Каква анксиозност! Ноу веј! Ме изнасмеа постот на Towelie, немаш гајле! Само кулирај си со Нинџа Фрут хаха Јас изминатава неделела неможам да надокнадам се што пропуштив во колоквиумската недела со шетаење, башка си изнакупив работи од Пренди, добар шопинг се лечи!! Само времево малку ми оди на нерви, изгледа се настинувам. Сега гледам временска прогноза, до понеделник ке биде вакво тажно времево! Ај баталете тоа, Како сте вие? Спремни утре за навивање ке гледаме ракомет?! )) Eee да ке заборавев Butterfly02 импресии од книгата, ти се допадна? Поздрав и добра ноќ!
Здраво девојки...Мојата приказна е ваква, не е моја, него е на мајка ми. Мојата мајка е многу чувствителна и кревка личност. Таа живее далеку од својата фамилија и тоа и сега после толку години и е на некој начин тешко, но сепак во последните години се вработи во ново раб. место и почна да комуницира со многу луѓе и се слуша секојдневно со фамилијата, се гледа најчесто што може и тоа и го скротува на некој начин нејзиниот недостиг. Пред 14 години (памтам само слики од овој период) таа и тетка ми биле двете во некоја фаза слична, со гнев према скоро сите. Се сеќавам на некои испади но многу ми се матни во меморијата, па фамилијата мислела дека некој им направил нешто (како црна магија) но тој период брзо завршил. Е сега, пред 10 години кога почина баба ми (на татко ми мајка која што живееше со нас) мајка ми стана депресивна, не сакаше да прави муабет со никој, на татко ми му велеше што ми направи, ти и твојата фамилија, не сакаше да зборува ни со мене, седеше сама со денови, не јадеше и се губеше во просторот. Едноставно и зборував но како да не ме слушаше, беше многу чудно. Сите од фамилијата ја посетија и кога и поставуваа прашања се губеше. Најверојатно од големиот стрес. И на овој период не се сеќавам добро...Татко ми беше во лоша здравствена состојба и дома беше лудница. После неколку години, околу 5, 6 мајка ми пак во истата фаза. Но тогаш немаше никаква лоша случка. Купивме нов автомобил, имавме примања, татко ми оздраве. Но мајка ми пак иста, и тоа наеднаш. Цело време зборуваше како лоши мисли и летале низ глава, како имала страв и како неможела да се вклопи, како ние сме биле странци...Сите бевме покрај неа, таа најмногу го вреѓаше татко ми и мене, не сакаше да спие во спална. Беа на психијатар и и препишаа лекарства, се правеше дека ги пие но ги криеше бидејќи мислеше дека ја труеме. Плачеше, се плашеше, зборуваше за лоши мисли и дека некој и направил нешто лошо позади грб, како пак некоја маѓија. И овој период помина брзо, за околу 3 месеци. Е сега, се случи најлошото.. Пред година време почина член од мојата фамилија (многу блзок на мајка ми) но почина бавно и сите знаевме дека ќе ја погоди тоа неа најмногу, бидејќи беа блиски и се се случи многу брзо. Мајка ми беше во ред првата година. Оваа година кога бевме на гробишта за година дена мајка ми после една недела беше друга жена. Се губеше на работа и дома. Плачеше и не знаеше како да објасни што и се случува, чувстуваше страв и неможеше да го објасни, барав одговори, бев секогаш тука, и татко ми, му зборуваше се, тој дури и плачеше со мене незнаејки веќе што да направи. Контактираше со докторот и тој му кажа апчиња кој што таа треба да ги пие за да биде подобро. И ги стававме во сок бидејќи на овој начин не сакаше да чуе за нив, па така кога ѓи пиеше беше добра и приземна. Но имаше денови кога не пиеше, не јадеше ништо и само лежеше, и колешките на работа приметуваа. Овој период и траше неколку недели, се затвораше сама во соба и јас ја приметував кога е вознемирена, ги вртеше очите и и зборував но не ме регистрираше....Понекогаш со солзи ја убедував да легне, јаде, оди на работа, барав одговори но никогаш неможеше да каже што чувствува. Докторот му рекол на тато да ја носи меѓу луѓе, тоа и татко ми го направи. Ја однесе на нова година во гужва, и рече дека супер поминале, но наредниот ден беше гневна, и цел ден се затвори в спална. После тој ден, се е ок, мајка ми е добра пак, нема веќе такви денови. Но живеам во страв, што е тоа што и се случува понекогаш, татко ми ми вели дека е депресија, но може ли од еден ден така наеднаш да и се случи, дали станува збор за анксиозност ? Многу ми е страв за неа да не и се случи пак, се трудам да не ја нервирам скоро никогаш, ататко ми секогаш остана тука, смирен, во сите нејзини испади, кога буквално таа го движеше телото и зборуваше,а немаше појма што зборува.... Когазборуваме сега за тој период, таа нормално зборува за тогаш, како ништо да не било, а мене ме чуди фактот што ова и се случува наеднаш, има неколку денови кога е таква изгубена, а др денови кога е ОК ама навечер пак истото чувство го имаше, па потоа со текот на времето исчезнува...?? се извинувам што бев долга, ве молам за помош
devojko neznam niz kakvi situacii niz zivotot pominala majkati,stvarno mi e zal no ako i e taka povtorno treba da se obrati kaj strucno lice.se moze da bide i depresija i anksioznost...no nie ovde mozeme da nagagjame samo..
