Не сум го знаела ова. Инаку на овој чај мислам, сега проверив и ми делува како да не содржи. Пишува камилица, лаванда и овие другите.
Како јас го делам хелекс од 0,5mg на половина: едното делче има 0,27mg, другото делче има 0,18mg. Тоа се 0,45mg. Се прашувате каде се останатите 0,05mg? Во воздух! (или евентуално на маса ако делам со ноже) Да, битно ја испив терапијата.
Здраво. Се борам со депресија и анксиозност веќе неколку месеци, повеќе депресивно се чуствивам и имам неубави мисли, заради ситуации и случки шо ми се случиле со луѓе, не можам да спијам и константно се нервирам и мислам лошо за тие луѓе односно во глава ми се вртат сите случки за шо и како требало да се случи, како да постапев порано немаше ова сега вака да биде. Постојано размислувам на нив со омраза не сакам ни да постојат, не можам да поверувам во се шо западнав поради нив, а имаат вина, од глава не ги вадам. Како да продолжам да живеам и да ми биди се ок и оваа депресија да ја победам. Вистина луѓето можат да бидат многу злобни, знам дека треба да заборавам но ете не ми излегуваат од мисли, како да свртам нов лист и да живеам некако.
Не сум психолог/психијатар ама мислам дека немаш депресија. Едноставно те мачи минатото и имаш тешкотии со прифаќање на работите што се случиле. Од сега понатаму, фокусирај се на сегашниот момент. На тоа што го правиш сега. Фокусорај се на себе, не на другите. Прави работи што тебе ти причинуваат задоволство, знаеш... класично како читај книги, гледај серии/филмови, готви, спортувај, цртај, плети, занимавај се со цвеќиња, изработи нешто, што знам, што год тебе ти е интересно и те радува. Прави повеќе од тоа што ти значи. Имај здрави и позитивни навики. Редовно имај физичка активност, спиј доволно, имај квалитетна исхрана, прави прошетки, дружи се само со луѓе што ти се допаѓаат. А ако сакаш нешто поконкретно, ти препорачувам да почнеш да пишуваш во дневник. Ќе седнеш и ќе се соочиш со чувствата и мислите што ги имаш, ќе бидеш искрена со себе, ќе копаш зошто и како ти се појавуваат тие мисли и чувства, ќе ги анализираш и ќе бараш одговори. И ќе дојдеш до заклучок дека тие мисли и чувства се некорисни, ништо не ти менуваат односно на никаков начин не ти помагаат, дека нема поента да трошиш време и енергија на нешто што се случило и не можеш да го промениш. Минатото е надвор од твоја контрола. Тоа што е во твоја контрола е што сега ќе правиш. На што сега ќе си троши време и енергија. Како сега ќе се однесуваш. И ќе си простиш. Ќе си простиш за сè што се случило и за сите твои реакции и мисли и чувства. Ќе си простиш и што ти требало толку време за да стигнеш до моментот да си простиш и да продолжиш понатаму. Вистината е дека луѓето прават злобни работи, ама на тебе останува: 1. Како ќе реагираш на тие работи, и 2. Кои луѓе ќе ги задржиш во твојот живот.
Така е се како шо велиш. Многу пати си велам кој ги е.е нека тераат, само сакам вака со омраза да не живеам, знаеќи дека тие си тераат и гарант си се смеат за се шо направиле. Се чуствувам немоќно шо не знам како да му вратам, за да можам јас да се излечам тие треба да страдаат но верувам дека постои карма за такви луѓе. Јас продолжувам со животот само сакам целосно да не мислам на нив, да ги исклучам како да не постојат. Проблемот е шо не можам да простам и да продолжам, сакам само да ја осетат болката на своја кожа.
