Дечки сега гледам видео од еден врвен Американски психијатар Dave Carbonell кој што зборува за анксиозноста и нашето однесување.Прво шо кажа е дека луѓето што патат од анксиозност, прво што прават е пробуваат да избегаат од неа а не да ја прифатат, а токму спротивното од тоа треба да се случе.Дава пример каде што вели ако донесите дома кутре, и тоа ви избега, тешко е дека ќе го вратите, тоа има 4 нозе вие имате 2.Немојте да бегате од симптомите. Друго исто така многу важно што го кажа а со тоа сите се соочуваме е дека кога имаме напади од анксиозноста ние не сме свесни дека тоа е непријатност а не опасност.И баш во тие ситуации наместо да се плашиме и да бегаме од „опасноста“ која уствари е непријатност, треба да застаниме и да се спротиставиме, да издишиме длабоко и да го оставиме нападот да помине. Немој да пливаш да се бориш со анксиозноста, плови со неа, опушти се.Тоа се праве со непријатностите, додека со опасностите треба да се бориш, тоа мора да го свати нашиот мозок.Значи тоа што е добро за опасноста е спротивно од тоа што е добро за непријатноста.И кога ги помешуваме тие две ситуации, тогаш уствари на нас ни станува полошо., затоа што пробуваме да се заштитиме од нешто што всушност не ни преставува опасност. Кога сме во момент на паничен напад и мислиме дека нешто лошо ќе ни се случи,иако уствари нема реална опасност за нас, прво што го прашува клиентот е на скала од 1-10 колку ти е силен паничниот напад?Клиентот вика околу 6, океј ајде да напрајме експеримент.Пробај да го качиш паничниот напад на скала од 7,клиентот вели ајде ќе пробам, ама не успева.Почнува да му се намалува паничниот напад, докторот му вели потруди се појако да го зголемиш,но не можам паќа на 4...и тоа е поентата, го убедуваш клиентот колку е парадоксално кога пробуваш да го зголемиш тој се намалува, доколку пробаш да го намалиш, тој се зголемува.Затоа треба да си играм со ова наместо да се заштитувам од него. Чисто извадив дел од видеото ако може да помогнам на некого.
Дечки сега гледам видео од еден врвен Американски психијатар Dave Carbonell кој што зборува за анксиозноста и нашето однесување.Прво шо кажа е дека луѓето што патат од анксиозност, прво што прават е пробуваат да избегаат од неа а не да ја прифатат, а токму спротивното од тоа треба да се случе.Дава пример каде што вели ако донесите дома кутре, и тоа ви избега, тешко е дека ќе го вратите, тоа има 4 нозе вие имате 2.Немојте да бегате од симптомите. Друго исто така многу важно што го кажа а со тоа сите се соочуваме е дека кога имаме напади од анксиозноста ние не сме свесни дека тоа е непријатност а не опасност.И баш во тие ситуации наместо да се плашиме и да бегаме од „опасноста“ која уствари е непријатност, треба да застаниме и да се спротиставиме, да издишиме длабоко и да го оставиме нападот да помине. Немој да пливаш да се бориш со анксиозноста, плови со неа, опушти се.Тоа се праве со непријатностите, додека со опасностите треба да се бориш, тоа мора да го свати нашиот мозок.Значи тоа што е добро за опасноста е спротивно од тоа што е добро за непријатноста.И кога ги помешуваме тие две ситуации, тогаш уствари на нас ни станува полошо., затоа што пробуваме да се заштитиме од нешто што всушност не ни преставува опасност. Кога сме во момент на паничен напад и мислиме дека нешто лошо ќе ни се случи,иако уствари нема реална опасност за нас, прво што го прашува клиентот е на скала од 1-10 колку ти е силен паничниот напад?Клиентот вика околу 6, океј ајде да напрајме експеримент.Пробај да го качиш паничниот напад на скала од 7,клиентот вели ајде ќе пробам, ама не успева.Почнува да му се намалува паничниот напад, докторот му вели потруди се појако да го зголемиш,но не можам паќа на 4...и тоа е поентата, го убедуваш клиентот колку е парадоксално кога пробуваш да го зголемиш тој се намалува, доколку пробаш да го намалиш, тој се зголемува.Затоа треба да си играм со ова наместо да се заштитувам од него. Чисто извадив дел од видеото ако може да помогнам на некого.
Еве ме и мене после подолго време, бев ок со некои напади поретки. Некое време ме фаќаат трески букбално цело тело ми се тресе еве и сега во моментот дали е од анксиозноста…
