Анксиозност

Ќе почнеш од почеток, како започнало, што терапии си пиела, немора се се детално, ако е добар доктор со неколку реченици ќе те разбере и ќе знае за што се работи, со среќа со лесно

 

Jas dolg period bev so taa “knedla vo grlo” kakvi se ne bolesti si izmisluvav, kakvi se ne ispituvanja pravev snimanja i so ti ne dodeka ne si posetiv psihijatar i da mi kaze deka toa e eden poizrazen simptom na anksioznosta, mi prepisa AD i posle odprilika dve nedeli mi iscezna toj simptom. Sega ako sum pod nekoj golem stres moze da mi se pojavi no za nekoj den pominuva.

 

Kaj mene e problemot sto periodichno go imam ne vo sekoja doba od denot pretezhno koga sum sam i razmisluvam i se ova pocna koga procitav na google simptomi mi pisuvashe gerb posle rak na hranoprovodnik, rak na zheludnik i taka natamu. Ne povrakjam nemam bolki nemam nis samo koga sum pod stres osekjam taka shlajm i pretezhno koga kje legnam i pocnuvam da razmisluvam i na sabajle se razbuduvam so istata pomisla i samo odam i plukam i ocekuvam krv, a e nema. Od ispituvanja imam strav deka boleduvam od najlosoto i hipohondrichar sum. Imam apetit mi se jade, a strav mi e da jadam da ne imam kiselini ili vo nekoj slucaj da ne povratam. Koga razgovaram so nekoj sevo ova ischeznuva ama posle pak se pojavuva. Vekje me tera na najloso sevo ova e proprateno so panicni napadi od koj mislam deka kje doziveam srcev udar ili mozocen i taka natamu. Mnogu losa sostojba

 

Ме држи анксиозноста, добро ми беше недела ипол - две еве сега пак така како да ми се врти во главата ми е страв да не паднам да не ми се случи нешто и се вознемирувам многу..не знам што да правам. Од нигде никаде пак ќе почне да ме фаќа.

 

Da ne bidam svatena pogresno neka mi prosti Gospod ama ova vaka so vakvi misli so zivot vo stegi eden den dobar drugiot los bezvezen neznam bezveza e podobro nekolku godini sreken zivot otkolku 100 vaka.
Nitu znam dali e poveke od drzavata vo koja ziveeme,od suroviot narod,od sami sebe si pravime vaka da e,od sto i da e podobro da se boris so neprijatel ova kako borba so sam sebe,protiv sebe li e neznam sto e.
Site sto pominuvaat niz ova znaat kako e.
I prokleto neka e vekje.

 

@Happywoman не е до државата, до луѓето е. Лошо е што повеќето се терсене, а па ние си ставаме на душа. Едноставно прави го тоа што сакаш да го правиш и тури им пепел. Зошто да се секираш? Ставај се себеси на прво место, а после другото. И смени круг на луѓе. Идеални нема, ама барем за лаф муабет попозитивни ќе најдеш.

 

Исто сум и јас две недели сум добра една недела не сум од нигде негде ме фаќа паничен напад,гушење и вртоглавици и вознемиреност...

Најлошо ми е кога ќе ме фати на работа едвај се контролирам

 

Дечки. Мене ми е лошо. Од кога се вратив од кај една другарка дома моите ме игнорираат, се прават како да не постојам. Ги прашувам нешто не ми враќаат на прашањето. Сега имам црни мисли за себе се тресам целата од нервоза.

 

@Tea95 не си сфаќај лично. На сите им лутаат мислите, што од обврски по дома или работа. Ако не ти одговараат, не значи дека те игнорираат намерно.

 

Dali na nekoj mu se ima sluceno da ostane bez zdiv vo sekundata ili kako skraten zdiv?

 

Тоа е потсвесен стрес... На пример долго трпиш некаква досада или ситуација или не се искажуваш кон некого, и чуваш во себе.. Мене ми се случуваше често тоа кога играв Ps4 онлајн

 

Друже, 3 години имав проблеми со желудник, стомак и што не.
Направив десетици испитувања и немаше ништо ми велеа на стресна база, но не барав помош.
Пред неколку дена ми се случи лоша ситуација и морав да побарам стручна помош.
Од денес сум на терапија, еве имам некое гадење не знам дали е терапијата или што се убив од вежбање.

 

Женски, ќе одам сега на второ мислење.
Ме фаќа страв, што како ќе биде.
Дали ќе ми се погоди док, дали ќе ми се погоди терапијата и сл...

 

Што терапија ти дадоа?

 

Зепира и 0.25 хелекс.

