Хмм според мене т.е според мое мислење то не е возможно, не е логично...како би ги третирале надбубрежните жлезди Да престатан да лачат адреналин или??Сепак нашето размислување го активира зголеменото лачење.. Значи тогаш не би можеле некоја опасно да ни произлези да се одбраниме или да избегнеме на пример од куче...или пак кога ни треба сила за некоја потешка работа не би можеле да ја изведиме така да затоа мислам дека не е то то значи адреналинот не прави да бидиме малку поенергични поживи...
Адреналинот освен што те прави пожив и поенергичен,те става и под стрес,освен тоа адреналинот е отровен хормон колку што знам. И нејзината теза е дека е обратно,адреналинот ги поттикнува тие мисли со зголемено лачење и го тера организмот да биде на штрек. А поентата не е да се престане со лачење адреналин туку да се врати на нормала.
Здраво на сите, многу ми е мило што постои овој форум. Го пребарав цел интернет на оваа тема, меѓутоа се што успеав да прочитам ме плашеше уште повеќе.. Мило ми е што постојат луѓе како мене и кои патат од овој проблем. Јас имам 18 години и навистина ми е потребна вашата помош. Целиот мој живот сум патела од вртоглавици, но не беа силни и едноставно ги игнорирав. Зборувам за секојдневни вртоглавици 24/7. Имав една траума од детството и знаев дека од неа ми се вртоглавиците, но едноставно се носев со тој факт дека поминуваат. Но, едно утро се разбудив со толку лоша вртоглавица што не можев да станам од кревет. Два месеца се наоѓам во таа состојба, од моментот кога ќе се разбудам се додека не заспијам имам вртоглавици. Патам од напади на паника, рацете и нозете ми се тресат, срцето брзо ми чука, не можам да се сконцентрирам, нервозна сум, не ме фаќа место и не можам да спијам, а поради се ова ми се чини дека животот ми нема смисла и немам желба за ништо. Свесна сум дека имам 18 години и животот е пред мене, меѓутоа при самата помисла да излезам надвор и да комуницирам со други луѓе, ми се лоши и имам чувство на гушење. Понекогаш кога одам ми се чини дека нешто ме "носи" на една страна, како морски бранови, но одам право. Или кога седам, имам чувство дека нешто ме влече наназад. Бев на испитувања, на ушен лекар (бидејќи мислев дека е нешто со внатрешното уво), но не најдоа ништо. Бев и на психијатар и ми рекоа дека целата ситуација е психичка, дека имам страв од вртоглавиците и дека треба само да размислувам позитивно.. Ми препишаа дијазепам од 5mg 3 пати на ден - 10 дена, па на контрола. Знам дека се ми е во главата, но не можам да престанам да размислувам за тоа. Понекогаш и имам самоубиствени мисли, ми се чини дека секој ден ми е се потешко и не би можела да издржам. Навистина би сакала да чујам што мислите вие за мојот проблем и колку толку да го решиме, бидејќи ситуацијата е алармантна..
Долго се мислам дали да пишам дали не и еве ме анкциозна сум 6 години после раскинувањето на долга врска со идиот и смрт на член од семејството после ги имав сите тие стравови лудила да не се повторувам значи се што постои и не постои.Одев на психолог и истоврмено се вљубив и се победив без никакви лекарства(се горедеам со себеси)Не сакав врска со дечкото во кого се вљубив бидејки се плашев дека и тој ке ме остави како бившиот,дека пак ке страдам а премногу го сакав.По неколку месеци почнавме врска и после почна нешто спротивно,ми се вртеа секакви мисли во главата дека јас нема да го сакам ми се гадеше кога требаше да бидиме заедно ми се вртеше итн.Неколку години успевав да го контролирам тоа сега пак се јавија поинтезивно тие симптоми и сега мисли дали ме сака(знае дека сум анкциозна ама тешко разбира што е тоа кој не доживеал незнае и подобро)пијам хелекс и како да му кажам дека пијам после можи нема да ме сака можи нема да сака да се ожени со мене ,можеби јас не го сакам,лелел мисли еден тон.Воопшто не сакам да размислувам за брак зошто неможам да ги прекинам апчината станав зависна,па се плашам како ке живеам без апчина треба да раѓам деца,нема да можам очајна сум.Дали ми се од анкцизот??Почнав да паѓам во депресија ова е на кратко можи не ја доловив јасно целата сосотојба,ке треба да пишувам до утре.Ве молам да мислење