Така е. МОРА ДА ПОБАРАТЕ ИСКУСНО, СТРУЧНО ЛИЦЕ КОЕ Е ЕКСПЕРТ ВО ОВАА ОБЛАСТ, бидејќи до сега нема подобрување, не само што може да се влоши работата, туку и сите вие околу неа сте во непријатна, мачна состојба и во потенцијална опасност од нарушување на вашето здравје. превземете нешто веднаш.
Девојче..Мајка ти колку години има?Можеби е во климакс а жените кога се во климакс се како полудени еве ја свекрва ми е воклимакс и е како полудена,мајка ми кога беше во климакс беше цело време нервозна ништо не и се праеше едвај збореше со нас за да не не повреди некако се контролираше не знам како не знаат секој,плус ако изгубила некого тоа и дошло и како гром од ведро небо и се и се насобрало,пазите да не ја повредите вие смејте ја пуштајте и филм шетајте со неа нека биде меѓу луѓе купувајте и нешто да не се осети воопшто дека е сама,јас сум сигурна дека многу те сака мајка ти ама е во таков период,и самата не знае што прави,секоја мајка си го сака своето чедо,не се секирај ќе се среди се...
Уште еднаш фала, книгата е многу корисна, денес ја дочитав и научив многу работи што не сум ги знаела. Па јас дур не дојдов на форумов, не бев ни свесна дека сум имала паничен напад, зашто не знаев што е тоа, туку цело време болна сум и точка Друго што научив е: не значи дека сите анксиозни по default мора да имаат панични напади, значи постои и општа анксиозност, може да е и комбинирано со депресија. Јас имам доживеано еден страшен паничен напад и дај боже никогаш повеќе да не го почувствувам.. Во врска со техниките кои ги пишува, имам пробано со дишењето и стварно помага за смирување, планирам и другите да ги применам. Препорачувам на сите анксиозни да си ја прочитаат зашто е многу добар прирачник кој вреди да се има. Еве сега и јас ја имам, па кој сака можам да пратам
Ајде малку помош и за другите. Што е корисно и интересно во книгата, дали има линк да се симне. Добро е да си помагаме, сите имаме по некое различно искуство, на некој му делува едно на друг друго,некој прифаќа нешто, некој не, важно најискрено да си помагаме, па и самите потоа подобро ќе се чувствуваме. јас ги надминав проблемите и пишував за серантонинот, искреноста со добар психотерапеут, пеШачење на сонце, физичка активност, отпуштање(што вклучува и правилно дишење) и медитација, хоби итн...итн... и другите работи. Сега ми остана само една мана- ПРЕОСЕТЛИВОСТ
Книгата можам да ти ја пратам на mail, зашто е како документ, а тука нема attach file.. Во неа многу добро е објаснето што е анксиозност, за паничните напади и разни техники како да се бориме против тоа, понатаму за храна и за физичка активност. Пиши ако сакаш да ти пратам, инаку имаш лична порака од мене, прочитај си А и мислам дека сите ние, анксиозни, депресивни и со панични напади, сме преосетливи..
ЗА ДЕПРЕСИЈАТА (Антониј, митрополит Сурожски) Многу прашања се јавуваат кај луѓето, кога човек ќе се разболи од душевна болест. Што е тоа душевна болест? Ние знаеме, дека нашата психичка состојба, во голема мера зависи од она што се одвива физиолошки, од аспект на физиката, хемијата, во нашиот мозок и во нашиот нервен систем... Многумина луѓе на денешно време страдат од комплекси,тегоби тешкотии,маки ,црни мисли и така натаму...Зошто се случува сето тоа?? Одговорото е јасен! Таквите луѓе кои се оддалечиле од Црквата и од Бога и нормално е да им се случува такво нешто! Да се вратиме во рацете на Творецот и Создател наш и тогаш ќе ни биде добро! Кој е лекот за депресијата? Причеста,Исповедта,Постот,Молитвата-Тогаш нема да има место за депресија!
