Decki pritisokot mi se kacuva nad 150 so 100 ama pulsot mi e 65 70 i sega ne znam dali e panicen napad, strav ili nesto drugo a se mi e zdravo ovaka uste kade ne se ispituvav
Neznam dali od post covid li ova ni pocna da ni se zgolemi panicnite napadi mnogu loso se osekam i vremeto plus imav stresen period☹️
Od Kovidot. Jas dobri 10 god pred Kovid nemav aber od nisto bez terapija funkcionirav fantasticno. Od zimata padnav. Retko koj se nosi stabilno so ovoj KOSHMAR!!!!
Isto I Jas samo Jas nemam prelezano korona ako sum pominala asimptomatski ama imam eden kup post kovid od opaganje na kosa,panicni napadi,bolki vo muskuli,variranje na pritisok,Eve Denes glavobolka I nestabilnost koja me pratibdekoj den a prethodno apce neznaev da se napijam
Isto i jas. Od sekogas sum bila anksiozna megutoa odredeno vreme mi se smiri situacijata se osekav mnogu dobro kako da prebrldiv se. I so koronata se mi se vrati. I ne mora da imas korona ednostavno se e nekako nasoceno kon negativno i seto toa vlijae.
Јас се плашам од оние кои останаа стабилни оваа година. Оние кои не се, здрави се. Само здрав човек може да падне сега.
Se soglasuvam treba sila ama kako nemozam da najdam odgovor MN ne odgovorni luge,zdravstvo zanikade a morash da izlezis da rabotish Eve Jas 8 sati so maska vo zatvoren prostor I od den na den kolku I da se trudam taka smenite me ubija sega I maskata I stresot do kade samo
Сметам дека причината за анксиозноста кај најголем број од нас е во неследењето себе и сопствените потреби. Мислам дека повеќето од нас имаат проблем со персоналитетот,со себе. Имаме конфузност кон нашата личност. Не знаеме кои сме, што сакаме, кои се нашите цели.. Во Македонија дури и да знаеш кој си ќе се изгубиш поради условите, но, генерално на светско ниво, гледав документарец во кој се велеше дека според статистиката, хронично анксиозните имале проблем со персоналитетот. Се велеше дека кога знаеш кој си и што сакаш брзо ќе ја решиш анксиозноста. До некаде се пронаоѓам. Често сум збунета околу моите потреби и себе. И најчесто сум субмисивна. Гледам да им угодам на другите.
И, ако сте во можност најдете добар психолог, психотерапевт, нема подобра терапија од таа. Ниеден антидепресив и анксиолитик нема да замене психотерапија. Психијатар и фармакологија само во неподносливи услови. За мала анксиозност не трчајте по психијатри. Едвај чекаат да ве стават на таблети. Сум пиела таблети од дете и ништо не ми помогнало толку колку психотерапија. Размислувајте за себе, кои сте, што сакате, која е причината за да сте вакви. Мора да има причина. Размислувајте што би ве направило среќни.
Знам дека е претешко, поготово во земја во кој најздрав да дојдеш ќе се разболиш, но, тоа нека ни е поголема афирмација и поддршка. Кажете си чим овде сме живи и преживуваме мора да сме ебено многу ЈАКИ! Фантазирајте што би ве правело среќни. Работете на тоа. Чуда се случуваат. Мене ми се случиле милион пати.. Кога ќе почнете да се чувствувате малку живи и стравот од смртта и болести ќе намалат. Нема да се шекнувате дури и да сте навистина болни. Туку ќе пробате да се лечите. А вака џабе сме физички здрави. Поболни сме од сите.
Работа, обврски, најбитни се. Мојата грешка беше што не почнав да работам било што кога се омажив во Грција. Додуша не беше моја грешка. Не знаев грчки. Само што се омажив фати короната, локдаун, немаше работа за локалните камоли за мене. Не можев да одам на часови, немав пријатели. И имав многу слободно време да си ја хранам анксиозноста со секакви негативни мисли.