Obidose da gi otfrlis apcinata po stepeno ,bidi uporna jas bez niv nekako se izboriv ne mi e sega bas sjajno ama ne e loso kolku togas pa si velam deka ke bidi podobro so vreme pozz
Da si pojdis na psiholog najubo ne samo lekovi da ti davaat tuku i malu muabet so nego mislam deka ke ti pomogni toa kolku tolku a i sama najvazno e da gi prenasocuvas mislite znam deka e tesko i jas pominuvam niz toa najpovejke sami mozeme da si pomogneme ,i postepeno pocni sekoj den da izlegvas vo dvorot ne samo doma da se zatvoras posle pocni so mali prosetki i ke vidis deka ke ima rezultati jas taka pocnav i sega iscezna tie vrtoglavici ,tahihardii i tn. aj sega pozdrav i obidise
Незнам како да ги откажам сега без нив не функционирам,ми се врти премногу,имам лоши мисли депресија........ужас
Dali voopsto izlegvas nadvor?mene toa mi pomogna mnogu za panicnite napadi dva meseci nikako ne izlegvav nadvor ne mozev da komuniciram so lujge mi se vrtese ,se prepotuvas i sto uste ne, pred eden mesec sama resiv da izlegvam nadvor da si posedvam vo dvorot i taka napraviv, postepeno sekoj den pocnav da komuniciram so lujge otprvin bese potesko no sega posle eden mesec izceznaa vrtoglavicite koga ke zboruvam so nekoj ,panicnite napadi sega mi se poretki,sega imam problem so depresijata posto mi e posledica od aнксиозностa pa se mislam za na psihijatar dali da odam ,nemoj da mislis deka tebe heleksot ti e potreben da funkcioniras ti kolku i da pies heleks pak so tvoite misli si pravis da ti bide loso ,misli na nesto ubavo na nesto pozitivno moras da se obides site tuka sme mladi sakame idninata nasa da se odviva normalno i jas sakam da bidam majka nkogas pa nemozi cel zivot da ziveeme vo strav ke bidime uporni se ke se sredi seto ova ke ostane samo lozo sejkavanje ,neznam dali posetuvas psiholog ?
Бев 3 пати досега кај психијатри. Првиот ми препиша NeuroForte и Calixto антидепресиви. Вториот ме прати на психолошки испитувања и не се сигурни дали дека сум сеуште адосцелент па имам такви проблеми, затоа ми дадоа диазепам, но ако не се смирам внатрешно да пијам Helex. Ми рекоа дека не сум за антидепресиви.. Но, дали дека подолго време патам од вртоглавици, се чувствувам како дека никогаш нема да поминат. Како некои луѓе што имаат страв од пајаци, или височина - јас имам од вртоглавици. Едноставно страв ми е дека еден ден ќе се разбудам и ќе имам такви вртоглавици што нема да можам да станам од кревет.. но, понекогаш ќе се сетам дека всушност јас сама си ги предизвикувам. Имав семејни проблеми и со години ми се собирало се, се додека не пукнав еден ден. Со години веќе ги гризам и живците на прстите на рацете и патам од вртоглавици, само што моите родители не го виделе проблемот уште од почеток. Страв ми е дека не сум доволно силна за да се справам со овој проблем психички..
Сите такви анксиолитици што ги пиете,како Хелексот и Асентрата имаат withdrawal ефекти,што значи дека ќе делуваат,ама еднаш ќе треба да ги прекинете,а кога ќе ги прекинете симптомите ќе бидат многу полоши. Јас мислам дека се доволни Валидол и Б6,едно до две дневно,а со останатото да пробате да се справите сами.