Здраво на сите ... Малку се изгубив , но постарата генерација ме памети, па да им се јавам на помладите , хахаха Ова постари и помлади е по пишување , не си ласкајте дека сте мн млади Ме радува тоа што си давате поддршка , така и треба нели ... Ми недостига интеракцијата со некои лејди , али џабе и апел и се , ги нема ... Ако постојат некои на кои им недостигав , ветувам дека ќе пишувам по редовно , а ако нема такви , они ќе останат со празно ветување А јас како сум? Па како може да бидам кога сум анкс , али јбг ! Не се давајте ! Поздрав до стариот состав , и моменталниот состав
Здраво на сите!!!!!!Критиката од Петра е прифатена и еве да напиШам и јас два-три реда.Кога стагнирам со пишување ,значи дека сум гррррррррр и не сакам никого да го оптеретувамсо тоа....Дали е до времето или не....ама оваа недела сум за никаде....Се ми смета,главата ми е тешка,вртоглавици за извоз и оној глупав страв ме облива постојано....Мизерија!!!!!А ти Петра како си ми???????Ни ја нема Сања,не откачи....Нејзината ведрина ме дигаше и ми даваше сила......Сања ајде смилувај се и пишувај зошто мав ни е работата пишувавте дека жените во климакс се за никаде ...Точно е дека сме поосетливи и дека за ништо пламнуваме но мое мислење е дека жената треба да си посети стручно лице и да не си нагањаме и пишуваме дијагнози од тепка......Мене дома ме трпат зошто немаат друго чаре си кажувам се ,сенешто им паметувам се лутам за глупости.....но свесни се дека климаксот ми диригира со емоциите,а анксот му дава еден здрав темел за малтретирање Но сега гледам да се ангажирам со спремањето за Велигден за да не мислам на глупости....Таци.....изгледа цело време шеташ те нема?????Јасмина......удостоине со некој ред....Поздрав до сите и држете се....уште еден студен бран не очекува....апчињата во џеб и ке победиме се!!!
Конечно и петра се врати, нешто не ни е активна како понапред а и сања ја нема , како сите полека да се повлекуваат од форумот зошто така , ако сте добри баш ми е мило али добро е да сме овде, подршката и искуствата се добредојдени за секого, поздравче и имајте убав ден
Лол тоа нема врска дека луѓето што се во депресија дека се одалечени од бог..Јас колку многу верувам во бог постојано се молам и многу го сакам и на црква си одам и нема никогаш да се одалечам од него ја имам депресијјата од голем шок од мајка ми што почина и тоа ми остана како траума страв јас сама ја носев во болница јас ја гледав на апарати за дишење немаше никој со мене сосема сама бев ете затоа сум ваква..А да не беше бог до сега ќе полудев ама ја имам неговата подршка и се подобрувам..
Ибанез да, и мене ми недостига Сања и нејзините смеи ... мноооОоОоОоОоОоОоооогууууу направи она пауза од тука , шмрц шмрц, ја побарав јавен апел да се врати али ништо ... ЛОШКАААААА Ангеллллчеее во право си ... не дека сум нешто подобро , но се осетив помалку досадна и дури имав недостиг од зборови не знаев што да пишам ... и затоа ме снема ... Ибанез многу сум променливо, фала на прашање ... тамн ќе помислам дека сум ок , и веднаш ми доага анкс , добро позната сторија на сите нас ... Ане10 , се согласувам , и поз до тебе ! А сериозна пишува? и неа ја немам сретнато подолго време ... ајде ајде активирајте се ситеееее ... дошао је шимеее чааосссс
Тука сум јас,секој ден читам и понекогаш и пишувам,кога имам што да кажам Јас сум одлично!!!Никој ништо не ми може!Преживеав уште еден страшен паничен напад пред неколку дена и сега сум уште посилна и уште појака и не се давам Во кратки црти,еве што се случи: требаше да влезам помегу илјадници луге.Умот ми велеше само оди напред и не мисли на ништо,а нозете ме вракаа назад.Почна срцето да ми чука забрзано,почнав да се потам ,да се гушам,да се тресам,да ми се врти,мислев дека конечно дојде и мојот крај и ете умирам.Сакав да се свртам и да си заминам иако имав обврска која што морав да ја исполнам и да застанам пред сите тие луге.И знаете ли што направив????Помислив на сите вас овде на форумот и не сакав да ве разочарам...ја кренав главата горе високо,побарав помош од еден човек кој беше тука близу до мене,да ми подаде рака за да не се сопнам демек од високите штикли.Почнав да дишам длабоко,вдиши на нос издиши на уста и тргнав!!!!!!Во наредните десет минути уште илјада пати посакав да станам од столчето и да си заминам,ама не....останав.Останав заради мене и заради сите вас.Не сакав да испаднам лицемер,Овде да ви солам памет на сите а јас да не си ги применувам советите. И така Сите ние можеме многу повеке од она на кое што сме се навикнале !!! Ве гушкам сите и ве поздравувам.
ане10 ,ти тоа си го доживеала од стрес јас те разбирам но треба да се направи разлика помегу унение и депресија.депресија настанува кога ке изгубиме некој близок,ке дозивееме некој стрес и сл во спротивно униние е несто друго кое докторите го споредуваат со депресија и го третираат како тоа.ако можете процитајте ја книгата униние и депресија - Др.Дмитриј Александрович Авдеев,во делото многу добро се опишани сличностите и разликите на депресијата и унинието.поздрав
