Jas vo najjakoto piev lorsilan tri pati po celo, i samo spiev, majka mi koga imase problem taka i prepisaa pola, pola pred spienje celo, pa piese nekoe vreme dodeka se potsmiri, ama isto samo pospana samo spiese
Можи не е за во оваа тема, се извинувам. Како се справувате со анксиозноста и стравот при барање работа? Пред некој месец додека работев и бев со луѓе имав некоја навика иако ми беше стресно, се снаоѓав. Е останав дома некое време и колку повеќе седам толку полошо ми е. Сега пример ќе видам одличен оглас кој ми одговара, а ми е страв да пуштам CV. Прво претерано размислувам за се' однапред, 300 сценарија во глава. Ни аплицирано немам, а веќе размислувам како ќе ми оди со колегите. А второ мислам дека е џабе, дека не сум способна, па демек не ме чекаат мене со раширени раце, ќе се изрезилам, има многу паметни луѓе, а јас не сум една од нив и слично. Немам самодоверба ич! Мислење од типот не си видела мака ве молам немојте. Нормално дека и мене не ми е убаво да седам дома, си имам желби и амбиции, ама нешто ме кочи.
јас имам самодоверба,но премногу размислувам што би било и така тргнав на пракса во градинка од понеделникот и не спиев цела вечер во неделата ноќта,така со оџагарени очи и тресење на телото ја поминав од како ќе биде итн..а не се плашам у смисла да одам напред,но многу ја тупам и ме фаќа голема возбуда,адреналин ми скака,исто ми се дешава и пред секое патување и кога влегувам во авионот веќе се ми мине и се така,али дефинитивно не е ок тој адреналин,а инаку сакам работа со луѓе,несакам монотони ствари и сум хиперактивна,дома дремење едноставно ме отепува
Знам дека сум ви досадна, само мене ме има на форумов, ви кажав погоре дека сега у сабота заминувам во странство, е сега од пред 5 дена од возбуда не знам што правам, како ќе биде што ќе биде, цела сум вжештена во фацава, пролив ме сокина, ми се гаде дури, се напив пробиотик не минува, абе не знам како да се смирам од возбуда ја чекам сабота да дојде и постојано ми се лоше и од тоа паничен напад добивам, еве моментално угреана сум во фаца 100ка.
Едно прашање од мене што никогаш не сум била на психолог/психијатар и не сум пиела апчиња. Дали чувствувате потреба за апчиња, или со самото одење на психолог тој ви ги препишал сакале или неќеле?
Фокусирај се на сегашноста, прави работи што те радуваат, забавуваат, релаксираат. Искористи го убавово време деновиве, шетај. Иди на изложба. Касни нешто надвор што одамна немаш јадено. Дома изгледај сезона од некоја лабава серија. Почни да пишуваш во дневник, ако веќе тоа не го правиш. Таман ќе ти помогне и за понатаму, општо за анкциозноста.
Ми иде од себе да кажам ВЕ САКАМ, ниту ве знам, ниту ништо ама таква некоја позитивна енергија ми ширите не сте можни. Да ве пратат здравје и среќа цел живот, да го надминеме сите заедно ова
Препишани ни се. Само психијатар може да препише значи психологот не пратил на психијатар и психијатрот ни препишал. Кај поблаги случаи може и психолог да помогне без апчиња.
I jas najubavo mi e doma, ne mozam da akam mnogu...me panici da ne mi se slosi, da ne mi otkazat nozete...nekoe glupo custvo. IMAM MAKA SO KICMA I MI PRAVI PROBLEM I TOA, BEV PO LEKAR magnet pravev I ISEA SUM NA FIZIKALNA. Ne znam kako da opisam nekoja nesigurnost vo dvizenje imam...strav
јас приметувам декс деметрин не ме смирува веќе,цело пијам и џабе ми е,неможам да се опуштам и да заспијам,незнам што ќе се прави,а ти колку зимаш од лорсиланот