Здраво на сите! Искрено од една страна ми е многу мило што постојат овие форуми на кои можеме да си ја олесниме душата, да си ги споделиме маките, да се подржиме едни со други... од друга страна срцето ми се кине кога гледам дека не сум единствената со овој проблем, туку не има илјадници, од најрани па до подоцнежни години. Имам 24 години, мајка сум на две мали дечиња, а секое утро се будам со неописливо грдо чувство на тежина, а во исто време се чувствувам толку празна... како ништо да немам, како да немам на што да се радувам... Уште со самото будење чувствувам голем замор пропратен со гушење, вртоглавица и срцебиење. Многу често губам рамнотежа, говорот ми е тежок, телото ми е вкочането, немам концентрација... Секојдневно губам контрола и над најобични секојдневи ситуации и паничам без потреба, плачам без причина, се нервирам за ситници, ми пречат гласни звуци... Храната повеке го нема убавиот вкус, лугето околу мене повеке не ми се интересни, немам воља, немам желба за ништо... Едноставно јас повеке не сум јас и чувствувам дека неможам ништо против тоа. Бев на лекарстав два месеца, пиев асентра и деметрин, ми беше подобро ама од лековите го загубив и единственото нешто што ми остана-креативноста и желбата за творење. Потоа одлучив да ги прекинам по своја воља, без лекарска дозвола и веке еден и пол. месец сум беез лекарства. Се трудам повеке да творам, да цртам, да плетам, да шијам, да пишувам поезија... и тоа многу ми помага, многу повеке од лековите што ги земав, а најмногу од се ми помага сознанието дек паничните напади не можат да ми наштетат, откако прочитав еден текст на интернет во кој пишуваше дека паничните напади нема да остават никакви последици по моето физичко и психичко здравје, само чекам да поминат и од тогаш се поретко ги имам. Ама... и покрај тоа не се чувствувам целосна, незнам веке каде да изнајдам начин да се справам се сето тоа. Децата ми растат, а јас неможам доволно да им се посветам,иако максимално се трудам да бидам за нив најдобрата мајка на светот, тие чувствуваат и ме ппиметуваат дека не сум добро, тоа остава траги врз нив и премногу ме боли...
Инаку,да си кажам дека сум отворен за дискусија и би сакал размена на искуства,мислења и справувања со кој било од темава,па у случај на некого да му се дискутира околу тоа,слободно нека пише/праша за Фејсбук.
I jas taka se custvuvam prazno i tesko kako da nema sop sto da se raduvam mnogu e grdo do koga ke trae ova neznam
Здраво, и јас го имам истиот проблем. Се осеќам празна, стегната во градите. Стомакот нон стоп ме боли и ми е надуен, кога да излезам по кафичи или кај и да одам стомакот мора да ме стегни за во wc. И се осеќам несигурно кога не сум дома. Пијам Хелекс и енглонил за стомакот, на почеток ми помагаја ама сега не ми делуваат. Исто така и Хелексот не ми делува. Пак осеќам некој страв. Планирам да одам понеделник на лекар да видам што ке ми речи...иначе позитивна сум, дури и доктокторката се чудеше од што ми случува ова. Едноставно изгубив желба за се......
Здраво на сите како сте ми?не гледам на форумов ништо ново а и кај мене ништо ново истата состојба,а на жешково уште полошо.И јас имам неубаво чувство во стомакот како да ми се повраќапритисокот ми е низок и мислам дека сум готово дајте помагајте кажувајте како да се справиме со ова???????// поздравче до сите
Случајно налетав на темава за анксиозност и како што читам 90% сум сигурна дека и јас го имам ова нешто. Си мислев вртоглавиците, лошењето, мигрените ми се од микроаденомот на хипофизата, но докторите ми викаат дека не би требало тоа да предизвикува вакви проблеми. Ова започна минатата година, летото, од дома не излегував. Ги имав сите горенаведени симптоми, плус тахикардија, здрвување на рацете и нозете, печење во грлото, нервоза, страв (ни сама не знам од што), напади на паника, немање на концентрација. Никој од докторите кај што бев не знаеа што ми е. Зарем до толку не знаат да дадат дијагноза? Ова во голем степен ми траеше до почетокот на ова лето. Еве сега ми е нешто подобро, ги имам само вртоглавиците и лошењето, ретко тахикардии, малку страв Излегувам со другарките, шетам, иако вака ми е, пробувам да го игнорирам сето ова Не знам, можеби грешам за дијагнозава, ама за секој случај може некој да ми каже кај може да појдам да зборнам за ова? Да ми каже дали е анксиозност или нешто сосема друго. Морам да дознаам, следниот месец одам на факултет и не можам така да оставам да ми биде во мисла
