Јас не знам како сами на себе си препишувате кога да намалите или зголемите терапија? Не сте вие доктори! И така само полошо правите, и поголема штета на организамот! Не сфаќам како се опседнувате дека пиете апчиња, а од друга страна ве дрма анксиозноста на најјако Не прекинувајте сами терапија НИКОГАШ! Повеќе штета, отколку придобивка, ќе имате.
Ќе биде , само без брзање, работи на себе овој период додека си смирен. Не мисли ги апчињата, тие еве ти помогнале да бидеш подобар. Докторот ќе си процени кога ќе ги редуцира.
Анксиозноста сега е смирена, повеќе ме мачи депресијата. Не можам рационално да го објаснам моето однесување кон апчињата кои реално ми го спасија животот или да не завршам во болница. Јас уште не почнат со терапија размислувам како и кога ќе ја откажам.
Така ако размислуваш нема да си помогнеш, мораш да прифатиш дека нешто мора да правиш, сам знаеш дека ти спасиле живот, додека треба да ги пиеш- ќе ги пиеш. И тоа е. Исто како што пијат терапија за притисок, за шеќер, итн.... така сме и ние со анксиозност.
Ич не ти треба ова. Погрешна визија ти е. Наместо да го искористиш периодов за да си го средиш животот во делови кои сметаш дека ќе направат да се чувствуваш стабилно, ти трошиш време на терапијата која ти помогна. Јас те разбирам, ама пробај да го смениш тоа. Многумина мака мачат додека им се погоди терапија...
Сите ми го велат ова, јас да ми кажеше некој пред еден месец дека ќе бидам вака немаше да верувам зошто немав никаква надеж. Сега кога сум малку подобар со моите потези може да се вратам назад.
А бе види ако така размилуваме нема да функционираме. Јас си пијам и си терам денот. НЕ се оптоварувам со тоа. Битно дека функционирам. И кога ќе ми текне како може да бидам без нив ....
Јас не пијам апчиња и цело време сум со мисла дека што и да се случи нема да пијам. А сум под стрес имав епизоди на депресија гушење губење воздух тахикардии аритмии вртоглавици повраќања.... Нит појдов за дијагноза нит апче побарав. Мајка ми кога почина појдов на лекар ми рекоа диазепам. Ми препишаа. Го зедов. Дома кутиите сите стојат неотворени. Е сега има случаи каде се неизбежни медикаментозните терапии. Ама не е во ред да се потпреме на тоа дека ќе се напијам апче и денот супер ќе ми биде. Не! Пиј додека ти е лошо потоа барај излез да се оттргнеш од апчиња. Не си стварајте непотребна зависност од лекови
Ако доктор рекол, значи треба и мора, зависност не се прави од ништо, ако ти решиш дека нема да е зависност. Тогаш зависност е и тие што пијат апчиња за притисок, шеќер, итн... зависност се и цигарите, благото, нездравата храна.... па ете јадеме и пушиме. Не знам зошто толку се става акцент на АД, ако пијам готово, нема да се откачам од нив, ќе ми бидат зависност, и да ми се, ако ми е подобар животот со нив, ќе ги пијам до крајот на животот, затоа што јас знам колку тешко го поминав ова, и колку се мачев 3 месеци зошто не сакав да земам терапија, и ги слушав другите кога вака ми зборуваа дека ствара зависност... Ништо против тебе лично.
Претпоставувам дека ова се однесуваше на она што јас го напишав. Ако тебе ти одговара да не пиеш лекови при такви епизоди супер, ама да знаеш секоја таа сензација влијае на телото и органите многу повеќе отколку што мислиме. Ако имаш во главата дека ќе станеш зависна ќе станеш. Ни милиграм немам сама покачено без консултација со доктор. Не знам како замислувате вие дека ние што пиеме терапија голтаме хелекси како тик так бомбончиња?
@Mumoftwo30 разбирам дека не е ништо против мене лично. Јас само сакав да кажам дека во ситуации е ок ад ама зошто да се пијат долгорочно кога некогаш треба сами да се убедиме дека убавината на животот нема да ни ја дадат апчињата. Ако тебе (пример те зедов) месец дена ти е подобар животот со нив дали би било во ред да ги пиеш во наредните 30 години или кога веќе си излегла од кризата благодарение на нив понатака веќе да се потрудиш да функционираше без нив? не. Туку глобално на неколку коментари пред. И коментарот мој кој е над овој се однесува на истото
Имам пробано да ги тргнам во консултација со доктор, ама не успеав тогаш, еве сега ми е намалена терапијата на пола, па ќе видиме. Ако не успее, ќе си ги пијам сè уште. Јас не седам пример, и чекам апчето магично да ми делува денес, 3 години ги пијам веќе, се правам, наоѓам време и за деца и за себе, и за хоби.. претходно не ми се мрдаше од кревет за ништо живо, не ме интересираше ни како изгледам... тешко е кога не можеш сам да се справиш, многу тешко, долг процес е сето ова...
исто, јас бев готова да оставам терапија со докторот веќе работевме на тоа ама во ковидот многу луѓе ми починаа и да не ме врати назад останавме на минимум терапија што и на трудници им ја даваат како безбедна.
Здраво драга, конкретно со твојот проблем не сум се соочувала, но со анксиозност да. Прво ќе ти кажам дека имаш голем благослов од Бога што си бремена и со Господ напред се ќе си биде добро. Треба да се опуштиш и воопшто да не те загрижува тоа дали ќе можеш да спиеш вечер или не. Верувај дека телото ќе си го земе сонот секако, само не му отежнувај. Една докторка еднаш рече не се грижете дали јадете, дали спиете или дали децата го прават тоа, верувајте го прават колку што им треба. Не е страшно и да имаш несоница некој период, жив човек, промени ти се случуваат.. Кога нема да можеш да спиеш пушти си филм некој комедија и сл или читај некоја убава психолошка книга.. верувај, ќе ти се врати сонот во нормала. Имај на ум секогаш, дека сите таблети и капки само ни го смируваат умот, да се потрудиме и самите да го направиме тоа, бидејќи можеме. И да знаеш, нашите умови секогаш ја замислуваат ситуацијата пострашна од што реално е. Уживај, не мисли само на спиење и се што те вознемирува. Кажи си како ќе биде така. И ќе биде одлично!
Ви споделувам нов блог на тема Внатрешен критичар (кој може да е тивкиот мотор на анксиозноста во позадина) Во текстот е вклучена техника од Гешталт психотерапијата која може да пробате да ја направите сами и да видите дали ќе ви помогне. https://www.gestaltmacedonia.com/post/kako-da-se-spravime-so-vnatresniot-kriticar Се надевам ви користат текстовиве што ги праќам тука. Убав ден на сите.
Мојата ансиозност беше во 2021г. Беше и заврши.Имав многу турбулентен период во кој ми искочи се она што ми беше потиснато во несвесното. За разлика од се овде што прочитав фала му на Бога јас немав панични напади ниту стигнав да пијам терапии и да одам на психијатар можебе беше поради тоа што јас многу брзо реагирав или не, не знам искрено сега не е ни важно. Почнав брзо со психотерапии правев и неколку теста ми даваше и задачи можам да ги кажам да ги правам од сесија до сесија. На почетокот ми беше многу тешко мислев ќе ми стане уште полошо но морав да му дадам време на времето додека да почнат да се местат работите кај мене. За неполни пет месеци се чуствував како друга личност. Пред една година ми беше некако малку страв имав помисла дека може пак да ми се врати анксиоозноста поради сплет на околности но немаше ништо од тоа претпоставував дека сум надминала доста работи и сум изградила механизам како треба понатака.
