Анксиозност

I jas koga ke se isplacam, kako da mi se izmiva dusata.. i posle sum kako nova.. a i toa stvarno nemlzam da go razberam, nekogas mnogu lesno se rasplakuvav ama supet mi bese, sega tesko mi izleguvaat solzi a custvuvam deka imam potreba da zaplacam ama namesto solzi imam simptomi na panicen napad

 

Да Ви се пофалам, конечно после 2 недели се убедив да отидам на лекар, крвна слика уредна, екг на срце уредно, ми препишаа апчиња за смирување кога така ме фаќаат паники, секој ден по 1 апче и при потреба дијазепам од 2мг. Ги испитав и хормоните, едниот е во ред, а тироидната жлезда е покачена малку. Прашањето ми е нормално ли е да Ви се случи покачување од стрес, најмногу може да биде 5.00 а кај мене е 5.03, сега за 2 недели ми закажаа ехо на тироидната, ама докторката ми речи дека може да е од стресот, од паниките што ги добивам. Нормално е или?

 

@ivana.0909, @maja.mitrova
Сакам да ми олесни тежината (нема да ми олесни целосно, но што се вели подобро нешто отколку ништо) со солзите кои што сакам да ги исплачам, ама никако да излезат во мене... И јас порано плачев секој ден и вечер пред спиење и изгледа солзите ми се истрошија од тогаш наваму...
Како да сум засолниште за солзи јас
Како да чувствувам тежина во срцето и белите дробови
Страв ми е да не си имам проблеми со срцето сега или понатаму
Пробав и со гледање на страшни филмови да заплачам, но повеќе страв си набив од нив...
Ако некој знае чаре како да си ги извадам солзите од мене, нека пише...

 

Може да е од стрес.

 

Premnogu si opsednata so placot zatoa potsvesta ne ti dava..probaj da ne mislis na toa koga treba samo ke ti dojde bez da razmislis vo prasanje se emocii za da places a ne misli....

 

Јас воопшто немам мисли и стравови од типот да ми е страв да останам сама, дека нешто ќе ми се случи, фобија во тесен простор или група луѓе и слично. Со секоја физичка промена во организмот (во бременоста, кога имав Корона, дури и кога ќе сум настината) јас почнувам да се чувствувам ужасно лошо. Останав бремена и од третиот месец почнаа маките, со главоболки, вртоглавица, постојано гадење, срцебиење, стегање во градите и така година и пол. Само по себе речиси и да ми помина и почнав да се чувствувам скоро нормално. По неколку месеци ме фати Корона и пак се од почетокот, почнав и постојано температура да имам, некои 37.2 и трае еве 7 месеци и стигнав до фаза да не можам веќе да функционирам. А и за време на Короната и во бременоста воопшто немав лоши мисли и стравови, не сум паничар по природа. Едноставно телото ми реагира на таков начин. Тироидната ја проверив, има некои промени, но не е за терапија. Некој со слични симптоми ?

 

Во ред.
А зошто ја изгубив таа емоција т.н. плачење? Мислам, до пред некој месец секој Божји ден плачев што се вели, а сега ни солза. Се надевам дека сум си ја исфрлила тежината така што плачев за сѐ и сешто, но јас пак чувствувам тежина на срцето од една ситуација и никако ни солза д а пуштам, а сакам за да ми олесни колку - толку...
Затоа реков ако некој знае чаре, ќе бидам благодарна од срце за помошта.

Се радувам за твоите добри резултати и за тебе. Ти посакувам да ја искорениш ансиозноста што поскоро.
За тироидната жлезда и јас правев испитувања бидејќи се жалев од болки во тироидната жлезда. Резултатите одлични ми беа (така матичната рече, а дали навистина беа одлични, не знам) и ми даде препорака кога ќе ме боли пак, да почнам со некоја активност, како велосипедизам, трчање, шетање итн.
Уште еднаш ти посакувам побрзо да ја искорениш анксиозноста!

 

Здраво дали може да се земе диазепам без рецепт?
Не пијам често меѓутоа ми треба во одредени моменти кога се вознемирувам, баш прееска мерев пулс ми беше 115 и не можев да се стабилизирам подолго време. Плус константно имам хелиобактер( ќе ја излечам на одреден период, месец или два и потоа пак ми се појавува) дали мислите дека ми е присутна од констанен стрес?
Исто така пред некој дена на предавање од нигде никаде почна срцето да ми лупа премногу и не можев да дишам, едвај се смирив и си викав дека се ќе биде океј. Секое мислење би било добродојдено, доколку сака некој може да ми пише и во лп
Извинете ако постов не е за овде наменет

 

За тука си. Не може да се земе диазепам без рецепта. Хеликобактер е најчесто стрес индуцирана. Проблеми со желудникот, цревата доведуваат до зголемена ансиозност и обратно поврзани се.

