Таа е доктор дава лекарства откако ќе те сослуша,повеќе за насоки помага психолог,имаш добар психолог во болницата кај кожно одделение, се вика Светлана Илоска, исто ќе земиш и за кај неа упат од матичен, ќе платиш 80 денари
Здраво Бибиче, Од мое искуство и од знаењето што го добив од Гешталт психотерапијата - првиот чекор кон справување со анксиозноста е да го смениме односот кон неа. Обично ја сметаме како непријател - и сакаме да ја избркаме и да се спасиме од неа.. И тоа е нормално и човечки да сакаме да избркаме нешто што ни пречи да го живееме животот со полн капацитет. Но дали тој пристап на отпор кон анксиозноста дава резултати? Обично не. Често позади анксиозноста, стравовите и симптомите се крие порака за некои наши незадоволени потреби или потиснати емоции.. Тоа може да е потребата за безбедност е незадоволена.. Или потиснати стравови - зошто ако ги искажеме се плашиме дека ќе бидеме осудени од околината. Но што ако изградиме поинаков однос со анксиозноста? - Однос каде што ќе ја слушнеме, наместо бркаме. Можеби таквиот однос со анксиозноста ќе ни помогне да дознаеме кои наши потреби се незадоволени и како може да ги задоволиме преку различни активности и избори во животот. Така анксиозноста, наместо да биде пречка, може да ни стане водич во животот. Од мое искуство прво почнав да го менувам односот кон неа. Кога ќе се појавеше анксиозноста се обидував да ја набљудувам без намера да ја избркам. Потоа почнав да ја истражувам (само , па потоа и со психотерапевт), за да да ја разберам и интегрирам како дел од мене која има некаква функција во мојот живот. Ти посакувам убав ден!
Ти благодарам. Јас ипак мислам дека веќе сум за стручна помош Секакви методи имам кроз овие години применето. Бегање, спротивставување, игнорирање, прифаќање и ред други работи. Више незнам и што би можела да пробам. А ми викаат не сум за терапија
Дали имате зголемена анксиозност пред менстурација? Треба да добијам за 2 -3 дена главата ми пука ме боли и цел ден анксиозност до препотување и се
Dali nekoj se soocuva so bolki vo gradi i gadenje pritsok mi e normalen srce isto normalni otkucuvanja inache so anksioznost sum povejke od 6 godini
eve denes sum istata bockanje megu gradi,proboduvanje bolka vo gradi leva raka a bev pred dve nedeli sve bese okey na exo I sega se plasam epten
Здраво, пред 3 недели се породив и сум сега мајка на едно прекрасно бебенце Ева кое го сакам се повеќе секој ден. Е ама анксиозноста ме спречува да уживам во сето ова. Во бременоста псобено првите 4 месеци ми беше прелошо де од анкс де од самите симптоми. Имам фобија од повраќање, а повраќав многу. После 4 месец прпдолжив со терапијата во консултација со доктори Елицеа од 10 мг и по потреба Диазепам пд 2 мг. Бев добро се до крајот на бременоста, па дури и се порпдив природно. До пред 3 дена бев супер се радував на бебето, но во саботата почна да ме боли стомакот, желудникот и почна да ми се лоши и почнаа паниките. Не знам зошто но си мислам дека ќе ми се вратат гадењето и повраќањето од бременоста и ме обзема голем страв и целото тело ми се закочува. Се чуствувам дека во грлото имам нешто заглавено како да ме гуши, како пак да ми е гадно и се преплашувам. 5 мин сум добро 5 сум лошо. Се обвинивам себе си дека неѓа да бидам добра мајка, зошто не можам да уживам во мајчинството. Помагајте ако некој знае како да се справам со овој страв.
Здраво Симона, Да е живо и здраво бебенцето Прво, сакам да ти кажам дека не си сама во ова што го чувствуваш. Породувањето е огромна промена – телесно, емоционално, психички. Иако околу нас често слушаме дека мајчинството „треба“ да биде само радост, реалноста е многу посложена. Твоето тело и твојата психа минуваат низ адаптација, и сосема е природно што се јавуваат анксиозност и стравови. По стресни искуства, како што е породувањето, телото и умот знаат да останат во состојба на аларм иако опасноста веќе поминала. Тоа е како аларм кој уште е активен иако веќе нема пожар. Важно е да обрнеш внимание на што се случува со тебе тука и сега. Да го препознаеш моментот кога ти се појавуваат симптомите и да си дадеш дозвола да го именуваш тоа: пример „Сега чувствувам дека нешто во грлото ме гуши и чувствувам страв“ Потоа пробај да ја забележиш мислата која ти предизвикува страв. Пробај да забележиш каде во телото најсилно го чувствуваш тој страв. Опиши го со зборови "Сега чувствувам страв". Опиши ја неговата форма, боја, текстура. Биди со стравот како со дете кое бара внимание. Можеби може да си поставиш и неколку прашања: - Што сака да ми каже овој страв во моментов? - Што ми е најпотребно во овој момент – поддршка, одмор, збор, допир? - Како можам да си ја задоволам мојата потреба во овој момент? Идејата со ова е да креираш нова врска помеѓу тебе и стравот/симптомите. Наместо да се плашиш и да бегаш од нив - пробај да ги прифатиш и разбереш. Така мозокот има шанси да научи да се релаксира и се помалку ќе се обидува да те заштити од грижи и стравови. Така наместо да бидеш контролирана од стравот - добиваш поголема автономија и самокотрола врз ситуацијата. Наместо борба со симптомите и стравовите, пробај да се задржиш неколку секунди со нив без да се обидуваш да ги менуваш или избркаш. Важно е и да се потсетуваш дека не мораш да бидеш „совршена“ мајка - тоа создава дополнителен притисок и вината уште толку ја храни анксиозноста. И ако чувствуваш дека е премногу тешко сама да се носиш со ова, добро е што веќе имаш контакт со доктор – можеби би помогнало и разговор со психотерапевт за да имаш простор каде што без осуда ќе ги истражуваш овие чувства. Ти посакувам убав ден и многу радости во периодов што ти следи. п.с. ако сакаш да прочиташ повеќе за анксиозност од Гешталт перспектива, можеби ќе ти помогнат текстовиве/ https://www.gestaltmacedonia.com/post/kontakt-so-sebe-prviot-cekor-kon-pomiren-zivot п.п.с. запомни се се менува. Твоето тело и ум ќе се смират. Набљудувај, прифаќај и пушти да си оди се што доаѓа.
Да, помислувам дека сум единствена во тој поглед. Ноќно потење, будење во 4-5 наутро, ќе заспијам до кај 7, во 12 ќе легнам ќе станам во 3 попладне. Не сакам да сум во кожава,во телово… се чувствувам ко страно тело. Среќа што мислите се под контрола, емоциите под контролија, агресија 1%.
Цела недела имам една чудна болка во главава. Само на едно место ме стега, најчесто кога ќе трепнам и ако замижам и замижен го движам десното око (незнам како да објаснам) исто и кога проверам, има една точка што стега. Дали ви се има случено такво нешто? Ептен сум испаничена да не имам тумор на мозок, паметот ми е 360
