Не. Подобро ти е да пиеш само Неурофорте. Сентис ти се на база на валеријана. Неурофорте се на база на Б витамини , Гинко, Амино киселини.
Некој со изразено чувство на глад одма после јадење и проблеми со спиење земам елицеа 10 мг 10 дена ама изгледа уште не делува
Дали и кај вас е присутен страв од "утре" ...страв од планирање. Панични напади сред планирањето... Као ова нема да го доживеам ,сред тој настан ќе се случи нешто лошо... И слични мисли што ми уништуваат сѐ... Посебно поголемите среќни настани ... Како со овие чувства ??
Ептен разбирливо. Ние луѓето повеќе се мачиме со нешта кои се случиле во минатото и нешта кои мислиме дека и како ќе се случат во иднината, што забораваме да уживаме во моментот. А само тој го имаме уствари. Убаво е да се има план, мора да целиш кон нешто. Ама не се преоптеретувај во исчекување, остави да дојде моментот и кога ќе дојде прифати го дека дошол. Пронајди ги позитивните нешта во тој момент, нештата кои ти создаваат задоволство. Едноставно биди неутрална во исчекувањата, немај ниту позитивни ниту негативни мисли. Само остај да дојде моментот и кога ќе дојде, биди присутна. П.С. Иако во принцип функционирам баш така како што посоветував, сепак имам и јас еден страв од утре. Наскоро треба да се породам и само помислата од тој настан ме парализира. Многу тешко ја контролирам анкциозноста околу овој настан. Се трудам да бидам позитивна и храбра, но кога станува збор за физичка болка, најголема кукавица сум. Проблемот е што самото исчекување ќе трае со недели, зошто во реалност може да се деси утре, а може и тек за пар недели. Некоја друга трудница во темава?
Твоето дете ќе е среќно дете. Убаво пишуваш, пиши почесто во темава. Мене ми е многу тапа периодов. Мојот страв моментално е што треба да одам на работа надвор од земјава. И покрај тоа што реално нема што да ме плаши, се ми е средено, мене нерва ме изеде, исчекувањето си го прави своето. Никаква концентрација немам, не сум организирана, преѓе се туфкав затоа што од сношти пуштена машина со алишта, заборавив да ги извадам, пола ден ги оставив. Ко збунета сум, не знам кај ми летаат мисливе, не можам да се фокусирам. И ситници ме нервираат, кога разговарам со некој полесно ми е колку да ги оттргнам мислите. А не бев ваква, обожавав да бидам сама. Не е интензивно, ми било и полошо, ама сепак имам некое чувство ко да ми фали нешто.
Јас уште се немам откажано. Но од љубов ни од ништо. Еве сега имам гости од Германија и баш убо, ми дојде.
Многу тежок ден денес. Од циклусот ми е знам ама многу ми е тежок. Мисли, мисли, само спијам соништа, соништа ... Белки ќе помине.
Го поминав ова ,лани... Не знам која недела си не те имам запратено. Јас се породив во 37 ,болки спрема тоа што ме плашеле вакви се такви се ,јас немав јаки. Значи појако ме болело заб пример. Кратко бев во болница ,само ден и пол фактички. Чекав до последниот момент дома ,имав билки ама отидов кога беа на еднакви интервали со исто времетраење. Баш поради тоа што не поднесувам болници. Ама бебето ми имаше инфекција и откако помина се ,сега една година подоцна мене ми е лошо. Јас се чувствувам понекогаш несвесна дека сум мајка не во емотивна смисла туку во физичка. Дека поминав низ пораѓај не ми е верно и кога ќе помислам на тоа ми се врти. Инаку мислам на настани што пример мора да се организираат : крштевка,роденден,веридба..итн
Ако мила, биди ми здрава и жива. Од ова лето и јас цврсто си кажав не за дете, а многу сакав! Моите родители ќе ми бидат деца кога ќе остарат. Исто е. Чао друштво.. Само да ве поздравам! Супер сум. Стравот од болести исчезна, абер немам од ништо. Само од пустото неспиење уште ми е страв. Се мачам. Долги години бев на седативи и повремено имам кризи.. Мозокот ми прави трикови за да земам пак, ама издржувам. Среќна сум на секој поминат саат без страв и опсесивни мисли. После пеколот од пролетта научив да уживам во саатите, минутите.. Ве гушкам. Не сте свесни колку поголеми пеколи постојат од класичната анксиозност. Смирете се, се' е во ред. И не делете совети за терапии. Од такви совети бев чекор до лудило. Си играте со оган. Тука бодрете се, а за терапии разговарајте со психијатар. П. С Секој одговор за терапии би требало да биде веднаш избришан од админ. Ама стварно не сте свесни која штета си ја правите со делење совети и искуства за терапии. Наместо да се смирите, да си го слушате психијатарот и самите себе, вие си му давате " брза храна" на анксиозноста. Она што најмногу ја храни. Не сте свесни колку сте зависни од страв и очај. Ќе се смири кога вие искрено ќе посакате да се случи, или кога ќе дојдете до најлошите форми на истата, па ќе ви текне дека од лошо има полошо. Бодрете се тука ве молам!