Целава оваа ситуација предолго трае никој од нас не знае кога ќе престане ова лудило..Ова што ни се случува зголемена анксиозност панични напади без разлика дали се работи за посковид или не им се случува и на оние кои и не знаат ни А од анксиозност едноставно знаеме што сакаме а тоа е оној нормален тек на животот кој си го имавме пред ковидот ..колкава и да била анксиозност сме имале на располагање еден куп активности со кои сме можеле да ја намалиме како што е јога теретана излегување дружење а сега животот ни е сведен на домашните работа од дома или принцип на ротација дури и луѓето со кои до вчера сме биле блиски страв ни е и од далеку да ги поздравиме...И сега прашањето е каде е проблемот...Во прифаќањето во приспособувањето во немањето избор ...ама ова е глобален проблем ...не само за мене и вас кои се бориме со анксиозноста туку за сите..сме научиле многу пати и да паднеме и да станеме..да се бориме и да издржиме кога е најтешко да бидеме поголеми од Анксиозноста и депресијата...Ни останува само трпение и надеж и нормално да се држиме до советите од докторите и нормално ако треба терапија и тоа ќе го направине ...зошто на крајот и лековите се за луѓе..Имајте убава вечер и чувај те се
Зафатеноста е најдобар лек..човекот е социјално суштество створено да работи да се размножува да се дружи..а во моментов сето тоа е пореметено и мислите и функционирањето ...Затоа да бидеме среќни во ова лудо време да пронајдеме некое задоволство кое ќе ни ги тргне мислите од постојана интроспекција на себе
Анкса, за оваа година, апсолутно се согласувам, не е нормално да не си анксиозен! Зборував за себе и за анксиозноста пред Ковид. Јас бев анксиозна отсекогаш. На периоди бев подобра али во главно ја носам од дете. Зборувам генерално за анксиозните и пред Ковид. И мое и мислење од врвни психолози за хронично анксиозните е дека многумина од нас имаат нејасна слика за себе, значи зборувам за пред Ковид. И поентата ми беше да се работи на себе, повеќе со психотерапија и многу обврски. Фармација само во тешки состојби. Сакав да ги охрабрам луѓето ако имаат поблага анксиозност да ја раководат со психотерапија и да размислуваат за себе. Да не подлегнуваат веднаш на антидепресиви и седативи оти јас сум жртва на психијатри од дете кои за блага пубертетска анксиозност или вознемиреност поточно али блага и нормална за таа возраст, бев ставена на 4 вида таблети од кои подоцна станав зависна и на тој начин влегов и во наркоманија подоцна. Една психијатарка од Охрид експериментираше со мене, со ништо не ми помогна, само ми препишуваше нови терапии секои две недели и си земаше процент за препишаните таблети. Не се сите психијатри лоши, нити таблетите се лоши, кај некого се стварно потребни и ќе помогнат. Но, ако анксиозноста е нослива ги бодрам сите да работаат на себе и да не посегнуваат веднаш по таблети. Многумина од нас не се ни свесни дека имаат склоност на зависност а ретко кој психијатар ќе се задлабочи да го увиди тоа. Јас до денес сум зависна од седативи и животот си го футнав ради нив. Ве молам бидете крајно претпазливи со бензодијазепини. Ве молам!
Оставаат непоправливи последици ако се земаат подолго. Во Грција екстремно ретко ги препишуваат. А тука сите сме на некој бензос. Дијазепами стегаме ко од шала. Во Грција ја молев една психијатарка да ми препише оти сум зависна од нив, никако ми рече, ќе искризираш, ќе ти е тешко, можда со месеци нема да спиеш ама нема да умреш. Али нормално не ја послушав, вртев како наркоманка по цел град по аптеки да им паѓам на колена за да ми дадат. Ве молам размислете добро пред да почнете со седативи, и бидете крајно кратки во терапијата. Ќе го повратите сето добро што ќе ви го направат на крајот!
23 godini, ne sum nosel holter mi rekoa deka nema potreba od toa... demek deka e panika li stres li ne znam sto, se ispituvav vo poveke privatni kliniki
