Многу ми е тешко во моментов, цела се тресам. Се чувствувам изневерено, осамено... Дури и се запрашувам зошто учам толку, ко на крај никакво фајде ќе немам ниту од просекот, а ниту од факултетот општо. Периодов се борам сама и се трудам се' да е како што треба, ама и мојата душа попушта. А уште потешко ми е што немам ни каде да си се исплачам... Во моментов не гледам никакво фајде од моето постоење, само што си се измачувам сама за џабе.
Во меѓувреме во светот, отворено се збори на оваа тема.. https://www.geo.tv/latest/468495-ge...she-suffers-anxiety-attack-after-shakira-song
I jas imam istoto ama jas izlevam pa nema sansi doma e poloso ako si ke se naviknesh I nema da izlevas posle zatava jas go kontroliram tava I bez apcinja plus bez nisto
Мене еден психијатар пред многу години ми кажа дека мене што и да ми се случи колку и да барам помош не секогаш ќе ми ја дадат, некогаш луѓето се зафатени. Ми кажа дека дури и родителите мора да живеат да работат тоа се основни човекови потреби. Ало мојот живот прекине, тие ќе мора да функционираат. Некако ме потсети на тоа. Значи мораш да правиш сам, кај тебе не е ова ниту ново па да мораш да одиш со некој. Не си ти неспобна да појдеш сама. Додека чекаме некој да не разбере и "спаси" животот си поминува А што да е страшно на гинеколог, стоматолог. Може и на твоите не им се иде негде сами па идат. Има реални и нереални стравови, мислам веќе на 30години треба да имаме пројдено некои стравови и рационално да мислиме. Прифати се себеси и помогни си. Значи никој нема да го живее твојот живот за тебе, нема потреба некој да те разбере, да ти даде поддршка и сл. Мислам дека премногу си оптеретена и на секое зошто бараш затоа. Ова ти го кажувам исто како на себе што си кажувам. Потсвесно ми изгледа како да имаш земено улога на вечна жртва и премногу имаш фокус на анксиозност.
А како поинаку ќе ја победиш анксиозноста ако не се изложуваш сама на најразлични ситуации? Ај што твоите се прости и не ти ја разбираат состојбата - дури не знам зошто на секое мислење се' уште имплицираш дека зависиш од нив - ама ајде нема везе сега за тоа. Ако сакаш полека да се подобруваш мораш полека да правиш работи сама. Не може вечно да чекаш некој да доаѓа со тебе на секое можно јавно место, малку по малку мораш да вежбаш да одиш сама на лекар и да го прославуваш секое одење сама како успех а не како жалење дека ете пак никој не ти помогнал.
Јас секаде сама одам. Буквално секаде. Тумор маркери испитував никој не знаеше, второ мислење за канцер барав никој не знаеше.. се излезе во ред. Ама ни мајка ми ни никој не знаеше. На психијатар си одам сама. Секаде сама.Сама ако не се бориш, никој нема да те крене.
Како сте, одамна немам пишано, јас лошо. Панични напади по повеќе ги имам во денот, тежина имам некоја, како да не сум мирна, ми се плаче многу.. Ме мачи нешто, сакам да се излеснам ама не знам на кој, мислам дека на сите му здосадив со мои жалења секој втор ден, секој ден болести ми се вртат не можам веќе ќе полудам. Вие сте ми спасот се надевам.. Имам две топчиња на вратот значи многу се ситни, како грашок дури и помали и постојано ми е раката таму, постојано ги чепкам и мислам дека се зголемуваат, а тие се исти. Докторката ми рече се додека стојат така не растат ништо не е имунитетот ти е слаб пијам витамини, мојава кума е хирург па и жената ја отепав од прашување што ми е како ми е, таа ми вели не се паничи секој има му стојат на вратот со години не се паничи ништо не е, ама јас паничам како да не му верувам.. Еден ден ќе се чепнам ги немам, утре дента ќе кивнам и пак ќе се појават ама така ситни се.. Дали имате и вие да ги напипувате на вратот да ги осеќате? Дали може да останат и да не се повлечат? На пример вереников кај мене како дете му се појавило топче позади кај вратот малку помало оф орев, на лекар кога го прегледале рекле дека може и да остане таму, па еве до ден денес го има.. Не знам што ми е, еден ден не ги мислам ама па утре дента кога ќе почнам да ги анализирам не можам...
Тоа е нормално со анксиозноста, бараш причина да докажеш дека ти е нешто, затоа и се прегледуваш а се молиш да не ти е ништо и затоа и сите ги распрашуваш за да ти потврдат дека и они имале или дека не е ништо за да ти олесни а всушност тоа е само дел од болестите што си ги наоѓаме. Затоа и пример се оптоварува психата па сонуваме неповрзани работи кои дополнително не плашат. Јас пак ги правев забите, некоја есетика и после 3 месеци ми се скрши еден и се опседнав дека ке ми се скршат и другите дека нешто имам проблем, дека ке ми паднат. И само ги пипкам со јазикот не јадам… и на крај и сонував како ми се скршил еден… До толку сум ја оптоварила главата. Затоа ако си ги прегледала топчињата , немаш воопшто причина за грижа. Мислам мене барем ми помага многу кога и да ме фаќа паника и сл, си наоѓам друга занимација, пуштам музука или готвам, вежбам. Пробај може ќе ти помогне и на тебе.
Здраво друштво,дали денес само јас осеќам главоболка и болка во очите кога ке погледнам нагоре и блага вртоглавица….некако внатрешно ме болат очите како синуси да имам не знам..дали е од времево или не ама почнав пак филмови да си редам
Не си само ти, исто ми е од сабајле. Излегов да пазарам мислев ке паднам некаде од вртоглавицава и главоболкава.
Луѓе на работа ми се заканија дека ќе добијам СКРАТУВАЊЕ НА ПЛАТА бидејќи мојата работа не била квалитетна, а стварно се трудам. Реално, не дека не напредувам, ама ова е претеризам. Толку ме повреди тоа што се мачам од петни жили и не чини ништо. За цена на тоа денска повраќам, ад не се напив бидејќи немав ни сила ни желба за јадење, цел ден со болки во телото, повраќање, дијареа, плачење. Не знсм дали е вирус дали од нервози. Ама ич ми е добро. Немам ни сила да излезам.
Dva pati sum biden na internist i kardiolog ne mi davaat apcinja posto se e vo red so srceto osven tahikardijata mi vikaat od anksioznost ti e a nesakam da pijam ad sakam da probam da se izboram bez niv dali ke uspeam neznam
и јас имам тахикардија и појам пропранолол и тоа скоро секој ден ,посебно кога сум под стрес?колку ти е тебе пулс?
