Дури размислував пред некој ден, колку ми се има сменето животот на подобро и обожавам што сум во сопствената кожа. Ама Господ не ми го даде ова, ниту пак некоја друга виша сила. Туку самата, се изборив против сите трауми и неправди. Отворено ги кажувам, пцујам по луѓе кои од такт ме вадат, си го гледам кеифот, многу многу не се замарам за туѓи совети и правила на начин на живот. Се слушам себе и само себе. Мајка сум на сопственото ,,inner child", она на кое му треба заштита, она кое е секогаш во право, она кое е центарот на вашите емоции. Ако не се борите за себе, друг не може за вас. Она што сте го замислиле, навистина може реалност да биде. Најдете ја храброста и силата, таму е во срцето. Барајте стручна помош. Апчињата само ќе ви помогнат полесно да поминете низ пеколот. Но нема да ви помогнат да размислувате вистински и правилно за вас. Вам ви треба водич, психолог, со чија помош ќе дознаете се она што ве притиска со месеци, па и со години. Чувствата не се за негирање, туку за искажување и манифестација. Навистина се имам променето, подобро за себе, а полошо за околината. Ама кога ќе размислиш подобро, кој ја е*е околината. Околината да се грижела за мене, како јас за неа, немало да ме доведе до тоа дереџе, на раб на лудило. Моето тело, мојата душа, моите чувства се побитни од оние на другите. Можеби ќе живеам уште 30, 50 години, советите нема да ги помнам, туку она што го направив со животот и колку квалитетно го живеев. Бидете себични, барајте она што ви следи, слушајте се себе примарно, отворете очи, најдете храброст. Бидете сам свој господар на сопствениот свет. Останатото ќе остане само горко минато и куп белези кои ќе ви бидат пример дека треба да си обрнете внимание на себе и само себе. Животот е убав и не е клише реченица. Направете го да вреди! Не чекајте, почнете веднаш да барате стручна помош. Овие години нема да се вратат, но може само повеќе години да ви останат исполнети со авантури, безгрижност, љубов и убавина. ,,Лекот" е тука цело време, бесплатен, ама сами не можете да го најдете. Добрината чувајте си ја за себе и за оние кои заслужуваат, затоа што бесплатно ја давате најскапата работа на светот кон оние што воопшто не ја заслужуваат. Да живее анксиозноста, онаа која ви го дава патоказот кон подобро утре.
Се сложувам со се што е напишано од првата до последната реченица. За секој да го пронајде својот пат прво треба да тргне од себе, да го преиспита својот живот, своите ставови и постапки, да пронајде што е тоа што го кочи на патот, а потоа да се соочи со самиот себе. Клучиот момент за да се почне со процесот на исцелување е кога ќе сфатиме дека проблемот е во нас и само ние самите може да си помогнеме во целиот тој процес. Супер напишано Грим.
Болдот: Исто и јас. Откако се отерав во мајчина, и сите мислат дека сум се разлошила јас сум си супер!! Сега прво Нена па сите останати.. Еден ден, после многу тежок напад на анксиозност си легнав и си велам: Кој вечерва не спие заради мене (освен мајка ми)? Никој. А јас што правам?? Море мрш!!
Здраво на сите, дали имал некој искуство со притисок и затнатост во ушите и околу нив во главата, пропратено со мачнинаа и чувство како да ќе се онесвестам, кое се повторува секој ден, прегледан сум пред 4 месеци и примам терапија за анксиозност, овие симптоми ги немав на почетокот, ве молам за совет ме обзема страв..
Дали некој од вас без лекови се средил? После цела година месецов ми беше супер, без паничен напад се дури да добијам, еве 4ти ден навечер неможам да спијам, секакви симптоми имам нервоза, немир, болки во желудник, глава, раце, нозе, лоши мисли.. Надеж имам дека ке се средам за брзо ама ми е страв да не си наштетам вака, а лекови не пијам оти го дојам уште син ми..
Kако сте друштво,јас денес не баш,од сбајле како станав набрзина така без врска ми е дали до времево е незнам а бев добро цела недела,се надевам ќе се подобрам и денес
Дали некој има проблем со симптоми како замаглен вид и сл , кај мене е неколку дена деновиве баш е изразен и како се справувате со истиот?
Даа имам и јас често, сфатив дека ми се појавува кога сум под стрес, притисок некаков. Капки за очи ставав, камилица, прегледи разни очите се ок. Не сум нашла лек т.е начин за замаглениот вид, ама кај мене то одма со нестабилност, срцебиење. Ако има некој совет некаков нека пише.
Менее пред многу години ми се случуваше како да седам во просторија каде што некој пушел цигара, како задимено ми се гледаше и офкорс било анкс, сега правев преглед на очите комплетен се е супер ми кажаа дека не може подобро да гледам. Така да сигурно ми било од страв тогаш затоа што после толку години сиг нешто ќе било. Исто така може да ти е ако ти се насолзени очите(што мене ми се случува ) Провери си видот онака чисто да си сигурна ако те загрижува Едит- како се справував? Си се плашев како од сите симптоми хахаха ама џабе само замарање испадна
Па претпоставував дека е само симптом на деперсонализација и анкс ма да јас и не се потресувам оставам да мине , ке се издржи јаки сме ние
Кај мене оваа година ми се потенцираа симптомите, имам се исто како и ти, одбив терапија со антидепресиви пробувам да сум смирена на секој можен начин и тогаш симтомите се повлекуваат, но и при најмала стресна ситуација симптомите ми се враќаат. Кога анксиозноста веќе е во понапредната фаза не може да помине само од себе, треба многу трпение, мир, спокој, а во овој стресен период тоа е тешко изводливо.
Dolgo vreme nemav bolki vo muskulite na nozete sega povtorno imam. Najvekje me stegaat nad kolenata. I skoro sekoj pat koga si legnuvam da zaspivam imam cuvstvo kako da srceto kje mi zapre i deka nema da se razbudam utredenta. Isto taka koga pijam magnezium b kompleks imam pogolemo steganje na glavata otkolku koga ne pijam. Isto taka pocnav da imam bolka i na polovinata na predelot kaj sto se naogjaat bubrezite. Mozno li e bolkata vo muskulite da e od stresot koj sto najverojatno e od studiranjeto i momentalnoto ucenje za kolokviumi i za drugi zadaci? Dali nekoj se osekja slicno ili gi ima istite simptomi. Ili ako imate nekoj drug sovet da dadete.
Стандард ова беше. Дефинитивно најлошото чувство, затоа по 2-3 дена немав спиено. Можно е ако цело време седиш додека учиш, што е нормално. Или ако си улежана. Пешачи или вежбај по дома. Не мора да е нешто тешко или ептен интензивно, само колку да се размрдаш и да ти се олабават мускулите. Инаку видов една слика денес што ме изнасмеа.
Moze Li nekoj da mi objasni, zosto posle 15 godini pusenje cigari, nautro koga zapalam cigare so kafe mi e loso, imam nekoj nemir, oteznato disanje, i dobivam panicen.
