Со друштво сум секогаш, а не сакам да излезе дека ги игнорирам, а цо гузвата не може да се диши не па муабет да се прави
Help imam bolki vo grbot kako da me stega pecka me kaj srceto nagoni za povrakanje nemam apetit help da se plasam ili ...
Ne se plasi, izmi se so ladna voda, napi se nesto ladno, disi dlaboko i probaj mislite da gi fokusiras na nesto ubavo, b6, magnezium, i caj od matocina ili valerijana znaat da opustat, ako nikako sama nemozes da si pomognes, podobro da se obratis na strucno lice da ne se izmacuvas, najdobro prvo razgovor so psiholog.
Vo hrvatcka sum na rabota treba da si odam u ponedelnik zdravje I sega mi e pretesko strav trauma posto znam deka ke wim sama doma nikoj nemam
Јас ја пијам оваа комбинација. Рано е да се каже, за сега е добро. И мене диазепамот не ми делува. Внимавај со аклонил, почни со четвртинче двапати на ден. Занфексата може и да ти на покачи за мекое време, да знаеш. Не е страшно.
Zatoa ti i trebaat razgovori so strucno lice, zaguba na roditel ne e lesno da se prezali samo taka, poveke druzba so drugarki, rodnini, setanje vo priroda, raboti koi te ispolnuvaat, gledaj sekoj den da ti bide ispolnet da nemas vreme za negativa.
Значи вака земав 1/4 од 50мг еден месец ама ми беше лошо, после ми рече одма да наголемам 50мг на сабалје и 50 на ручек. Пошто не ми делува Дијазепам ја прашав ми рече Аклонил од 2.5 мг. Ај те молам дојдоа во ЛП.
Сакам да прашам нешто. Дали постојат луѓе што се излечиле скроз од ова чудово или тешко нас цел живот?
Сум слушнала за менаџирање и ставање под контрола. Не сум слушнала за траен лек. Не очајувај. Редовно земај си терапија. Ако некогаш не ти одговара, ќе смениш. Ама, битно е да имаш волја да се бориш. Оти никој не може да ти помогне толку колку ти самата на себе.
Гледај на тоа вака: Имаш луѓе кои се борат со автоимуни болести, имаш луѓе кои се борат со канцер, имаш луѓе кои се борат со нешто друго.. ама секој ден го живаеат. Е нас ни се паднало да се бориме со анкс и паники. Јеби га. Ама не значи дека не треба да живееме.
Најдобронамерно совет е да си посетиш терапевт.По загуба на родител организамот има траума и ќе има...Тоа е цел процес.Работи со психотерапевт.Моја братучетка работеше и навистина и беше од голема помош.
Ќе ти даде насоки и алатки како да го живееш животот и да се избориш со болката. А дека болката за родител поминува не. Ама мораш да се дигнеш, да живееш. Дали мајка ти би сакала вака да ти биде? Не. Боли, и ќе боли, но со тек на време се бавукнуваш на новата реалност.