 

Најпрво дента кога дадов отказ имав паничен напад (прв и се надевам последен таков) проследен со болки во гради, гушење, стегање позади во врат и милион мисли брзо ми поминуваа низ глава.
Добив стипендии и учев додека да најдам работа односно работев фриленс, но се случија некои лоши работи и прво почнав да не спијам одмосно дали еден час ќе спијам во 30 часа, па губење апетит, размислувањето и мислите ми стануваа се повеќе самокритични и песимистички се до оние најлошите - самоповредувачките.
Тоа доведе да ослабам повеќе од 10кг, да се изолирам од луѓе и настани и да се фокусирам на работа, учење, работа, учење... И на крај беше финалното, уништување имунитет и појава на алергија и респираторна инфекција на 28 годишна возраст.
Тој период го пребродив сам и искочивод тие мрачни затвори, но никогаш не сум скроз "излечен" односно не сум ги победил.
Подоцна се случуваат неколку лоши животни случки кои што се стресни и ми влијаеа негативно, но се држев затоа што мора да си свесен и од помош.
Се вратив на работа на истото место и ми се појави чувство дека во секој момент ќе се случи нешто лошо и поради тоа "грајндав" односно работев и работев уште неколку работи на страна и учев тоа што го сакам.
Социјализација се доведе на минимум како и физичката активност.
За релаксација гледав курсеви, читав закони и слично.
Заборавив што е излегување, филм и серија.
На работа работев викенди и празници, дупли смени по над 15 часа, плус часови, без работна пауза и слично.
Како и повеќето работи во приватен сектор каде права и закони за работен однос не се почитуваат и спроведуваат, а нели млади сме сакаме да учиме, напредуваме, заработуваме и да имаме време и за нас, но не по секоја цена. Не сме робови.
И така, борбата во мене траеше, но сега беше друг терен и непријател се додека во краток временски периос не ми се случија неколку вооружени грабежи на работно место кои премногу негативно ми влијаеа.
Вториот пат ни слободен ден не ми дадоа.
Тогаш ми се вроди хроничен стрес, анксиозноста ескалираше, чувство на небезбедност, инсомнии страшни, не можев да спијам со денови и правев по 200 склекови дневно за да се уништам да можам да заспијам и кога че заспиев тие два часа сонував кошмари и се будев. Комстантна тахикардија со над 120 отчукувања ден и ноќ и ми се вратија старите симптоми како губење апетит, незаинтересираност, некој чуден внатрешен страв ни самиот не знам од што итн итн... Најлошото е што си под константен стрес и си спремен на се па дури и на крај на светот. Најверојатно е осбранбен систем на самиот организам.
Тука, во овие моменти, после неколку години сфатив дека е момент да побарам стручна помош затоа што полошо не може да биде од тоа сам да се борам.
Бев на психолог па потоа на психијатар.
Резултатите беа дека сум високо интелигентен и амбициозен, рационален и самокротичен, но под огромен хроничен стрес и висока анксиозност како и соматски проблеми и бегање во болести (низ годиниве направив десетици испитувања и се во ред, не е физичко здравје).
Зборот ми е, нема ништо страшно и срамотно во тоа да побараш помош.
И дополнително од мене, ако ви прави стрес работата и ви го нарушува физичкото и психичкото здравје, дадете отказ затоа што во иднина ако продолжите се тоа да го трпите и чувате во себе, ќе ви избие и можете да станете неспособни за многу работи односно сите ваши амбиции, мотивации, надежи, внатрешен мир, среќа, функџионалности, емоции, задоволства и слично, ќе изумрат.
Ќе станете робови во еден систем или loop од кој тежок е излезот.
Залудни ќе ви се парите сега што ги заработувате ако не можете да ги заработувате и да редите успеси на долги патеки т.е. во иднина.
Здравјето пред се и фокусирајте се на блиските, спорт, култура и учете го и праветр го тоа што ве исполнува, еден ден од тоа и пари ќе правите.
И не се плашете.

 

Луѓе, мн сум крш денес, ужас!

Си мислам дека имам рак на дојка, значи неможам веќе, се плашам и само си барам симптоми сама на себе, во сите клиники за ехо се јавив денеска, не можам да се соземам што и да правам, нека каже некој нешто, нека пише! ​

 

Офф, Исто...јас деновите си мислам дека ќе ми се откачи томб на ногата и ќе умрам од мозочен удар. Се јавував и јас по клиники да закажам доплер на нозе, џабе посилнло е од мене.

 

Ma sto sve ne zakazav i pregledav vekje, bev nekoe vreme ok, i sega eve pak!!! Aman, mn se nerviram sto vAka mi se slucuva......