 

Тироидна жлезда не боли.Тироидна може да смета при голтање да осеќаш како грутка, да ти смета и да се појави како оток на тоа место . Матичната не е еднокринолог, оди си ти на второ мислење. А таа сензација што си ја имала како болка е вусшност стегање на грлото од стрес, од напнатост о анксиозност. мене тоа ми се случува, како спазам да имам на грлото. Тогаш само вода голтка по голтка полека се пие. Инаку тироидната може да иницира анксиозност и депресија, анксиозност и депресија не може да иницираат тироидна жлезда.

 

Не се чувствувам добро веќе извесно време. Откако ја искршив раката од пред неколку месеци како да не сум иста. Изразена тахикардија, покачен притисок, некој страв дека нешто ќе ми се случи (посебно навечер кога е време за спиење). Бев на лекар, се е во ред, крвна слика, ехо на срце, ехо на дојки, испитана тироидна...Но јас упорно мислам дека нешто сум тешко болна и стравувам дека нешто ќе ми се случи и детето ќе ми остане само. Пијам магнезиум со б6, а при поизразена тахикардија верапамил препишан од лекар кардиолог. Пијам од време на време и валеријана чај, некогаш ми помага, некогаш не. Едноставно го мразам времето кога доаѓа за спиење од страв дека ќе ми се случи нешто. Од нигде никаде почнува тахикардија, ме фаќа паника дека нешто ќе ми се случи, нозете ладни мраз (ова е поизразено откако прележав корона пред два месеци). Имав една сеанса на психолог онлине на разговор.мк. Малку помогна, но не е доволно, во план сум пак да закажам ( иако најдобро е со физичко присуство ама не сум спремна). Минатата недела почувствував дека сум старата јас, но пред некој ден пак исто. Некогаш ми е страв сама дома да бидам со детето и ако сопругот не е дома , секогаш одам со детето кај моите. На работа не се дружам со никого. Посигурно се чувствувам кога сама си слушам музика на пауза или се шетам на пауза кога е убаво времето. Не се сакам ваква. Сакам да се врати старата јас, весела, ведра, насмеана која ужива во животот. Ова стана преживување и навистина сакам да зaврши овој период. Едноставно несреќна сум, осамена и исплашена.

Утрово колегата на глас пред новиот колега рече дека сум немала колеги со кои се дружам или со кои би пиела прво утринско кафе/чај. Ми се насолзија очите .....и еве тахикардија.

Само сакав некаде да напишам што чувствувам за да ми олесни малку.

 

istoto mene mi se slucuva i mi e izrazeno bas posle prelezuvanjeto na koronata megutoa jas nemam strav da bidam sama itn,mislam deka samiot virus deluva mn na nervnite zavrsetoci,kaj mene samo bese nogata prvenstveno t.e.kolenoto pa me fati kovid i sega sum kako drug covek

 

Прво колегата да си ја затне устата. Стока!!!
А ти ќе бидеш пак старата. Короната удира на нервите, стресот е голем.. Не се измачувај, разговор со психолог и ќе помине. Дај си време не поминува преку ноќ. Еве јас денес, станав супер, расположена, дојдов на работа, и сега еве пред 1 сааат ме мавна некоја анксиозност. Ама си седам си слушам музика си работам. Знам дека нема да ми биде ништо, дека нема да ми се случи ништо.

 

Посети психијатар, не психолог.

 

Зошто не си спремна со физичко присуство на психолог?

 

1 месец од користење АД и никакво подобрување ... Ептен ми е лошо последнава недела некако губам надеж...

 

Тоа она си знае. Не е секој спремен да се соочи со некој и да си ја разголи душата. Кога сама ќе биде спремна ќе оди било на психолог и психијатар.

 

Епа сега тоа е решението.
Сами од себе не се поправаат работите.
Да ти рече некој ја скршив раката сигурно нема да му речеш оди на лекар кога ќе си спремен.
Некогаш мораш да се турнеш, уствари баш кога се осеќаш најнеспремен може најдобри резултати да имаш од психологот.
Не знам дали има таков што се осеќал преубаво кога одел.

 

Јас по мене знам. Ми требаше долго време да се наговорам да се натерам да одам на психијатар. И самиот ми рече, на психијатар се оди кога ќе се осетиш спремна. Едно е да скршиш рака друго е да одиш на психијатар. Тоа не се споредува.
Само знам дека после првата сеанса се осеќав како планина да ми е тргната од мене, и цел ден го преспав...

 

Kazete dali odite redovno na psiholog i kolku pati ,tie sto se na terapija?