И да се смеат, што има врска, нека се смеат. Треба да се научиш тоа да не ти смета, да го прифатиш како нешто небитно. Што ти мења тебе друг што мисли или зборува? Знаеш како викаат, одмаздата е отров наменет за друг кој на крајот ние го пиеме. Сама се труеш со желба за одмазда, нема фајде од таа желба да му вратиш некому, само се нервираш и си го трошиш времето. Затоа најдобро ќе му вратиш на тој што ти згрешил така што нема никогаш ни да помислиш на него. Сè додека мислиш на таа личност во било кој контекст, тој успева уште да те повредува. Тргни го скроз од ум, заборави дека постои.
Дечки како да прекинам да чувствувам симптоми кога некој ќе каже низ што поминал? Еве на пример некој имал некоја болест и си ги кажува симптомите кои ги имал и јас одма ги чувствувам и ме фаќа паничен, а кога ќе се смирам и симптоми немам никакви. И уште нешто, јас по се изгледа сум хипохондар односно имам страв од болести, преокупирана сум со моето здравје и здравјето на блиските, е сега дали хипохондријата е дел од анксиозност или се две различни поими?
Како се справувате со тремата? Паниката? (Кај мене предизвикува потење, некогаш пребрзо зборувам само да завршам, превртување во стомак, лошење или чуство на лошење кое најмногу ми пречи) Јас ја имам пред секој јавен говор кога почнав да го надминувам почна вирусот, ги немаше тие работи и сега кога повторно се вратија јас сум катастрофа. Толку треми и паника не сум чуствувала до сега. Пред секој испит и пред секој јавен говор. Имате ли некој трик со кој ја надминувате оваа трема? Морам да се решам од ова лошење а не знам како. Имам секогаш паника дека или ќе се онесвестам или дека ќе повраќам. Ова е страшно. Не сакам да го чуствувам. Пијам чај од нане но не помага...
Zdravo. Denes mi e mnogu loso, prvo me stegase srceto, pa glavata mi bese stegnata, sega mi se gadi i povraka, mi se cini umiram, celata se tresam. Imam praveno eho na srce lani vo noemvri i vo mart, a pak se si mislam ke mi otkaze, ne znam veke sto da pravam.
I jas sum vo PMS, ovie denovi treba da mi dojde, no se isplasiv zosto dodeka si sedev naednas me obli pot i pocna da mi se vrti, mislev umiram, no sreka odma stanav i za 2-3 minuti pomina, no stravot ostana. Dali nekoj se soocil so nesto takvo? Plus da napomenam periodov mi bese epten stresen.
Ова нема врска со темава. Друг проблем имаш. Овде луѓето нема да ти помогнат како да вратиш некому за нешто. Треба да работиш на себе и надминување на ситуации и да научиш да губиш и некогаш да бидеш поразена, тоа е дел од животот. Нема веза со депресија.
За што се работи не знам, ама што и да е, ако тие настани толку длабоко те повредиле до степен да се чувствуваш депресивно и/или анксиозно можеби и оставиле некаква траума кај тебе. Ако толку време не можеш да го тргнеш умот од таму и патиш, значи е длабоко. Совршено те разбирам кога велиш дека не можеш да престанеш да размислуваш, затоа што да, колку и да е лесно да се каже да ги заборавиш, потешко е да спроведе. Најдобро е да се консултираш со психолог и секако да се фокусираш на себе си. Они може ќе останат злобни души, заостанати на истата точка, ама ти ќе бидеш горда затоа што си го надминала тоа, затоа што си пораснала, затоа што си работела на себе. Размислувањата за одмазда само ќе те кочат.
Дали некоја од вас се пријавувала за приватно осигурување, во новава фирма кај што се вработив ни понудија. Сакам да се пријавам, ни гледам дека што и да имаш мора документација да поднесеш, а мене ми е страв да доставам документи за анксиозност и депресија.... Можи ќе ме избркаат уште непочната и сите ќе ми се потсмеваат.
Decki jas sum mnogu loso, me stega kaj srceto i gradite, me boli glavata, mi se vrti, nozete i racete mi se tresat, mi se losi, me boli zeludnikot, a i plus dobiv. Dali moze od toa da mi e? Dali se oseka nekoj vaka?
