Ми се случи вчера, од нигде никаде, како затнување па зуење. Во паника земав притисок да мерам и нормално покачен, па ме фати страв дека ќе ми се качува уште, денес станувам, прво притисок мерам, свесна сум дека од паника ми се качува и се трудам да не мислам, ама ајде...
Дали вашите партнери маж, дечко, девојката, сопруга знаат за вашата ситуација? Дали кога почнавте врска одма им кажавте? Или воопшто не кажувате, сметате дека тоа е ваш, личен проблем? Дали одите сами на психолог /, психијатар или и он/она иде со вас? Дали чувате во тајност за вас, вашата терапија пред блиското семејство ? Колку имате поддршка?
Zdravo ,moze li da mi preporacate dobar Psiholog? Ne sakam da odam na psihijatar bidejki vednas pocnuvaat so lekovi a jas ne sakam da pijam lekovi .. sakam razgovor samo
Од семејството од каде сме израснати почнале сите проблеми,џабе и да кажуваш не прави разлика.,на дечко посебно нов исто,ако не видел сам лично нема да разбере и пребрзо е ,тоа се лични работи за исповед.На психијатар и психолог сам се оди ,освен за малолетно лице или терапија за парови.Подршка во цел процес се стручни лица што им е тоа работа, за тоа учеле и плакаш за нивниот совет или терапија.
Toa ne se lekovi za anksioznost , ako toa ti e prasanjeto. Nemoj na svoja raka, bidejki mozi poloso da si napravis. Istive lekovi se davaat i za Parkinson, za sizof, za bipolarno itn ... zavisi od sostojbata na.pacientot. mozi i za teska anks. Megutoa sepak ne e nes so bi trebalo da eksperimentiras.
А ако се препишани од доктор? Значи ако се препишани од доктор, а ако имате сомнеж барајте второ мислење кај доктор не на форум!! Особено за лекови.
Ако се препишани од психијатар кој те следи доволно долго и си задоволна од взаемната соработка нема зошто да се плашиш да ја земаш препишаната терапија исто како што не е на одмет да си го прашаш психијатарот се околу терапијата зошто ти ја препишува за што е наменета така појасни ќе ти бидат работите...На пример јас имав анксиозност пропратена со опсесивни мисли кои ми ја влошуваа состојбата и во еден период додека ми профелуваат АД бидејќи кај мене многу време им треба ми беше препишана и пола Заласта навечер...лек кој се дава за лечење на шизофренија но во исклучителни ситуации се дава и при лечење на анксиозност но се пие кратко време...и кај мене си имаше супер резултати полесно го поминав периодот на привикнување на АД поубаво спиев ми се смирија мислите ..Но најбитно од се е што прво што побарав е објаснување од психијатарот зошто ми е препишан лекот ..и сите можни информации околу него..а кога добив објаснување тогаш не ми преставуваше никаков проблем да го земам лекот..затоа што на крајот па лековите се за да помогнат..Затоа мој совет прашај барај објаснување и ако треба барај и второ мислење..овде можеме само да ги кажеме нашите искуства кои се индивидуални но во никој случај не смееме да се мешаме во делот со лековите...Среќно се ќе биде во ред
@Anksa се согласувам. Се што напиша е точно. Не се работи за Ц витамин дали ќе е од Алкалод или Крка или друга фирма. Тука се работи за сериозни лекови. И за тоа второ, трето па и 10 то мислење само со стручни лица.
Токму така кога се во прашање лекови мора да сме рационални стрпливи и мора да соработуваме со стручни лица
Дали кога сте вознемирени,ви доаѓаат мисли,ве фаќа жештина,анксиозност,чувствувате мачнина во стомакот од вознемиреноста ????
Свесна сум дека од секогаш бев малку анксиозна, но во последните неколку месеци ми се влоши ситуацијата. Пред околу 4 недели ме фати јак грч во левата нога па се исплашив многу и бев на лекар ми земаа крв и рекоа дека ми фали магнезиум и витамин Д. После неколку дена почна на десната нога да ми лазат мравки не помислив ништо додека не се влоши се. Почна цела десна страна да ме стега, да ми лазат мравки од слепочниците до раката до прстите на ногата, ме печеше цело тело ми гореше, бодеше и беше ужас. Многу се исплашив гуглав симптоми и пак отидов кај матичниот и тој ми рече дека е можно да имам нешто невролошко и дека е можен тумор или МС. Кога го слушнав тоа мислам дека ми се сруши целиот свет, тој одма ме прати во болница и беше викенд па таму ме прегледаа онака и рекоа дека мислат дека не е нешто опасно, и следната недела ми закажаа термин кај невролог додека го чекав терминот мислев дека полудев и сакав да умрам, сакав да се казнам себеси. Дојде и тој ден и ми направија еег и главниот доктор дојде да ме прегледа бидејќи му рекоа колку бев исплашена па тој ми рече дека е се во ред , еег не покажа ништо сумливо а ни тој не пронајде нешто. И, така ме испрати дома и ми рече дека е психичко и дека треба да се опуштам, да си ја вратам самодовербата, да мислам позитивно итн. Кога излегов од болницата целата болка исчезна се многу добро се осеќав кога го слушнав тоа. Проблем е што еве веќе две недели поминаа јас сеуште имам симтоми сеуште ми отежнуват раката и ногата, сеуште ми се затнува увото. Го анализирам секој детал и секое бодење што ќе го осетам и мислам дека тоа е тумор и дека еве добивам и уште повеќе симптоми. Не знам што да правам многу ми е тешко и сакав да одам пак кај матичниот, но наплашена сум многу и страв ми е да му се јавам бидеќи мислам дека пак ќе ми рече дека имам некоја болест.
Kako moze maticen da ti reci imas tumor, toj ako se somneva ke te prati kaj strucni lica, koi ke te nasocat sto ponataka, maticen ne moze iz prve da ti postavi dijagnoza imas tumor, duri i specijalistite baraat vtoro treto mislenje duri da dadat konecna dijagnoza, da si go smenis maticniot.
Ме радува што си подобро но те молам продолжи да одиш на терапии. Доколку не одиш, те молам започни. Сопругот нека ти биде поддршка но не и решение на проблемот.
Постов морам да го стаам тука, за повеќе да сме свесни што си правиме себеси. Спојлер: Burnout Болест на модерното работење Прегорувањето или уште познато како согорување на работното место (burnout) претставува прогресивно губење на идеализмот, енергијата, ентузијазмот на сопствената работа како последица на долготраен стрес и фрустрации на работното место. Прегорувањето наликува многу на синдромот на хроничен замор, но тоа што е карактеристично тука е дека се менува и ставот кон самата работа, што не е карактеристично за хроничниот замор. Согорувањето се манифестира со различни телесни и ментални симптоми на исцрпеност, кои се резултат на хронична емоционална исцрпеност, но и негативи меѓучовечки односи како на работното место, така и во другите сфери од животот. Таквата состојба претставува постојана напнатост и притисок, која неретко може да резултира со анксиозност и депресија. Ова претставува општествен и професионален проблем, кој долгорочно влијае на психoфизичкото здравје на работникот, на резултатите од неговата работа, неговата мотивација и општо на неговиот живот, токму затоа е потребно да се посвети должно внимание на овој проблем кој прераснува во болест на модерното работење. Тимот на Јуридика