Dali nekoj od vas imal laringospazam? Ednas ili dva pati godisno mi se slucuva celosno da mi se zatvori grloto vo spienje i se budam so strashno gushenje ama posle 20tina sekundi se vrakja. Ne e nisto seriozno moze da bide inicirano ili od zheludocni kiselini ili od stres. Premnogu e traumaticno, od strav ne mozam da goltam da ne mi se sluci pak takov napad…
Јас. Пред 1 недела дознав дека сум бремена. Се радувам. Не очекував дека така лесно ќе останам, искрено. Моментално не сум во државата, се случи да појдам заедно со дечко ми и да дознаам дека сум бремена. Да, бремена сум. Премногу рано, што ни на скрининг едвај се најде плодот. Во исчекување сум, секој ден, секој момент, морам да се борам.Не сум сама сега, носам и друг живот во мене. Веднаш ја барав мојата доторка ми кажа одма апчињата да ги прекинам. Еве 5 дена не пијам ништо. Лани истиот период ги откажав, ми се случи пресврт,уште полошо, но сега, сега не смеам да помислам, морам да бидам храбра до крај. Ти како си? Слободно можеш лп
Дали вртоглавиците во било кој дел од денот независно од ситуацијата се симптом на анксиозност? Дури и кога сум опуштена ми се дешава ,пред тоа не бев анксиозна можеби од друг проблем се јавуваат но периодов многу размислувам за небитни ствари па што знам можда организмот реагира.
Uste anosti osetiv nekoj kako steganje okoly usi ama mislev deka mi e od napnatost.. sabajle koga stanav osekam kako nekoja zila optegnana i kako celiot del dw mi e kako zategnat..koga se cepnav gledam podueno.. ke vidite na slikata kade.. nemq topcinja jli nilo sto.. tuku kako nekoja tecnost sto se mrda vamu tamu.. posle 2 saati od budenje mi se povlekuva otokot popoleka.. nogu sum isplasena.. koga sum nastinata i koga ima krajnici znae da mi se pojavi nekoe topce na toa mesto ama potoa se povlekuva ama ova me preplasi.i eve pomina cel den i uste imam otok.. kako ukocen mi e toj del. Hipohondrijata me ubiva.. kakvi nw filmlvi mi se motaat.. tumori, rakovi na limfni zlezdi
Дали има некој искуство со „бранови“ на анксиозност во текот на денот? Ќе пробам да објаснам: Најголем дел од денот сум ок, со тоа што пред спиење, околу полноќ сум најсмирена и дури и енергична. Наутро веднаш по станување ми е кошмар. Се чувствувам вознемирено и напнато, срцето мислам ќе ми излезе од што силно ми чука, цела сум стегната. Потоа исто ми се случува доцна попладне или вечер, околу 7-8. Баш ова време сега. Затоа и се сетив да пишам. Нема некоја посебна причина, едноставно сум вознемирена во тоа време од денот. Не можам да си објаснам зошто. Инаку @katica2001, нормален симптом на анксиозноста се вртоглавиците. Кај мене почесто се манифестира преку отсутност, како да не сум тука во моментот, како дереализација. Понекогаш може и потсвесно да си вознемирена, па затоа да се јавува вртоглавица.
